DD,
Hindi ako makapaniwala. Sobrang natakot ako. Nakakapanghina. Nakakatrauma. Nakakasira ng tiwala.
Hanggang ngayon, nanginginig buong katawan ko't namumula ang leeg ko. Kinikilabutan ako. Hindi rin mahinto ang pag-agos ng luha ko.
Muntik na akong ma-rape!
Kaibigan ko siya. Itinuring ko siyang kaibigan. Pero bakit niya 'yon ginawa?
Hinding-hindi ko siya mapapatawad-
*.*.*
< Kudos Pereseo >
Marahas kong itiniklop ang notebook. Ayokong mapunit sa higpit ng pagkakahawak ko. Nanginginig ang mga kamay ko. Naninigas din ang mga daliri. Sa gigil.
I gritted my teeth. Tumiim ang bagang. Mariin. Nagtitimpi. Gusto kong manapak!
Walang ibang nakaipit sa diary. Lalo akong nabwisit. Nakngtokwa!
Why do I care? Wala dapat akong pakialam!
There's no connection between us. No contact. She's a nobody! A total stranger. Most of all... walang mukha.
This is a diary, Kudos. Just a diary.
You don't even know if all the things that were written here are factual.
You shouldn't be affected. Stop conjecturing ingenious brutal murder scenes on how to kill that knuckleheaded asshole who- nakngtowa! Just forget about it.
Itinago ko sa ilalim ng kama ang notebook.
I won't read that diary ever again! Never.