ŞARKIYLA OKURSANIZ DAHA İYİ
OLUR...
~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~
Hatırlatma;
Ardından düşüncelerimi bir kenara bırakıp içeri girdim.....
~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~
Ve tabiki de beklediğim o manzara karşımdaydı. Ama az önce özlemle yanıp tutuşan kalbim şuan intikam ve kinle yanıp tutuşuyordu. Sakin ve yavaş bir şekilde gelin ve damadın olduğu yere yakın bir sandalyeye gidip oturdum. (Arkadaşlar korede düğünler tam olarak nasıl oluyor bilmiyorum o yüzden burada Türkiye'deki düğünlere göre yazıcam) Ardından nikah memuru sordu;
-(Nikah memuru)- Siz sayın (Arkadaşımın adı ve soyadı) hiç kimsenin etkisi ve baskısı altında kalmadan sayın Jung Hoseok'u eş olarak kabul ediyor musunuz?
-(Eski arkadaşım)- EVET!
Arkadaşım evet der demez herkes alkışlamaya başladı ve bende dikkat çekmemek amacıyla yavaşca alkışlamaya başladım. Sıra Hoseok'a gelmişti. Nikah memuru ona da sordu;
-(Nikah memuru)- Siz sayın Jung Hoseok hiç kimsenin etkisi ve baskısı altında kalmadan sayın (Arkadaşımın adı soyadı)'u eş olarak kabul ediyor musunuz?
Hoseok tam cevap verecekken beni gördü ve dolu gözlerle bana bakmaya başladı.
-HOSEOK'UN AĞZINDAN-
Aslında bugün benim en mutlu günüm olmalıydı herkesin gözünde. Çünkü sevdiğimi sandıkları kadınla yada evlenmem için zorladıkları kadınla evleniyordum. Bu zamana kadar herşey ne kadar kötü olsada o kadar berbat gitmiyordu. Ta ki onu görene kadar... Eskiden bana aşkla ve sevgiyle bakan kadın şuan bana nefret ve kin dolu birazda dolu gözlerle bakıyordu. O an kalbimde bir acı hissettim. Ve bunun gayet normal olduğunu biliyordum. Çünkü tam 4 yıl önce onu, evleneceğimiz gün bırakıp gitmiştim. Ne kadar acı çektiğini tahmin edebiliyordum ama onunda, onu neden bırakmaya zorlandığım hakkında veya ne kadar acı çektiğim hakkında bir fikri yoktu... Fakat önemli olan bu değildi. Önemli olan onun burada olması. Şuan kalkıp yıllardır ayrı kaldığım kadına sarılmak, o dudakları özlemle öpmek istiyordum. İçimden bunları geçirirken ne olduğunu farketmediğim bir an kendimi onun yanında buldum.
-YAZAR AĞZINDAN-
Bana dolu gözlerle bakarken bende ona tam tersi şekilde bakıyordum. Aslında ayağa kalkmıştım ve gidecektim ama Hoseok'un yanıma gelmesiyle olduğum yerde kalakaldım. Şuan ona karşı kin besliyordum ve yanıma gelmesi ile ve onun o güzel kokusunu duymamla eskiden de olduğu gibi hemen yumuşayacağımı bildiğim için bir adım geri gittim. Bu sefer kararlıydım. Onun karısında dik duracaktım. Ben bu düşüncelerime uyup harekete geçecekken beni kendine çekti kollarını bedenime sardı. Her ne kadar itmek istemesemde onun bana yaptığı şeyi hatırlayıp hiç zaman kaybetmeden Hoseok'u kendimden ittirdim. Benden uzaklaşmıştı fakat kısa sürmüştü. Çünkü bu sefer beni ÖPÜYORDU! Yıllar önce beni en güzel günümde bırakıp giden ve en yakın arkadaşımla evlenecek olan adam şuan beni öpüyordu... ve ben hiçbir şey yapmadan öylece duruyordum. Çünkü eğer itersem pişman olacak, karşılık verirsem barışmış olacaktım.
Bir müddet daha öylece durduktan sonra benden ayrılıp ellerini yüzüme yerleştirdi ve;
-(Hoseok)- Lütfen bir şey söyleme ve beni takip et. Sana herşeyi anlatacağım.
Dedi. Daha sonra elimden tuttu ve beraber düğün salonundan çıktık. Bir kaç dakika içinde kendimi sahilde buldum. Beni kendine çevirdi ve iki elimi ellerinin arasına alarak konuşmaya başladı;
-(Hoseok)- (Adın) biliyorum seni en güzel günümüzde bırakıp gittiğim için bana çok kızdın. Ama isteyerek yapmadım. Yemin ederim ki sana, seninle evlenmek bu dünyada en çok istediğim şey. Ama beni seninle tehdit ettiler... sana zarar vereceklerini ve seni bir daha hiç göremeyeceğimi söylediler. Her ne kadar kabul etmek istemesem de en sonunda gitmek zorunda kaldım ve bugünde beni zorla evlendireceklerdi. Ama ben, bu zamana kadar seni her hatırladığımda kafama kurşun sıkılmışa döndüm. Ve seni takip ettim. Bu zamana kadar yaptığın her hareketini, nefes alışını bile aklıma kazıdım. Hatta bugün kendine zarar vereceğin anı da gördüm. Belki inanmayacaksın ama o fotoğrafı bile ben gönderdim sana belki beni unutmamışsındır da gelirsin diye... şimdi lütfen beni affet meleğim.. ben seni hayal edemeyeceğin kadar çok sevdim ve hala da çok seviyorum. Peki ya sen?... Sen hala beni seviyor musun?... Beni affedebilecek misin?
-(Ben)- H-hoseok ben.....
Her ne kadar ona karşı sinirli ve kırgın olsam da ona karşı olan sevgim bütün bu duygulara karşı daha ağır basıyordu ve ben Hoseok'u bu zamana kadar sevmekten hiç vazgeçmemiştim...
-(Ben)- H-hoseok ben... ben seni sevmekten h-hiç vazgeçmedim ki...
Dedim ve direk boynuna sarıldım. O an o kadar sıkı sarıyordu ki beni, beni hiç bir zaman unutmadığı ve her zaman sevdiğini anlamıştım. Ayrıldığımızda birbirimizin gözlerine bakmaya başladık. Bir an kendimi tutamadım ve tam yaklaşıp öpecektim ki bir silah sesi beni durdurdu...
~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~
Arkadaşlar biliyorum bölümleri geç attığım için bana çok kızıyosunuz ama ben elimden gelen her şeyi yapmaya çalışıyorum. Ve en kısa zamanda yazmaya çalışıyorum. Lütfen beni affedin. Umarım beğenirsiniz.
🎙️Beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın🎙️