Void's Point of View
"Alam kong sanay na kayo sa mano mano. Ano pa bang gusto niyong malaman?"
Tanong ko sakanila. Walang sumagot. Okay. Madali naman akong kausap.Tumayo na ako at maglalakad na sana palabas, when someone stop me.
"Teach us to be more strong physically and the most to be strong emotionally."
Sinseridad. Yan ang mababasa ko sa mata ni Karthy. I look at the four of them. They need my help, i guess?
"Ready yourself. I'll be back"
Someone's Point of View
"Bahay mo na to noon, ba't curious na curious ka?"
Hinarap ko siya. Asan na yun?!
"Vein?! Where are you?" Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko at ang kwarto niya agad ang pinuntahan ko. And my senses were right. Andun nga siya.
"Ba't familiar tung kwartong toh?"bulong niya pa. Bahagya akong natawa ng mahina bago lumapit sakanya. "Because this is your room."
"Woah! Really? Mahilig pala ako sa black at purple"natawa na talaga ako sa reaction niya. "Maybe you should rest first. I'll call you when it's dinner time." I hug her tight, kiss her in the cheeks like how i always do. Nang bumitaw ako ay nakapikit na siya. Bago pa siya matumba ay sinalo ko na siya at dahan dahang inihaga.
"Sana maka-alala ka na"
---
Vein's Point of View
"Vein, wake up. It's dinner time"
Gusto ko sanang suntokin yung gumising sakin. Ng maalala kong siya ang ina ko. Hayst. Ang hirap palang magka amnesia. I wish maka-alala na 'ko.
Kinusot ko pa mata ko ng bumangon ako. Pagmulat ng mata ko halos atakihin ako ng ang creepy ng ngiti ni mama sakin.
"A-ang creepy mo namang ngumiti ma." Wika ko pa na nakapagpatawa sakanya. "Call me mom, that's how you call me." Ngumiti lang ako sakanya at tumango. She's helping me to remember everything. She really is my mother i guess.
"Maghihilamos lang muna ako tsaka ako bababa." tumango at ngumiti lang ito sa tinuran ko at lumabas na nag kwarto ko.
Pumasok na ako sa banyo at ginawa ang dapat gawin. Saka ako bumaba parang dumalo sa hapunan.
"I miss my girl. How's your sleep honey?" Dad's here already. I thought i should call him that too. "Hmm fine but i had a dream" sagot ko. "What's the dream then?" Tanong nito habang nilalagyan ng kanin ang plato ko. Nakangisi kong pinagmasdan ang kaning nasa plato ko na bago ko kinuwento ang nasa panaginip ko.
Tumatakbo ako habang nags-spray sa pader ng bawat classrooms na nadadaanan ko dahil para makagawa ito ng linya. Tumigil ako sa pagtakbo ng marating ko ang principal's office. Dun nagkalat ako. Nangsira ng mga gamit. Naglagay ng markang 'bad ass' sa lamesa.
Pagkatapos ay masaya kong nilisan ang lugar. May inakyat rin akong pader para dun dumaan papuntang labas ng paaralan. Sumakay sa kotse at nagpaalam.
"Ano po ba ako noon?" Tanong ko matapos magkwento. Pero natigil ako ng mapansin kong pano nila ako panoorin. Shock, surprise at kumikinang ang mata nila na para bang maiiyak.
"Okay? What's with the facial expressions?" Tanong ko ulit. "You're slowly recovering honey! And i'm just so happy!" This time parang tutulo na talaga ang luha ni mom. Then there's this urge in me para lapitan siya at yakapin and so i did. "I-I don't know how to comfort you. I-i'm sorry" i blurted out while hugging her.
"Hugging me from behind is already enough bad ass"
Ang sinabi niyang iyon ay tumatak sa isip ko. Illusions starts playing.
"Hey biatch where do you think you're going?" I face my mom.
"Naah, just bidding my good bye's to my one and only academy." Napakunot naman ang kunot niya.
"You don't have to wala namang makaka-miss sayo." She grin.
"Meron kaya, yung mga students. Bye!" Lumabas na ako ng bahay at sumakay sa sasakyan.
Napahawak ako sa ulo ko.
"Ahh i'm gonna miss my biatch daughter" My mom said ng makababa na ako.
"Don't worry mom i'm not gonna miss you" I wink at her.
"Tss bad ass" She said cross-arms/
"Kidding mom" I said and hug her. Haist wala ng alarm sa umaga pag nasa Pilipinas na ako.
"Mag-iingat ka don baby ha" I smiled at dad.
"Yes dad" I said and hug him too.
"I'll be going now mom, dad malapit na ang flight ko. Take care always ok?" I gave them both kisses on their cheeks.
"The bad ass will miss you" I said at tumalikod na.
"The bitch and the jerk will miss you too" I heard my mom replied.
"Sa airport na po tayo manong."
Hindi ko nakayanan ang sakit and so i fell down on my knees. Nakaupo kong hinawakan ang ulo kong sumasakit. Nakayuko sa pagitan ng tuhod ko.
"Fudge mom! Ang sakit ng ulo ko"
"Wait there honey i'll call your doctor!"
Napa-aray ulit ako ng sumakit na naman ang ulo ko. I felt mom's warm hug to comfort me. Parang bumibiyak ang ulo ko sa sobrang sakit.
"What happened?" I heard the doctor said. "I- i don't know. Bigla nalang siyang natumba. Maybe she's starting to remember everything"
I faced the doctor when he lend me some capsules.
"This will lessen the pain" nang sinabi niya iyon ay ininom ko agad ito at binigyan niya naman ako ng tubig. Ilang minuto ay kumalma ako.
"T-thank you" ngumiti lang ito sakin at tumayo. "Eat your dinner first. I'll be waiting in the living room and then we'll talk about this"
Kahit hina ako ay kumain parin ako. Hindi nababawasan nang panghihina ang gutom na nararamdaman ko. Pagkatapos ko rin ay pumunta na muna ako sa kwarto ko at nahiga roon. Gusto kong matulog pero kakagising ko lang kaya hindi pa ata ako dadatnan ng antok sa ngayon.
Biglang bumukas ang pinto kaya natutok dun ang atensyon ko.
"Mom" i said and leave a sigh after. "What's the problem?" Umiling lang ako at nagsalita ulit. "So, anong sabi ng doctor?"
"Hmm he gave me some advice. Telling you a story about your past. Or anything connected to you is a better way para bumalik ang alaala mo." Wika niya.
"Well, my ears are ready. It's all yours"