Την επόμενη μέρα ο Σκορπιός είχε ήδη γυρίσει στο Χογκουαρτς. Ο Ντρακο ακούστηκε πολύ ενθουσιασμενος με την Λούση ενώ πρότεινε στο Σκορπιο να του γνωρίσει την νεαρή μάγισσα. Ο Σκορπιός χαμογέλασε αμήχανα καθώς ο σκοπός της επίσκεψης του ήταν να πάρει την συμβουλή του Ντρακο ώστε να απομακρυνθεί όσο το δυνατόν ανώδυνα από την Λούση.
Γυρίζοντας στο Χογκουαρτς όμως το μυαλό του έμεινε κολλημένο στην Μαλενα.
Οι μέρες περνούσαν με την Ροουζ να μην του ρίχνει ούτε ματιά. Προσπάθησε να της μιλήσει μα εκείνη πάντα περίμενε να απομακρυνθεί εκείνος αρκετά ώστε να βγει από την αίθουσα. Συχνά έμενε ως αργά στο γραφείο του πατέρα της. Οι εμφανίσεις της στην αυλή είχαν γίνει και εκείνες ελάχιστες. Είχε γίνει και εκείνη μία σκιά, ένα φάντασμα στους τοίχους του κάστρου, την έβλεπες μα δεν μπορούσες να την αγγίξεις.
Η Παρασκευή δεν άργησε να έρθει. Ο Σκορπιός ηταν εντελώς απροετοιμαστος για αυτό που επρόκειτο να αντιμετωπίσει. Οι μαθητές του σχολείου είχαν μαζευτεί για ακόμη μία φορά στην εξεδρα. Σε ένα ψηλό βάθρο βρισκόταν οι καθηγητές του Χογκουαρτς. Η Μινέρβα ξεχώριζε από όλους.
"Βρισκόμαστε απόψε εδώ όπου θα πραγματοποιηθεί η δεύτερη δοκιμασία του τριαθλου Μαγείας. Το σημερινό αγώνισμα δεν θα είναι μία επίδειξη μυϊκής δύναμης. Η αλήθεια είναι πως και οι μαγικές ικανότητες θα παίξουν ελάχιστο ρόλο. Ο μάγος πριν μάθει να ελέγχει τον κόσμο γύρω του πρέπει να μπορεί να ελέγξει τον ίδιο του τον εαυτό. Οι τρεις αγωνιζόμενοι αυτό θα κληθούν να κάνουν απόψε. Μέσα στο γυάλινο δωμάτιο που βρίσκεται πίσω μου υπάρχουν μαγικά πλάσματα. Τα μαγικά πλάσματα αυτά ονομάζονται Μπογκαρτ. Τα Μπογκαρτ παίρνουν την μορφή των μεγαλύτερων φόβων του μάγου. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνα αν ο μάγος δεν μπορέσει μα ελέγξει το μυαλό του. Για τον λόγο αυτό θα σας παρακαλούσα οποιαδήποτε στιγμή αισθανθείτε πως απειληστε να βγείτε από αυτήν την πόρτα. Στόχος σας ειναι να αντιμετωπισετε τους φόβους σας και να μπορέσετε να σώσετε το πρόσωπο που κρύβεται μέσα στο δωμάτιο. Ο χρόνος σας είναι δύο ωρες. Καλή σας επιτυχία"
Στο δωμάτιο μπήκε πρώτη η Λούση. Στην εκπνοή του χρόνου κατάφερε να βγει από αυτό έχοντας στο πλάι της μία από τις φίλες της στο γαλλικό ινστιτούτο. Φαινόταν τόσο τρομοκρατημένη που δεν μπόρεσε καν να χαρίσει ενα χαμόγελο νίκης. Ο Σκορπιός την κοιτούσε προβληματισμενος μα εκείνη δεν φάνηκε να τον έχει προσέξει.
Η Μινέρβα έδωσε συγχαρητήρια στη Λούση που χάθηκε μέσα στο πλήθος. Ήταν η σειρά του μαθητή του Βορρά. Λίγα λεπτά πριν συμπληρωθεί η πρώτη ωρα ο μαθητής βγήκε από το δωμάτιο. Ο μεγαλόσωμος άντρας φαινόταν βουρκωμενος. Ο Σκορπιός ένιωσε το στομάχι του να σφίγγεται.
Κάποιοι καθηγητές μπήκαν στο δωμάτιο και έβγαλαν τον φίλο του.
Ήταν η σειρά του Σκορπιου. Η Μινέρβα ανήγγειλε το όνομα του και εκείνος πλησίασε το κρυστάλλινο χερούλι της γυάλινης πόρτας. Διστακτικά την άνοιξε και μπήκε μέσα. Άκουσε το κλικ της πόρτας που έκλεινε πίσω του. Εκεί μέσα επικρατούσε απόλυτο σκοτάδι. Με το ραβδί του δημιούργησε φως.
Πουθενά δεν φαινόταν τα περιβοητα Μπογκαρτ. Περπατουσε τριγύρω διστακτικά ώσπου είδε στο βάθος το πρόσωπο της. Ηταν η Ροουζ. Από τα μάτια της φαινόταν να τρέχουν δάκρυα μα δεν μπορούσε να τον κοιτάξει. Άρχισε να τρέχει προς το μέρος της. Ενας τοίχος σχηματίστηκε μπροστά του που τον εκτόπισε μέτρα πίσω.
Το ραβδί του έφυγε από τα χέρια του. Το βρήκε και άναψε ξανά το φως. Γύρω του υπήρχε ενα σύννεφο καπνού. Μία σκηνή άρχισε να εκτυλίσσεται μπροστά του. Ήταν η κηδεία της μητέρας του.
"ΟΟΟΟΧΙΙΙ"
Ούρλιαξε και έπεσε στα γόνατα. Έκλεισε τα αυτιά του ώστε να μην ακούει τον ηχο που έκανε το φτυάρι ενώ έσκαβε το χώμα. Ηταν μάταιο. Ο ήχος τρυπουσε τα τύμπανα του. Ένιωσε το πρόσωπο του υγρό. Δεν παρακολουθουσε την σκηνή, βρισκόταν μέσα σε αυτή. Ήταν πάλι εκείνο το παιδί στο πλάι του πατέρα του.
Έμεινε σιωπηλός και απλά παρακολουθουσε. Αν αυτός ήταν ο μεγαλύτερος του φόβος μπορούσε να τον αντιμετωπίσει. Η σκηνή αυτή στοιχειωνε τα όνειρα του για πολλά χρόνια. Φοβόταν τον θάνατο μα η μητέρα του είχε ήδη φύγει από κοντά του.
Στάθηκε ξανά στα πόδια του και σκούπισε τα δάκρυα του. Εσφιξε δυνατά το ραβδί στο χέρι του. Παρακολουθησε μέχρι το τέλος την κηδεία της μητέρας του. Της κράτησε το χέρι και της ψιθύρισε ότι του λείπει πολύ.
"Δεν σε φοβάμαι."
Γρύλισε κάτω από τα δόντια του ενώ το κλειστό φέρετρο έμπαινε κάτω από το χώμα. Η σκηνή διαλύθηκε.
Προχώρησε λίγο ενώ τα μάτια του έμεναν κολλημένα στη Ροουζ.
"Σκορπιους.."
Γύρισε προς το μέρος που ακούστηκε η φωνή.
"Μπαμπά?"
"Ελα μαζί μου αγόρι μου."
Ο Ντρακο του απλωνε το χέρι. Στο σημείο που πριν υπήρχε μία ουλη τώρα υπάρχει το σκοτεινό σημάδι.
"Τι?? Δεν μπορεί!"
"Μαζί μπορούμε να φέρουμε πίσω το σκοτάδι Σκορπιους."
Ο Ντρακο τον πλησίασε και ο Σκορπιός έκανε δύο βήματα πίσω.
" ΜΗΝ ΜΕ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙΣ!"
Φώναξε.
"Σκορπιους είμαι ο πατέρας σου.."
"Ο ΠΑΤΈΡΑΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΟΣ! "
Ο Ντρακο γέλασε.
" Είμαι Σκορπιους. Πάντα ήμουν. Το ότι πέθανε ο Άρχοντας του Σκότους δεν σημαίνει ότι δεν είμαι πλέον ένας απο αυτούς. Το σκοτάδι είμαι εγώ."
"ΛΕΣ ΨΈΜΜΑΤΑ! "
" Ελα μαζί μου.. Μαζί μπορούμε να κατακτήσουμε τον κόσμο.. "
" ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΑΚΟΛΟΥΘΟΎΣΑ ΠΟΤΈ!"
Η σκιά του Ντρακο έμοιασε να εξαφανίζεται. Η καρδιά του χτυπούσε τόσο δυνατά που ένιωσε πως θα ακουγόταν σε όλο το δωμάτιο.
Έτρεξε και έφτασε στο πλευρό της Ροουζ και την σήκωσε στην αγκαλιά του. Εκείνη τον έσπρωξε με δύναμη και σκούπισε τα μάτια της.
"ΜΗΝ ΜΕ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙΣ!"
"Ροουζ.."
"ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ ΠΟΥ ΒΡΊΣΚΟΜΑΙ ΕΔΩ ΜΈΣΑ! ΣΕ ΜΙΣΏ!"
"Ροουζ δεν το επέλεξα εγώ.."
"ΜΗΝ ΜΙΛΑΣ ΆΛΛΟ ΠΙΑ! ΤΙ ΝΟΜΙΖΕΣ ΜΑΛΦΟΙ? ΠΩΣ ΘΑ ΉΜΑΣΤΑΝ ΜΑΖΊ? ΚΑΤΆΓΟΜΑΙ ΑΠΟ ΜΊΑ ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑ ΗΡΏΩΝ! ΕΊΣΑΙ ΕΝΑ ΤΊΠΟΤΑ ΣΤΟ ΠΛΆΙ ΜΟΥ! Ο ΓΙΟΣ ΕΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΦΑΓΟΥ! "
Τα λόγια της τον καρφωναν σαν μαχαίρια. Τι είχε πάθει? Έμοιαζε να έχει τρελαθει.
" Ροουζ αγάπη μου.. "
" ΑΓΆΠΗ ΣΟΥ??? ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ ΕΊΣΑΙ ΓΕΛΟΙΟΣ. ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΎΣΑ ΠΟΤΈ ΝΑ ΑΓΑΠΉΣΩ ΕΝΑ ΤΊΠΟΤΑ ΟΠΩΣ ΕΣΥ. "
Η Ροουζ άρχισε να απομακρύνετε.
" ΜΗΝ ΜΕ ΠΛΗΣΙΑΣΕΙΣ ΠΟΤΈ ΞΑΝΆ."
Ο Σκορπιός έτρεξε στο πλάι της και την τράβηξε από το χέρι. Την κοιτούσε στα μάτια.
" Και εγω σε μισώ.. "
Της ψιθύρισε.
Τράβηξε το ραβδί του και την σημάδεψε.
" Everto Statum"
Το σώμα της Ροουζ εκτοξεύτηκε μακριά και έσκασε με δύναμη στο έδαφος. Ενα σύννεφο καπνού εμφανίστηκε γύρω της και το σώμα της εξαφανίστηκε.
Από πίσω του άκουσε βήματα και γύρισε τρομαγμένος. Η Ροουζ έτρεχε προς το μέρος του. Πριν προλάβει να αντιδράσει η Ροουζ είχε πέσει στην αγκαλιά του.
"Σε παρακαλώ Σκορπιους πάρε με μακριά από εδώ.."
Του είπε μέσα από τα αναφιλητα της.
Ο Σκορπιός την εσφιξε πάνω του.
"Το ήξερα πως δεν ήσουν εσυ.."
Της ψιθύρισε.
Η Ροουζ σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών της και ένωσε τα χείλη της απαλά με τα δικά του. Ένιωσε τα δάκρυα της να μουσκευουν το πρόσωπο του ώσπου απομακρυνθηκε από εκείνον.
"Πάμε να φύγουμε από εδώ Ρόζι."
Απο τα μεγαλύτερα που εχω γράψει, είμαι τόσο συγκινημενη 😂
Πείτε μου την γνώμη σας μιας και το όλο το σκηνικό το σκέφτηκα μόλις τώρα και δεν εχω ιδέα αν βγήκε καλό τελικά 😋
Ερώτηση: Ποια είναι η αγαπημένη σας εποχή?
Εγω αν και γεννήθηκα άνοιξη λατρεύω τον Χειμώνα..
Επίσης αν και άρρωστη έγραψα κεφάλαιο στην ώρα μου 😁
Λογικά αύριο θα ανέβει και άλλο μιας και λογικά θα περάσω όλη την μέρα στο κρεβάτι 😣
Πήγαμε 35 στα FanFiction.. Thank you sooooo much 💕💕💕
Μην ξεχάσετε να πατήσετε το ⭐αν σας άρεσε και να μου πείτε την γνώμη σας! ❤️