Το ξυπνητήρι χτύπησε και άνοιξα τα μάτια μου δεν ήταν όνειρο όχι ήταν πραγματικότητα μακάρι να το είχα δει σε ονειρο
Σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήγα στην κουζίνα ο Αλέξης δεν ήταν δίπλα μου μπορεί να πήγε ποιο νωρίς στο γραφείο σκέφτηκα
Ετοίμασα ένα καφέ και ξύπνησα την μικρή
Μετά από λίγο πήγα στο δωμάτιο μου και άρχισα να ετοιμάζομαι
"έτοιμη είσαι αγάπη μου"
"ναι μανούλα"
Κατεβήκαμε κάτω και μπήκαμε στο αμάξι την άφησα έξω από το σχολείο της έδωσα ένα γλυκό φιλί και κατέβηκε από το αμάξι
Έβαλα τα γυαλιά ηλίου μου και ξανά έβαλα την ζώνη μου
"μαμά"
Άκουσα την φωνή της στεφάνιας την είδα μπροστά μου μαζι με όχι πάλι αυτός δεν μπορεί να είναι αυτός νόμιζα ότι το ονειρεύτηκα
Βγήκα από το αμάξι τρέμοντας τα πόδια μου προσπαθήσα να το παίξω άνετη
"καλημέρα είστε καλύτερα;"
Ε ναι ναι πολύ καλύτερα ευχαριστώ "
" μαμά έχουμε το ίδιο όνομα το ήξερες "
" α αλήθεια ε ωραία "
" η μικρή είναι πανέξυπνη της κάνω κ μαθημα έχετε εξαιρετικό παιδί "
" σας ευχαριστώ αντε αγάπη μου θα αργήσεις"
" ναι μαμα"
" λοιπόν χάρηκα για την γνώριμια"
" αθηνα"
Γύρισα να φύγω όταν άκουσα το όνομα μου από τα χείλη του ανατρίχιασα ολόκληρη
Δεν έδωσα σημασία προχώρησα μέχρι το αμαξι
" περίμενε "
Έβαλε το χέρι του στην πόρτα
" κάποιο λάθος κάνετε "
" αλήθεια αυτά τα μάτια θα τα γνώριζα σε εκατομμύρια κόσμο "
Μου έβγαλε τα γυαλιά και με κοίταξε βαθιά όπως τότε δεν πίστευα ότι ήταν μπροστά μου ζωντανός ολοζωντανος
"δεν μπορεί να είσαι εσύ.. "
" Αθήνα"
"όχι όχι δεν υπάρχουν φαντάσματα οχι"
" Αθήνα "
"δεν γίνεται όχι δεν γίνεται ο.. Όχι σε είδα.. Πριν πριν ε... Έξι.. Έξι χρόνια"
"σουυ.. Άσε με να εξηγήσω"
"όχι όχι είναι παρανοϊκό όλο αυτό δεν το πιστεύω ότι είσαι μπροστά μου και σου μιλαω"