Maviliğim yerini karanlığa terkedince,
Bir sonbahar gecesi;
hafiften bir meltem esiyor ruhumun derinliklerine.
Seni demliyorum sensiz gecelerde.
Kabuk bağlamış yaralarım,
Varlığınla şifa buluyor her seferinde..
Göğü karalar bağlasa bile,
.
Ruhumun maviliğinde sen varsın.
Mutluluk balonlarım uçusuyor,
Kömür karası caddelerde.
Ay ve yıldız aydınlatıyor karanlık gecemi.
Gözlerim kapanınca seni düşlüyorum.
Rüyalarım senin hayalinle aydınlanıyor.
Başım yastığa düştüğü zaman,
Göz kapaklarımın ağırlığında,
Vuslata eriyorum.