Αχιλλέας
Όλοι εδώ και δυο μέρες, είμαστε σε μαύρα χάλια.
Το πρωί σχολείο, μεσημέρι- απόγευμα στο νοσοκομείο, μιας και μετέφεραν τα παιδιά εδώ.
Κάιλι- Δεν μπορώ άλλο.
Είπε και γύρισα να την κοιτάξω.
Ο γιατρός που εξέταζε την Ίλια, βγήκε από το δωμάτιο και εμείς πεταχτήκαμε πάνω.
Γιατρός- Συγγενείς των παιδιών;
Ρώτησε. Αα θα της ορμήξω.
Αχιλλέας- Κάθε φορά που θα έρχεστε να μας λέτε κάτι, θα ρωτάτε και αυτή την μαλακία;! Για να είμαστε εδώ, τι νομίζεις πως είμαστε;
Είπα. Εδώ και δυο μέρες, την ίδια μαλακία ακούω.
Γιατρός- Συγγνώμη! Λοιπόν, τα δυο παιδιά είναι καλά, καμία βλάβη. Αλλά, υπάρχει περίπτωση η κοπέλα να εμφανίσει αμνησία. Βέβαια, θα είναι αρκετά σύντομη, δεν υπάρχει περίπτωση να κρατήσει πάνω από δύο εβδομάδες.
Είπε κι εμείς γνέψαμε.
Γιατρός- Ο νεαρός έχει ξυπνήσει, μπορείτε να τον δείτε.
Είπε και πήγε να φύγει, αλλά την τράβηξα από το μπράτσο.
Αχιλλέας- Η αδερφή μου, πότε θα ξυπνήσει;
Ρώτησα κι εκείνη κοίταξε τον φάκελό της.
Γιατρός- Οι εξετάσεις δίχνουν ότι σε μια-δυο μέρες θα έχει ξυπνήσει, αλλά δεν είναι και σίγουρο.
Είπε κι εγώ της είπα ευχαριστώ και έκατσα στην θέση μου.
Ο Άλεξ μπήκε στο δωμάτιο του Κωνσταντίνου και έκατσε για λίγο.
Βγήκε θυμωμένος από το δωμάτιο, κοπανώντας την πόρτα.
Τον κοιτάξαμε όλοι παραξενεμένοι ενώ, περιμέναμε μια καλή απάντηση.
Άλεξ- Για πείτε μου λίγο, ποιος νομίζετε πως τους χτύπησε;
Ρώτησε θυμωμένα.
Οδυσσέας- Κάτι μαλάκες εχθροί των πατεράδων μας.
Είπε και ο Άλεξ γέλασε ειρωνικά.
Άλεξ- Φυσικά και όχι. Ο Κωνσταντίνος όταν έσπρωξε την Ίλια, κοίταξε τον οδηγό του αυτοκινήτου. Και μαντέψτε ποιός μαλάκας ήταν.
Είπε και ήταν έτοιμος να εκραγεί.
Γιατί νομίζω, πως δεν μου αρέσει αυτό που θα ακούσω;
Κάιλι- Άλεξ, σταμάτα τους προλόγους και πες! Μας έσκασες.
Είπε εκείνη και σηκώθηκε πάνω.
Άλεξ- Έχετε ακουστά το όνομα Χριστοδούλου;
Είπε και γούρλωσα τα μάτια μου.
Αχιλλέας- Αυτό δεν είναι το επίθετο της τσούλας του σχολείου;
Τον ρώτησα.
Άλεξ- Α να για σου!
Είπε και ο Οδυσσέας πετάχτηκε πανω έξαλος.
Άλεξ- Αν και δεν ήταν αυτή, είμαι σίγουρος πως εκείνη έβαλε τον αδερφό της.
Είπε κι εγώ με τον Οδυσσέα, ξεκινήσαμε προς την έξοδο του νοσοκομείου.
Αχιλλέας- Περίμενε!
Είπα και έτρεξα προς το μέρος των παιδιών.
Αχιλλέας- Πού μένει η πουτ***;
Ρώτησα και ο Μάρκους μου έστειλε μήνυμα την διεύθυνση.
(Για όσους παραξενεύτηκαν, ο Μάρκους είχε πάει στο σπίτι της Νίκης για μια εργασία).
Εγώ πήγα στο μέρος του Οδυσσέα και βγήκαμε από το κτήριο.
Ποιός σταματάει ταξί τώρα;
Πήραμε τα σκέιτ, από την γραμματεία και ξεκινήσαμε σφαίρα για το σπίτι της, τέτοιας τέλως πάντων.
Όταν φτάσαμε έξω από το σπίτι της, κατεβήκαμε από τα σκέιτ και τα αφήσαμε δίπλα από έναν θάμνο.
Χτύπησα το κουδούνι και μετά από λίγο, μας άνοιξε η Νίκη τυλιγμένη με ένα σεντόνι.
Στην αρχή χαμογέλασε, ενώ μετά μας κοίταξε παραξενεμένη.
Νίκη- Τι γίνεται αγόρια;
Μας ρώτησε πονηρά κι εγώ στρυφογύρισα τα μάτια μου.
Οδυσσέας- Είσαι μόνη;
Ρώτησε και κοίταξε διακριτικά μέσα.
Νίκη- Εμ περιμέντε μισό λεπτό.
Είπε και μετά από λίγο ένας ξανθός βγήκε από το σπίτι και μπήκαμε εμείς.
Οδυσσέας- Πάνε ντύσου, θέλουμε να μιλήσουμε.
Είπε κι εκείνη πήγε να αλλάξει.
Μετά από μερικά λεπτά, έρχεται ντυμένη - λέμε τώρα - και κάθεται στον απέναντι καναπέ.
Αχιλλέας- Έχεις αδέρφια;
Ρώτησα έτσι για ξεκάρφωμα.
Εκείνη έγνεψε.
Νίκη- Ναι, έναν αδερφό. Γιατί;
Νιαούρισε και μου ήρθε να κάνω εμετό.
Οδυσσέας- Μήπως είναι δολοφόνος;
Ρώτησε ο αδερφό μου κι εκείνη γούρλωσε τα μάτια της.
Νίκη- Πώς σας ήρθε αυτό;
Ρώτησε τάχα μου θυμωμένη.
Οδυσσέας- Τίποτα τίποτα, πλάκα έκανα. Ολλανδία έχετε πάει;
Ρώτησε.
Νίκη- Ναι, εκεί μένει ο αδερφός μου.
Είπε και ήπιε κι εγώ δεν ξέρω τι έχει το ποτήρι.
Αχιλλέας- Μήπως, λέω μήπως χτύπησε με ένα μάυρο αυτοκίνητο την αδερφή μου και τον Κωνσταντίνο;
Ρώτησα έξαλλος.
Την ίδια στιγμή
Κάιλι
Είμαι έξω από το σπίτι της κολλητής της Νίκης.
Χτύπησα το κουδούνι και η Τζίνα μου άνοιξε.
Τζίνα- Κάιλι, τι κάνεις εδώ;
Ρώτησε κι εγώ της απάντησα.
Κάιλι- Μπορώ να περάσω;
Ρώτησα και της έδειξα το σπίτι.
Εκείνη έγνεψε και μου έκανε άκρη να περάσω.
Κάτσαμε στο σαλόνι και μου έκανε νόημα να ξεκινήσω.
Κάιλι- Μπορώ να καταλάβω από την συμπεριφορά σου, ότι δεν είσαι σαν την Νίκη. Και επειδή είσαι κολλητή της θέλω να σε ρωτήσω κάτι.
Της είπα κι εκείνη μου έγνεψε σμίγοντας τα φρύδια της.
Κάιλι- Ο Κωνσταντίνος ξύπνησε και μας είπε ότι ο οδηγός του αυτοκινήτου ήταν ο αδερφός της Νίκης. Εγώ αυτό που θέλω να μάθω από εσένα είναι αν η Νίκη τον έβαλε.
Είπα κι εκείνη κάθησε λίγο σκεπτική και μετά με κοίταξε.
Τζίνα- Θα το πάρω από την αρχή:
Όταν τα παιδιά ανακοίνωσαν την σχέση του στο instagram, η Νίκη νευρίασε και είπε ότι θα κάνει τα πάντα για να τους χωρίσει. Την επόμενη μέρα, ήρθε και μου είπε ότι θα βγάλει από την μέση την Ίλια, ώστε να κάνει τον Κωνσταντίνο δικό της.
Είπε και εγώ έμεινα άφωνη.
Κάιλι- Λύσε μου μια απορία, γιατί κάνεις παρέα μαζί της;
Την ρώτησα κι εκείνη γέλασε.
Τζίνα- Είναι ξαδέρφη μου.
Είπε πικρά κι εγώ γούρλωσα τα μάτια μου.
Κάιλι- Καημενούλα μου!
Της είπα κι εκείνη με αγκάλιασε.
Τζίνα- Αχαχαχα. Ελπίζω να βοήθησα!
Είπε κι εγώ της χαμογέλασα.
Κάιλι- Πάρα πολύ, τα λέμε αύριο.
Της είπα και βγήκα από το σπίτι.
Πήρα το σκέιτ μου, και έπιασα το κινητό μου από την κωλότσεπη.
Κάλεσα τον Οδυσσέα και μετά από μερικά χτυπήματα απάντησε.
Οδυσσέας- Έλα!
Είπε, όταν το σήκωσε.
Κάιλι- Φύγετε από εκεί και πάτε στο νοσοκομείο. Έμαθα όσα χρειαζόμαστε.
Είπα και εκείνος απάντησε ένα 'οκ' , και το έκλεισα.
Ανέβηκα στο σκέιτ και ξεκίνησα για το νοσοκομείο.
Μετά από 20 λεπτά ήμουν στο νοσοκομείο.
Άφησα το σκέιτ στην γραμματεία και πήγα στον όροφο που ήταν τα δωμάτια των παιδιών.
Εκεί ήταν όλοι και κάθησα σε μια καρέκλα.
Κάιλι- Η Τζίνα μου είπε ότι η Νίκη είπε ότι θα βγάλει την Ίλια από την μέση, για να κάνει δικό της τον Κωνσταντίνο.
Είπα και όλοι πετάχτηκαν από τις θέσεις τους.
Μαξ- ΘΑ ΤΗΝ ΣΚΟΤΩΣΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤ***!
Φώναξε και ένας γιατρός ήρθε σε εμάς.
Γιατρός- Σας παρακαλώ πολύ, εδώ ειναι νοσοκομείο! Άμα θέλετε να φωνάξετε να βγείτε έξω. Ενοχλείτε τους ασθενείς.
Είπε και μπήκε στο δωμάτιο της Ίλιας.
Μάχη- Αχ Παναγία μου!
Είπε και έκρυψε το πρόσωπό της στα χέρια της.
Ιλιάδα
Μόνο λευκό υπάρχει εδώ.
Πού βρίσκομαι;
Ίλια- ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ;
Φώναξα, αλλά δεν πήρα απάντηση.
Ίλια- ΜΕ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;
Ξαναφώναξα, αλλά τίποτα.
Παππούς- Ιλιάδα;
Ρώτησε κι εγώ γύρισα να την κοιτάξω.
Ίλια- Παππού;! Τι κάνω εδώ;
Ρώτησα και έτρεξα στην αγκαλιά του.
Παππούς- Είσαι ανάμεσα στην ζωή και στον θάνατο.
Είπε και τον κοίταξα παράξενα.
Ίλια- Και τι κάνω εδώ;
Είπα και κοίταξα γύρω μου.
Παππούς- Εδώ θα αποφασίσεις: Αν θες να ζήσεις θα ανοίξεις τα μάτια σου τώρα, εκτός κι αν θες να μείνεις εδώ μαζί μου.
Είπε κι εγώ τον κοίταξα.
Ίλια- Όχι, θέλω να ξυπνήσω.
Είπε κι εκείνος απομακρύνθηκε.
Παππούς- Εντάξει Ιλιάδα μου! Άνοιξε τα μάτια σου και πες σε όλους ότι τους αγαπάς.
Λέει και με λίγη προσπάθεια, άνοιξα τα μάτια μου.
Μπροστά μου είδα μια γιατρό να κοιτάζει τα μηχανήματα.
Γιατρός- Πώς νιώθεις;
Με ρώτησε, όταν κατάλαβε ότι ξύπνησα.
Ίλια- Πονάει το κεφάλι μου.
Είπα ενώ, έπιασα το κεφάλι μου.
Γιατρός- Λογικό είναι. Τι θυμάσε από τον τελευταίο μήνα;
Με ρώτησε.
Ίλια- Τα θυμάμαι όλα. Η μνήμη μου σταματάει όταν ο Κωνσταντίνος με σπρώχνει και χτυπάω στην πέτρα.
Είπα και κοίταξα τον τοίχο απέναντι.
Γιατρός- Χμμ, άρα πάει αυτό.
Είπε και σημείωσε κάτι στον φάκελό της.
Γιατρός- Οι δικοί σου περιμένουν έξω. Να τους φωνάξω;
Με ρώτησε.
Ίλια- Εμ ναι. Το αγόρι μου πώς είναι;
Ρώτησα.
Γιατρός- Το παλικάρι που χτύπησε το αυτοκίνητο εννοείς;
Με ρώτησε κι εγώ ένευσα θετικά.
Γιατρός- Είναι μια χαρά. Ευτυχώς και οι δυο σας, δεν είχατε καμία βλάβη.
Είπε και εγώ χαμογέλασα.
Ίλια- Μπορείτε να φωνάξετε τον Οδυσσέα;
Την ρώτησα κι εκείνη βγήκε από το δωμάτιο.
Οδυσσέας
Η γιατρός βγήκε από το δωμάτιό της Ίλιας.
Γιατρός- Λοιπόν, η ασθενής ξύπνησε. Προς έκπληξή μας, δεν εμφάνισε αμνησία. Επίσης, ζήτησε να δει τον Οδυσσέα.
Είπε κι εγώ σηκώθηκα από την θέση μου.
Γιατρός- Είσαι ο Οδυσσέας;
Εγώ ένευσα.
Γιατρός- Πέρασε. Α και να θυμάσαι, όχι φωνές και εντάσεις.
Είπε κι εγώ ένευσα.
Μπήκα μέσα στο δωμάτιο και την είδα καθισμένη στο κρεβάτι.
Μόλις με είδε, άνοιξε τα χέρια της για αγκαλιά.
Έτρεξα στην αγκαλιά της και δάκρυα έτρεξαν από τα μάτια μου.
Ίλια- Αδερφούλη μου!
Είπε κι εκείνη και με αγκάλισε σφιχτά.
Οδυσσέας- Αρχηγέ μου!
Είπα κι εγώ συγκινημένος την αγκάλιασε πιο σφιχτά.
Ίλια- Οδυσσέα, σ' αγαπάω!
Μου είπε και με φίλησε στο μάγουλο.
Οδυσσέας- Κι εγώ!
Την άφησα από την αγκαλιά μου και έχωσα τα χέρια της στις χούφτες μου.
Οδυσσέας- Πώς νιώθεις;
Την ρώτησα.
Ιλιάδα
Ίλια- Καλά είμαι. Πονάει λίγο το κεφάλι μου.
Του είπα. Εκείνος έγνεψε.
Ίλια- Μπορείς να φωνάξεις τα δίδυμα;
Τον ρώτησα κι εκείνος βγήκε έξω.
Μετά από λίγο, δύο 15χρονα δίδυμα έρχονται τρέχοντας και με αγκαλιάζουν.
Μάχη- Schwester!(αδερφούλα)
Αχιλλέας/Μάχη- Τι κάνεις;
Με ρώτησαν ταυτόχρονα.
Γέλασα και τους αγκάλιασα και τους δυο.
Ίλια- Αδερφάκια μου!
Τους είπα.
Μάχη- Πώς είσαι;
Ίλια- Μια χαρά.
Αχιλλέας- Πονάς κάπου;
Με ρώτησε.
Ίλια- Πονάει το κεφάλι μου, αλλά δεν παύω να σας αγαπάω.
Τους είπα και με αγκάλιασαν πιο σφιχτά.
Μάχη|Αχιλλέας- Ωωω κι εμείς σε αγαπάμε.
Είπανε ξανά ταυτόχρονα.
Μα καλά, τηλεπάθεια έχουνε;
Ίλια- Πείτε και στους άλλους τρεις να έρθουν.
Τους είπα κι εκείνοι βγήκαν έξω τρέχοντας.
Μερικά δεύτερα αργότερα, μια Κάιλι μπήκε στο δωμάτιο τρέχοντας και με αγκάλιασε.
Γέλασα και την αγκάλιασα πίσω.
Ίλια- Τι κάνεις κολλητούλα μου;
Την ρώτησα ενώ, της έτριβα την πλάτη με τις παλάμες μου.
Κάιλι- Τώρα που ξύπνησες, μια χαρά. Εσύ;
Με ρώτησε και με άφησε.
Ίλια- Μια χαρά.
Είπα και αγκάλιασα τον Μαξ και μετά τον Μάρκους.
Μαξ- Τώρα, ξέρεις πότε θα βγεις;
Με ρώτησε και τον κοίταξα ειρωνικά.
Ίλια- Ρε ηλίθιε, πού να ξέρω;! Πριν λίγο ξύπνησα.
Του είπα ενώ, του έχωσα μια μπούφλα στο μέτωπο.
Γελάσαμε και μετά έφυγαν για να ξεκουραστώ.
Όταν η γιατρός ήρθε να δει πως πάω, κάναμε μια συζήτηση.
Ίλια- Μπορώ να πάω να δω το αγόρι μου;
Ρώτησα κι εκείνη χαμογέλασε.
Γιατρός- Θα σε πάω εγώ. Αλλά, θα προσέχεις γιατί έχει σπάσει το αριστερό του χέρι.
Μου είπε κι εγώ ένευσα.
Σηκώθηκα αργά από το κρεβάτι και αφού συνήθησα περπάτησα αργά προς την πόρτα.
Με την βοήθεια της γιατρού, πήγαμε στο δωμάτιο του Κωνσταντίνου.
Χτύπησα απαλά την πόρτα και όταν άκουσα το περάστε, μπήκα μέσα.
Μόλις με είδε, τα μάτια του έλαμψαν και άνοιξε τα χέρια του για αγκαλιά.
Πήγα και χώθηκα στην αγκαλιά του, αφού πρόσεξα μην χτυπήσω το χέρι του.
Γιατρός- Λοιπόν, πιτσουνάκια. Σας αφήνω μόνους.
Είπε και βγήκε από το δωμάτιο.
Κων/νος- Μωρό μου;
Με ρώτησε χαμογελώντας και τον κοίταξα.
Ίλια- Έλα αγάπη μου!
Του είπα και ξάπλωσα στο κρεβάτι που μου έκανε χώρο.
Κων/νος- Πώς νιώθεις; Πονάει το κεφάλι σου;
Με ρώτησε και έγνεψα.
Ίλια- Ναι, αλλά είμαι οκ. Εσύ;
Τον ρώτησα.
Κων/νος- Καλά, αλλά τώρα που ξέρω ότι είσαι καλά, είμαι ακόμα καλύτερα!!!
Είπε και με φίλησε.
Ανταποκρίθηκα στο φιλί του, χαμογελώντας.
Σιγά σιγά το φιλί γινόταν πιο παθιασμένο και κτητικό.
Σταματήσαμε το φιλί και ακούμπησα το κεφάλι μου στην καρδιά του.
Κων/νος- Μωρό μου, θες να κοιμηθείς μαζί μου απόψε;
Με ρώτησε.
Ίλια- Αγάπη μου, πρέπει να ρωτήσουμε την γιατρό!
Του είπα.
Εκείνος ξεφύσισε κι εγώ γέλασα.
Ίλια- Οκ οκ!! Λοιπόν, θα φύγω τώρα. Πάω να δω πότε θα βγούμε και θα ξαναέρθω.
Του είπα.
Εκείνος έκανε λυπημένη φατσούλα και τον φίλησα γελώντας.
Βγήκα από το δωμάτιο και πήγα προς το γραφείο της γιατρού.
Χτύπησα ελαφρά την πόρτα και μπήκα μέσα.
Γιατρός- Κοπέλα μου, τι έγινε;
Με ρώτησε κι εγώ έκατσα στην καρέκλα.
Ίλια- Βασικά, ήθελα να ρωτήσω πότε θα πάρουμε εξιτήριο.
Είπα κι εκείνη κοίταξε τον φάκελό της.
Γιατρός- Λοιπόν, αύριο το πρωί παίρνετε και οι δυο εξιτήριο. Και μπορείς να κοιμηθείς μαζί του το βράδυ.
Είπε και την κοίταξα παραξενεμένη.
Ίλια- Πού ξέρετε ότι θα σας ρωτούσα αυτό;
Την ρώτησα.
Γιατρός- Όλα τα ζευγαράκια το ρωτάνε.
Είπε χαμογελώντας κι εγώ έγνεψα.
Βγήκα από το γραφείο της και πήγα στο δωμάτιο του Κωνσταντίνου.
Μπήκα μέσα και τον είδα να κοιτάει το ταβάνι.
Ίλια- Μωρό μου, αύριο βγαίνουμε.
Του είπα και του έκανα νόημα να πάει πιο εκεί για να ξαπλώσω.
Ξάπλωσα δίπλα του, ενώ έπαιζα με μια τούφα από τα μαλλιά μου.
Η πόρτα άνοιξε απότομα και η Νίκη μπήκε μέσα στο δωμάτιο.
Μόλις με είδε νευρίασε, αλλά το έκρυψε.
Νίκη- Παιδιά όταν έμαθα πως είστε στο νοσοκομείο έτρεξα να δω πως είστε.
Είπε κι εγώ γέλασα πνιχτά.
Ίλια- Ο Μαξ μου είπε ότι αυτός που οδηγούσε το αυτοκίνητο είναι ο αδερφός της Νίκης, σωστά;
Τον ρώτησα ψιθυριστά.
Εκίνος έγνεψε κι εγώ γύρισα το βλέμμα μου σε εκείνη.
Ίλια- Λογικό μου ακούγεται. Αφού δεν μας ξέκανε ο αδερφός σου, είπες να μας ξεκάνεις εσύ.
Της είπα ειρωνικά κι εκείνη γούρλωσε τα μάτια της.
Νίκη- Πώς τολμάς;
Με ρώτησε και καλά θιγμένη.
Ίλια- Γλυκιά μου, ο ξάδερφός μου είναι αστυνομικός στην Ολλανδία. Ψάχνουν όλοι τον αδερφό σου.
Της είπα κι εκείνη φάνηκε να τα χάνει.
Κων/νος- Και για να σε προλάβουμε, τον είδα πριν με χτυπήσει και η Κάιλι μίλησε με την Τζίνα.
Είπε και χαμογέλασε ειρωνικά.
Νίκη- Δεν τελειώσαμε. Ο Κωνσταντίνος θα γίνει δικός μου.
Είπε θυμωμένα και βγήκε από το δωμάτιο.
Εγώ βολεύτηκα καλύτερα στην αγκαλιά του αγοριού μου, έκλεισα τα μάτια μου και αποκοιμήθηκα.
Κωνσταντίνος
Η Ίλια αποκοιμήθηκε κι εγώ κάθησα να σκεφτώ, αυτά που μας είπε η Νίκη.
Σοβαρολογεί. Το είδα στο βλέμμα της.
Ξεφύσισα και κοίταξα το ταβάνι.
Τα μάτια μου σφράγισαν και έπεσα σε έναν ύπνο, όλο δικό μου.