59.bölümü dün gece attım. Hâla okumamış olanlar önceki bölüme girip okuyabilir.
"Anne! Seni çok özledim, artık kavuşuyoruz."
"Daha önünde uzun bir hayat var kızım sakın pes etme!"
"Dayanamıyorum artık!"
"Bak arkadaşında burada, birlikte seni bekliyoruz bekliyoruz ama şimdi zamanı değil."
"Cenk! Çok özür dilerim, her şey benim suçum!"
"Kendini suçlu hissetme Selin, bilemezdin."
Annem ve Cenk ile konuşurken arkamdan çığlıklar duydum. Tülin, Efsun ve Melis buradaydı. Hepsi bir ağızdan "Selin bizi bırakma!" diye haykırdı.
O anda hayatım bir film şeridi gibi önümden geçti. Melis'e artık her şeyi anlatmak zorundaydım. Onu saha fazla gerçek ailesinden uzak bırakmaya hakkım yok.
"Melis sana anlatmam gereken bir şey var."
Yanıma gelerek beni dinlemeye başladı.
"Ben senin hayatını çaldım. Senin bulmaya çalıştığın deden Necat Bey. Onlar senin ailen!"
"Ne ? Sen ne diyorsun Selin ?"
"Evet, çok üzgünüm bir şey diyemedim sana bir türlü ne olur beni affet!"
"Seni asla affetmeyeceğim!" diyerek tokat attı.
Tülin ve Efsun bana bakarak "Seni istemiyoruz artık." dedi ve bir anda üçü birlikte kayboldu.
Arkama baktığımda tekrardan annem ve Cenk'i gördüm. Annem bana bakarak "Sen hangi ara bu kadar kötü oldun kızım ? Seni hiç tanıyamamışım." diyerek arkasını dönüp uzaklaşmaya başladı.
"Anne bırakma beni!" diye bağırarak arkasından koşmaya başladım. Ona doğru attığım her adımda sanki ondan daha fazla uzaklaşıyordum.
Geriye tek Cenk kaldı. Bana uzun uzun baktıktan sonra konuşmaya başladı.
"Belki de sen haklısın Selin. Ben senin yüzünden öldüm. Belki de her şeyi bilmene rağmen beni oraya gönderdin, sen yalnız kalmaya mâhkumsun!" diyerek o da benden uzaklaşmaya başladı.
Yalnızlığımın içinde boğulurken arkamdan bir ses duydum ve o yöne baktım. Kaan bana gülerek konuşmaya başladı.
"Selin, sen öldün! Artık kimse seni kurtaramaz. Elveda."
- Bölümü nasıl buldunuz ? -