Tristan POV.
Nakakainggit tignan ang anak ko at si lance kong titignan mo nga parang sila talaga ang mag ama at ako parang wala lang.
Sabagay sa limang taon na yon kasama nya si tj at si shana kaya ito narin ang kinilalang ama ng anak ko
Masakit man pero ayos lang atleast makakasama ko na yung magina ko.
Kunting panahon at oras lang naman ang hihintayin ko at magiging ganyan din ako sa anak ko.
Kahit na my inggit ako kay lance ngayon hahayaan ko parin na magkita sila ng anak ko.
Dahil malaking bahagi na ng buhay nya si lance.
Habang nagkukulitan sila ng anak ko. Mas mabuting lumabas na muna ako.
Labas lang ako babalik din agad ako sabi ko sakanila.
Tumango namin sila Lance at pumayag naman si Tj.
Namiss siguro talaga nito yung papa nya.
Siguro ang unang binigkas na salita ni Tj ay papa at hindi daddy sobrang nakakainggit talaga si lance.
Nung panahon na nangangak si shana si lance ang nagbabantay sakanya yung unang pagkiliti nya sa anak ko nung sanggol pa to.
Yung unang pagdilat ng mga mata nya unang paglalakd napaka dami ko palang hindi nagawa para sa anak ko.
Lakad lang ako ng lakad hanggang sa dinala ako ng mga paa ko dito sa rooftop ng hospital napaka tahimik dito
Tumingin ako sa langit.
Pero kahit na hindi ako nakasama ng anak ko sa panahon na yon. Nagpapasalamat parin ako dahil ginising nyo sya.
Masakit man pero kailangan ko ng tanggapin na hindi na maibabalik ang mga nakaraan na yon. At ang kailangan kong gawin ay ang bumawi parin sa magina ko.
Habang nakatingin ako sa langit my tumabi sakin kaya napatingin ako laking gulat ko si shana yon.
Yung babaeng mahal ko yung best friend ko. Sobra ko pala talaga syang namiss. Pero anong ginagawa nya dito.
Bakit iniwan nya si tj sabagay nandon naman si lance mababantayan naman nito yung anak ko.
Binukas nito yung dala nya bag at my binigay sya sakin scrapbook. Hindi ko alam kong anong laman non pero kinuha ko padin