Ziana's POV
"Make sure that traitor will die painfully. I want him to suffer to hell." sabi ko bago ibaba ang telepono.
Problems! Di na ako tinantanan ng problema. Kaliwa't kanan ang problemang dumarating. This is why I left everyone before. I want to handle all of these by myself.
Ayokong may madamay pa na iba.
"Hey love, you look stressed. Ano ang nangyari?" Zavier asked.
Napaayos ako ng upo at ngumiti nang maliit sa kaniya.
"Where's the kids?" Instead of answering I asked him back and diverted the topic.
"They're at the dining room. C'mon, let's go down. They're waiting for us. I cooked foods for us," he said.
Tumango lang ako at sinabihan siyang mauna.
Tinawagan ko ang number ni Alex pagkaalis na pagkaalis niya. I will be needing their help. I was left with no choice but to ask for their help.
"Hey Ziana. Why?"
"12mn at our hideout."
Pagkababa ko ng tawag, agad akong bumaba at naabutan ko ang mag-aama kong masasayang nagke-kwentuhan.
Agad namang napansin ni Zavier ang presensya ko kaya lumingon siya sa gawi ko at nginitian ako. Tipid akong ngumiti pabalik at umupo sa katabi niyang upuan.
"Let's eat!" Sigaw ni Hera.
Sinimulan na namin kumain habang lumilipad pa rin ang utak ko para sa susunod kong mga hakbang.
Wala akong imik dahil sa dami ng iniisip ko. Si Jasmine...
"Love ba't di mo ginagalaw ang pagkain mo? Kumain ka na. Ang lalim ng iniisip mo." Napatingin ako sa pagkaing nasa harap ko.
Lahat sila ay nakatuon ang pansin sakin kaya nginitian ko lang sila.
"Don't worry about me. Eat up kids, and go to your room after eating." I looked at Zavier who's still looking at me. "Just eat. I'm fine."
"Okay."
Alam kong di siya naniniwala at gusto pa magtanong pero mas pinili niyang manahimik at ipagpatuloy ang pagkain. Kilala niya naman ako, kapag gusto ko sabihin, sasabihin ko. Kung hindi, hinding-hindi ako iimik.
Pagkatapos namin kumain ay sinamahan ko ang mga bata sa kwarto at pinatulog ko muna sila bago ko sila iwan. Pagdating ko sa kwarto namin ni Zav, naabutan ko siyang nakasandal sa headboard at gamit ang laptop.
Pero agad siyang tumigil nang makita ako.
"Let's sleep." sabi niya matapos itabi ang laptop na kanina ay hawak niya.
Tumango lang ako bilang tugon at dumiretso sa banyo. Nag half bath muna ako at nagbihis bago ko siya tinabihan.
"Goodnight, love. I love you," he whispered.
Niyakap niya ako patagilid at ibinaon ang mukha niya sa leeg ko. I started caressing his hair gently while humming a melody to make him sleep. Ipinikit ko rin ang mata ko habang hinihintay na bumigat ang paghinga niya.
Nang maramdaman kong tulog na siya, dahan dahan akong umalis sa tabi niya at nagbihis.
Saktong alas dose nang umalis ako sa bahay at pumunta sa hideout.
.
Dumiretso ako sa loob at naabutan kong kumpleto na sila. Ako na lang ang kulang.
"Anong meron? Bat mo kami pinatawag?" Agad na tanong ni Shanelle.
"Oo nga. Ang hirap takasan ng asawa ko. Buti na lang maaga natulog yun." sabi naman ni Charlene.
"May problema ba Ziana?" Pansin ni Jashiel dahil sa katahimikan ko.
"Si Jasmine..." Pagkasabi ko non, ramdam kong natigilan sila.
"Anong meron sa haliparot na yun?" Tanong ni Steph.
"Oo nga. In fairness, bigla siyang nawala ah. Anyare?" Gorcelle added.
"Diba buntis yun at si Zav ang ama? Asan na siya?" walang prenong tanong ni Abby.
"Bibig mo Abby unnie," saway ni Chrystal.
"Shut up girls. Ziana, talk." sabi ni Alex. Napabuntong hininga ako.
"Nakatanggap ako ng sulat noong nakaraan. She's saying she wants war between my organization and her's. She said, if I lose, I will let her be with Zavier and if I win, hahayaan niya kami at di na manggugulo pa." Walang imik at nanatiling nakikinig ang mga kaibigan ko sa susunod kong sasabihin.
"And, she's now the one who's handling their mafia because her father died in an accident. Gusto niyang matalo ako para ang mafia nila ang pumalit sa pwesto namin sakaling matalo niya ako na hinding-hindi ko hahayaang mangyari. Sinasabi ko 'to sa inyo para maghanda kayo. Y'all should be ready. A big war will come 2 weeks from now." Namilog naman ang mga mata nila.
"Two weeks pero ngayon mo lang sinabi? Dapat sinabihan mo kami ng maaga para mas napaghandaan pa namin!" Steph hissed.
"Well, I like surprising y'all." nakangisi kong sabi.
"Pero bakit ngayon lang ulit kaya siya nagparamdam no? After almost a year." Tanong pa ni Shanelle habang nag iisip at nakahawak pa sa baba.
"So, what's the plan?" Alex asked.
I smirked, a smirk that sent shiver to all of them. Minsan lang ako mag smirk nang ganito at alam nilang iba ang pumapasok sa isip ko ngayon.
---
Zavier's POV
'Meet me if you want to see your son. Meet me at Sweetsip Coffee Shop' -Jasmine
Napatingin ako sa asawa ko na masayang nagsi-swimming sa pool kasama ang mga anak namin. It's been almost a year since I last saw Jasmine. I'm nervous at the same time excited.
I'm excited to see my son. Kaya umakyat ako sa taas at nagbihis at pumunta sa sinabi ni Jasmine sa sulat. Nagpaalam ako kay Ziana na may pupuntahan lang ako saglit at tinanguan niya lang ako.
Pagdating ko sa coffee shop, nadatnan ko siyang may kasamang tatlong malalaki at armadong lalaki sa gilid niya. At may isa namang babae na may hawak na baby. S-siya na ba ang baby ko?
Halo halong emosyon ang nararamdaman ko ngayon. Tumayo siya nang makita niya ako at agad na ngumiti. Pero nakatuon ang atensyon ko sa batang hawak ng babaeng nasa tabi niya.
"I'm glad you came!" Jasmine said happily. Yayakapin niya na sana ako pero umiwas ako.
"I came here for my son, Jasmine. I-is he... My son?" I asked her. Nakita ko ang lungkot sa mata niya at naging blanko bigla saka tumango siya. "C-can I carry him?" Agad naman siyang nag smirk at umiling.
"No! Mahahawakan mo lang siya if the war between your wife and me ends. So, can you wish me a good luck before the war?" She said sweetly.
Napakuyom ang kamao ko.
War? What war? Ano naman kaya ang pinaplano nito? Knowing my wife, I know di niya uurungan ang laban na ito.
"Stop this Jasmine." sabi ko sa kaniya pero umiling siya.
"No! If I win, mapapasakin ka. Ayaw mo non? We will live happily as a family pag nawala na ang sagabal mong asawa. And don't worry about your kids, I'm more than willing to be their mother." Sabi pa nito.
Umiling-iling ako at di makapaniwalang tinignan siya.
"You're insane," sabi ko.
Tumawa siya nang pagak dahil doon.
"You made me like this Zav." She said. "After I gave you everything. I even turned my back against my father just to be with you! Tapos dahil lang sa bumalik ang asawa mo ulit, isinantabi mo ako na para bang wala tayong pinagsamahan noon? Na para bang hindi mo ako pinanguan ng kasal at sinabihan ng mahal mo ako?"
"Naging ganito ako dahil sa'yo," may hinanakit na sabi niya.
Napayuko ako dahil kasalanan ko naman talaga.
"Jasmine, I'm really sorry. I'll do everything for you to stop this just please don't ask me to leave my family because losing them means I'm losing my will to live also," nagmamakaawang sabi ko.
"Just wait. Tignan natin kung sino ang mananalo sa amin ng asawa mo. It is a good bye for now. See you after the war. I'll make sure, you'll be mine by hook or by crook. C'mon yaya, bring Jasper inside the car." Sabi nito at tuluyan na siyang umalis.
So she named him Jasper...
Umalis ako ng coffee shop. Umuwi ako ng bahay pero naabutan ko lang doon ay ang mga bata. Where's Ziana?
"Where's your mom?" Tanong ko kay Hazielle dahil alam kong alam niya kung nasaan ang Mom nila.
Instead of answering me back, she gave me a paper. Tinanggap ko yun at binasa.
Dear Zavier,
Look for our kids. I know you already knew about the war. I'm preparing right now. Because I don't want to lose you. I can't afford to lose you again, Zav. Wait for me Zavier. Take good care of our kids for me. I love you.
Your Wife,
Ziana
Napatulala ako sa laman ng sulat. Kung totoo ngang maglalaban sila, gusto ko mang pumanig kay Ziana pero inaalala ko ang anak ko kay Jasmine.
Pag napahamak si Jasmine pa'no ang anak namin?
Ayokong lumaki siyang walang nanay. Ayoko namang pumanig kay Jasmine dahil mahal ko ang asawa ko at may tatlo kaming anak na umaasa sa kaniya.
Sa kaniya ako dapat kumakampi pero heto ako ngayon. Naguguluhan kung sino sa kanila ang dapat kong panigan.
Wala akong karapatan para magreklamo dahil una pa lang, ako ang dahilan kung bakit nasa ganitong sitwasyon kami ngayon.
...