"Κάθριν συγκεντρώσου πάνω μας και σκέψου κάτι κακό" είπε ο Λούσιους. "Κάτι κακό;". "Ναι σκέψου κάτι άσχημο. Πως πέρναγες στον δρόμο. Τι σου έκανε η μητέρα σου. Κάτι άσχημο. Μια άσχημη ανάμνηση" συνέχισε εκείνος να λέει "Και μετά σκέψου κάτι καλό. Μία καλή ανάμνηση". "Δεν έχω καλές αναμνήσεις" αποκρίθηκε η Κάθριν. "Τότε σκέψου ένα άτομο και αγκιστρώσου σε αυτό. Αυτό το άτομο θα σε βοηθήσει να επανέρθεις" είπε ο Τζούλιους. "Δεν.. δεν ξέρω" τραύλισε εκείνη. "Συγκεντρώσου Κάθριν" ο Λούσιους διέκοψε τον αδερφό του που πήγε να μιλήσει. Η Κάθριν συγκεντρώθηκε.
Μια ανάμνηση της ήρθε στο μυαλό. Η μητέρα της να ανοίγει με δύναμη την πόρτα. Τα μάτια της πρησμένα από το κλάμα. Μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια της από την αϋπνία. "Πέθανε" είχε φωνάξει σαν να ήταν η Κάθριν ο δολοφόνος. "Τι;" ρώτησε τρομαγμένα. Και τα δικά της μάτια έτσουζαν από το κλάμα που είχε ρίξει όλο το βράδυ. "Τον σκότωσες πουτάνα" έφτυσε η μητέρα της. "Ο μπαμπάς ήταν μίλια μακριά. Πως γίνεται να τον σκότωσα εγώ" είχε κάνει μια απελπισμένη προσπάθεια να την κάνει να καταλάβει ότι δεν έφταιγε εκείνη για όλα. "Μάγισσα" τσίριξε. "Μάγισσα! Εσύ τον σκότωσες" ούρλιαξε. Την πλησίασε. Την άρπαξε από τα μαλλιά και άρχισε να την σέρνει. Η Κάθριν ούρλιαζε και φώναζε. Εκλιπαρούσε να την αφήσει. Σταμάτησε μόνο όταν έφτασε στην εξώπορτα. Την άνοιξε. Σήκωσε την Κάθριν τραβώντας την από τα μαλλιά. Τα δάκρυα είχαν θολώσει το πεδίο όρασης της. Την έφερε όσο κοντά χρειαζόταν για να μυρίσει το αλκοόλ στην ανάσα της. "Φύγε από εδώ και να μην σε δω μπροστά μου" ψιθύρισε. "Μαμά.. έχεις πιει" τραύλισε. "Μάγισσα. Πόρνη του διαβόλου. Φύγε και να μην σε δω κοντά στην οικογένεια μου αλλιώς θα σε σκοτώσω". Την έσπρωξε έξω στο χιόνι χωρίς να της δώσει καν την ευκαιρία να πάρει ένα πανωφόρι για να μην πεθάνει από το κρύο. "Μαμά" ψέλλισε η Κάθριν. "Δεν είμαι η μητέρα σου. Δεν είσαι κόρη μου" φώναξε η γυναίκα που την είχε γεννήσει. "Ελπίζω να πεθάνει" ήταν τα τελευταία λόγια που της είπε και έκλεισε με δύναμη την πόρτα. Η Κάθριν σηκώθηκε. Πλησίασε την πόρτα και άρχισε να την χτυπάει με δύναμη. "Άσε με να μπω. Αυτό είναι το σπίτι μου" φώναζε με όλη της την δύναμη. Χτύπαγε την πόρτα με όλη της την δύναμη, μέχρι που τα χέρια της μάτωσαν. Τότε και μόνο τότε τα παράτησε. Τύλιξε τα χέρια της γύρω από το κορμί της και έφυγε.
Τα μάτια της είχαν γεμίσει δάκρυα. Τα κεφάλια των αδερφών κουνιόντουσαν σαν φωτιά στην μέση ενός ανεμοστρόβιλου. Από πίσω φαινόταν μία γκρίζα σκιά. Δεν φοβήθηκε αυτή την φορά. Ο θυμός έκαιγε μέσα της. "Τώρα σκέψου κάτι καλό" ακούστηκε η φωνή του Λούσιους. Σκέφτηκε την τάρτα καρυδιού στα γενέθλια της όταν έγινε 5. Τα κεφάλια τους δεν σταθεροποιήθηκαν. Σκέφτηκε τον πατέρα της. Η γκρίζα σκιά έγινε φωτιά και κάλυψε τα κορμιά των αδερφών. Άκουσε μια στριγκλιά. Αναρωτήθηκε ποιος φώναζε, πριν συνειδητοποιήσει ότι ερχόταν από την ίδια. Κάποιος την πλησίασε. Κάποιος της έπιασε το κεφάλι και της κράτησε ανοιχτό το στόμα. Της έριξε ένα υγρό στο στόμα. Όλα γύρω της άρχισαν να ξεθολώνουν. Μπροστά της εμφανίστηκε το κεφάλι του Τζούλιους. Τότε όλα μαύρισαν.
Το επόμενο πράγμα που θυμάται είναι να ξυπνάει στο κρεβάτι της. Δύο κεφάλια την κοιτούσαν με την ανησυχία φανερή στο πρόσωπο τους. "Κάθριν είσαι καλά;" είπαν και οι δύο ταυτόχρονα σαν το είχαν προβάρει. "Το κεφάλι μου πονάει" ψέλλισε "τι έγινε;". Ανασηκώθηκε για να τους βλέπει καλύτερα. "Λιποθύμησες" είπε ο Λούσιους, ο οποίος είχε κάτσει δίπλα της. Έβαλε την ανάστροφη της παλάμης του στο μέτωπο της. "Ευτυχώς δεν είσαι ζεστή" η φωνή του δεν ήταν τόσο καθησυχαστική. "Γιατί να είμαι ζεστή; Γιατί με κοιτάτε σαν πειραματόζωο; Απλά λιποθύμησα". "Κάθριν λιποθύμησες χτες το πρωί" είπε ο Τζούλιους. "Χτες το πρωί;" αναρωτήθηκε η Κάθριν και σαν ελατήριο πετάχτηκε από το κρεβάτι και άνοιξε την κουρτίνα. Έξω ήταν σκοτεινά. Κοίταξε τρομαγμένη τα αδέρφια. "Θυμάμαι ένα υγρό. Κάτι μου δώσατε. Κάτι πικρό". "Σου έδωσα το βότανο να ηρεμήσεις" είπε ο Τζούλιους σμίγοντας τα φρύδια του. "Γιατί ήταν πικρό; Την προηγούμενη φορά δεν ήταν πικρό" συνέχισε η Κάθριν. "Από το ίδιο μπουκαλάκι σου έδωσα" φαινόταν προβληματισμένος. "Θα συνεχίσουμε αύριο το πρωί. Ξεκουράσου" ο Τζούλιους σοβάρεψε ξαφνικά. Έφυγε από το δωμάτιο.
Ο Λούσιους την πλησίασε. Χάιδεψε το μάγουλο της. "Με τρόμαξες Κάθι. Με τρόμαξες πολύ" ψιθύρισε συνωμοτικά. "Μην μου το ξανακάνεις". Το τελευταίο την έκανε να χαμογελάσει. "Συγνώμη". "Αχ Κάθι" πλησίασε τόσο ώστε οι μύτες τους να ακουμπάνε. "Αχ Κάθι" επανέλαβε και προσπάθησε να κλείσει το κενό μεταξύ των χειλιών τους. Τότε η Κάθριν απομακρύνθηκε και κάθισε στο κρεβάτι. Την κοίταξε συνοφρυωμένος. "Δεν νιώθω πολύ καλά. Θα ξαπλώσω λίγο ακόμα" του είπε με ένα ψεύτικο χαμόγελο. "Καληνύχτα Λούσιους". Εκείνος πλησίασε την πόρτα. Σταμάτησε. Την ξανακοίταξε. "Καληνύχτα Κάθι" έφυγε κλείνοντας την πόρτα πίσω του. Έσβησε το κερί και κοιμήθηκε.
Ο Λούσιους πρόσεξε ότι δωμάτιο του είχε φως. Άνοιξε προσεχτικά την πόρτα και μπήκε μέσα. "Πως και από το δωμάτιο μου αδερφέ;" ρώτησε την φιγούρα που καθόταν στο κρεβάτι του. "Λούσιους πως μπόρεσες;" ρώτησε η φιγούρα φανερά εκνευρισμένη. "Τι έκανα;". "Τι έκανες; Όντως κάνεις τον ανήξερο;" σηκώθηκε και τον πλησίασε. Ο Λούσιους τον κοίταζε με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο χωρίς όμως να απαντάει. "Έριξες υπνωτικό στο φάρμακο;" ο Τζούλιους προσπαθούσε να μην φωνάξει. "Δεν λέω ότι έριξα, αλλά πες ότι το έκανα. Τι θα μου κάνεις;" τον κοίταζε τόσο ειρωνικά, πράγμα που εκνεύριζε τον Τζούλιους περισσότερο. "Προσπαθούσαμε να την εκπαιδεύσουμε για να μας βοηθήσει. Άμα είχε γίνει μια λάθος αντίδραση; Άμα πάθαινε τίποτα;" ήταν έξω φρενών. "Τζούλιους απλά εκνευρίστηκες που κερδίζω μέχρι στιγμής" ο Λούσιους ήταν τόσο ήρεμος και απλά χαμογελούσε. "Σου λέω ότι θα πέθαινε και μου λες ότι κερδίζεις;". "Κι όμως την έχω σχεδόν ρίξει. Τώρα θα δει το ενδιαφέρον μου και θα πέσει αμέσως. Συγνώμη αδερφέ μου αλλά πρέπει να κάνεις πιο δυνατό το παιχνίδι σου" κάθισε στο κρεβάτι του. "Λούσιους" είπε παραιτημένος "το στοίχημα ισχύει, μην ανησυχείς δεν έχω τελειώσει ακόμα". Βγήκε από το δωμάτιο.
Ακούμπησε στον τοίχο. Ξεφύσηξε. "Γαμώτο μου" ψιθύρισε. Η ματιά του έπεσε στο δωμάτιο της Κάθριν. "Γαμώτο σου Κατ" ψέλλισε. Κατευθύνθηκε προς το δωμάτιο του.
----
Ουουου ενδιαφέρον!!!
Εσείς τι λέτε?
Προτιμάτε Τζούλιους ή Λούσιους?