Akşama kadar başından kalkamadığım bilgisayarıma baktım, gözlerim ciddi anlamda yorulmuştu. Yatağıma yattığımda telefonuma gelen mesaj sesi irkilmeme sebep olmuştu. Annem veya babam bana mesaj atmaz, arardı. Ve numaramı hiçkimseye vermemiştim. Heyecanla telefonumu açtım.
(Bu benim başıma denk geldiğinde, genelde Vodofone mesaj atmış oluyor..)
×remember×
Beni kurtarmayacaksın, değil mi?
ksoohyun
Sanırım yanlış numaraya mesaj attınız.
xrememberx
Kendimi fark ettirmek için daha fazla ne yapmalıyım, Soo Hyun-ah?
ksoohyun
Kim olduğunu bilmiyorum ama, benimle dalga geçmeyi kes. Benimle gayri resmi şekilde konuşma cesaretini nerden buluyorsun?
xremember×
Seni unutmak istemiyorum, eğer seni unutursam kendimi affetmeyeceğim.
xrememberx
Sadece seni unutmadan önce, mutlu birkaç anımız olsun istiyorum. İnan tek istediğim şey bu.
ksoohyun
Seni engellemeli miyim? Yoksa polise mi gitmeliyim? Bana mesaj atmayı bırak.
xrememberx
Seni bu kadar severken, benden bunu isteme. Bu kadar bencil olma, benimle arkadaş olmayı deneyemez misin?
ksoohyun
Hayır.
xrememberx
En fazla 30 gün, yemin ederim ki birdaha sana mesaj atmayacağım. Her şeyi unutacağım.
ksoohyun
Neden sürekli bir şeyleri unutacağını zırvalayıp duruyorsun?
xrememberx
Ben Alzheimer hastasıyım, fazla zamanım yok. İnan bana.
ksoohyun
Seninle sadece, sen her şeyi unutana dek konuşacağım. Sonrasında ne yapacağın umrumda değil.
xrememberx
Tanrım! Teşekkür ederim Soo Hyun-ah. Güzelce uyu!~
Telefonyu yavaşça masaya bıraktım. Son 1 yıldır, ilk defa biri ile konuşmuştum. Kendimi dünyadan olabildiğince soyutlamıştım. Okulda bile ağzımı bıçak açmazken, kim olduğunu bilmediğim biri benden mi hoşlanıyordu? Kalbimi hissedemiyordum, sanırım tüm gecemi *Bilinmeyen Numara kim?* diye düşünmekle geçirecektim.