~♡~
"Is dit het?" Jeongguk kijkt met stralende ogen naar je appartement toe. Je glimlacht en knikt.
Ja, je huis was groot, dat moest je toegeven. Maar dat komt omdat Mark zo'n goeie baan heeft.
Jeongguk giechelt, "Waarom werk je überhaupt nog in een cafe als je zo'n huis hebt?"
Je wilt hem de waarheid vertellen, maar je kan jezelf net beheersen. "Voor koffieverslaafde mensen als jij." Giechel je. Jeongguk haalt glimlachend zijn schouders op.
"Is dit dan goodbye?" Jeongguk krabt verlegen achter zijn oor wat je laat glimlachen.
"I guess..." Je haalt je vingers door je jaszakken heen, zoekend naar de sleutel. Je checkt iedere zak voor een stukje metaal, maar vindt alleen leegte.
Jeongguk ziet de schrik in je ogen. "Y/N? Is er iets mis?.."
"Ik..." Je kan met moeite je zin afmaken terwijl je voor de derde keer langs al je zakken gaat. Hij moet wel ergens zijn, je bent toch niet dom om het thuis vergeten te zijn.
Maar dat ben je wel. De herinneringen schieten langs je hoofd. Jij, die laat voor werk kwam had door de haast al je spullen vergeten. Inclusies sleutel.
Je slaat jezelf hard op je hoofd. Jeongguk kan alleen maar in verwarring naar je kijken.
"Y/N-ie?"
Je zucht. "Ik ben m'n sleutel thuis vergeten."
~♡~