CHAPTER 30
HURRICANE'S POV
Nagising ako sa ingay mga bandang madaling araw. Boses yun ni autumn at nila wynd at andreige. Parang may sinisigawan sila...then I heard reese name.
Napabangon ako.
Anong nangyayari?
...
...
Lumabas ako...naabutan ko si reese na may dalang mga gamit at sinisigawan siya nila autumn.
"I want to leave."-reese
"Why?!"-autumn
"I cant marry hurricane."
that feels like a slap on my face.....no...maybe not just a slap...para akong binugbog ng marinig ko yung mga salitang yon na ng galing kay reese.
*BLAG*
napabalandra sa wall si reeseng bigla siyang sinuntok ni wynd. Lumapit si autumn na siya namang susuntok kay reese.
"Stop it autumn."-me
kahit ako nabigla sa boses ko.
it nearly came out as a whisper.
lumapit ako sa kanila...tinignan ko sila autumn na mukang naintindihan naman ako...maya-maya umalis na sila pagkatapos binigyan ng matalim na tingin ni autumn si reese.
Nang makaalis sila ay diretso kong tinignan si reese.
but its a different eyes.
is cold...hard...and not the eyes of the reese that always look at me with love.
Pero despite all that.
I can feel it.
initinatago niya sakin ang totoong nararamdaman niya..eto yung reese na emotionless...taong bato. Even worst than that. this is the cold reese.
pero alam ko na nandito parin siya.
for some reason alam ko na sinasadya niya to.
"Bakit ka aalis?"-me
"I'm sorry-"
"I dont want to forgive someone when I dont know what he's asking for forgiveness."
"I cant marry you."
napalunok ako.
totoo man o hindi..it doesnt make the pain less any painful.
"W-why?"-me
"n-nang maranig ko yung sinabi ni papa about kay Mama...naalala ko bigla yung pinako ko sa sarili ko dati..I cant marry anyone..kahit sino...pananagutan ko ang babies natin..but i cant marry you."
"Why?"
"Ayokong matulad kay Papa...sa linya ng tabaho natin...dadating ang panahon na kukunin ka din sakin...maaring katulad ng nangyari kay Mama...at hindi ko kakayanin kapag kinuha ka sakin sa ganong paraan..i cant...i'm sorry but i cant marry you."
I refuse to let my tears go.
i dont want to cry.
"You said you love me."-me
"Its too fast...hindi ako sigurado sa ngayon..i dont know if I'm even serious when i told you those words...so let me go-"
"then go."
natahimik siya at napatitig sakin. Sinalubong ko ang tingin nya..hiding my pain behind it...a perfect mask..a perfect disguise...but for someone who knows me....then maybe...he can see the hurt i hide inside.
"I'm sorry."-reese
"Ama ka parin ng anak natin....o ng magiging anak natin...you can always visit them."
"Of course."
"Lumakad ka na....alam kong may importante ka pang gagawin.....and dont worry...I wont be waiting for you to come back."
tumingin siya sakin...his eyes soften...revealing the eyes of my reese.
pero tumalikod na siya.
a lie.
its a lie....hindi totoong hindi kita hihintayin reese.
napaiyak na ako ng tuluyan ng walang lingon-lingon na lumabas ng room si reese..not even a single glance....not even a one last hug...
not even that.
Mula bata ako kilala ko na si reese...hindi man kami magkasundo pero kilala ko siya. I dont know how pero minsan parang iisa lang ang takbo ng isip namin.
Im not giving myself any false hope but...the moment he told me all that a while ago..the moment it came out on his lips...
...
...
i knew it was all a lie.
but that doest mean na hindi masakit ang mga sinabi niya.
for some reason...gusto niya akong magalit sa kaniya....aamin ko I'm hurt....i'm hurt very bad.
Pero hindi ako galit.
kung kilala ko si reese alam kong mas kilala niya ako. Alam kong alam niya na once na sinabi niya sakin ang problema na susuungin niya...
hindi ako makakatiis na hindi suwayin ang lahat ng utos na sabihin niya.
kung sinabi niya sakin ang dahilan at alam kong mapapahamak siya....i can easily break it if he tells me not to do anything.
katulad na lang nung sa nangyari sa B.E.N.D....or yun sa pagpasok naman sa bahay ng mga smith.
Alam ni reese..
hindi ako marunong makinig.
I'll end up getting hurt.
or he'll end up getting hurt to save me.
Sa ngayon alam kong may problema...but i dont have a clue kung ano yon..mas mabuti narin siguro...i need to keep my mouth shut and just do what reese want.
gusto niyang magalit ako sa kaniya.
gusto niyang hindi ko siya sundan.
gusto niyang mawalan ng ugnayan sakin.
now i see...kung sinabi niya sakin ang problema...sigurado akong hindi ko titigilan si reese na isama ako...kapag hindi ako na sunod susundan ko siya.
and of course mapapahamak ako.
but now that i already know... sa tingin niyo ba susundan ko siya?
....
....
no.
because i dont have a clue kung anong problema.
kung mag tatanong ako kaila mommy malalaman ni reese. and i hava a feeling that my mom is on this.
he'll coming back...
he promise me that....na kasama ko siya kapag nanganak ako.....i know he'll come back.
Its for the better now...kung sinabi niya sa akin ang problema...
it wont help any of us.
reese have his own battle to fight.
I wont be any help to him..makakagulo lang ako sa kaniya. Me and my stubborness....
maybe its for the better im on this perspective.
cause this is my only option.
I need to wait for reese.
a team work will not always work...especially in our case...me worrying about reese..and reese worrying about me and the babies....naniniwala ba talaga na kayo na i should risk my babies?
impulsive ako masyado.
kung sinabi sakin ni reese ang totoo...hindi ko mapipigilan ang sarili ko at tutulungan ko siya when i shouldnt...kahit si Mommy non...she stayed away from big mission..tumutulong lang siya sa lower mission.
dahil may mga buhay na naka taya....hindi lang sakin.
"Ate hurri."
nilingon ko si autumn.
iniyak ko lahat ng kaya kong iiyak.
They need to believe na wala na talaga kami ni reese...na sumuko narin ako.
tumakbo ako papasok sa kwarto.
nahahapo na umupo ako sa kama.
...
...
*KRING KRING*
"Hello?"-me
"Hurri anak..tinawagan ni PJ s sila wynter...kailangan niyong magsama sama..hide as far away as you can....ill give you an adress."-mommy
kumunot yung noo ko ngmarinig ko yung adress na sinasabi niya...may lugar siyang sinabi na alam kong puntahan...pero yung kasunod ng adress may sinabi siya sa mahinang tinig.
'water village wooshing street'
its a code.
"Okay mommy pupunta kami sa adress na binigay mo....saglit lang po."-me
dali-dali akong pumasok sa loob ng c.r.
then binuksan ko ang mga shower..gripo...lahat lahat ng maingay pati blower.
"Is this okay?"-me
"Yes..anak...we're running out of time...tinawagan ni PJ sila wynter at pabalik na sila rito..kayo din bumalik na kayo rito..your hotel room's been bugged...buti na lang yung kaila wynter hindi pa...ang balak namin ay pagtataguin namin kayo samalayo..but we decided awhile ago na dito na lang kayobumalik."
"Mom, hindi na tuloy ang wedding namin-"
"I knoow..now bilisan niyo ng pumunta dio."
nakumpirma ko.
mommy knows something.
"I need to to get away from here."-me
"This is not the time..get back here, now!"
sumisigaw na si mommy.
i know she's very serious...but i am too.
"Babalik sila...pati si kuya i assure you...pero aalis ako. I'll be safe."
"No."-mommy
"Trust me mom this is for the better."
"Susundan mo si reese? wala ka ng magagawa...kung ayaw niya na-"
"Its not like that...i just want to get away from here and anyone that will remind me of him..i want to be alone."
its true.
i want to be alone.
I want to be alone...and I'll just wait na bumalik si reese. But this time he needs to wait for me too. I dont know why i keep on insisting to go away.
maybe i just want to live without anyone for awhile.
i need to try to live with my own...without reese..without my family.
there are things a person that need to learn on their own at yon ang gagawin ko....maybe kapag mag isa na ako i'll learn to be patient...something i lack. Dahil sige na lang ako ng sige.
...
...
narinig kong bumuntong hininga si mommy.
"this is not the right time...mana ka nga sakin..hindi ka marunong pumili ng oras. Pero naiintindihan kita...marami din akong pinagdaanan. Pero its different on what you're going through...be safe, sweetie."-mommy
"keep kuya safe too. mom."
"I will."
"And if you need any help just call me."
"*laughs* Mana ka nga sakin...nung buntis ako eh mahilig di ako sa laban but this is a different fight but..of course if i need any help...syempre ang maganda kong anak ang unang una kong tatawagan."
"Just call me here sa phone nato..and mom?"
"Yes?"
"dont try to track me....you cant."
"Nasabi ko bang mana ka sakin?"
natawa ako.
My mom's the best....thats why never akong nagalit sa kaniya....she's the best mom...and i trust her.
Lahat ng ginagawa niya...alam kong ikabubuti ko.
I'm her little bird.
but...
...
...
i need to fly on my own now.
I have my own battle to fight too.
and maybe i'm battling with myself.
...
...
nagmamadaling lumabas ako at kunawari ay may kausap pa ako sa telepono.
"Yes, mommy..sasabihin ko sa kanila..opo...see you later, mom."-me
kumatok ako sa kwarto nla wynd at andreige.
"Hurricane?gusto mo ban mag inuman?-"-wynd
"Pinapaalis na tayo nila mommy..may adress na binigay."-me
inulit ko sa kaniya yung dress.
pero inulit ko yon para sa nakikinig sa bug.
pinuntahan ko narin si autumn.
nagmamadali kaming lahat sa pag aayos ng gamit..pagkatapos ay bumaba kami at nag check out...pero malakas ang pakiramdaman ko na may bug din ang sasakyan...masyado kaming nag liwaliw at nag enjoy na hindi kami naging masyadong maingat.
nang makalapit kami sa sasakyan ay pasimple kong ginamit yung detector.
...
...
meron nga.
a tracker.
lumapit ako kay autumn at bumulong.
mahirap na.
"Open that car on your side...buksan mo-"-me
"Bakit ko naman gagawin yon..thats stealing and may sasakyan naman tayo."-autumn
"May bug sa sasakyan..now stop asking questions."
nanlaki yung mga mata niya.
nagmamadaling sinunod niya yung sinabi ko...tinanggalan niya muna ng alarm yung sasakyan.
"Anong ginagawa niyo?"-wynd
pumitik ako ng dalawang beses...then tinuro ko yung sasakyan namin...kahit si andreige na hindi alam yung code namin ay mukan na gets ang sinabi ko.
one snap of my finger.
ibig sabihin may nagmamanman or may tao.
dalawa...may bug.
tatlong pitik...may bomb.
...
...
sumenyas na si autumn na ayos na.
may kinabit ako sa ilalim ng sasakyan.
pagkatapos ay sumakay na kami sa sasakyan sa tabi ng car namin....
"Nice one autumn...pwede ka palang car napper."-wynd
"Oo kaya wag kang magtataka kung biglang mawala ang sasakyan mo dahl ikaw ang ka una unahan sa listahan ng bibiktimahin ko."-autumn
nilingon ako ni andreige.
"So hindi talaga tayo pupunta dun sa adress?"-andreige
umiling ako.
may pinindot ako na button sa maliit na keychain sa bag ko.
napalingon kami ng biglang sumabog yung dati naming sasakyan.
that bomb na kinabit ko don.
ang pangalan non ay 'shatter'
binalik sakin nila wynd yung tingin....si autumn busy sa pagmamaneho..mukang kabado siya dahil hindi naman samin yung sasakyan...pero ibabalik din naman namin yun sa may ari of course.
"So sa underground tayo?"-wynd
"Kayo, oo...ako..ihinto niyo na lang sa tabi..autumn."
sumunod si autumn.
nan huminto siya ay kaagad akong bumaba...nagtatakang tinignan nila ako.
"nagpaalam ako kay mommy...hanggang dito na lang ako."-me
"But-"-autumn
"i'll be okay..I promise...go now. keep kuya safe for me."
tumango sila.
pinaandar na nila yung sasakyan...but i can feel it na ayaw nila akong iwan.
*KRING KRING*
"hello?"
...
...
O___O
__________________________________________________________________________
actually kalahati nito kagabi ko pa sinulat, hindi ko lang natapos^_^
this is the start of the saddies chappies (ano daw?) pati sa book 6..sinong aalis? sinong mawawala? sinong babalik? sinong masasaktan? ano yung iba pang secrets? at pano babalik ang bho.^_^