Bir Ay Sonra
Mete: Beni belki benden de iyi tanıyorsun.
Mete: Eğer öyleyse biliyorsundur,
Mete: Şu zamana kadar cesaretim olmadığı için sana mesaj atmadığımı.
Mete: Söyleyecek bir şeyim yok ki.
Mete: Ne diyebilirim?
Mete: Ancak geçen zamanda şunu anladım.
Mete: Bu şekilde daha da rahatsızım.
Mete: Sana umut vermek değil amacım,
Mete: Yanlış anlama.
Mete: Sen bana,
Mete: Şu dünyada derinlerde bir yerde
Mete: Hala gerçek aşkın var olduğunu hatırlatıyordun.
Mete: Aşkın karşılıklı olması gerekmez
Mete: Bunu en iyi sen bilirsin.
Mete: Sevmişsen, sevmişsindir çünkü.
Mete: Kimsenin sana neden diye sormaya hakkı olmaz.
Mete: Şunu anladım ki,
Mete: Sen gerçek ve karşılıksız aşkın elle tutulur bir örneğisin.
Mete: Özellikle de şu sıralar basit hoşlantılara aşk diyen insanlarla doluyken etrafım,
Mete: Sen bana çok garip göründün ilk önce.
Mete: Ancak anladım ki, asıl garip olan diğerleriymiş.
Mete: Evet, buzdan duvarlarım var.
Mete: Ancak buzdan duvarlar aslında en dayanıksız olanlardır.
Mete: Sonuçta ateşle temas ettiklerinde erirler.
Mete: İlk temas eden ateş, senin aşkındı.
Mete: Bu yüzden bana mesaj at eskisi gibi.
Mete: At ki iyi olduğunu bileyim.
--
Anyone: Ben iyiyim, Mete.
Anyone: Zaten ne zaman iyi olmadım ki?
Anyone: Daha doğrusu,
Anyone: İyi olmasam ne değişecek?
Anyone: En azından gülebiliyorum.
Anyone: Bu kadarı yeterli mi?
*
Soğuk bir kış günü, ansızın bir anda süslemeye başladın bir genç kızın hayatını. Senin bundan haberin bile yoktu oysa.
Önemli değil, dedim. Daha bir sevdim.