Glaiza drove straight. Hindi niya alam kung saang parte siya ng Pilipinas dinala pero ang mga madamong lugar na kanyang nadadaanan tells her na nasa isang probinsya siya.
***Insp. Pascual, 10-20 (radio code for location)*** mula sa isang black box nagmula ang boses. ***Insp. Pascual, 10-20 (radio code for location)***
Hindi na sumagot pa si Glaiza. Sigurado siyang naitimbre na ni Pascual ang kanyang pagtakas kaya't hinila niya ang kurdon ng radio connecting sa power supply nito.
As she drives, nakakita siya ng grupo ng mga traysikel drivers na naghihintay ng pasahero. Pinabagal niya ang jeep hanggang sa huminto siya sa harap ng mga ito.
"Mga boss, pwede nyo bang sabihin kung saan ang daan pabalik ng Manila. Naliligaw na yata ako kasi hindi ko maintindihan yung direksyong ibinigay sa akin ng mga kasama kong sundalo," pagsisinungaling niya. Nagkatinginan ang mga lalaki habang ang isa sa kanila ay nakatingin lang kay Glaiza na tila nagdududa sa kanyang sinabi.
"Ah miss, san ka ba nanggaling? Sa safehouse ba sa Naic?" tanong naman ng isang matandang lalaki.
"Naic? Nasa Cavite ako," sambit niya sa kanyang isipan. "Ah eh, opo. May nagradyo kasi sa kanila na papuntahin ako sa...." nag-isip ito ng lugar na may mga sundalo rin pero iisang lugar lang ang alam niya. "...sa Camp Aguinaldo,"
"Madali lang ineng, diretsuhin mo lang ang daang tinatahak mo labas mo niyan Parañaque tapos kakanan ka papuntang Pasay tapos..."
"Alam ko na ho pagdating ng Parañaque. Salamat po," agad na pinatakbo ni Glaiza ang sasakyan na hindi na hinayaan pang patapusin ang matanda na bigyan siya ng direksyon.
Muling bumyahe ang dalaga papuntang Manila gamit ang service road. Habang nagmamaneho, iniisip niya kung saan siya dapat tumuloy. Posibleng ang mga binabantayang lugar na maaari niyang puntahan ay ang martial arts school at ang mismong bahay niya. Hindi siya maaaring bumalik ng Sibuyan dahil mag-aalala ang kanyang mga magulang at maaaring hindi na siya nito payagan pang kumilos upang iligtas ang kasintahan at kung sakali mang hayaan siya ng mga magulang, wala naman siyang pera para makabili ng ticket papuntang isla.
"Teka, bakit kailangan kong umiwas at magtago? Wala naman akong ginawang krimen. napatunayan kong hindi sa akni nanggaling ang video na kumakalat tungkol kay Rhian. At bakit ba kailangan nila akong idetain? Kung may banta man sa buhay ko, kaya kong depensahan ang sarili ko," sabat nito sa sarili and decided na umuwi sa kanyang tirahan upang kumuha ng gamit.
Halos dalawang oras at kalahati ang byahe papuntang QC dahil na rin sa traffic. palubog na ang araw ng makarating siya sa kanyang apartment. Nang maihinto ang sasakyan, tahimik ang buong kapaligiran na tila lahat ng kanyang mga kapitbahay ay nagsitulog na. kahit mga bata sa kalsada ay walang nagtatakbuhan. Nakaramdam ng kaba ang dalaga dahil sa ganung oras ng gabi ay mga mga bata pang naglalaro. Nagmistulang ghost town ang kanilang lugar. Tinalasan niya ang kanyang pakiramdam sa kung anumang bigla na lang na lilitaw sa paligid.
She was able to enter her house without any trouble. Walang surprise attack mula sa loob ng bahay except sa mga gamit na out of place dahil sa mga sundalong naghanap ng kahit anong magagamit nila bilang ebidensya laban sa kanya at kinuha ang kanyang laptop. Agad niyang tinungo ang cabinet kung saan nakatago ang pinaglalagyan niya ng kanyang emergency money, kumuha ng damit pampalit at pampaligo.
While cleansing herself, nagiisip si Glaiza ng plano kung paano niya ililigtas ang kasintahan, Hindi niya alam kung saan niya ito pupuntahan or kahit posibleng pinagtaguan ng tiyuhin nito. Tanging ang bahay nito sa Batangas ang alam niya at imposible namang bumalik sila doon dahil malamang na pinuntahan na iyon ng mga pulis o sundalong naghahanap sa matandang Hernares.
Mabigat ang kanyang katawan na ibinagsak niya sa kanyang kama. Saan ba siya magsisimula? Kanino siya hihingi ng tulong? Sa mga sinabi ni Insp. Pascual ay agent nila si Mildred aka Bunny pero hindi niya binanggit kung nasa kanilang pangangalaga ang babae. Kung wala sa kanila si Mildred, siya ang kailangan niyang makita at makausap.
Hopelessness slowly kicking in as Glaiza tries to think any possible place where Mildred could be. Hindi binanggit ng SAF kung nasa poder ba nila ang kanilang agent, at kung sakaling wala nga sa kanila, maaaring Mr. Hinares dragged the poor agent with them.
Ibinagsak niya ang kanyang katawan on her thin mattress and thats when she felt uncomfortable na parang may nakaumbok sa ilalim ng kanyang kama. She felt it with her hand the surface of the bed at naramdaman ang nakabukol dito. She got off of the bed and lift the mattress. Isang brown paper bag ang kanyang nakita. She pulled it out. The paper bag is covered with clear packaging tape, telling her na tila isang mahalagang bagay ang nakalagay sa loob nito, but who could have placed this object under her bed? Impossibleng mga SAF ang naglagay nito dahil they almost ransacked her place. Maaaring ang nangialam ng kanyang laptop ang nag-iwan nito pero bakit hindi man lang nakita ng mga SAF? The only logical explanation is, who ever left this thing could have slipped it after the SAF came. She placed the thing on her left ear and listened for any ticking sound dahil baka bomba ito but when she heard none, she took a scissor from her desk and cut an opening to take whatever it contains.
A small basic multi-tap phone was whats inside the brown paperbag. She pushed a button to lit it and saw 25 missed calls from an unknown number. She pushed the OK button to reveal the digits and she copied it. Checking on the battery, it shows 19%. The phone vibrated and the led light blinks as the unknown number flashes. Kamuntikan pa niyang mabitawan ang phone dahil sa gulat. Clueless of who might be calling, nagdadalawang isip si Glaiza na sagutin ang tawag, pero baka si Mr. Hinares ang tumatawag.
With shaking hand, her thumb moves slowly towards the answer button and after pushing it, she placed the call on loud speaker.
"Finally, you came. What took you so long Galura?" a familiar voice came. A robotic voice she and Rhian had spoken to back at the island. "I knew na you'll escape sa safe house at babalik ka sa bahay mo. Ilang araw din akong tumatawag sa phone na hawak mo hanggang sa sumagot ka,"
"How'd you...."
"By the sound of your unfinished question, you are underestimating me. Hindi mo ba alam na I am always a lot of steps ahead of you. I have eyes and ears everywhere you turn,"
"Hayop ka. Nasaan si Rhian? Anong ginawa mo sa kanya?!" she tried to be calm but knowing now kung sino ang kanilang kalaban, it made her blood boils.
"Wag kang mag-alala kay Rhian. I have done nothing... Yet. Makikita mo kung anong gagawin ko sa kanya. I'll let you watch and then I'll do to you whatever I did to her while she watches. Ang saya, hindi ba. Tignan natin kung hindi kayo maging straight na babae,"
"P.I (bad words) mo!! Hayop ka!!"
"Gusto mo bang marinig ang boses niya?"
***No!!! Get that thing away from me!!! Nakakadiri ka!! Stop!!! Ewwww!!! Lablab!!! Tulungan mo ako pleeeease!! Huwag!!! Please dooon't!!!****
Glaiza is trembling at sound of Rhian pleading and asking for her help. Kung anuman ang ginagawa ni Tito Ronnie sa dalaga ay ayaw nang isipin pa ni Glaiza, but one thing is for sure, it is someting repulsive.
"Namiss mo sigurado ang boses niya," muling itong nagsalita with his amused voice.
"Papatayin kitang demonyo ka! Babalatan kita ng buhay!"
"Well, how can you do that kung hindi mo alam kung nasaan ako? I'm no fan of hide and seek Galura kaya I'll let you know kung nasaan ako but I'm warning you, hindi mo maaaring ipaalam sa mga pulis ang impormasyong ito dahil kung hindi, Rhian will have this thing not in her hands anymore but inside her mouth and inside of her. Hindi ka tanga Galura kaya alam kong alam mo ang ibig kong sabihin,"
"You are sick!"
"No I'm not sick. But I am obsessed. I've been wanting to dig into her, ripping her to come of age, preparing her pero sumingit ka pa! Now, nagkakaintindihan ba tayo, Galura? O baka gusto mong bigyan kita ng sample ng sigaw ni Rhian habang.. "
"Tama na! I get you! Naiintindihan kita. Hindi ako magsasabi sa mga pulis " she cut him off his sentence dahil hindi niya pa kayang marinig ang gusto nitong sabihin.
"Good. Listen well, bumalik ka sa Batangas, sa bahay bakasyunan. Pumasok ka sa kwarto ko at sa walk-in closet. Buksan mo ang cabinet ko ng mga suits. Hawiin mo ang mga coats, may makikita kang pintuan. Pull the handles until you hear the doors click. Pumasok ka sa loob,"
"Anong gagawin ko sa loob?"
"Malalaman ko once na nadoon ka na at dun ko sasabihin sa'yo ang susunod mong gagawin. Tandaan mo Galura, wala kang isasama o pagsasabihan at kapag sinuway mo ako, alam mo na ang mangyayari sa pinakamamahal mo,"
"Ahhhhh!!! Stop it!!! Get away from me!! Glaizaaaaa!!!"
"Tigilan mo yan! Oo na, I promise walang makakaalam, just please stop whatever you are doing to her! Susundin ko ang gusto mo, just stop it!"
"Ngayon ko lang natukalasan. Rhian has never seen a..."
"Kapag hindi mo yan tinigilan, I will personally cut that "thing" off you!"
"Awww, I'm sure you have seen one of these knowing na nagka-boyfriend ka. Is your ex-boyfriend's bigger?"
"Napaka-hayop mo!!"
"Clock's ticking Galura. Oh by the way, destroy that phone and the sim. Malalaman ko kapag hindi mo yan sinira because that sim is connected to my computer. Even if you transfer it sa ibang unit, I will know. You better hurry," then the line is cut, losing their connection.
With the anger boiling up upto her head, she broke the gadget in half without any trouble. Ang nagagawa nga naman ng galit, it brings out the strength you never knew lalo na't ang mahal mo sa buhay ang nakataya.
Taking her leather jacket out of her closet, she stormed out of her abode. Muli niyang sinakyan ang military jeep. May isang lugar muna siyang pupuntahan dahil doon niya naiwan ang kanyang arnis.
----------
"Rhian, hija wake up..." isang mahinang boses at pagyugyog ang gumising kay Rhian. Her handa are sti tied sa headboard ng kama. "Anak, open your eyes,"
Dahan-dahang bumuka ang mga talukap ng kanyang mga mata. Her sight adjusting sa liwanag ng kwartong pinaglagakan sa kanya.
"Ti...to..." her throat stings dahil sa kanyang pagiyak at pagsigaw while she was being tortured habang kausap ng lalaking nakamaskara si Glaiza sa telepono. Ilang oras na ba ang nakalipas mula ng ibinalik siya sa silid na ito? She was injected with Propofol, a drug used in medical operation procedure to reduce conciousness and pain, para hindi na siya pumalag sa pagbalik sa kanya sa silid.
It was like the ice bucket challenge when the memory of that disgusting thing the masked man was trying to place on her hands awoken her. Tears began to fall feeling gross. How can she take that horrible memory away?
"Tama na hija. Aalis na tayo. Tatakas tayo," mahina nitong salita.
"Paano ka po nakawala?" tanong nito sa tiyuhin na hanggang sa mga oras na iyon ay maga pa rin ang duguang mukha at putok ang kanang kilay nito.
"Tinanggal nila ng mga tali ko, dadalhin yata ako sa ibang lugar. Lumaban ako nang makawala ang mga kamay ko," sagot nito habang sinususian ang handcuff. Kitang kita ni Rhian ang mga sugat at tuyong dugo sa parehong kamay ng tiyuhin dahil sa mahigpit na pagkakatali sa kanya.
Sa pagkawala nga mga kamay ni Rhian sa posas, she felt lighter but there's pain mula sa natamong sugat sa mga oras na pilit niyang ilusot ang kamay mula sa posas.
Tito Ronnie gently pulled Rhian out of the bed, ignoring his own agony but his face register the pain of his injuries.
"Bilisan na natin, baka magising sila," Rhian looked on the floor. May tatlong lalaki ang nakadapa at walang malay, isa sa kanila ang lalaking naka-maskara na nagtorture sa kanya.
"Wait Tito. Gusto kong makita ang mukha ng hayop na yan," lumakad ito patungo sa lalaking sinasabi.
"Huwag na anak. Baka magising pa iyan. Halika na," iika-ika itong hinila ang pamangkin palabas ng kwarto.
Dahan-dahan ang paglakad ng magtiyuhin. Kulang na lamang ay lumutang ang kanilang mga paa upang hindi makagawa ng ingay ang kanilang paglakad. Rhian observed the house they are in. May kalakihan ito at maraming kwarto. Nakahinga lang ito ng maluwag when they reach a staircase leading downstairs. Tito Ronnie lead the way down habang nakasunod sa likuran ang pamangkin, hawak pa rin ang nanlalamig nitong kamay.
"Tito, nasaan ba tayo? Anong lugar ba ito?" she whispered.
"Hindi ko rin alam. Basta kailangan natin makalabas. Sigurado akong may mga sasakyan sa labas. We have to hurry,"
They were about to reach the front door nang biglang nakarinig ang magtiyuhin ng mga boses kaya't agad hinila ang dalaga papasok sa isang empty kabinet. The small space made Rhian's body pressed against his uncle's body and his hand covered her mouth. When the sound of footsteps disappeared, Tito Ronnie slightly opened the door and peaked. Lumabas silang nang wala na silang makitang tao and continued trailing the way out.
Cars lined up outside the house. Rhian made a 360 turned seeing only trees, assumed na nasa gitna sila ng isang gubat or anywhere outside civilization.
"Let's try that car," her uncle suggested pointing on an old black sedan. Magkahawak kamay nilang tinakbo ang sasakyan.
Tito Ronnie opened the passenger side and let Rhian in, at umikot na ito papuntang driver's side, ngunit bago pa ito makasakay, bigla itong bumagsak. Behind him is a man in brown leather jacket.
"Tito!" sigaw ni Rhian na tatawirin ang driver's seat upang puntahan ang tiyuhin but a sting bit her nape that made her lost her consciousness.
----------
Its a 2 hours drive from Quezon City to Mabini, Batangas. Boss Billie James was not in the school at wala na siyang oras upang hanapin pa ito, but since she has access to his private room, pumasok na lang ito at kinuha ang kanyang arnis.
Mabilis ang kanyang naging byahe dahil sa gabi na at walang masyadong bumabyahe. The Howell vacation house was almost wrecked dahil sa mga tama ng baril. Ang mga muwebles at sira-sira at ang mamahaling crystal chandelier ay wasak na nakahandusay sa noo'y malinis na carpeted floor. May mga parts ng bahay na may police line that means hindi maaaring pasukin ng kahit sino including the staircase going to the second floor. Glaiza passed through the yellow line and went straight up sa kwartong inookupa ng matandang Henares at ng kanyang kasintahan using a small led flashlight she took from her boss' office. Glaiza felt like walking inside the infamous house in Amityville dahil sa walang kailaw-ilaw, sobrang lamig at sobrang tahimik na para bang at any moment something will jump out of nowhere.
She passed through Rhian's bedroom door. Memory of their first love making whips her mind. Paano ba umabot sa ganito ang nangyari sa kanila? They just want to express their love for each other.
***I've been wanting to dig into her, ripping her to come of age, preparing her pero sumingit ka pa!***
The robotic voice echoed in her mind. Ano ang ibig niyang sabihin? Has he been fantasizing Rhian all this time?
"He is out of his mind! Pamangkin niya si Rhian!" sambit ng kanyang isipan.
She continued walking reaching the end of the hallways and took a right turn going to the only door at that hall. The door creaked making all the hair of her body rise. Cold and eerie air greeted her as she let her body in inside the dark bedroom of Ronnie Henares. There are two door on the opposite side of the bed. A dark brown oakwood door and a white door. She assumed that the white door might be the bathroom which means the dark colored door is the walk-in closet. Tama ang kanyang hinala dahil sa pagbukas niya ng pintuang iyon tumambad sa kanya ang mga damit at sapatos ng magkasintahan. Hindi pa nagaksaya ng oras si Glaiza at hinanap ang coat cabinet na sinabi ng kanyang kausap. Agad naman niya itong nakita and did what she was instructed. A small room was inside the coats' cabinet that can accommodate two people. Sa loob nito ay may monitor katabi ang isang CPU tower.
"Good job, Galura. Masunurin ka naman pala," the robotic voice came as expected. Glaiza turned hinahanap kung may cctv bang nakatutok sa kanya kaya't nalalaman nito na nakarating na siya.
A white neon light turned on illuminating the small room and to her suprise, sa kanyang harapan, she thought isang malaking salamin lang ito dahil nakita niya ang kanyang reflection nang matapatan niya ito ng flashlight. The glass infront of her is a double-sided mirror kung saan nakikita niya ang kwarto ni Rhian. The it hit her. The night na magniig sila ni Rhian, kitang kita ito sa maliit na silid na ito.
"I assume na may naaalala ka sa kwartong nakikita mo ngayon, Galura," natatawa nitong kumento.
"Demonyo ka Henares! Napakasama mo!"
"Let me tell you honestly. The night na may ginawa kayo ni Rhian, I was so turned on. I have to wake Mildred just to quench my sexual cravings. I was not satisfied though, pero it will do,"
The computer monitor came to life kasabay ng paglamig ng maliit na kwarto na umagaw ng atensyon ni Glaiza mula sa kwartong natatanaw.
"Take a seat Galura para naman maging komportable ka sa makikita mo," but Glaiza remain standing.
Something white displayed on the screen, then the camera moved its focus. A human figure lying on the bed covered with a white sheet up to its chest.
"Rhian!" Glaiza called when her eyes reach the face of the person. Pukit ang mga mata nito at walang malay. Tanging mga balikat nito ang hindi natatakpan. "Anong ginawa mo sa kanya?!"
"Like I told you, wala pa akong ginagawa sa kanya but do you see this?" a syringe appeared on the screen. "This contains Propofol induced with liquid viagra. One drop of this and I can do anythingnto your precious girlfriend and she will beg for more,"
"Huwag! Parang awa mo na, wag mong itutusok sa kanya yan. Ano bang gusto mong gawin ko? Susundin ko kahit ano pa yan, gagawin ko just please don't inject her with that!" pakiusap ni Glaiza na kulang na lang ay ipasok ang sarili sa monitor.
"Kahit ano?"
"Kahit ano," she sounded firm.
"Then strip out of your own clothes and play with with yourself,"
"What?! Are you out of your mind?!"
The person holding the syringe moved towards the sleeping woman having the needle partly digged on the bare shoulder. Rhian responded on that sting but not enough to wake her up.
"Okay okay gagawin ko na! Gagawin ko na!" immediately she took off her jacket, pulled her shirt up and pushed her pants down leaving her bra and underwear.
"Ang dami mo pang sinabi, gagawin mo din pala. Tignan mo, pinadugo mo pa ang balikat ni Rhian," the voice sounded amused. "Take your underwears off,"
With trembling hands, Glaiza reached for her bra's hooks. The undergarment lost its embrace around her chest, letting it fall on the ground revealing the twin peaks that it covers. Then she pushed down the small fabric covering those thin bushes of hair of her private part.
"Well done Galura. Now, touch yourself,"
Hindi muna agad makakilos si Glaiza, dala ng kalamigan ng maliit na kwarto at kaba.
Glaiza flinched the moment her cold and sweaty palms brushed her breast. Her eyes closed and tears trail down her cheeks. When she touch Rhian, halos nag-aalab sa init ang kanyang mga kamay. There was excitement in every territories she uncovers, hunger in every parts her mouth reaches. She envision Rhian's face the instant her hands crawl in all sides and corners. Her face lits up, taking pleasure, engravng in her thoughts the way Glaiza's hands moved in wonders. Waving like a conductor guiding musicians to play their instruments to create beautiful music. Thats what Glaiza envisioned in her mind as she touches herself. But it does nothing. Her mind is aware that it is not Rhian she caresses.
"Enough!" the man Glaiza assumed as Mr. Henares said when she was about to slide her hand on the land down-under. His voice shaking, breathing almost palpitating. He was aroused and excited as he watched Glaiza took pleasure on herself against her own will.
Glaiza opened her eyes. She was hoping na ang nangyayaring ito ay hindi totoo. At this very moment, nagising lang siya sa isang bangungot at katabi niya ang babaeng pinakamamahal sa kanyang kwarto sa Sibuyan. Pero hindi iyon ang katotohanan. The reality is, she's in hell, being tormented by Satan himself.
"There's a single drawer sa bandang kanan mo. Buksan mo at kunin ang nasa loob," he commanded na sinunod naman ni Glaiza.
"Ano ito?" she asked back after taking another syringe from the drawer. "Katulad din ba...."
"No. Hindi iyan katulad nitong hawak ko,"
"Anong gagawin ko dito?"
"Iturok mo sa sarili mo,"
"What?!"
"O di sige, ito na lang ang ituturok kay Rhian," muling itinusok ang injection sa balikat ni Rhian.
"Eto na! Eto na! Huwag mong iinject yan sa kanya. Eto na, gagawin ko na!"
Glaiza sucked a lung full of air and stabbed the needle into her left arm and pushed the tail of the syringe hanggang sa maipasok nito sa kanyang katawan ang likido.
The liquid spread all through out her body like wildfire melting her bones. Nagmamanhid ang buo niyang katawan that she placed her palms flat on the table for support but gravity pulled her all the way down the floor.
"Sleep tight Galura,"
Those are the last words she heard bago lumatag sa sahig ang kanyang katawan. Unti-unting humihina ang kanyang pakiramdam dahil sa likido.
With the little speck of consciousness she had left, naramdaman niya ang pag-angat ng kanyang katawan. Gustuhin man niyang pumalag at manlaban, nanlalambot siya. Her strength has depleted.
"Hi..hinta..yin...mo lng...a..ko...lab...lab...ililig...tas...ki...ta.." the last thought she were able to think before passing out.
----------
Pasencia na po at mejo bedridden po ako ngaun due to back pain. May onting katagalan ang mga updates ko dahil sa likod ko. D ako mktgal sa iisang posisyon either nakahiga or nakaupo.
Anyway, remember Topado: Fight for Justice? New title nito ngayon is Trigonal: Fight for Justice.
Wait natin kung kailan ang local screening ng movie na ito. Excited na akong makita na mag-action ang ating diosa!
Continue watching TOTGA ha. Pati ang pagpapatrend ng HT everynight. Ang saya kia ni Rhian gabi-gabi kc we continue to watch and love Zoe at laging top trendlist. So patuloy nating pasayahin ang ating diosa kc lagi din niya tayong pinapasaya.
Vote and comment for this chap. Consider it as my pain reliever... Hahahaha
FALLBACK HD link
https://estream.to/embed-9973z0gnh5if.html