Lumundag si diyosang Tala kasabay ng napakalakas na pagsabog mula sa kanyang kinatatayuan. Gigil na gigil naman ang babaeng manggagaway na may hawak na tungkod ng di niya tinamaan ang diyosa gamit ang kapangyarihan nito. Gamit ang mga orasyon ay nagpakawala ng itim na kapangyarihan ang manggagaway na may marka sa noo. Nakaramdam naman ng kakaibang pakiramdam si diyosang Tala. Biglang nanghina ang kanyang mga kalamnan sa kanyang katawan at nagsimulang umikot ang kanyang paningin. Sinubukan niyang maging alerto sa mga susunod pang mga pagkilos ng kanyang mga kalaban kahit na gusto ng bumigay ng kanyang katawan.
Nakangising lumalapit ang babaeng may hawak sa itim na bolang kristal na tila isang batang tuwang-tuwa sa mga kending nakahapag sa kanyang harapan. Gusto niya na siya ang unang titikim sa dugo ng diyosa.
"Tumigil ka Marphonia! Hindi mo ba narinig ang utos ni Anilaokan? Dadalhin siya kay diyosang Bulan na wala kahit na isang galos?" Ang pasigaw na wika ng manggagaway na may marka sa kanyang noo.
Natigilan si Marphonia sa paglapit sa nanghihinang si diyosang Tala at napatingin sa kasama.
"Tama si Daleria, mapapahamak tayo kapag dinala natin si Tala kay diyosang Bulan na may pasa sa kanyang katawan. Baka ano pa ang gawin ng mahal na diyosa sa atin." ang paalala ng manggagaway na may dalang tungkod.
"Pero, mas magiging makapangyarihan pa tayo kay diyosang Bulan kapag sinimsim natin ang dugo ni Tala at hindi na tayo magiging utus-utusan lang niya Arteia." Ang pangangatwiran ni Marphonia.
"Pagkatapos magiging kalaban tayo hindi lamang ng mga tagasunod ni diyosang Bulan, pati na rin ng ating mga angkan Marphonia. Lahat makakalaban natin. Saka sa tingin ko wala ring epekto sa atin ang kanyang dugo, dahil..." Natigilan si Daleria na tila may naalala.
"Bakit walang epekto sa atin ang kanyang dugo Daleria?" ang tanong ni Arteia.
Tila nag-isip ng idadahilan si Daleria sa isasagot nito kay Arteia. "Dahil mahina siya bilang isang diyosa. Kung malakas siya ay madali niya tayong matatalo sa labanang ito pero napakahina niya para sa tulad niyang diyosa." ang tugon ni Daleria.
Tumango si Arteia at tumingin siya kay Marphonia. "Tama si Daleria hindi sapat ang lakas ni Tala para pag-aksayahan pa natin siya ng panahon at kasuklaman tayo ni diyosang Bulan at ng ating mga angkan. Isa siyang mahinang nilalang."
"Kung gayon, dapat na natin siyang hulihin at para matapos na ang ating trabaho rito!" ang tugon ni Arteia sa mga kasamang manggagaway.
Pilit na nilalabanan ni diyosang Tala ang orasyong pinakawalan ni Daleria sa kanya. Pakiramdam niya ay unti-unting hinihigop ng orasyong kasalukuyang bumubulong sa kanyang tenga. Napaupo siya sa nagkabitak-bitak na sahig ng gusali at kitang-kita niyang tila nagtatalo ang tatlong manggagaway.
Malakas ang orasyong kanyang pilit na nilalabanan. Kailangan niya itong labanan at talunin para mawala ang bisa nito bago pa man siya tuluyang mawalan ng lakas. Isa siyang diyosa at anak ni Bathala, hindi siya puwedeng matalo ng tatlong alagad ng kadiliman na bahagi lamang ng mga nilikha ng kanyang ama.
Tinipon lahat ni diyosang Tala ang kanyang natitirang lakas para mawala ang sumpa ng orasyon. Biglang nagliwanag ang buo nitong katawan at kumawala sa kapangyarihang dulot ng orasyon. Isang napakalakas na puwersa ng hangin ang nagpatilapon sa tatlong manggagaway na nabigla sa ginawang iyon ni diyosang Tala. Humampas sa pader si Arteia, si Daleria naman ay tumama sa sirang chandelier at si Marphonia ay nakakapit sa mga bitak ng sahig na marmol.
Nagtayuan ang mga balahibo sa katawan ng tatlong manggagaway dahil sa kapangyarihang pinakawalan ni diyosang Tala. Unti-unti silang umaangat at umulutang sa hangin habang nararamdaman nila ang napakalamig na temperaturang biglang bumalot sa kapaligiran.
Nakaramdam ng takot si Arteia pagkakita sa galit na galit na diyosa. Tila inililipad-lipad ng hangin ang mahaba at napakaputing buhok ni diyosang Tala. Ang mga mata nito ay naging puti binalutan ng liwanag ang buong katawan.
Nakaramdam ng mga paglagutok sa paligid ang ngayon ay takot na takot ng mga manggagaway. Lahat ng bakal at iba pang mga metal sa paligid ay unti-unting lumalabas sa mga pader ng gusali. Dinig na dinig nila ang mga paglangitngit ng mga metal na unti-unting nagsisigalawan na tila mayroong sariling pag-iisip na handang umatake sa tatlong manggagaway.
Gamit ang kapangyarihan ng isip ay pinakawalan ni diyosang Tala ang mga metal para atakihin ang tatlong manggagaway. Napanganga si Marphonia dahil sa bilis ng mga pangyayari at hindi na nito magawang makakilos pa. Mabilis na tumayo si Arteia at ginamit ang kapangyarihan ng hawak na tungkod. Mabilis na nakagawa ng tila malinaw na pader ang tungkod ng manggagaway at nagtilamsikan ang mga matatalim na metal bago pa man tumama ang mga ito sa kanila.
Mula sa kamay ni diyosang tala ay ang tungkod ng ama. Ginamit niya ang kapangyarihan nito sa pamamagitan ng mga naglalakihang hibla ng kuryenteng tumama sa ginawang pader ni Arteia. Pagtama ng mga hibla ng kuryente sa puwersang pumoprotekta sa mga mangagaway ay unti-unting binabasag nito ang kapangyarihan ng tungkod ni Arteia. Unti-unting napulbos ang tungkod ng manggagaway kasabay ng pagtilapon nito at tumama sa kapwa niyang manggagaway na si Marphonia.
Pinakawalan ni Daleria ang hawak nitong tela at tumama ito sa kamay ni diyosang tala, dahilan para mabitawan nito ang tungkod ng ama. Umilaw ang marka sa noo ni Daleria at umusal ng mga orasyon at saka pinakawalan ito kay diyosang Tala. Mula sa kanyang noo kumawala mula rito ang isang napakalaking kulay pilak na ahas na pumulupot sa katawan ni diyosang Tala.
Sabay-sabay na nahulog sa sahig ang mga naglulutangan na mga matutulis na bakal at mga piraso ng marmol. Bumalik sa dating kulay ang mga mata at buhok ni diyosang Tala at muli ay nakaramdam ito ng matinding panghihina. Sinubukan niyang kumawala sa napakalaking ahas na nakapuluput sa kanya. Kailangan niyang makawala dahil kailangan niyang iligtas ang ama. Pero sa tuwing nagpupumiglas ito ay nakakaramdam ito ng panghihina. Randam niya na unti-unting hinihigop ng ahas ang kanyang lakas at kapangyarihan.
Mabilis na tumayo sina Marphonia at Arteia mula sa sahig na kinabagsakan nila. Gumuhit ang ngiti sa kanilang mga labi ng makitang nasukol na ni Daleria ang diyosang si Tala. Alam nilang wala ng kawala ang diyosa kaya malapit ng matapos ang kanilang trabahong iniutos ni Anilaokan. Tila mga batang sabik sa kanilang gustong makita ang dalawang manggaway na lumapit kay daleria at sa nanghihina ng si diyosang Tala.
"Buti naman at nasukol mo ang diyosa, Daleria." ang tuwang-tuwang wika ni Arteia. Matatalim ang mga tingin ng dalawang manggagaway sa nanghihinang diyosa. Nanghihinayang...takam na takam ngunit pinipigilan ang kanyang sarili.
"Humanda na kayo, ihahatid na natin siya kay Anilaokan. Sila ng bahala sa kanya." ang utos ni Daleria sa dalawang kasama. "Marphonia, buksan mo na ang Pilunlualan papunta sa isla ng Labuad." ang dagdag pa nito.
Pagkarinig ni Marphonia sa kasama ay kaagad na umusal ng dasal at iwinasiwas ang mga kamay nito sa hangin. Unti-unting nabubuo ang maliit na liwanag sa harapan ni Marphonia. Sa bawat kataga sa kanyang dasal ay unti-unting lumalaki ang liwanag at nabubuo ang Pilunlualan.
Pilit na nagpupumiglas pa rin si diyosang Tala mula sa pagkakapulupot ng mabangis na ahas sa kanyang katawan. Sa bawat pagpupumiglas ng diyosa ay katumbas ng pagsipsip sa kanyang lakas ang ginagawa ng ahas. Kaya pilnilit niyang huminaon para hindi mawala ang kanyang lakas at mag-isip ng paraan para makawala rito. Hindi siya dapat magpapasukol sa tatlong manggagaway dahil kailangan niyang makausap si Arathanias para mahanap ang babae sa propesiya: si Odessa.
Tuluyan ng bumukas ang Pilunlualan at handa na nilang dalhin kay Anilaokan si diyosang Tala. Kitang-kita sa mukha ng tatlong makapangyarihang manggagaway ang kagalakan dahil ni hindi sila nahirapan sa pagsukol kay diyosang Tala. Alam nilang kalulugdan sila ng labis ni diyosang Bulan dahil sa matagumpay na pagdakip nila sa kanyang nakababatang kapatid.
Gamit ang tungkod ay pinalutang ni Arteia si diyosang Tala sa hangin upang dalhin na ito kay Anilaokan. Nakita ni Marphonia sa nagkabitak-bitak na sahig ang tungkod ni Bathala kaya hindi ito nagdalawang isip na pulutin ito. Bakas sa mukha ni Marphonia ang mga ngiti at mapapasakanya ang isang napakamakapangyarihang bagay sa buong sanlibutan. Aariin niya ito at magagamit niya bilang kanyang kapangyarihan. Magiging makapangyarihan siya at maaaring sambahin bilang isa ring diyosa. Dahan-dahan ay yumuko si Marphonia para pulutin mula sa sahig ang tungkod ni Bathala.
Napatingin si diyosang Tala kay Marphonia habang pinupulot nito ang tungkod ng kanyang ama. "...ang tungkod..." ang bulong nito na may pag-aalala.
Nanlaki naman ang mga mata ni Daleria pagkakita sa pagdampot ni Marphonia sa tungkod ni Bathala. Walang inaksayang sandali si Daleria para pigilan ang kasama.
"Huwag!!!" ang malakas na sigaw ni Daleria kay Marphonia. Ngunit akma pa lamang sana niyang pigilan si Morphonia sa pagpulot sa tungkod ay biglang sumabog ng napakalakas ang kinaroroonan ni Morphonia pagkadampi ng kamay nito sa tungkod ni Bathala. Nakakasilaw na liwanag ang pumuno sa buong paligid at tila may kung anong napakalakas na puwersa ang nagpatilapon sa dalawa pang natitirang manggagaway at kay diyosang Tala. Sa sobrang lakas ng pagsabog ay gumuho ang buong gusali. Nabalutan ng napakakapal na usok ang tumakip sa kabuuan ng lugar.
Maraming mga estudyante, mga guro at iba pang mga nagtatrabaho sa paaralan ang nagkakagulo sa labas ng gumuhong gusali. Marami ang sugatan at ang ilan ay malubha ang natamong pinsala sa katawan. Napuno ng sigawan ang buong paligid ng paaralan. Karamihan sa mga ito ay umiiyak sa takot dahil sa mga pangyayari sa gusali ng kanilang silid-aklatan. Maraming mga mag-aaral ang pinangangambahan nilang natabunan sa gumuhong gusali.
Marami sa mga guro ang nagtutulong-tulong ng gamitin na ang kanilang mga kapangyarihan para pawiin ang napakakapal na usok at alikabok. Lahat sa kanila ay nag-aalala sa mga estudyante at iba pang mga kawani sa paaralan na natabunan sa loob ng gusali. Lahat ay umaasa na may mga buhay pa rin silang maililigtas mula sa guho.
Mula sa gusali ay nagkamalay na si diyosang Tala. Hindi niya maigalaw ang kanyang katawan dahil sa mga pinsalang natamo nito mula sa pagsabog. Nakadagan sa kanyang katawan ang bahagi ng isang blackboard na yari sa kahoy at sa ibabaw nito ay mga parte ng gumuhong pader. Napakadilim sa kanyang paligid at wala siyang makita kahit man lamang na kakaunting liwanag. Ramdam din niya ang sobrang pananakit ng kanyang ulo ng mga sandaling iyon. Ano nga ba ang nangyari at nasaan siya? Oo nga pala at kanyang naalala na nagpunta pala siya sa Philontria para puntahan ang kanyang matalik na kaibigan na si Arathanias at doon ay nakasagupa niya ang tatlong manggagaway.
Unti-unti ay bumalik sa alaala ni diyosang Tala ang mga pangyayari. Pero tila huli na ang lahat para sa kanya. Hindi niya maigalaw ang kahit anong parte ng kanyang katawan. Makailang ulit na niya itong sinubukan pero wala siyang maramdaman kahit man lang ang dulo ng daliri sa kanyang paa. Hindi rin niya alam kung nakapulupot pa rin sa kanyang katawan ang ahas na pinakawalan ng isa sa mga manggagaway.
Pumikit si diyosang Tala at masaganang umagos ang kanyang mga luha sa kanyang mga mata. Unti-unti ay nagliwanag ang buo niyang katawan.
Sa di kalayuan ay nagkamalay na rin si Daleria. Hindi niya inaasahan na ganun kalakas ang pagsabog na gawa ng paghawak ni marphonia sa tungkod ni Bathala. Nakalimutan nito na kamatayan ang kabayaran da paghawak ng hindi kadugo ni Bathala sa tungkod.
"Marphonia..." ang mahinang sambit ni Daleria. Pilit niyang iginagala ang kanyang panangin ngunit kadiliman ang tanging nakapalibot sa kanya. "Arteia?!" ang muli niyang sigaw.
Akmang igagalaw niya ang kanyang kanang tuhod ng makaramdam siya ng matinding sakit dito. Tila may kung anong bagay ang nakatusok sa laman ng kanyang tuhod at amoy na amoy nito ang lansa ng kanyang sariling dugo.
"Lucien utrium..." Ang mga katagang nasambit ni Daleria at bigang lumiwanag ang kanyang paligid.
Iginala niya ang kanyang mga mata sa paligid na kung saan natabunan ng mga naglalakihang tipak ng semento at pader ang kanyang kinaroroonan. Laking pasasalamat niya dahil hindi siya napuruan at nadaganan ng mga ito. Halos hindi siya huminga ng makita niya ang kanyang tuhod na nababalutan ng dugo. Tumusok at lumusot ang bakal na mula sa pader sa kanyang tuhod. Halos maiyak siya sa sobrang sakit na naramdaman. Pero, mas naramdaman niya ang sakit ng makita niya si Arteia na nadaganan ng napakalaking bloke ng sementadong pader at wala ng buhay. Alam din niyang wala na rin si Marphonia. Imposible pa itong mabuhay sa lakas ng pagsabog na nilikha ng tungkod ni Bathala sa kanya. Hindi niya inaasahan ang mga pangyayari dahil nasukol na nila si diyosang Tala. Ano ang pumasok sa ulo ni Marphonia at bakit niya sinubukang pulutin ang tungkod ni Bathala gayong alam naman niya na kamatayan sa sino mang nagtangkang humawak nito. labis ang kanyang panghihinayang sa dalawang kasama na nagbuwis ng buhay para sa wala.
Ipinikit ni Daleria ang kanyang mga mata at ininda ang nararamdamang sakit sa sugat nito sa tuhod. Nag-alay ito ng mga orasyon para sa kanilang mga anito upang gabayin ang mga kaluluwa ng mga kasama niyang sina Arteia at Marphonia na kakapananaw pa lang.
Pero, panandalian lamang ang pag-aalay niya ng mga dasal sa mga anito dahil naririnig na niya ang ingay ng mga engkanto at diwatang sinusubukang alisin ang mga naglalakiang mga tipak ng pader para iligtas ang mga estudyante at iba pang gurong natabunan ng pagguho.
Maingat na iniaangat ni Daleria ang kanyang paa para maialis nito sa tumusok na bakal ang tuhod. Pilit niyang tinitiis ang napakatinding sakit na dinulot nito sa kanya. Dahan-dahan at lubos ang pag-iingat nito sa pag-angat sa kanyang paa. Pinagpawisan siya ng malamig hanggang sa tuluyan na nitong maialis ang kanyang tuhod sa bakal na mula sa pader ng gumuhong gusali.
Walang inaksayang panahon ang babaeng manggagaway. Kaagad ay gumawa ito ng Pilunlualan para makatakas na sa gumuhong gusali. Binuksan niya ang Pilunlualan patungo sa Isla ng Labuad para ibalita kay Anilaokan ang tungkol sa nanguari at kinahinatnan nd dalawang kasama.
Mula sa nakakasilaw na liwanag ay mukha ng isang matandang lalake ang bumungad kay diyosang Tala. Pamilyar sa kanya ang mukha ng matanda na bakas sa kanya ang pag-aalala.
"A... Arathanias?" ang mahinang wika ni diyosang Tala at naramdaman niyang tila idinuyan siya sa hangin. Pilit na pumipikit ang talukap ng kanyang mga mata na pilit sana niyang pinipigilan. Wala na siyang natitirang lakas para manatili siyang gising sa mga sandaling iyon. Nakita niyang tumingin sa kanya si Arathanias at tuluyan na siyang nawalan ng malay.