2 μέρες αργότερα.
Ξημερωνε η μεγάλη μέρα. Όλη την νύχτα ο Σκορπιός δεν είχε κατορθώσει να κλείσει μάτι. Στριφογυριζε συνέχεια στο κρεβάτι του. Κατά τις 4 το χάραμα ένα μαξιλάρι προσγειώθηκε με δύναμη στο πρόσωπο του.
"Θα σταματήσεις επιτέλους να κοιμηθούμε?? Όλο το βράδυ μας ζαλισες!! Τσινγκι τσινγκι το κρεβάτι!! Καλά και αυτοι ολόκληρη σχολή Μαγείας ενα καινούργιο κρεβάτι δεν μπορούν να πάρουν?"
"Ωχ μωρέ Αλμπους καλά κοιμήσου! Θα πάω να κάνω μια βόλτα!"
"Τρελάθηκες?? Απαγόρευεται να γυρίζουμε μέσα στη νύχτα!"
" Ναι κοίτα ποιος μιλάει για απαγορεύσεις.."
Έκλεισε σχεδόν αθόρυβα την πόρτα του δωματίου και περπάτησε ως την αυλή. Πίσω από ενα δέντρο είδε κάποιες σκιές. Κρύφτηκε να μην τον δουν. Αν ηταν καθηγητές την είχε βάψει. Στάθηκε εκεί μερικά λεπτά προσπαθώντας να περιορίσει μέχρι και την αναπνοή του. Λίγο αργότερα φάνηκε από το δέντρο η Ροουζ.
"Πότε θα σε ξαναδώ?"
Την άκουσε να ψιθυρίζει. Σε ποιον μιλούσε? Πίσω από το δέντρο εμφανίστηκε ο Τζέιμς και ένιωσε την καρδιά του να χάνει ενα χτυπο.
"Αύριο όμορφη, στο πρώτο αγώνισμα."
Της απάντησε εκείνος. Την είδε να του στέλνει ενα φιλί και να χάνετε στο σκοτάδι. Ένιωσε να βουρκωνει αλλά δεν επέτρεψε κανένα δάκρυ να βγει από τα μάτια του. Ακαριαία μετάνιωσε την συμμετοχή του στο Τριαθλο. Την είχε άλλος. Ήταν τόσο άδικο. Γύρισε στο δωμάτιο του ηττημένος.
Ξημέρωσε. Όλοι οι μαθητές μαζεύτηκαν στην είσοδο του απαγορευμένου δάσους όπως τους είχε πει η Μινερβα.
"Βρισκόμαστε απόψε εδώ στο απαγορευμένο δάσος όπου τα διεξαχθεί ο πρώτος Άθλος. Οι συμμετέχοντες θα πρέπει να διασχίσουν το απαγορευμένο δάσος και να βρουν τον μαγικό πάπυρο όπου θα τους δώσει ενα πολύ σημαντικό στοιχείο για τον επόμενο άθλο. Υπάρχουν τρεις κρυμμένοι πάπυροι στο δάσος. Έχετε δύο ώρες. Τα πράγματα δεν θα είναι τόσο εύκολα όσο ακούγονται. Στο δάσος κρύβονται πολύ επικίνδυνα πλάσματα για αυτό το λόγο θα σας παρακαλούσα οποιαδήποτε στιγμή νιώσετε να απειληστε να ρίξετε μία κόκκινη σπίθα με το ραβδί σας στον ουρανό. Αμέσως θα είμαστε στο πλευρό σας. Καλη σας επιτυχία. "
Ένας δυνατός ήχος ακούστηκε που σήμαινε την έναρξη του χρόνου. Με αργά βήματα οι τρεις μαθητές μπήκαν στο απαγορευμένο δάσος.
Ειχε περάσει μισή ώρα και ο Σκορπιός δεν είχε κατορθώσει να βρει κάτι. Περίεργοι ήχοι ακουγόταν που και που μέσα από το πυκνο φυλλωμα μα προσπαθούσε να μην δίνει σημασία. Οι πάπυροι θα μπορούσαν να βρίσκονται οπουδήποτε και το δάσος ήταν τεράστιο. Ενώ ο χρόνος περνούσε εντόπισε ενα άσπρο ρολό κάτω από έναν κορμό δέντρου. Πλησίασε και το σήκωσε. Ήταν ο πάπυρος. Χαμογέλασε. Εντάξει ηταν ευκολότερο από όσο περίμενε. Πήρε τον δρόμο του γυρισμού όταν μετά από λίγο άκουσε μία κραυγή. Δεν έχασε χρόνο έτρεξε προς εκείνο το μέρος.
Τότε την είδε. Η Γαλλίδα μαθητρια είχε παιδευτεί κάτω από το σώμα ενός λύκου. Απευθείας ορθωσε το ραβδί του και το έστρεψε προς τον λύκο.
"Expecto Patronum"
Η φωνή του αντιχησε στο δάσος. Από το ραβδί του ξεπροβαλλε μία πανέμορφη κουκουβάγια. Ναι αυτή η κουκουβάγια ήταν ο προστάτης του. Είχε μάθει το ξόρκι του προστάτη την προηγούμενη χρονιά. Ήταν εξαιρετικός στα ξόρκια.
Η κουκουβάγια επιτέθηκε στον λύκο ο οποίος τρομαγμένος το έβαλε στα πόδια. Ο Σκορπιός έτρεξε στο πλάι τξς κοπέλας και την βοήθησε να σηκωθεί.
"Είσαι καλα?"
Την ρώτησε.
Εκείνη έπεσε στην αγκαλιά του βάζοντας τα κλάματα.
"Αχ σε ευχαριστώ τοσο πολύ! Δεν εχω ιδέα τι θα είχε συμβεί αν δεν είχες έρθει!"
Είπε μέσα από τα αναφιλητα της.
"Σε παρακαλώ ηρέμησε.."
Της είπε σιγανά ενώ εκείνη τον είχε σφίξει πάνω της. Τα μαλλιά της μυριζαν τόσο όμορφα. Εκείνη τραβήχτηκε και σκούπισε τα μάτια της.
" Είμαι η Λουση. "
Του είπε απλώνοντας το χέρι της προς εκείνον.
"Το ξέρω.. Αγωνιζόμαστε μαζί να σου θυμήσω.."
"Τι ανόητη που είμαι. Είσαι ο Σκορπιός. Συγγνώμη.. Είμαι τόσο συγχισμενη.."
Εκείνος της χαμογέλασε γλυκά.
"Δεν πειράζει, έχεις βρει τον πάπυρο σου? "
" Όχι ακόμα.."
Της άπλωσε το χέρι δίνοντας της τον δικό του. Για εκείνον το Τριαθλο πια δεν είχε κανένα νόημα. Η φήμη δεν τον ενδιέφερε καθόλου.
" Μπορείς να πάρεις αυτόν. " της είπε.
"Δεν υπάρχει περίπτωση! "
" Τότε άσε με να σε βοηθήσω να βρεις τον δικό σου.. "
"Είσαι τόσο γλυκός Σκορπιους.." του είπε χαμογελώντας.
Περπατούσαν μαζί στο δάσος. Ο Σκορπιός αντιμετώπιζε επιδέξια όποιο πλάσμα εμφανιζόταν μπροστά τους. Ήξερε τόσα ξόρκια που του φαινόταν παιχνιδάκι. Ο πατέρας του ειχε φροντίσει να του μάθει από πολύ μικρή ηλικία όλα τα απαραίτητα ξόρκια για την αυτοάμυνα του. Εκείνη τον κοιτούσε σαν μαγεμένη. Ο πανέμορφος μάγος στο πλάι της έμοιαζε σαν να είναι βγαλμένος από τις σελίδες ενός βιβλίου. Με τον Σκορπιο στο πλάι της δεν άργησε να βρει τον πάπυρο της.
Σύντομα βγήκαν από το δάσος μαζί πριν λήξει ο χρόνος. Ο Βλαντιμίρ τους είχε προλάβει αλλά δεν είχε καμία σημασία. Η Μινέρβα τους έδωσε τα συγχαρητήρια της.
"Πώς μπορώ να σε ευχαριστήσω Σκορπιους?"
Τον ρώτησε κλείνοντας τα χέρια του στα δικά της.
"Λοιπόν.. Έχεις συνοδό για τον χορό?"
Της απάντησε χαμογελώντας.
"Ποια κοπέλα θα μπορούσε να αρνηθεί στον Σκορπιους Μαλφοι?"
Ο Σκορπιός σκέφτηκε αμέσως κάποια. Η Λουση τον τράβηξε στην αγκαλιά της και για λίγο το μυαλό του έφυγε από την Ροουζ.
Η Ροουζ είχε μείνει να κοιτάζει αυτή την αγκαλιά. Ο Σκορπιός μέχρι τότε είχε μάτια μόνο για εκείνη. Τι είχε συμβεί ξαφνικά? Μάλωσε τον εαυτό της για αυτό το τσίμπημα που ένιωθε. Ίσως πληγώθηκε ο εγωισμός της. Εξάλλου καλύτερα που θα ξεκολλουσε από εκείνη, σκέφτηκε. Έψαξε μέσα στο πλήθος το πρόσωπο του Τζέιμς. Εκείνος την κοίταξε και της έκλεισε το μάτι. Του χαμογέλασε, ναι εκείνος ήταν για εκείνη.
Γειααααα!
Για τα δεδομένα τα δικά μου αυτό ήταν ενα μεγάλο κεφάλαιο!
Πώς σας φάνηκε??
Επίσης θέλω άποψη για την Λουση!!
Στο επόμενο θα έρθει ο χριστουγεννιατικος χορός και πιστέψτε με θα γίνει χαμουλης!!
Ερώτηση: Ποιον θεωρείτε τον πιο αντιπαθητικό χαρακτήρα του Χάρρυ Ποττερ??
Ο δικός μου με ΜΕΓΆΛΗ διαφορά είναι η Αμπριτζ!
Πατήστε το ⭐ αν σας άρεσε για να καταλάβω ότι σας αρεσε 😝
Μέχρι αύριο που θα ανεβάσω ξανα because I'm on fire 😂 φιλακιαααα 😘
Περιμένω γνώμη, μην ξεχνιόμαστε 😁