[Author's Note]
Wala akong pakialam sayo.. I don't need to explain my self to you.. May nakaaway kasi ako nung isang araw bad trip.. Nakakainis!!!!
Writing here is my plreasure.. Kaya kapag may time ako at di busy nag w write ako.. Sarap mag imagine eh. At pleasure sa akin ang ViceRylle nakakabawas ng stress.. Sabi nga ng kapatid ko kanya kanya lang yan ng trip sa buhay walang basagan ng Trip.. Sorry kung matagal ang update. .
#MayPinaghuhugutan Well that's life.. Still loving the life I have hahaha
Thank you.. Kay danrrystylar at kay EllrenDevera...Mga positive comments pa naman ang nababasa ko.. At salamat sa mga taong tambay sa wattpad.. At kung may mga negative reactions kayo sa story go lang go.. I don't really mind naman eh.. At dun sa nakaaway ko nung isang araw WALA AKONG PAKIALAM SAYO. This is my life my journey and my everything. . Yan lumalabas nanaman ang pagkamaldita ko.. Natutuwa parin ako kasi 3k na ang readers ko. Thank you thank you.. Oh.. awat na ako ayoko nang Bad Vibes ... Let's lighten up the atmosphere.. ^____^
#EnjoyNaLangSaPagbabasa.
Godbless.. Jaskhail..<3
General POV
Nakatitig lang si Vice kay Aly. He was shock to know that his daughter met his girl friend.
"Daddy.. You know her po.. she's the one din po na nag help sa akin sa Shang ri la nung nawala po ako.." sabi ni Anrie sa Ama. Pilit ina absorb ni Vice ang lahat.
"Anne.. Can you please take care of Anrie.." iniabot nya si Anrie kay Anne. Lumapit sya kay Aly. Walang expression ang mukha ng dalaga, kaya natakot si Vice. Natakot na iiwan na sya ni Aly. Hinawakan nya sa kamay ang dalaga at hinila palabas ng bahay. Sa terrece nila.
"Aly.." sambit ng binata na hindi alam kung paano mag uumpisa. Sinuklian lang sya ng matalim na titig ng dalaga.
"Ano pa? Ano pang kasinungalingan mo ha..!? Vice for almost 3 months hindi mo man lang sinabi sa akin na kasal kana pala at may anak ka na." sabi ng dalaga na pinipigilan ang luha na maglandas sa mukha nya.
"Aly.. you don't understand.. Sasabihin ko naman sayo nag hahanap lang ako ng tamang pag kakataon.. Aly please hear me out please.." nag makakaawang sabi ng binata. Hindi na napigilan ni Aly ang emosyon. Tuluyan na syang umiyak. Di rin nya napigilan ang mga kamay na mag igkis ang mga palad upang masampal ang binata. Shock was writen on his face.
"Kaya mo lang ba ako, Minahal kasi kamukhang kamukha ko ang asawa mo.. at kaya mo lang ba ako minahal dahil naalala mo sa akin ang asawa mo.. Ano ako replacement ng asawa mo!!" sigaw ni Aly.. "You just love me because of her memories..Vice ang sakit.. Ayoko ng maniwala sa mga kasinungalingan mo.." Kasabay nun tumalikod si Aly at iniwan ng tuluyan ang binata. Hinawakan ni Vice ang pisnging nasampal ng dalaga.
"You.. don't understand... Aly.. I don't have my memories with her. I only have my memories with you.." Napa buntong hininga sya habang hinayaan ang sarili na umiyak. Pumasok sya sa loob at nakita nya si Anne na karga si Anrie na nakatulog na siguro dahil sa pagod.
Kinuha nya ang anak. At nagumpisa maglakad patungo sa kwarto ni Anrie. Sumunod si Anne.
"Kamukha nya si Karylle.." sabi ni Anne.
"Oo.." maiksing sagot nito. Inihiga nya ang anak sa kama. Kumuha ng damit na pamalit sa anak. Pagkatapos binihisan nya ito. Pinag masdan sya ni Anne.
"Vice.. Naalala mo na ba si Karylle?" Tapos na si Vice. Napatingin sya sa kaibigan. He just scoff.
"Tingin mo ba na aalala ko na si Karylle?" Hinaplos nya ang buhok ng anak at hinayaan ang sarili na umiyak. Napa awa si Anne sa kaibigan kaya lumapit sya at inakap ito.
"Anne.. I love her so much..She's my everything.. sya yung bumuo sa kulang sa sarili ko.. I thought everything was fine... I was looking for the right time to tell her everything.. Because of her I learn the word LOVE .. Because of her.. I learn to make my self happy.. I love her.. no deffinite reason.. basta ang alam ko Mahal ko sya" umiiyak nitong sabi. Hinaplos ni Anne ang braso nya.
Aly's POV
Kanina pa ako nakauwi sa condo ko
My tears wont stop. Nasasaktan ako. Ang sakit pala ng sampal ng katotohanan. His just using me for his own sake. Why did I fall for him so deep.? Nakita ko na, na tumatawag sya. Pero wala akong ganang sagutin ang tawag nya. Why does the happiest thing in your life are also the most painfull one? His my happiness yet my sweetest downfall.. Ngayon ang mga luha ko patuloy parin ang pag patak. He just love me with the memory of her wife. I thought it was genuien pero mali pala ako. Akala ko lang pala ang lahat sa amin. Mukhang kailangan ko ng iwan ang manila, dahil wala na din naman akong dahilan para mag stay dito. At kailangan ko ng kalimutan ang lahat, dahil lahat ng ito ay pawang kasinungalingan lamang. I need to forget him, bahala na kung paano. Kapag tinititigan ko kasi ang bawat sulok ng kwarto na ito naalala ko sya.
General POV
Bengeut Ifugao..
Nakatingin sa kawalan si Aly. She look like she's stressed malalim ang eye bags at pumapayat lahat ng kaibigan nya nag aalala sa kanya. It was 3 weeks then. At simula nung mag hiwalay sila parati syang tinatawagan ng binata pero hindi nya pinapansin masakit parin kasi na kasinungalingan lang ang lahat nang nangyari sa kanila ni Vice. She tried her best para makalimutan ang binata pero.. hindi nya magawa. How can she forget their sweet memories together. Sobrang hirap mag move on, lalo na't Mahal na mahal mo yung tao. Parating naabutan nina Lanie at Ian si Aly na umiiyak. Pinag mamasadan ng dalawa ang natutulog na si Aly sa sofa ng clinic. Depressed at exhausted ang itsura ni Aly.
"I hate him.." sabi ni Ian. As her best friend galit na galit si Ian kay Vice. Si Lanie na kasi ang nakikipag negotiate kay Vice para sa mga gamot nila.
"I know you hate him.." sagot ni Lanie. "Pero.. You don't see his effort and his pain.." she look serious hindi yung usual weird look ni Lanie.
"What.. despite of what he did to Aly
your still deffending him.." masama ang tingin ni Ian kay Lanie.
"I'm not deffending him.. I'm just stating a fact.." sagot ni Lanie. "Pareho nating hindi gusto na nag kakaganyan si Aly.. Pero wala naman tayong magagawa kasi every one knows that reality hurts.." sabi nito na tumayo. "And one thing for sure Ian.. ikaw alam na alam mo na ang katotohanan ang pinaka masakit sa lahat.." with that she leave the place.Ian was just staring to Aly.
"Aly.. Kung pwede lang sana.." hinalikan nya ito sa noo.. "I love you Aly.." bursting her emotion.
Vice's POV
"Dad..." napalingon ako sa anak ko na pinapakita sa akin ang drawing nya nginitian ko sya.
"Wow.. Princess.. ang ganda ahh.." sabi ko. She was staring at me.
"Dad.. You love tita Aly right.." sabi nya habang naka cross arms at naka pout. I was wondering kung ganito ba din si Karylle sa akin nun.
"Yeah.. Baby.. Pero hindi na pwede eh" sabi ko sa anak ko.
"Why Dad?" curious na tanong nya. Sa mura nyang isip hindi nya pa maiintindihan ang lahat.
"Kasi Anak may mga bagay talaga sa mundo na kahit anong pilit mo hindi pwede.. mag e end up lang sa nagkakasakitan kayo.. kaya mas magandang sulosyon ang pagpapalaya.. Kahit na sobrang sakit kailangan.. para hindi na lumalala yung sitwsyon at magkasakitan pa kayo ng sobra.." ito talaga ang nararamdam ko. I'm trying my best to move on. Kasi hindi na kami pwede. From the day we separated tinatawagan ko sya. Pero ni isa sa mga tawag ko hindi nya sinagot. Gusto kung mag explain sa kanya pero hindi nya ako bigyan ng pagkakataon. Nasasaktan ako, hindi man lang ba pumasok sa utak nya na minahal nya rin ako. I'm starting to get tired pero I want her back. Araw araw dumadaan ako sa condo nya, pero wala na sya dun bumalik na sya sa benguet pero nagbabakasakali parin ako na baka bumalik din sya isang araw. Nami miss ko na sya sobra. Napapikit ako, how I wish everything was just fine, how I wish I could still hold her in my arms. I could still kiss her on her lips. I could still feel her warm embrace and I could still tell her that I love her so much..Pero ito kami ngayon parehong nasasaktan kasi WALA NA. Wala na kami. Naramdaman ko ang yakap ng anak ko.
"Dad.. I felt sorry for you.." sabi nya. Medyo gumaan ang pakiramdam ko.
"Baby..You don't have to..okay lang si Daddy..'' inakap ko rin sya.
Aly's POV
Nang hihina ang paki ramdam ko. Feeling ko pagod na pagod ako sa lahat ng nangyayari sa akin. Ayoko na ng pakiramdam na niloloko ako kasi masakit.
"Aly.. get up kumain ka.. mukha kang zombie.." narinig ko si Lanie. Tumingin ako sa kanya at bumangon sa kama ko. Nagugutom na ako kaya kumain na din ako. Tinititigan nya ako.
"Lanie.. stop that" saway ko sa kanya.
"Bumalik ka muna ng San francisco.. para makapag isip at makapag relax mukha ka kasing zombie stressed na stressed ka.. I know na masakit.. pero lahat naman tao dumadaan sa ganyan.. Oo nasasaktan tayo pero nasasayo na yun kung paano ka lalaban at kung paano mo tutulungan ang sarili mo na mag move on, yun ay kung handa ka ng mag move on. Nasasayo na rin kung gusto mong ikulong ang sarili mo sa nakaraan, kung ayaw mong tanggapin na hindi talaga kayo pwede, bahala ka narin sa buhay mo kung patuloy mong sasaktan yang sarili mo at puso mo..Kung gusto mong mag throw back ng mag throwback at ayaw mong mag move on.. Bahala ka na dun.." sabi nya sa akin. She's right. "Nag try kaba na pakinggan ang side nya?"
"Hindi.. Kasi.. Lanie.. Hindi pa ba enough na he just using me for the replacement of his wife.. That he only sees me as his passed awayed wife..Lanie.. I love him, minahal ko sya ng totoo tapos niloloko lang pala ako.." Di ko napgilan ang sarili ko na umiyak.
"Why don't you try to see his pain to?" sabi nya sa akin. I'm seeing the other side of Lanie.
"Hindi ko pa kaya.." sabi ko.
"Then go to San Francisco" sabi nya sa akin with her serious tone.
"Okay.. Ipag set mo ako ng flyt bukas I'm leaving kayo muna ang bahala dito.." I will leave him to.
Vice's POV
I'm on my way..to Benguet.. Kailangan ko talaga syang makausap. At least naman sana ay pakinggan nya ako. Bwesit umulan pa. Malapit na ako. Then I reach the place. Madilim na at halatang natutulog na ang mga tao dun. Tinungo ko ang bahay nila. Wala akong pakialam kung nababasa ako ng ulan. Kumatok ako.
"Aly.. Aly..!!!" nag sisigaw ako. Nakita ko na bumukas ang ilaw. May nag bukas ng pinto. At sumalubong sa akin si Ian na napakasama ng tingin.
"What are you doing here?" sabi nya sa akin.
"I need to talk with Aly.." hinihingal kung sabi. Hindi ko pala kayang basta na lang palayain sya. I need to get her back.
"She's not here.." sagot nya sa akin.
"I know she's here let me talk to her" sabi ko sa kanya. Nilalamig na ako dahil na rin sa lakas ng ulan.
"Ang kulit mo wala nga sya dito!!!" sigaw nya sa akin.
"Aly...Aly...Aly...!!!" patuloy kung sigaw. Pero wala. Ayaw naman akong papasukin ni Ian na parang pinapatay ako ng titig nya.
"Umalis kana!!!" sigaw ni Ian. Nakita ko si Lanie.
"Lanie.." lumapit sa akin si Lanie. May inabot sya sa akin. Payong.
"Umuwi kana. wala talaga dito si Aly Vice.. don't hurt your self.. to much" sabi nito na isanara ang pintuan. Napabuntong hininga ako. Wala talaga sya dito. Napasandal ako sa pintuan .
"Aly.. I miss you.." naglakad ako patungo sa kotse ko. Kahit pa malakas ang ulan, hinayaan ko lang ang sarili ko na mabasa.
"Alycia Karylle.." All I can say is her name and then everything went black.
[Author's Note]
Sa sisteret ko na si Jenny thank you so much sa pag papagaan ng loob ko.. hahaha hindi mo sya masasabunatan.. taga manila sya.. yaan mo na sya. hahaha Pero thank you.. parin.. I love you.. at sa isa ko pang kapatid a si Quene.. gurl. .May pasok kana sa Monday.. Saka mo na lang sya huntingin.. yaan mo sasama ako hahaha.. ^___^.. Hayaan na lang natin sila ganun talaga ang buhay ang dami ng papampam.. Pero life must go on it never stops it's up to you if how you could deal with it.
Thank's for reading my Story
To GOD be all the glory <3
*****Jaskhail******