Ertesi sabah Aysun Abla'yı arayıp konağa çağırdım. O gelene kadar Kaan'ın bu sırrı nasıl öğrendiğini düşündüm ama aklıma hiçbir şey gelmedi. Bu sırrı Aysun Abla ve benden başka kimse bilmiyordu. Ben söylemediğime göre bu sırrı Kaan'a söyleyebilecek tek kişi Aysun Ablaydı. Kaan ve Aysun Abla'nın arasında bir türlü bağlantı kuramadığımdan bu şüphem saçma bir düşünce olmuştu.
Aysun Abla sonunda gelmişti. Onu odama davet edip mesajı görmüştüm. Bana bakıp "Kaan kim ?" dedi. "Şimdi bunu sana anlatamam uzun hikaye ama düşmanımız olduğunu ve bu sırrı bilmemesi gereken kişilerden biri olduğunu bil." dedim. Çaresiz bir şekilde düşünmeye başladı. Bir anda bana dönerek konuşmaya başladı.
"Kaan'ı bir şekilde yanımıza çağırmamız gerekiyor. Yanımıza gelince de onu ortadan kaldıracağız."
"Ortadan kaldıracağız derken ?"
"Öldürmeyeceğiz heralde. Onu o an düşünürüz yeter ki onu yanımıza çağıralım."
Aysun Abla'nın dediği içime sinmese de aklımda başka bir fikir olmadığından bu planı yapmak en mantıklısıydı.
.
.
.
Her şey istediğimiz gibi gidiyordu. Kaan'a mesaj atarak ormanlık bir alana çağırdım. Gelmesini beklerken uzaktan buraya doğru gelen bir araba gördüm. Bu o olmalıydı. Aysun Abla yanımda gelmişti ama Kaan'a bundan bahsetmedim. Aysun Abla yandaki çalılıklarda saklanıyordu.
Arabanın kapısını açtığında Kaan'ın da tek geldiğini gördüm. Yanıma doğru yavaştan yaklaşırken birkaç adım geriye gittim. Ona bakarak konuşmaya başladım.
"Ne sırrından bahsediyorsun ? Beni saçma oyunlarına alet etme!"
"Melis'in hayatından bahsediyorum. O kıza yazık bence, şimdi gidip her şeyi anlatsam mı ?
"Sen nereden öğrendin bunu ? Sakın anlatma!"
"Bunu öğrenmem hiç zor olmadı. Nereden öğrendiğim kısmına boşverelim şimdi. Sen neden çağırdın beni ?"
"Bu sırrı gerçekten bilip bilmediğinden emin olmak için."
Sözümün bitmesiyle Aysun Abla Kaan'ın arkasından sessizce gelip elindeki sopayla kafasına vurdu.
Kaan'ın yanına doğru koştum. Hâla nabızı atıyordu. Onu öldüremezdim ama başka türlü ortadan kaldıramazdım. Arabasının bagajına gidip işimize yarayacak bir şey var mı diye baktım. Büyük bir bez parçası ve bant gördüm.
Kaan'ı taşıyıp bezin üstüne yatırdık. Etrafını bez ile sarmalayıp bantla yapıştırdık. Yan tarafımızda bulunan göle doğru giderken Aysun Abla "Senin arabada parmak izlerin kaldı." dedi. Arabanın yanına gidip bagajın etrafını dikkatli bir şekilde sildik. Geriye Kaan'ın döndüğümüzde içim ürpermişti. Aysun Abla ile birlikte Kaan'ı gölün kıyısına götürmeye başladık.
Zar zor kıyıya kadar getirebildik. Birlikte itip gölün içine düşürdük. Gölün üstünde süzüle süzüle gidişine bakarken Aysun Abla bana baktı. "Bunu asla kimseye söylemiyorsun, buradaki her şey burada kalıyor!"
Bölümü nasıl buldunuz ?