Tatlong araw ko nang iniiwasan na makasama ng matagal si Keith. Hindi naman natuloy ang Week-off namin dahil hindi ako pumayag. Pinupuntahan ko siya para sabihin ang mga dapat niyang gawin pero umaalis ako kaagad. Sa tuwing lumalapit siya sa akin ay lumalayo ako dahil nararamdaman ko na ang kuryente sa pagitan namin bago pa man magdikit ang mga balat namin.
Today, someone's giving a proposal infront of the board room, but all the time I can feel somebody staring at me. Pasimple akong sumulyap kay Keith, and I was right. He's looking intently at me. Parang wala manlang siyang pakealam sa nagre-report sa harap.
Umiwas ako ng tingin at pilit na ibinaIbalik ang attention ko sa harap.
The person finished her report, sa totoo lang hindi ko alam kung may na-intindihan ba ako sa report niya dahil buong oras akong hindi mapakali dahil sa mga titig ni Keith. Sumulyap ulit ako sa kanya, he's still looking at me.
"So Mr. Dawson? What do you think?" He tore his gaze from me and looked at the girl. Tumingin din ako sa babae, she's giving a flirtatious smile on him.
Pinasadhan ko ng tingin ang babae. Bakit ngayon ko lang napansin ang suot niya? Hindi appropriate sa ginagawa niya, kung pagbigay nga ng proposal ang gusto niyang gawin. Parang iba ang motibo ng taong to.
"Ms.Heras, you want the Dawson Enterprises to invest in your hotel, am I right?" Mahinahon at seryosong tanong ni Keith.
Ang tinutukoy ni Keith ay ang proposal na binibigay ni Ms. Herrera-malandi para mag invest ang DE sa hotel na pinagtatarabahuhan niya.
Ano kayang iniisip ng lalaking to eh hindi naman siya nakinig kanina.
"And you said that your company is at its peak right?
"Definitely Sir." She batted her eyelashes. Napa-irap ako. Ang landi talaga nito.
"Then what do you need us for? Why do you need our company to invest in your hotel?"
Wow lang ha? Beauty pageant ba to? Q&A?
Inayos ni Ms. Herrera ang buhok niya at inilagay sa likod, dahilan upang makita ang ibinabalandra niyang dalawang bundok sa dibdib na siguradong marami nang nag-hiking.
"For the uhmm.. future sir. We.. uhm.. we would.. ah." Napangiwi ako. Hindi ba niya na-isip na pwedeng magtanong ang CEO tugkol sa proposal niya? Talagang confident na siya na mag-iinvest ang DE sa kanila?
Nabaling ang tingin namin kay Keith ng bigla itong nagsalita.
"The most important thing that you must learn in making a proposal is honesty. Meeting ajourned. You can now all go." Inayos ko na ang mga gamit ko at tumayo nang marinig ko pang nagsalita si Keith. "Except for you Ms. Femora."
I looked at him. Seryoso ang mukha niyang nakatingin sa akin. Narinig ko na ang pagsara ng pinto ng meeting room. I looked at it, then back to him. Pwede pa kong tumakas.
"Don't think about running away Karina." Biglang bumilis ang tibok ng puso ko nang banggitin niya ang pangalan ko. Palagi nalang ganito, kailangan ko nang magpa check up. May history pa naman kami ng sakit sa puso.
"What do you want Sir?" Pinaseryoso ko ang boses ko kahit ang totoo ay kinakabahan ako. Tumayo siya at naglakad palapit sa akin. Napaatras naman ako dahil nakakatakot ang itsura niya hanggang sa maramdaman ko ang lamesa sa likod ko.
Ipinatong ni Keith ang dalawa niyang kamay sa dulo ng lamesa, dahilan upang makulong ako.
"Spill it." He said. "Why are you avoiding me?" Nag-iwas ako ng tingin.
"I-I am not avoiding you. Busy lang talaga ako nitong maga nakaraang araw."
He held my chin and made me look in his eyes.
"I know when someone is really busy or when someone is busy pretending to be busy." He smirked.
"Hindi nga ako umiiwas. Bakit ba ang kulit mo?" Umakto akong na-iinis para pakawalan na niya ako dahil pakiramdam ko maririnig niya ang lakas ng tibok ng puso ko.
"Tell me, is there something wrong? Bakit mo ako iniiwasan?" Biglang naging malumanay ang boses niya. Tinignan ko siya sa mata. S-hit ang gwapo.
Sa sobrang taranta dahil sa bilis ng tibok ng puso ko my mouth just started to babble things without thinking. "Iniiwasan kita dahil pagod na ko. I'm tired of always telling you what to do. You're lazy at ang pinaka ayoko sa lahat ay ang mga taong tamad dahil sila ang mga kadalasang tanga. At hindi lang yun, dinadamay mo pa ko sa mga walang kwentang bagay na pinaggagagawa mo. Get it? Kaya pwede? Leave.me.alone. "
There. Yan lang ang na-isip kong paraan para layuan niya ko.
"Okay then." Yun lang ang sinabi niya pagkatapos lumabas na siya gamit ang connecting door papuntang office niya.
I sighed. There I got what I want. Or is this really what I want? And the look in his face, it made me wonder, was I too much?
"Anyare sayo ma'am Jaqie? Parang wala ka sa sarili." Tinignan ko lang si Barny at hindi nagsalita. Tumalikod na siya sa akin, pero narinig ko pa siyang bumulong. "Sabi ko nga aalis na lang ako."
Hindi ako mapakali. Kanina pa ko hindi pinapansin ni Keith. Dumaan ako sa office niya kanina para sabihin sa kanya ang mga dapat niyang i-review pero tumango lang siya at hindi niya manlang ako sinulyapan. Dati rati naman palagi niya kong kinukulit na pumunta at doon magtrabaho sa office niya.
Tumayo ako at naglakad palabas ng office pero nasa may pinto palang ako rinig ko na ang chismisan nina Barny at Olive. Natigil ako sa pagbukas ng pinto ng marinig ko ang pangalan ni Keith. Mabuti nalang one-sided glass wall ang office ko.
"..na bagay sila ni Sir Keith. Ang ganda nung babae at ang kinis. Tapos ang bait pa nga niya. Akala ko pa naman may pag asa ako." Narinig kong sabi ni Olive.
"Asa ka naman girl. Akala ko ba nag stop, look, and listen na ang mga girlalu na nagwewent sa office ni sir?"
"Ewan ko nga bakla. Pero iba yun eh. Parang hindi siya kasama sa mga babae lang niya kasi sinalubong pa siya ni sir. At take note: Nakangiti pa si sir." Napakunot noo ako.
"Ay talaga? Baka dyowa ni Sir. Hindi din yun basta basta tumatayo para sumalubong sa bisita, kahit pa kay ma'am Jaqie. Nakadikit na yata ang pwet nun sa swivel chair niya eh... Akala ko ba may something na sila Sir Keith at Ma'am Jaqie? Wes yata atey."
"Eh paano naman yang boss mo ni hindi manlang ngumiti paano yun magugustuhan ng mga lalaki? Pinaglihi yata sa sama ng loob ang babaeng yun." Nagtawanan sila. Aba. At ako naman ang na-isip na pag chismisan ng dalawang to?
Binuksan ko na ang pinto kaya bigla silang natigil sa pagtawa.
"Olive." Malamig na tawag ko.
"Y-yes ma'am?"
"Why are you here? Wala ka bang trabaho?"
"M-may inutos lang po sa akin s-si S-sir Keith kasi may k-kausap po siya sa o-office." Tumaas ang isang kilay ko at halatang natakot na ng sobra si Olive
"Go back to your desk." Nakatayo lang siya. Ano pang hinihintay nito at hindi pa gumagalaw? "Go Olive. Now."
Dali-dali siyang tumakbo.
"Olive naiwan mo itong folder!" Tawag ni Barny habang taas-taas ang isang folder. Sinundan ko lang ng tingin si Olive na nagmamadaling bumalik, hinablot ang folder at tumakbo paalis. I heard Barney chuckled. Kaya tumingin ako sa kanya at tinaasan siya ng kilay. Agad naman siyang yumuko at tumingin sa papel na hawak niya. I rolled my eyes.
Idiots.
Naglakad na ako papuntang elevator. Nagugutom ako at gusto kong kumain. Kahit naman meron akong secretary hindi ko inaasa ang lahat sa kanya. I'm not disabled.
I waited for the elevator door to open, and when it did, I saw another idiot. It was Keith with a blond-haired girl. Nagulat ako sa nakita ko pero hindi ko pinahalata. They were smiling at each other. Biglang nawala ang ngiti ni Keith nang makita ako. Bumaba ang tingin ko sa kamay ng babae na nakahawak sa braso niya.
I went in and kept a straight face. I let no emotion out. Kahit na halos kumulo na ang dugo ko sa hindi ko malamang dahilan.
"I was a mess sweetie I wish you were there. I really missed you." Narinig kong sabi ng babae na may British accent.
"I'm sorry Darling. My sister wanted me to cover for her work while she's away." Oo na. Kayo na ang may British accent. Kayo na ang bagay. At saka ano daw? Darling? Napatiim bagang ako.
"I love your office really. It's nice. But are you good with your employees? Hmm.. let me ask one ." Naramdaman kong gumalaw ang babae.
Ilang segundo pa at napansin kong may tumatapik sa balikat ko kaya lumingon ako at nakita ko ang tinawag ni Keith kaninang Darling na nakangiti sa akin.
"Hi I just wanna ask. You're an employee here right?" She looked at me expectantly.
Ano ba ko sa company na ito? I was hired so basically I'm an employee, kaya tumango ako.
"Oooh. May I ask you if this man," Turo nito kay Keith. He's looking at the girl with an amused expression. The thought made me want to smack something. "..is nice to all of you here? You see he's a bloody ass and as lazy as hell sometimes."
"Yes." Yun lang nasagot ko at tumalikod na ulit. Kailangan kong pigilan ang sarili ko. Breathe in, then out.
Akala ko titigilan na ako ng babae pero nagsalita siya ulit. Feeling mo close kami. Asa ka girl, you're with my man. WAIT. My man? I mentally shook my head.
"Well he told me so many things about this company. He told me that he doesn't want to invest to the company who presented to him a while ago because that company was full of debt and thieves.."
18th floor.. 16th.. 15th.. Ang tagal naman makapunta sa 2nd floor, nandoon kasi ang canteen. Hindi narin naman ako nakikinig sa sinasabi ng babaeng to. Kung makapagsalita kasi akala mo part siya ng kumpanya.
Dere-deretso parin sa pagsasalita ang babae pero hindi ko siya pinapansin dahil wala akong interes sa mga sinasabi niya.
"Hey do you know who's the VP for finance in this company?" Naagaw niya ang attention ko, so I slowly turned my head on her. I glanced at Keith, he's texting.
Nag isip muna ako. She's asking if I know the VP for finance and that's me. So basically, I know mysel. "Yes. I know her why?"
"Keith told me she has an initial of KJ and it suits her cause she's actually a Kill Joy. Get it? KJ? Kill Joy?" Then she laughed, but I didn't.
Napansin kong nakatingin na sa amin si Keith so when I looked at him, I raised an eyebrow. Nakita kong napalunok siya.
"Did he now? What else did Sir Keith said about our VP?" I asked the girl while I'm still looking at Keith.
"Do you know her? Well we're friends now so let's keep this a secret." Biglang humina ang boses niya na akala mo may ibang makakarinig kahit kaming tatlo lang naman ang nandito sa elevator. "He said that she's strict with her employees, she's always scowling, and she doesn't have any taste of fashion .."
"Uhm Darling..." Pagpipigil ni Keith pero hindi siya pinansin ng babae at derederetso lang sa pagsasalita.
".. she doesn't even know how to smile.."
"Darling.." Medyo malakas na ang boses ngayon ni Keith pero wala paring pakealam ang darling niya.
"..And Oh! He also said that she's bloody boring." Narinig ko pang tumawa yung babae. Kumukulo na ang dugo ko.
I clenched my fist. Hahakbang na sana ako palapit kay Keith nang bigla ulit magsalita ang babae.
"But he also said that when she smiles, it's like the whole world smiles with her." Natigil ako dahil sa narinig ko at agad na napatingin sa babae. "And when she laugh, it's like--"
"That's enough Darling." She suddenly stopped, pati ako natigil dahil sa ma-awtoridad na boses ni Keith. "Ask who she is." Utos ni Keith.
"Oh yeah, what's your name and your role in this company?" Nakangiting tanong ng babae. Pero hindi parin mawala sa utak ko ang sinabi ng babae kanina. I got my senses back when she snapped a finger in front of me. "Hey are you okay?"
"Yes, sorry. What is it again?"
"I asked your name and job." She patiently said.
"Karina Jaqie Femora. VP for.. Finance?" I said, unsure if I should be telling it to her.
Ting! I heard the elevator. And I thank God nakarating na ako sa 2nd floor. I stepped out and awkwardly smiled at her though hindi ko alam kung napansin niya dahil nakatulala lang siya sa akin. Then the elevator door closed.
Whew. That was a very awkward situation I got there.
Naalala ko bigla ang sinabi ni Keith sa babae tungkol sa mga ngiti ko. I unconsciously held my lips and smile. D-amn this butterflies in my stomach, gutom na yata talaga ako.