*• ျဖဴစင္ေသာခ်စ္သူ •*
ChanYeol
BaekHyun
Yaoi
••~••~••~
"မိတ္ကပ္ေတြအထူႀကီးမလိမ္းနဲ႔"
ေလေအးေပးစက္သံပင္ၾကားရေလာက္ေအာင္ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ဟိုတယ္ခန္းအတြင္း၌ ChanYeol အသံသည္ ခပ္က်ယ္က်ယ္ထြက္လာသည္။ မဂၤလာပြဲမတိုင္ခင္ ျပင္ဆင္မႈမ်ားကို ဟိုတယ္ခန္းငွားကာ ျပင္ဆင္ေနျခင္းျဖစ္ၿပီး BaekHyun အား မိတ္ကပ္လိမ္းခ်ယ္ေပးေနေသာ ေကာင္မေလးအား သတိလွမ္းေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ေသြးေက်ာေလးေတြေပၚသည္ထိ ျဖဴႏုေနေသာ မိတ္ကပ္မပါသည့္ BaekHyun ပံုစံကို သူပိုသေဘာက်တာမို႔ျဖစ္သည္။ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ BaekHyun ကိုဆိုလွ်င္ အစစအရာရာ လိုက္ၾကည့္ေနမိမွန္း နားမလည္ႏိုင္။ သူႏွင့္ပက္သက္လွ်င္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ Park ChanYeol မပီသေတာ့ဘူးဟု အေတြးဝင္ဝင္လာရသည္။
ခ်စ္တာေတာ့မဟုတ္ပါ။
ဒီတိုင္းေလးအနားမွာထားခ်င္သည့္သေဘာမ်ိဳး။
BaekHyun ရွိေနလွ်င္ ကံေကာင္းသည္ဟုခံစားမိတာေၾကာင့္ပင္။ လက္ထပ္ဖို႔ထိ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျခင္းကိုေတာ့ မိမိကိုယ္တိုင္ပင္ ဘာလို႔လဲမသိ။ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ သူႀကိဳက္သည့္ အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္ကို အပိုင္လိုခ်င္သလို BaekHyun ကိုလိုခ်င္တာမ်ိဳး။
ေတြ႕လိုက္တိုင္း အရွက္သည္းစြာ ငံု႔ထားတဲ့ မ်က္ႏွာေလးကို ခိုးၾကည့္ရတာ သေဘာက်သည္။
အနားကိုတိုးကပ္သြားတိုင္း အေနာက္ကို ဆုပ္ဆုပ္သြားတတ္ပံုေလးကို အသည္းယားသည္။
အထစ္ထစ္အေင့ါေင့ါ စကားေျပာကာ ေၾကာက္လန္႔ေနပံုေလးကို အၿမဲေတြ႕ခ်င္ၾကားခ်င္သည္။
ဦးလို႔ေခၚတာေလးကိုလဲ..အင္း..သေဘာက်တယ္ဆိုပါေတာ့။
ဒါေၾကာင့္အနားမွာတစ္သက္လံုးေခၚထားလိုခ်င္းပင္။ အခ်စ္တစ္ခုဘက္ကိုေတာ့ ေျပာင္းလဲမႈမရွိေအာင္ တတ္ႏိုင္သေလာက္တားဆီးရမည္။
ဟန္ေဆာင္ေကာင္းသည့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သာ ခ်ီးက်ဴးလိုက္ျခင္ေတာ့၏။
ခ်စ္မိသြားရင္ေတာင္ မခ်စ္မိသလိုေနမယ္..
သတိရရင္ေတာင္ သတိမရသလိုေနမယ္..
ဘယ္ေတာ့မွမခ်စ္မိေအာင္လဲ
ႀကိဳးစားမယ္။
တကယ္ေတာ့ေလာကမွာ အခ်စ္စစ္ဆိုတာ ဘယ္မွာမွမရွိ။ လူဆိုတာေျပာင္းလဲတတ္သည့္အမ်ိဳးမဟုတ္လား။
အၿမဲရင္ခုန္ေနမယ္..အၿမဲလြမ္းေနမယ္..အၿမဲခ်စ္ေနမယ္ဆိုတာေတြဟာ ခပ္ေပါေပါဟာသေတြသာ။
"ဦး.."
နက္ခ္ကတိုင္ကိုစည္းေနတံုး အေနာက္မွအသံခပ္တိုးတိုးေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ အေနာက္တိုင္းဝတ္စံုျဖင့္ ၾကည့္ေကာင္းလြန္းေနေသာသူ။
လွတယ္ဆိုတဲ့စကားဟာ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့
သူ႔အတြက္ေတာ့ အရမ္းကိုေပါ့ပ်က္လြန္းသည္။
လွတာထက္ကို သူကပိုလွ၏။
"ေျပာ.."
"ကြ်န္ေတာ္ဒါမစည္းတတ္ဘူး"
လက္ထဲမွ နက္ခ္တိုင္ကို ထိုးေပးကာ စည္းေပးပါဟူေသာ အၾကည့္ျဖင့္ မရဲတရဲၾကည့္လာသည္။ အစာေပးပါဟု ေတာင္းေနေသာ ေခြးေပါက္ေလးျဖင့္တူ၏။
"ေနာက္ေန႔က်ရင္ ငါ
အလုပ္သြားတိုင္းစည္းေပးဖို႔
ေလ့က်င့္ထား။ အခုေတာ့ပထမဆံုးနဲ႔
ေနာက္ဆံုးစည္းေပးမယ္"
သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးစည္းေပးကာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးသာထိုင္ခိုင္းထားလိုက္ေတာ့လဲ အသက္မရွိသည့္ အ႐ုပ္ေလးလို ကုတင္ေပၚတြင္ ငုပ္တုတ္ေလးထိုင္ေနေလသည္။
အမ်ိဳးမ်ိဳးလဲတတ္ႏိုင္သည့္ ခ်ာတိတ္..။
ဝါက်င့္က်င့္ မီးေရာင္သည္ ခန္းမတစ္ခုလံုးကို ျဖန္႔က်က္ထားေလသည္။ ခန္းမတစ္ေလွ်ာက္ ပေရာ္ဂ်က္တာျဖင့္ ဖြင့္ျပထားေသာ လြန္ခဲ့သည့္ တစ္ပါတ္ခန္႔၌ ႐ိုက္ကူးထားေသာ ပံုမ်ားသည္ ၾကည္ႏူးဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္ အျမင္ကိုေပးေလ၏။
ဖာသာေရွ႕ရပ္ေနေသာသူ႔ကို မီးေရာင္ေတြေၾကာင့္ေသခ်ာမျမင္ရ။ ေအးစက္တုန္ရင္ေနေသာ လက္မ်ားသည္ ခန္းမက်ယ္ႀကီးအတြင္း အျပည့္ရွိေသာ သူ႔၏ အသိမိတ္ေဆြမ်ားကို ေတြ႕ေတာ့ ပိုလို႔ပင္ စိတ္လႈပ္ရွားလာရသည္။
မဂၤလာေဆာင္ခန္းမတစ္ခုလံုးသည္ BaekHyun ႀကိဳက္ေသာ ႏွင္းဆီအျဖဴမ်ား အျပည့္ျဖင့္ သိုက္ၿမိဳက္စြာ လွပလြန္းေနေတာ့ အံ့ၾသရျပန္သည္။
ႏွင္းဆီအျဖဴကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မွန္း သူဘယ္လိုသိလဲဆိုသည့္ အေတြးျဖင့္။
ေလွ်ာက္လွမ္းထက္ တစ္ေယာက္ထဲရွိေနေတာ့ မရွိေတာ့သည့္ အေဖျဖစ္သူကို တမ္းတမိသည္။ အေဖသာရွိရင္ အခုခ်ိန္ လက္ကိုကိုင္ကာ စိတ္မလႈပ္ရွားဖို႔ တဖြဖြမွာရွာလိမ့္မည္။
မဂၤလာတီးလံုးအစျပဳေတာ့ သူ႔ဆီတည့္တည့္ မတ္မတ္လွမ္းလို႔ေလွ်ာက္လိုက္သည္။
ေလွ်ာက္လမ္းမဟာ ဦးရဲ႕ဘဝဆို ကြ်န္ေတာ္ တည့္တည့္မတ္မတ္ ဝင္ေရာက္လာေတာ့မွာမို႔ အခုလိုေဘးလူေတြကိုတစ္ခ်က္ မၾကည့္ပဲ ဦးဘဝထဲဝင္လာတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲကိုသာ အခုခ်ိန္အတိုင္း..ဒီလိုေလး..ကြ်န္ေတာ္မျမင္ဘူးေသးသည့္ အျပံဴးခ်ဳိခ်ိဳေလးျဖင့္ ဆီးႀကိဳေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုပါရေစ။
"သတို႔သား Park ChanYeol သည္
Byun BaekHyun အား ဆင္းရဲသည္
ျဖစ္ေစ၊ ခ်မ္းသာသည္ျဖစ္ေစ၊ က်န္းမာသည္
ျဖစ္ေစ၊ မက်န္းမာသည္ျဖစ္ေစ..သက္ဆံုးတိုင္
ေပါင္းသင္းသြားပါမည္ဟု ကတိျပဳပါသလား"
"nae.. ကတိျပဳပါတယ္"
"သတို႔သား Byun BaekHyun သည္
Park ChanYeol အား ဆင္းရဲသည္
ျဖစ္ေစ၊ ခ်မ္းသာသည္ျဖစ္ေစ၊ က်န္းမာသည္
ျဖစ္ေစ၊ မက်န္းမာသည္ျဖစ္ေစ..သက္ဆံုးတိုင္
ေပါင္းသင္းသြားပါမည္ဟု ကတိျပဳပါသလား"
"ဟုတ္ကဲ့..ကတိျပဳပါသည္"
"သင္တို႔ႏွစ္ဦးအား ယေန႔မွစ၍
အၾကင္လင္မယားအျဖစ္ တရားဝင္
အသိအမွတ္ျပဳပါသည္"
လက္သူႂကြယ္ရွိလက္စြပ္ေလးသည္
ေသသည္အထိအတူရွိေနပါရေစလို႔
တိတ္တိတ္ေလးဆုေတာင္းမိလိုက္တာကို ဦး သိပါ့မလား။
လူတိုင္းရဲ႕ပစ္ပယ္ျခင္းကိုခံရသည့္ သူကို ခမ္းခမ္းနားနား လူရာသြင္းေပးလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဦး..
ဦးကိုမခ်စ္ေသးတဲ့ ႏွလံုးသားကို ဒီေန႔ကစၿပီး ခ်စ္တတ္ေအာင္ သင္ေပးေတာ့မွာမို႔.. ႏွလံုးသားေလးခ်စ္တတ္လာတဲ့ တစ္ေန႔က်ရင္ ၾကင္နာစြာ လက္ခံေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုပါရေစ...။
--
ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ရာသီဥတုတြင္ သူမ်ားေတြလိုဝိုင္ေလးေသာက္ကာ ေႏြးေအာင္မလုပ္ႏိုင္သည့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားမလိုအားမရျဖစ္ရသည္။ မနက္ပိုင္းပြဲၿပီးၿပီးခ်င္း ဝတ္စံု,ဆံပင္, မိတ္ကပ္ကစ အစအဆံုး ညေနပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ရသည္မို႔ လူလဲေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္းေနၿပီ။ သူ႔ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဝိုင္ခြက္ကိုကိုင္ကာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖင့္ စကားေျပာေနသည္ထင္သည္။ BaekHyun ကိုေတာ့ သူ႔မိဘေတြျဖင့္ ထိုင္ခိုင္းထားၿပီး သူကၾကေတာ့..။
ညပိုင္းျဖစ္သည့္မို႔ တိုက္ေသာေလသည္ အေတာ္ပင္ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ႏိုင္၏။ နဂိုထဲကအေအးမခံႏိုင္သည္မို႔ တစ္ကိုယ္လံုး ခ်မ္းလို႔ တုန္ရီေနသည္။
"BaekHyun.."
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ သူ၏ေအာ္ေခၚသံေၾကာင့္ သူႏွင့္ စကားေျပာေနေသာ လူတစ္စုရွိရာသို႔ အေျပးသြားလိုက္သည္။
"ဒါဦးသူငယ္ခ်င္း Kim JongIn..
သူက Wu YiFan၊ ဒါက MinHe
အထက္တန္းေက်ာင္းထဲက
သူငယ္ခ်င္းေတြ"
"ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္..
BaekHyun ssi"
"ဟုတ္ကဲ့"
"ChanYeol သူ႔ကိုၾကည့္ရတာ
ခ်မ္းေနတယ္ထင္တယ္"
"အထဲမွာဝင္ေစာင့္ေနလိုက္ေတာ့။
ခဏေနဆိုပြဲလဲၿပီးၿပီပဲ"
ေပ်ာ္ရႊင္စြာေခါင္းၿငိမ့္ရင္း သူ႔ဆီမွ ဟိုတယ္အခန္းေသာ့ယူကာ ခပ္ျမန္ျမန္အခန္းသို႔ျပန္ေနလိုက္သည္။
တံခါးကိုေလာ့ခ္ခ်လိုက္ရင္း အခန္းထဲကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာဘယ္နားထားရမွန္းမသိေအာင္ ပူခနဲျဖစ္သြားရသည္။
ပံုမွန္ဆို ဟိုတယ္ခန္းမွ အိပ္ယာသည္ အျဖဴစြတ္စြတ္ကိုသာ ျမင္ဘူးေပမယ့္ အခုက်ေတာ့ အနီရင့္ေရာင္ အိပ္ယာႀကီးက ေနရာယူေနသည္။
အိပ္ယာေပၚတြင္ တဘက္စကို ႀကိဳးၾကာေမာင္ႏွံပံုစံေခါက္ထားၿပီး ႏွင္းဆီပန္းဖတ္တို႔ ျဖန္႔က်ဲေပးထားေသးသည္။ ေရႊအိုေရာင္ post card အားယူဖတ္ၾကည့္ေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုး က်ဥ္စက္ျဖင့္ အတို႔ခံလိုက္ရသလိုလို။
Our First Night ~
မ်က္ႏွာပူလာသည္မို႔ post card ကိုဒီတိုင္းျပန္ထားကာ ေရခ်ိဳးဖို႔ ျပင္လိုက္ေတာ့သည္။
တကယ္ပဲဒီည ႏွစ္ေယာက္ထဲ ဘာလုပ္ရမည္ကို စဥ္းစား၍ပင္မရပါ။ သူမ်ားေတြလို ခ်စ္လို႔ ယူခဲ့ၾကတာလဲ မဟုတ္ပါပဲ ဒီလိုမ်ိဳးထိပါ ဆက္ႏြယ္ဖို႔ လိုလို႔လားေလ။
ဒါကလဲဒီတိုင္းအေတြး သပ္သပ္သာ..
လက္ေတြ႕မွာ ဒီကိစၥကို ဦး ဘက္ကစလာခဲ့ရင္ မည္သည့္ နည္းနဲ႔မွ်ေရွာင္လႊဲလို႔ရမွာမဟုတ္သလို ေရွာင္လႊဲခြင့္လဲမရွိေလ။
ကိုယ္အႏွံ႔မွ ဆပ္ျပာတို႔အား ေရျဖင့္ေဆးလိုက္ရင္း bath rode ကိုဝတ္ကာ အခန္းျပင္သူမရွိေသးဘူး အထင္ႏွင့္ ထြက္လာခဲ့ေပမယ့္ အေပၚပိုင္း ရွပ္အက်ႌအျဖဴကို ၾကယ္သီးအကုန္ျဖဳတ္ကာ ကုတင္ေဘးရွိ လိုက္ကာတို႔အား ဖယ္ထားၿပီး ၿမိဳ႕၏ ညပိုင္းအလွကို ေငးၾကည့္ေန၏။
လက္ထဲတြင္ တစ္ေန႔ကုန္ေသာက္ေနတာေတာင္ မ႐ိုးႏိုင္ မအီႏိုင္ထပ္ၿပီးေသာက္ေနေသာ ဝိုင္ခြက္ျဖင့္..။
ကိုယ္ေပၚမွ bathrobe ကိုႀကိဳးတင္းတင္းခ်ည္ကာ ဘီ႐ိုထဲ နံနက္ကအသင့္ထည့္ထားေသာ အက်ႌအားေရြးကာ ဝတ္ရန္ၾကံလိုက္စဥ္ တစ္ကိုယ္လံုးကို ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနေသာ သူ႔ေၾကာင့္ ေက်ာက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို ေနရာ၌သာ ေအးစက္ေတာင့္ခဲေနမိသည္။
"မင္းကဝိုင္မေသာက္ဘူးမလား?"
"ဟုတ္..မ..မတည့္လို႔ပါ"
"ငါသိပါတယ္။ ဒါဆိုလဲ အသီး
လာစားေလ။ စေတာ္ဘယ္ရီႀကိဳက္တယ္ဆို"
"ကြ်န္ေတာ္ ဗိုက္တင္းေနလို႔"
"င့ါနားလာခဲ့"
သူငယ္ခ်င္းေတြေရွ႕က် သူ႔ကိုယ္သူ 'ဦး' လို႔သံုးႏႈန္းလိုက္လို႔ ေပ်ာ္ေနမိယံုရွိေသး ဟန္ေဆာင္မႈေတြ ခဝါခ်ထားသည့္သူက ထိုေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ားကိုဝါးၿမိဳလိုက္သည္။
မရဲတရဲ ခမ္လွမ္းလွမ္း၌ သာရပ္ေနေတာ့ သူက လက္ကေနဆြဲကာ သူ႔ရင္ခြင္ထဲအေရာက္ေခၚသည္။ လက္တစ္ဖက္က ခါးကိုဖက္ထားရင္း တစ္ဖက္မွ လက္က်န္ဝိုင္တို႔အား တစ္က်ဳိက္ထဲေမာ့ကာ စားပြဲခံုေပၚလွမ္းတင္သည္။
ေနာက္ေတာ့ လိုက္ကာကိုဆြဲပိတ္လိုက္၏။
သူ၏ လႈပ္ရွားမႈတိုင္းကို ႐ုပ္ရွင္တစ္ကားလို လိုက္ၾကည့္ေနရာမွ လက္ရွိအေျခအေနကို သတိဝင္လာေတာ့ အဝတ္မပါသည့္ သူ႔ေပၚပိုင္း..၊ ရင္ဘက္တြင္ လက္ေထာက္ထားမိသည္ပဲ။
ဓာတ္ပံု႐ိုက္တုန္းက စတူဒီယိုထဲတြင္ ဖက္တုန္းကထက္ ခါးကိုပိုတင္းက်ပ္ေအာင္ဖက္လိုက္ေတာ့ အေနရခက္လာသည္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ျဖင့္ ထိုမွ်ေလာက္နီးကပ္ေသာ အေနအထားမ်ိဳးသည္ ဘဝတြင္တစ္ခါမွ မၾကံဳဘူးထာမို႔ သူ႔ကို မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္မိသည္။
ပါးကိုလက္ဖဝါးျဖင့္အုပ္ကိုင္ကာ အၾကည့္ခ်င္းစံုေစေတာ့ ႏွလံုးခုန္ျမန္လြန္း၍ တစ္ကိုယ္လံုး ဘာမွန္းမသိသည့္ ခံစားခ်က္ျဖစ္တည္လာသည္။
"မင္းကို ငါ့အပိုင္ျဖစ္ေအာင္လုပ္မွာ
BaekHyun..။
ဘယ္သူမွမင္းကို မခူးယူေစရဘူး..
ဘယ္သူမွမင္းကိုမထိေတြ႕ရဘူး။
ငါကလြဲလို႔"
ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ဆံုေတြ႕ရေသာ ႏႈတ္ခမ္းထူထူ..
BaekHyun လက္တင္ထားရာ ChanYeol ၏ ႏွလံုးသား တည့္တည့္မွ ရင္ခုန္သံ..
သီခ်င္းႏွင့္ ဂီတာလို ပနံသင့္ကာလိုက္ဖက္လွသည္။
ChanYeol နမ္းရႈိက္ေနရေသာ ႏႈတ္ခမ္းပါးသည္ မည္သည့္ စြမ္းအားမ်ိဳးကို ပိုင္ဆိုင္ေနလို႔ ထိုမွ်ေလာက္ ႏူးညံ့ရသနည္း။
ပဲ့ပါသြားမွာကို ေၾကာက္ရမတတ္ကို ႏူးညံ့လြန္း၏။
အခ်ိန္ေတာ္ၾကာနမ္းရႈိက္ေနရင္း ထိုေမွာ္ႏႈတ္ခမ္းပါး၏ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ တံု႔ျပန္မႈသည္ ChanYeol အား အလြတ္မေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုေနသလိုပင္။
တင္းပါးေအာက္မွ ေကာင္ေလးကိုေပြ႕ခ်ီကာ ကုတင္ေပၚတင္လိုက္ၿပီး အေပၚမွအုပ္မိုးထားလိုက္သည္။
တစ္ခုခုကိုေၾကာက္ေနသလိုလို..စိုးရိမ္ေနသလိုလိုရွိသည့္ ေကာင္ေလး၏ အၾကည့္တို႔ကို လ်စ္လ်ဴရႉ႕ရင္း ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ ႏႈတ္ခမ္းတို႔အား ထိေတြ႕ေစသည္။
ထိုမွတစ္ဆင့္ ျဖဴဝင္းေနေသာ ေကာင္ေလး၏ လည္တိုင္..
ပုခံုးႏွင့္ ခပ္ေရးေရးေပၚေနေသာ ၫွပ္႐ိုးတို႔ကို စုပ္နမ္းကာ အနီေရာင္ ႏွင္းဆီအမွတ္မ်ား ခ်န္ထားလိုက္၏။
တိုးတိုးေလး..။
တစ္ကယ္ကိုတိုးတိုးေလးသာ ၾကားရေသာ ႏႈတ္ခမ္းပါးမွ ညည္းျငဴသံသည္ ေရွ႕ဆက္ဖို႔ ေျမႇာက္ေပးေနသလိုပင္။
ခါးတစ္ဝိုက္မွ bathrobe ႀကိဳးကိုေျဖေလ်ာ့လိုက္ေတာ့ ျဖဴႏုေနသည့္ အတြင္းသားေလးမ်ားသည္ ထိရက္စရာပင္မရွိ။ ကေလးေလးတစ္ေယာက္၏ အသားရည္လို ေခ်ာမြတ္ေနသည္။
ေကာင္ေလး၏ မ်က္ဝန္းအတြင္း ေနရာယူေနေသာ မ်က္ရည္စမ်ားကို မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း တစ္ကိုယ္လံုးေနရာမလပ္ အလြတ္မွတ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းတို႔ျဖင့္ထိေတြ႕ေစသည္။
အသက္ရွဴသံေတြျပင္းထန္ေနေသာ ေကာင္ေလးသည္ အိပ္ယာခင္းစေတြကိုသာ အၿငိဳးတႀကီး ကုတ္ဖဲ့ထား၏။
ရွပ္အက်ႌကိုဆြဲခြ်တ္ကာ အေဝးကိုျပစ္လိုက္ၿပီး ခါးပတ္ကို ျဖဳတ္ကာ အတြင္းခံႏွင့္အတူ ေဘာင္းဘီကိုပါ တစ္ခါထဲ ခြ်တ္ပစ္လိုက္ေတာ့ ခ်ာတိတ္က မ်က္ႏွာကို တစ္ျခားတစ္ဖက္သို႔ လွည့္သြားေလသည္။
ဒီအသက္အရြယ္မွ ပထမဆံုးၾကံရမည္ျဖစ္ေသာ ထိုကိစၥအတြက္ အမွန္တိုင္းေျပာရလွ်င္ ChanYeol ကိုယ္တိုင္လဲရင္ခုန္ပါ၏။ သို႔ေပမယ့္ ဦးေဆာင္ရမည့္သူကိုယ္တိုင္က မဝ့ံမရဲျဖစ္ေနလွ်င္ တျခားသူအတြက္ စိတ္ညစ္ေစႏိုင္သည္မဟုတ္လား..။
ပထမဆံုးဆိုသည့္အရာကို မင္းခ်စ္တဲ့သူမဟုတ္ပဲ
ငါ့အတြက္ေပးဆပ္ရတာကို ေတာင္းပန္တယ္ ကေလး..
ဒါေပမယ့္ တယုတယစိုက္ပ်ိဳးထားရတဲ့ ငါ့ရဲ႕ပန္းေလးကို တျခားသူ ခူးယူပန္ဆင္မွာကိုေတာ့ ခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူးေလ..
ဒါဟာငါမင္းအေပၚထားတဲ့
အခ်စ္ကင္းတဲ့ အတၱတစ္ခု။
အစပ်ိဳးဝင္ေရာက္လာသည့္
လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္း...
"ahhhh !"
နာက်င္စြာေအာ္ၿငီးလိုက္သည့္ သူ႔အသံ..
ေနာက္ထပ္လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္း...
တိတ္ဆိတ္မႈကင္းလ်က္...
စတင္လႈပ္ရွားလိုက္ေသာ လက္ေခ်ာင္းမ်ားေၾကာင့္ ၿပိဳလဲလာေသာ ေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ရည္..။
သူသာကမာေကာင္ေလးဆို ပုလဲလံုးေတြအမ်ားႀကီး ရေလာက္မယ္ထင္ပါရဲ႕။
တေျဖးေျဖးအဆင္ေျပလာပံုရေသာ ေကာင္ေလးေၾကာင့္ ထိုည၏ အျပဳအမူအစစ္မွန္ကို စတင္လိုက္ေတာ့ ပုခံုးကိုခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္လာသည့္ လက္ေခ်ာင္းသြယ္ေလး..။
ကုတ္ဖဲ့ထားတာဆိုပိုမွန္လိမ့္မည္။
"ဟင့္..ဦး"
တေျဖးေျဖး ေနရာတစ္က်ျဖစ္သြားေတာ့ ေကာင္ေလးေပၚထပ္လွဲလိုက္ရင္း သာယာမႈဆီ ေနာင္တမရွိ..အရာအားလံုးကို ေမ့ထားကာ တစိုက္မွတ္မွတ္သြားလိုက္သည္။
ေက်ာျပင္ကိုကုတ္ဖဲ့ထားေသာေၾကာင့္ နာက်င္ရေပမယ့္ ေကာင္ေလးရဲ႕ နာက်င္မႈသည္ ပိုမည္ျဖစ္တာမို႔ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ရင္းသာ ေရွ႕ဆက္လိုက္သည္။
ပုခံုးသားကို ငံုခဲထားေသာေၾကာင့္ မနက္က်လွ်င္ သြားရာ အကြက္လိုက္ျဖစ္ေနမည္မွာ ၾကည့္ေနဖို႔ပင္လိုမည္ထင္။
တစ္စတစ္စ ထိုေကာင္ေလးမွေပးေသာ သာယာမႈေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္ပင္မသိလိုက္ပါပဲ ျမန္ဆန္ေသာ လႈပ္ရွားမႈကို ဦးတည္မိသည္။
တစ္ခ်က္ေလးေတာင္ မျပစ္တင္စကားမဆိုေသာ ေကာင္ေလးသည္ တစ္ခ်ိန္လံုး အသံဆိတ္ေနရာမွ ခပ္တိုုးတိုး ညည္းသံေလး ထြက္လာ၏။
"ဦး .. ahh!.. ကြ်န္ေတာ္.."
တစ္သားထဲျဖစ္ေနေသာ သူ၏ ခႏၶာကိုယ္ေလး တုန္ရင္လာၿပီး သိပ္မၾကာခင္ ႏွစ္ေယာက္တူတူ အဆံုးသတ္သို႔ေရာက္ခဲ့သည္။
ထိုကေန႔ညသည္ ..
ChanYeol ဘဝ၌ ပထမဆံုး ရင္ခုန္မႈကို
ခံစားရေသာညတစ္ညပင္..။
*• ျဖဴစင္ေသာခ်စ္သူ •*
ၿပီးျပည့္စံုတဲ့ ညတစ္ညရဲ႕အလွဟာ
င့ါလက္ေမာင္းေတြၾကား
ႏွစ္ျမဳပ္ေနတယ့္ မင္းေလာက္
လွႏိုင္ဦးမွာလား...။
To be continue ...
••~••~••~