" εγω ειναι σπίτι μου εσυ τι κανεις εδω μικρή " λεει αποκτώντας ακεινο το στραβό χαμογελο που είχε την προηγούμενη εβδομάδα και μου έφτιαξε την διάθεση αλλα τωρα με φρικάρει υπερβολικά πολυ
"Τι στο καλό λες ! εδω ειναι το σπίτι της Τζεν και εγω -εγω -εγω .." Λεω και πηγαίνω πανω κατω στην κουζίνα "μηπως ονειρεύομαι ; Με τσιμπάς μια να δούμε ;"
"Όπα χαλάρωσε μικρή "
"Δεν ειμαι μικρή ειμαι 16 στα 17 αλλα δεν ειναι αυτο το θέμα μας τωρα ! Το θέμα ειναι πως εγω ονειρεύομαι εςενα και Χει ! Δεν ξερω καν το γιατι !" Συνεχίζω να παραλυρρω μπροςτα του αλλα δεν με νοιάζει ! Γιατι ειναι κατασκεύασμα της φαντασίας μου, οποτε δεν θα με δει ποτε ετσι και λογικα να μην τον ξαναδώ ούτε και εγω ,γιατι επειτα απο αυτο το όνειρο εχω πεισθεί πως ειμαι ολίγον τρελή και δεν το διακινδυνεύω να ξαναπατήσω στην παμπ
"Ονειρεύομαι ,οποτε απλα θα ξαναπάω για υπνο και θα αφήσω την Τζεν με παρει αγγαλια μεχρι αν σκάσω . Λογικα ονειρεύεται τον Τσαντ αλλα δεν εχει σημασία , αυτο ειναι πιο φυσιολογικό απο το να βλεπω ενα άγνωστο στην κουζίνα της κολλητής μου ,καλο ξημέρωμα κατασκεύασμα της φαντασίας μου " λεω και παω να φύγω απο την κουζίνα αλλα το χερι του με σταματάει - ω θεε μου αρχίζω να πιςτευω πως ειναι αληθινός
"Με φρικάρεις αυτη τη στιγμη ,αλλα για να μην Λασκαρεις τελείως ,ειμαι ο Καιλ ...ο αδελφός της Τζεν ..ξερεις ηρθα πριν μια εβδομάδα ... Το'πιασες ;" Ρωτάει και απομακρύνομαι απο κοντα του
"Ω ειςαι ο Καιλ .."ηταν το μονο που ειπα και έτριψα το πιςω μερος του λαιμού μου αμήχανα , τωρα βγάζει νόημα υποθέτω
"Α..εμ ..ναι ναι σωστα η Τζεν εχει και έναν αδελφό ... Που εγω δεν ειχα δει την περασμένη εβδομάδα .." Ψυθιριζω την τελευταια μου φράση
"Δεν με θυμασαι καθόλου ;" Ρωτάει και εχει ακομα αυτο το στραβό χαμογελο . Μα καλα που την βριςκει την όρεξη ; Εδω εγω πηγα να τα χάσω
"Οχι και πολυ " απαντω χαμηλόφωνα "καλα ούτε εσυ δεν θυμήθηκες εμενα την προηγούμενη εβδο στα στην παμπ "
"Μεγάλωσες ,ησουν 12 ; 13 ; Οταν έφυγα ;"
"Ναι κάπου εκει νομίζω " λεω και κοντοστέκομαι διπλα απο τον πάγκο ,ίσως τελικα έπρεπε να φορέσω κατι παραπάνω απο ενα σπρτςακι ενα t-shirt και κατι περίεργες μουσταρδί καλτσες ... Μια κελεμπία ίσως . "Νιωθω τοςο ηλίθια " συμπληρώνω και καλύπτω το προσωπο μου με τα χερια μου
"Δεν καταλαβαίνω γιατι η αδελφη μου δεν σου το ειπε ,θελω να πω πως έπαιξα στην παμπ και δεν το ανέφερε καθόλου ;" Λεει και πίνει λιγο νερό
"Δεν ειπε τιποτα ..." Απαντω χαμηλόφωνα και καταλαβαίνω γιατι η Τζεν κοιτούσε το συγκρότημα τοςο περίεργα , αυτη τη στιγμη εχω την επιθυμία να αδειάσω μια ολόκληρη κανάτα με νερό στο προσωπο της μονο και μονο επειδη με αφηςε να εξευτελίστω ετσι
"Τελος πάντων δεν πειραζει ,πλακα είχε ολο αυτο " απαντα και καθεται σε μια καρέκλα
"Οπως το παρει κανεις ...." Εν τω μεταξυ θυμαμαι πως η Τζεν ειπε οτι ο αδελφός της βρήκε δουλειά σε μια πάμπ αλλα που να καταλάβω ;
"Πως σου φανήκαμε ;"
"Καλοί ,πολυ καλοί " απαντω μονότονα κοιτώντας τον "μου άρεσαν τα τραγούδια "συμπληρώνω
"Το πρώτο το ειπα για εςενα ,Βαςικα μου θύμισε εςενα και το ειπα " λεει και γουρλωνω τα ματια μου ενω νιωθω κατι να καθεται στον λαιμο μου
"Για Εμενα ; Πως ήξερες οτι -"
"Δεν το ήξερα , απλα μου θύμισε εςενα την προηγούμενη εβδομάδα .. Δεν με ένοιαζε αν θα τι άκουγες η οχι " απαντα αδιάφορα
"Α.. Παντως ειναι το αγαπημένο μου τραγούδι "
"Σε ειδα πως ησουν οταν το παίζαμε "
"Πως ημουν ;" Ρωτάω
"Οπως τωρα " λεει και τον κοιταω περίεργα "υπνοτισμενη" λεει και κοντευω να πνίγω με το σάλιο μου
"Εγω δεν ειμ-"
"Άραξε , εξαλλου μην το παίρνεις πανω σου απλα ενα τραγούδι μου θύμισε εκεινη την νεαρή ,ασυνήθιστα μαυροντυμένη ,κοπέλα που γνώρισα τυχαία μια παραςκευη " λεει και γνέφω αμήχανα ..μολις με ειπε ασυνήθιστα μαυροντυμένη ; Αν με ήξερε καλυτερα θα γνώριζε πως αυτο ειναι το φυσιολογικό μου .
"Εμ ναι ... Νομίζω πως πρεπει να παω πανω .." Λεω και κανω βήματα προς τα πιςω - και φυςικα θα σκουντούφλιασα πανω στο φωτιστικό γιατι -γιατι αν δεν σκουντούφλησω δεν γίνεται
"Ναι ..πρεπει " λεει και σηκωνεται απο την θεςη του "τα λέμε "
"Ναι ναι τα λέμε " λεω και πριν προλάβει να πει οτιδήποτε εχω εξαφανιστεί απο μπροςτα του ,ανεβαίνω τις σκάλες πιο γρήγορα και απο τον φλας ,μπαίνω στο δωμάτιο της Τζεν και κλειδωνω την πόρτα .
"Ξυπνά άτιμη προδότρα " της λεω και τραβάω το πάπλωμα απο πανω της
"Ρε πας καλα ; Μηπως ήπιες και κατι αλλο εκτος απο νερό ;" Κοροϊδεύει και τρίβει τα ματια της
"Ρε γιατι δεν μου είπες οτι ο τύπος απο το συγκρότημα ειναι αδελφός σου ; Μπορεις να μου πεις ;" Λεω μεςα στα νεύρα και της πετάω ενα απο τα μικρα διακοσμητικά μαξυλαρακια στο προσωπο
"Τι ; Α ναι .. Ε δεν το θεώρησα σημαντικό μωρε , θα σας το έλεγα"
"Ποτε ; Οταν θα ημουν στο μπανιο ,θα τελείωνε το χαρτί τουαλέτας και θα μου έφερνε εκεινος ;" Την κοροϊδεύω
"Ρε σιγα "
"Τι σιγα ; Έγινα ρεζικι μπροςτα του στην κουζίνα !"
"Α συναντηθήκατε " λεει και χασμουριέται
" ε ναι ! Πφ Τζεν θελω να σε σκοτώσω αυτη τη στιγμη "
"Καλα με σκοτώνεις αυριο γιατι ειμαι πτώμα τωρα ;
"Βιάζεσαι να ονειρευτείτε τον Τσαντ πονηρή αρκούδα ;"
"Τι ; Μολις με είπες αρκούδα ;"
"Εκει κολλάς ; Απλα πέσε κοιμήσου "
"Ε έλα να σε παρω αγκαλίτσα " λεει και ανοίγει τα χερια της ... Ενταξει ειναι λες και μου λεει ' Βαλ έλα να με σκοτώσεις σε παρακαλώ '
"Οχι δεν εψει αγκαλίτσα σημερα !" Λεω και καλα νευριασμενα και τραβάω το πάπλωμα απο το κρεβατι
"Αληθεια θα κοιμηθείς εκει ;"
"Ναι γιατι ; Και στο σπίτι πολλες φορες κοιμάμαι στην πολυθρόνα μου , καληνυχτα " λεω και κουκουλώνομαι με το πάπλωμα
___________________________
"Καλημέρα κορίτσια μου " λεει η Κυρια Μιριαμ την ωρα που εγω και η Τζεν μπαίνουμε στον χώρο της κουζίνας , εχει φτιάξει πρωινό
"Καλημέρα κυρία Μυριαμ ... Καιλ" λεω χαμηλόφωνα καθως εκεινος καθεται απέναντι μου στο τραπεζι
"Τζεν ο Μπαμπας πήγε για πρωινό με τους συναδέλφους του και εγω θα παω να βρω την Νορα οποτε μαζέψτε σας παρακαλώ " λεει και γνεφουμε .
Η μαμά μου και η κυρία Μυριαμ κανουν πολυ παρεα .
"Τι χαμπάρια παιδια " λεει η Τζεν καθως αληφει βούτυρο πανω στο ψωμί . Επικρατεί σιγή στον χώρο καθως και εγω αλλα και ο Καιλ για καποιο λόγο αρνούμαστε να μιληςουμε .
"Ειμαι πτώμα απο εχθες Τζεν" λεει ο Καιλ και πίνει λιγο καφέ απο την κούπα του , εγω εχω κολλήσει τα ματια μου πανω του οπως κοιτουςα την οθόνη του λαπτοπ οταν εβλεπα για πρωτη φορα το Harry Potter and the deathly hallows το 2
"Εμενα μου αρέσετε πολυ ,καλοί δεν ηταν ε Βαλ;"
"Ναι ναι .."
"Να σου πω αςτο το κέικ γιατι το έκανες ψυχούλα ,παρε κατι αλλο να φας καλυτερα " μου ψυθιριζει η Τζεν και παρατήσω οτι το κομματι που ειχα στο πιάτο μου είχε γινει ψυχούλα - οταν αγχώνομαι τα χερια μου δουλεύουν απο μόνα τους
"Ναι ναι .." Λεω και παιρνω μια μπανάνα και την ξεφλουδίζω
"Τι ωραία ..." Ξεκινάει να λεει η Τζεν "...να τρώω πρωινό με την κολλητη και τον αδελφό μου ... Δεν ειναι; Ε παιδια ; "
""Ειναι ειναι ..." Λεω ενω εχω μπουκωθει με ενα κομματι μπανάνας
"Να ξανάρθετε στην παμπ " λεει ο Καιλ και τον κοιταω , διοτι εδω και και πόση ωρα κοιτουςα τα χερια του που φορούσε κατι περίεργα δαχτυλίδια και έπαιζε με ενα κουτάλι
"Καθε παραςκευη εκει πηγαίνουμε , να μας κρατάτε καλο τραπεζι " λεει η Τζεν και εκεινος γνέφει . Ξαφνικά ακουγεται ο ηχος ενος κινητού να χτυπαει , και οχι οποιοδήποτε κινητού αλλα του κινητού της Τζεν
"Με συγχωρείτε... Επιστρέφω " λεει και εξαφανίζεται απο την κουζίνα , παω στοίχημα πως ειναι ο Τσαντ .
Τωρα θελω να την σκοτώσω ακομα παραπάνω απο οτι εχθες το βραδυ
"Εχθες δεν σταματούσες να μιλας και τωρα δεν λες κουβέντα" λεει και ξανα αποκτά αυτο το στραβό χαμογελο που τοςο με εκνευρίζει
"Απλα νυστάζω ακομα "
"Σε κούρασε η 'αποκάλυψη 'εχθες το βραδυ ;" Κοροϊδεύει
"Ειρωνεύεσαι ;"
"Εγω ; Ποτε μικρή "
"Το είπαμε και εχθες , δεν ειμαι μικρή " απαντω και του χαριζω ενα ψεύτικο χαμογελο
"Καλα καλα , λοιπον μίλησες στον τυπάκο η ακομα ;"
"Γιατι να το συζητήσω μαζι σου ;"
"Γιατι οχι ;" Απαντα και πίνει παλι λιγο καφέ . Σοβαρά τωρα πως τον πίνει ; Ο καφές εψει απαίσια γεύση
"Εχουμε πει κατι 'γεια' .."
"Α τοςο καλα .. Παντως γιατι πατε και κολλάτε σε τέτοιους ηλίθιους δεν μπορω να καταλάβω ; Ειδικά αυτος ειναι κλασσικος γκόμενος λυκείου . Να φανταστώ παιζει στην σχολική ομαδα και η ξανθούλα απο διπλα του ειναι μαζορέτα η κατι τέτοιο ;" Λεει και με κοιταει αινιγματικά
"Πφ ναι " λεω τρώω και Αλλο ενα κομματι μπανανας . Η μετασαρκωση του Μάντη Τειρεσία ειναι ,μάντης έπρεπε να γινει οχι μουσικός
"Μου την δινει που ειςαι τοςο μαζεμένη , πάντα ετσι ειςαι ;"
"Ορίστε ;" Ρωτάω και τον αγριοκοιτάω
"Ω νευρίασε... Να αρχίσω να φοβάμαι ;" Λεει χαλαρα , με κοροϊδεύει ;
"Βαλ έλα θα πάμε με τα παιδια στο εμπορικό " φωναζει η Τζεν απο το σαλονι
"Ναι έρχομαι " φωνάζω και αφου σηκωθώ απο την καρέκλα μου φεύγω απο τον χώρο της κουζίνας .
"Καλα τι στο καλο έπαθες ? πάμε να ντυθουμε γιατι μας περιμένουν " λεει η Τζεν και με σπρώχνει για να ανέβω τις σκάλες
___________________________
"Δηλαδη περάσατε καλα "
"Ναι ωραία ηταν "
"Χαίρομαι αγαπη μου , αλλα σε βλεπω λιγο ...σκεπτική ;"
"Ειναι που αυριο εχω σχολείο και δεν θελω με τιποτα να παω " απαντάω στην μαμά και φτιάχνω λιγο τα ξύλα στο τζάκι
"Μαμάκα θα μου διαβάσεις παραμύθι πριν κοιμηθω ;" Φωναζει ο Λιαμ απο τον πανω όροφο
"Ναι αγαπη μου ,πηγαινε και θα ερθω σε λιγο " του απαντάει η μαμά χαμογελώντας
"Μαμά βα σε ρωτησω κατι ; Αλλα θα μου απαντηςεις ειλικρινα " λεω και κάθομαι οκλαδόν σταυρώνοντας τα χερια κατω απο το στήθος μου
"Γιατι χωρίσατε με τον μπαμπα ; Και μηπως εχεις δεσμό ; Ξερω γω αν εχεις ειναι ολα Οκευ απλα δεν θελω να μου λες ψέματα οτι βρίσκεσαι με την Κυρια Μιριαμ διοτι την προηγούμενη εβδομάδα την μερα που μου είπες οτι θα βρισκόσουν με την κυρία Μιριαμ ηταν αδύνατο να βρεθείτε διοτι ηρθε ο θετός αδελφός της Τζεν και θα τρώγανε μαζι . Άρα μου είπες ψέματα , επισης μίλησα με τον μπαμπα εχθες και μου ειπε να σου πω να τον πάρεις τηλέφωνο , δηλαδη δεν μιλάτε ; " λεω και παιρνω αναςα
"Όπα ,κάτσε γιατι μου έπεσαν πολλά .." Λεει και πίνει λιγο απο το τσάι της "λοιπον ,άκου τον μπαμπα σας τον αγαπάω αλλα πολλες φορες η αγαπη δεν ειναι αρκετή σωστα ; Επισης εχεις δικιο δεν ημουν με την μητέρα της Τζεν ... Ειχα ραντεβού και συγγνώμη που δεν σου το ειπα απλα δεν ειναι ακομα κατι το σοβαρό και δεν θελω να σας μπερδεύω ..."
"Καλα .. Ενταξει καταλαβα απλα ηθελα να ξερω ,αυτο μονο "
"Αγαπη μου οτι και αν εγινε με τον μπαμπα σας και γενικα οτι και να γινει εσυ και ο Λιαμ θα είστε τα πάντα για εμενα ενταξει ;" Λεει και μου χαϊδεύει τα μαλλιά
Εχω αρχίσει να πιςτευω οτι αυτη η φράση την λένε οι ψυχολόγοι στους διαζευγμένους γονεις για να την λένε στα παιδια τους .
"Ενταξει μαμά ..."
___________________________
Τετάρτη απόγευμα . Ακριβως στη μεση ηταν εβδομαδας ... Απαίσια μερα . Και σημερα ειναι ακομα πιο απαίσια αφου αποφάσισα ξαφνικά να παρω καινουριο φιλμ για την κάμερα μου ενω ήξερα οτι ο καιρός ειναι χάλια .
Και να'μαι τωρα μεςα στην βροχή με μονο μια ομπρέλα . Υπέροχα .
Τρέχω κατα μήκους του πεζοδρομίου μεχρι που φθάνω κοντα σε - συγγνώμη καντίνα με παγωτό ειναι αυτη ; Μεςα στον χειμώνα ;
Καποιος θα με ελεγε τρελή αλλα ξαφνικά μου άνοιξε η όρεξη για παγωτό ,οποτε αφου εγω ήδη γινει μούσκεμα τρέχω μεχρι την καντίνα στην αλλη άκρη του δρόμου .
Αν και ειναι νωρίς δεν κυκλοφορεί και πολύς κόσμος , αλλωστε βρέχει υπερβολικά
"Γεια " λεω καθως φθάνω στο παραθυράκι της καντίνας ,ο νεαρός ειναι γυρισμένος πλατη αλλα αμέσως γυρνάει να με κοιτάξει
"Γεια και σε εςενα " λεει και χαμογελαει "τι θέλεις να σου βάλω ;"
"Χμ ...Κρέμα ..και λεμόνι " λεω και του δείχνω τις γεύσεις στον κατάλογο
"Αμέσως , αλλα να σε ρωτησω .. Βλέπεις οτι βρέχει ετσι ;"
"Γίνεται να μην το δω ;"
"Ναι σωστα ... Το παγωτό τι το θες ;" Ρωτάει χαμογελώντας
"Απλα μου ηρθε ,εσυ γιατι εχεις ανοιχτή καντίνα με παγωτό στην μεση του χειμώνα ;" Ρωτάω με την σειρά μου
"Εύστοχη παρατήρηση , ορίστε .." Λεει και μου δινει το κυπελλάκι και παω να τον πληρώσω "άσε ,κερασμένο "
" ευχαριςτω .... Αλλα Ειναι το μονο που πούλησες σημερα και το κερνάς ;"ρωτάω γελώντας
"Πως ξερεις οτι ειναι το μονο ;"
"Απλα υποθέτω -"
"Βαλερι ;" Άκου κάποιον απο πιςω μου . Πλακα μου κανεις " τι στο καλο κανεις εδω με τέτοιο καιρό ;"
"Ορίστε ;" Λεω κοιτώντας τον Καιλ που τινάζει την βροχή απο το τζακετ του .
Εχω αρχίσει και πιςτευω πως το να μου κανει ερώτηση και εγω να απαντω 'ορίστε' ειναι το φετίχ μας
Βεβαια δεν εχουμε κανει και πολλες .. Απο το σαββατο το πρωι που μιλήσαμε νομιζω τον εχω πετύχει αλλη μια φορα προχθές στην πόρτα την ωρα που έφευγα απο το σπίτι της Τζεν
"Εχει καταιγίδα και εσυ τρως παγωτό απο καντίνα ;" Ρωτάει γελώντας
"Πειραζει ;" Ρωτάω και γλυφω το κουταλάκι "και για να εχουμε καλο ερώτημα εσυ τι θέλεις εδω ;"
"Αν δεν το παρατήρησες η παμπ που παίζω ειναι απέναντι " λεει και αμέσως καταλαβαίνω , ημουν τοςο αφηρημένη που ούτε παν το πρόσεξα
"Θα ερθεις μεςα ;" Λεει και αφου το σκεφτομαι λιγο γνέφω
"Ευχαριςτω για τον παγωτό ... Αντίο " λεω στον παγωτάτζι πριν ανοιξω παλι την ομπρέλα μου . Ο Καίλ απλα ειναι απο πιςω μου και αφου περάσουμε στην απέναντι πλευρά του πεζόδρομου ανοίγει την πόρτα της παμπ ξαι μου κανει νόημα να περάσω . Αφου βγάλω το παλτο μου κάθομαι σε μια απο την καρέκλα στο τραπεζι κοντα στο μπαρ
"Βρέχει πολυ και δεν έπρεπε να ειςαι έξω " λεει και καθεται απέναντι μου
"Ηθελα να παρω καινουριο φιλμ και η μαμά ηταν στην δουλειά ,σιγα δεν βρέχει και τοοοσο "
"Μοιάζεις λες και βούτηξες σε πισίνα Βαλερι " λεει και ρολαρω τα ματια μου "και δεν φτάνει αυτο ,παίρνεις και παγωτό στα μεςα του χειμώνα " λεει γελώντας
"Μου αρεσει το παγωτό , εξαλλου ο νεαρός μου το κέρασε οποτε σιγα "
"Σου το κέρασε διοτι του γυάλισες αλλα τελος πάντων "
"Ναι καλα " απαντω γελώντας "τελος παντων δν ξερω Καν γιατι ηρθα εδω ,καλυτερα να φεύγω -" λεω αλλα το χερι του με σταματάει απο το μα σηκωθώ
"Δεν φεύγεις με τέτοια βροχή . Δεν υπάρχει περιπτωςη να σε αφήσω "
"Δεν ειςαι ο μπαμπας μου οποτε δεν υπάρχει περιπτωςη να σε ακουςω "
"Κοιτά αν θες να καταλήξεις με πνευμονία ορίστε φύγε " λεει και σηκωνει τα χερια του ψηλά λες και παραδίνεται
"Πφ καλα ..."
"Λοιπον πως Παει ; Το σχολείο και τα σχετικά ;" Ρωτάει και πίνει λιγο απο την μπυρα που ηταν εκει ακουμπισμένη ,λογικα θα ηταν δίκη του .
Τον κοιταω για λιγο , τα καςτανα του μαλλιά εχουν ανακατευτεί και ειναι υγρά λόγω της βροχής ενω η μπλούζα του εψει βραχεί
"Καλα ,ολα καλα ... Εχω μια εργασια για το μαθημα φωτογραφίας γι'αυτο ηθελα και το φιλμ αλλα τελικα κατέληξα να μοιάζω με ψάρι " αστειεύομαι
"Μάλιστα .,,"
"Ναι ... Εμ εσυ ; Πως τα πας μεχρι τωρα? "
"Χαλαρα , η σχολή μια χαρα ,η δουλειά το ιδιο ... Ψάχνω και για διαμέρισμα κοντα στην παμπ "
"Α ωραία ... Λογικό να θα σαν μείνεις μόνος σου ... Ποςο χρόνων είπαμε οτι ειςαι ;"
"Δεν είπαμε ... 19 μιςο ... Και μην ανηςυχεις θα βρω σπίτι καποια στιγμη και δεν θα βλεπω εςενα και τις περίεργες καλτσες σου " λεει γελώντας και τον κοιταω περίεργα
"Δεν θες .. Δεν θες να με βλέπεις ; Και που θυμασαι τις καλτσες μου ;"
"Ποια αλλη φοράει ψηλές μουσταρδί καλτσες ; Και δεν ειπα οτι δεν θελω να σε βλεπω ... Απλα σε έφερα σε δύσκολη θεςη τις προάλλες ετσι ;"
"Πφσπ , οχι σιγα ..." Ψεύδομαι ,και δεν ειμαι καθόλου καλη στα ψέματα
"Με εκείνον τον τύπο τι γίνεται ;"
"Μπα τιποτα , και ούτε νομίζω οτι θα γινει " λεω πικρόχολα
"Αυτη η ματαιοδοξία ... Αν ήθελες πραγματικά θα γινόταν "
"Τι εννοείς ; Θελω" λεω έντονα και με κοιταει γελώντας
"Καλα καλα μην νευριάζεις ... Ας που κατι αλλο .. Τι κανεις συνήθως τα βροχερό απόγευμα εκτος απο το να αποπλανεις τον παγωτάτζη ;"
"Δεν τον αποπλάνησα .." Απαντάω γελώντας
"Οπως νομίζεις ....θες ;" Λεει και μου δινει το μπουκάλι Μπύρας που έπινε
"Θελω" το παιρνω χωρις να το σκεφτώ και πινω μια γουλιά