she's my 400th fan! thank you.. :))
and thank you guys for simply being AWESOME!!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
Chapter 15: Don’t worry about her. Worry about me
RB’s POV:
Yung kwarto sa pinaka-dulo ng hallway ng second floor ang namumukod-tanging kwarto na maari kong pagbabaan ng tatlong maleta at isang malaking travel bag na dala-dala ni Charles. >.<
SINADYA TO NI MANANG OLGA. >.< Lahat kasi ng kwarto na madaanan ko ay naka-lock.
She’s really getting into my millions of pink nerves. AARRRGGGHHH.
Kung hindi lang ako tinuruan ng mama ko na gumalang sa nakakatanda. Nakoo, baka kung ano nang nasabi ko. Buti na lang I’m a woman of substance.
Woman. Haaay. I’m just his girl. Not his wonder woman. TSS! >.< Eh di sila na magsama.
Humiga ako sa kama nang nakadapa. At parang isang manok na itinapon sa breading, nabalot ng alikabok ang malagkit kong katawan. At nasira na yata ang respiratory system ko.
*Ubo. Ubo. Ubo. Ubo.*
Tumayo ako, pinipilit na pagpagin ang sarili ko. Pero wala na…wala na kong ibang choice kundi ang maligo. Well kanina ko pa naman talaga gusto maligo.
Pagpasok ko sa c.r nung kwarto, binuksan ko kaagad yung shower. Matapos pumatak ng halos limang beses ng tubig sa ulo ko, WALA NA.
“HINDIIIII!”
Pina-ikot-ikot ko yung knob ng shower, pero wala na talaga.
“Bwiset! Bwiset! Bwiset!!”
Lumabas ako ng naka-bathrobe.
Una. Ayokong suotin ulit yung damit ko kanina. Damit ko pa yun kagabi eh. >.<
Ayoko namang magsuot ng bagong damit. Bakit?? Bukod sa hindi ko alam kung sa’kin ba talaga yung mga gamit dun sa isang maleta, hindi ko alam kung ga’no kami katagal dito.
Paglabas ko ng banyo, wala ding matinong lugar na pwedeng pag-upuan. Kaya dun ako sa maleta umupo. Haaay. Pa’no ba naman na to?? Ano na lang gagawin ko??
Ang lagkit-lagkit ko na, balot pa ko ng alikabok, tapos para pa kong basang sisiw sa itsura ko ngayon. Wala pang isang oras akong nandito sa bahay na to pero gusto ko ng umuwi.
Kinuha ko yung phone ko at sinimulang i-dial ang number ni mama. Ilang beses na nag-ring yung kabilang linya pero walang sumasagot.
Nag-dial ulit ako, pero wala pa din.
Ano bang problema?? Bakit ayaw niyang sagutin yung tawag ko??!
Lalo pa kong nainis. Naalala ko yung sabi ni mama ko nung bago pa man ako sumakay sa sasakyan ni Charles at sumama sa kanya dito.
“Alam ko lang na mae-enjoy mo ang trip niyo”
Nag-umpisa nang pumatak yung peste kong luha. Enjoy?? Ano ba definition ng enjooooyyy??!!. >.<
*tok!tok!tok!*
Pinunasan ko yung luha ko. Sa mga oras na to, si Manang O ang pinaka-huli kong gustong makita. At kung makikita man niya ko, hindi sa ganitong sitwasyon.
*tok!tok!tok!*
“RB?”
Si Charles.
Napatingin ako sa pinto.
“RB. Are you there?”
Kahit na ga’no ko pa siya kagusto, isa pa din siya sa dahilan kung bakit ang sama ng loob ko ngayon. Ayoko siya makita, baka maaway ko lang siya. Atsaka, sino ba namang gusto magpakita ng ganito ang itsura mo di ba?
Habang iniisip ko lahat ng yan, “Hey. Nandito ka nga.” Napatingin naman ako sa kanya.
“WAAAH!! Anong ginagawa mo dito???!! Wala ako dito!!” sabay talikod sa kanya.
“Eh sino yung nakikita kong naka-bathrobe na nakaupo sa maleta at nakatalikod sa’kin?” sabi niya with his soothing handsome voice
“Hindi ako si RB. Ako si… si…”
“Si...?” sabi niya habang naririnig kong papalapit siya sa’kin.
“WAG KANG LALAPIT!!” sabi ko habang nakatalikod, at pilit binubura yung dumi ko sa mukha.
“Sorry.” Sabi niya nung nakita ko na yung paa niya sa harap ko. “Sorry kasi lumapit ako. And sorry for how Manang O treated you awhile ago.” Napakaseryoso ng boses niya. Sincere.
Naiyak ako lalo. Bakit ba kasi kung kalian ako naiinis sa kanya, tsaka niya ipapakita na wala akong dahilan para mainis sa kanya??!
“Are you crying??” sabi niya sabay upo sa harap ko at sinilip yung mukha ko.
Agad-agad kong pinunasan yung luha ko. “Hindi ako umiiyak. Napuwing ako sa dami ng alikabok.”
Naramdaman ko yung thumb niya na pinupunasan yung mga bagong patak na luha galing sa mga mata ko.
“Not so good in lying huh?”
Tinapik ko yung kamay niya. “Hindi nga sabi ako umiiyak eh.” Tumayo ako. Kung saan ako pupunta? Hindi ko alam. Basta na lang akong nag-umpisa na maglakad papalayo sa kanya. Pero bago pa ko makalayo. Napigilan na ko ng yakap niya.
Naramdaman ko yung katawan niya sa likuran ko. Yung kamay niya nakaikot na sa bewang ko.
“Bitiwan mo ko!! Mabaho ako!!”
Pero imbes na bumitaw siya, lalo pa niyang hinigpitan yung yakap, mas lalo pa niyang inilapit yung katawan niya sa’kin sabay inhale sa ulunan ko. “I know baby.”
At parang ewan, naiyak ako lalo. Bakit ba palagi niyang iconfirm na mabaho ako?? Nakaka-asar siya. Nakaka-asar siya at si Manang Olga. Nakaka-asar siya at si Manang O at si Mama. TT.TT
“Gusto ko ng umuwi.” Sabi ko habang umiiyak.
Hinarap niya ko sa kanya. At dahil sa nakayuko ako, hinawakan niya yung chin ko at itinaas ng bahagya at nalunod na naman ako sa mga mata niya. “You’re going home looking like that?”
Tumango ako.
Nagbuntong hininga siya. “Okay. How about, you shower first, then eat with me, then… if you still want to go home. I’ll take you home.”
“Eh wala ngang tubig eh. Sa bahay namin madaming tubig. Doon ako maliligo.”
“Dun ka na sa kwarto ko maligo while I’ll look for the key dun sa katapat na kwarto. So you won’t be too far.” He said smiling.
Tumango ako.
----------------------------
Kakatapos ko lang maligo. YESSS! Naamoy niyo ba?? Ang bango ko na!! muahahaha! Okay teka. Badtrip ako kanina lang ah.
Hmmmm. Iba talaga ang pakiramdam kapag fresh ka na ulit. Narefresh din pati utak ko.
Nawala na badtrip ko kay Charles. Wala naman talaga siyang kasalanan. Si Manang O naman, siguro nasa menopausal stage lang siya. Naisip ko din kanina na baka buntis si Manang O, kasi medyo malaki yung tiyan niya, tapos ako yung pinaglilihian niya. Kaya siguro ganun siya ka-rude sa’kin. Hmmm. At si Mama naman, baka iniisip lang nun na ayaw niyang maka-istorbo. Tama. Ayaw niya lang makaistorbo sa pag-eenjoy daw namin ni Charles.
Kaya lahat nang nangyari kanina, parang dumi sa katawan ko. WALA NA SILA!!
Pagbukas na pagbukas ko ng pintuan ng c.r. “CHARLES???”
Nakasandal siya sa gilid, at nung makita niya ko, ngumiti naman siya. HAAAAY. Bakit ba kasi kailangang ganito di ba??? Pwede namang hindi ako pakiligin palagi. EEEHHHH!! Kaw Charles ah. Type mo ko no?? *0*
“It’s my turn.”
Tapos lumakad siya papalapit. Umalis naman ako sa dadaanan niya, pero pinigil niya ko bigla. Tapos tinignan niya ko from head to foot.
Hindi pa ko nakabihis. Suot suot ko lang yung malaking bathrobe na nasa loob kanina ng cr, nadumihan ko na kasi yung bathrobe ko.
Tinignan ko lang siya ng buong pagtataka.
Nung hindi siya nagsalita… “Bakit ganyan ka makatingin ha??” tanong ko.
Nagsimula siyang lumakad papalapit sa’kin. At bilang instinct ng isang babae, umatras naman ako.
“I’m just wondering… pa’no ko makakaligo kung wala yung bathrobe ko.”
O.O”Wala kang bathrobe?”
Patuloy pa rin siya sa pag-abante. At ako naman sige pa din sa pag-atras.
Tumango siya bilang sagot dun sa tanong ko. “May kumuha yata.”
“Sino namang kukuha ng robe mo?”
Nagkibit balikat siya habang naglalakad pa rin siya papunta sa’kin. Bigla na lang nag-iba yung pakiramdam ko. Ano bang iniisip nito ni Charles. Tsaka bakit ang weird ng facial expression niya.
Huminto ako at hinawakan siya sa dibdib. “Teka nga. Bakit ba abante ka ng abante?? Napapa-atras tuloy ako eh!”
Ngumiti siya ng pilyo. “Kasi…” hinawakan niya yung dulo ng tali ng robe na naka-paikot sa bewang ko, at mas lumapit sa’kin. “You happen to have my robe wrap around your body.” at naramdamam ko yung lagkit nang mga salita niya.
Biglang nanlaki yung mata ko. At napa-atras ako ng bongga. Medyo lumuwag yung pagkakatali sa bewang ko.
OH SH*T!
Napatakip ako bigla sa buong katawan ko. Buti na lang at hindi natanggal talaga yung pagkakatali. Nakooo. Kung hindi. Ewan ko na lang.
“I just want my robe back.” Sabi niya.
“Kukuha na lang kita ng iba.” Sabi ko. Nagsimula na naman siyang lumapit. Tapos ako eh napa-atras na naman.
Umiling siya. “That one’s my favorite.”
Favorite! Favorite your face. “Eh di iaabot ko na lang.”
Abante---Atras
“I want it now.”
“Now talaga??”
Abante---Atras
“Yes.”
“Mamaya na lang kasi.”
Abante---Atras
“If you don’t take that off…”
Abante---Atras
Ooopps! Ano yung naramdaman ko sa paa ko??
Waaah!!!
Nahulog ako sa bangin. Chos! Sa … kama?? Oh no!! Hindi. Kailangan kong makatakas dito. Hindi pwedeng nakahiga ako tapos…
Gumulong ako pakaliwa, HINDIII!! Nakaharang na yung kanang kamay ni Charles. Gumulong ako pakanan. Nandun na din yung kaliwang kamay niya. I’M TRAPPED!!!
Pinilit kong iiwas yung tingin ko sa kanya. Nararamdaman ko na din na napakalapit niya sa’kin. Bumilis yung kabog sa dibdib ko. Tapos pinagpapawisan na ko ng malapot. NAMAN OH!! Kakaligo ko lang eh!! >.<
“I will.” Sabi niya.
“Ano?”
“I will take that off if you don’t.”
Nanlaki naman bigla yung mata ko. At yung puso ko ho eh lumipad na sa labas ng bahay, nag-dive na sa dagat!! JUSKO!! TULOOONGGG!!
Napatakip ulit ako sa katawan ko. “Rapist!!”
“Me?”
“Hindi. Ako! Tss! Rape!!” sabi ko sabay tulak sa kanya. Pero wa epek teh! Instead, ngumiti pa siya lalo ng bonggang bongga.
“Ang rape, kapag ayaw ng isa yung balak nung isa.”
“OO nga! Rape nga to.”
“Bakit?? Ayaw ko ba?”
ANO DAAAW?? So ako pa ngayon ang may balak??! Hiyang hiya naman ako! Pinilit ko siyang itulak. Pero wala talaga akong laban. Sabi na eh! Binugaw ako eh!! >.< MAMAAAAA!!
Unti-unti nang lumapit yung mukha niya sa’kin. Isusuko ko na ba?? Ito na ba ang umpisa na istorya ng magiging first baby namin ni Charles??
“ANONG GINAGAWA NIYO HA??!!” sigaw ng isang thunders. Sabay kaming napalingon ni Charles sa may bandang pintuan. At nakita namin si Manang O na nakatingin sa’ming dalawa na para kaming crime scene at may patay sa pwesto namin.
“Naglalaro lang kami Manang.” Sabi ni Charles. Tinutulak ko siya, pero ayaw niyang umalis sa ganitong posisyon. Ano bang problema niya??
“Anong nilalaro niyo?? PATUNG-PATUNGAN??”
Tinignan ako ni Charles, at alam mong pinipigilan niya yung tawa niya. “Ano ba??! Umalis ka sa ibabaw ko.” Sabi ko sa kanya ng pabulong. Sa mga panahon na yan, pakiramdam ko sobrang namumula yung pisngi ko sa sobrang kahihiyan.
“HAAY. Nakoo! Mga kabataan ngayon!! Ang sakit niyo sa ulo!! Umayos na kayo. Bumaba ka na Charles at naihanda ko na ang kakainin mo.”
Nilingon ulit ni Charles si Manang. “Yes manang. Susunod na kami.”
Sabay lakad palabas ni manang. Si Charles naman ibinalik yung tingin sa’kin. Tapos tumawa siya. Yung tawa niya parang bata na alam mong nakagawa ng kasalanan pero wala lang. Haaay. Hindi ko tuloy mapigilang mapatawa kasabay niya.
“Siraulo ka! Lagot na naman ako dun kay Manang O.”
“Don’t worry about her. Worry about me.”
Napakunot naman yung noo ko. Napangiti naman siya. Mabilis niyang hinalikan yung labi ko tapos tumayo na siya at lumakad ulit papuntang CR.
“By the way. If you can’t wait for me, you can get dressed already. Lahat ng damit mo nasa maletang inupuan mo kanina. I transferred all our bags dito sa kwarto natin.”
Ah.. sa’kin nga pala lahat yun. Teka…. Ano ulit??? KWARTO NATIN???