SS2
CHAPTER3
ปั่ก!
จีมินกระแทกแก้วกาแฟลงบนบาร์หินอ่อนของห้องครัวที่ตัวเองนั่งอยู่ ข้างๆเขามีจองกุกที่ยืดถอดเสื้อโชว์รอยสักที่แผ่นหลังและรอยฟันของแมวน้อยอยู่
ตาเรียวหันไปมองคนที่กำลังยืนถอดไส้กรอกและไข่ดาวก่อนจะหายใจฟึดฟัดเมื่อรู้สึกหงุดหงิด เขากับคุณจองกุกไม่ได้มีเซ็กส์กันมา3วันแล้ว
คืนนี้หลังจากจีมินเล่นมังกรสุดหวงของตัวเองได้ไม่เท่าไหร่เขาก็ต้องอารมณ์เสียเมื่อจองกุกบอกว่าต้องรออีก7หรือ9วันเราถึงจะมีเซ็กส์กันได้
“เป็นอะไร ?”
ร่างสูงตักไข่สองใบใส่จานพร้อมกับไส้กรอกอีกสองชิ้นและถือมันเดินไปหาคนที่กำลังทำหน้าบึ้งใส่เขา จานอาหารเช้าของแมวที่ดูพยศเป็นพิเศษถูกวางไว้ข้างๆจีมิน
มือใหญ่จับต้นขาที่โผล่ออกมาจากเสื้อเชิ้ตของเขาที่ตอนนี้มันกลายเป็นชุดนอนจีมินไปแล้วให้แยกออกจากกันก่อนจะแทรกตัวเข้าไป
“จีมินคิดถึงมังกรของจีมิน”
คนตัวเล็กตอบเสียงอ่อยก่อนจะช้อนตาขึ้นมองร่างสูงที่หัวเราะเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด นั่นยิ่งทำให้จีมินหน้าบึ้งมากกว่าเดิม
“รออีกไม่กี่วันเดี๋ยวหนูก็ได้เล่นสมใจแล้ว”
“ก็หนูคิดถึง”
เสียงหวานบ่นงุ้งงิ้งก่อนที่มือเล็กจะล้วงหายเข้าไปในกางเกงนอนผ้าร่มของจองกุก ร่างสูงไม่ได้ห้ามปรามมือซนๆที่กำลังขยำสิ่งที่อยู่กลางลำตัวของเขา จองกุกหันไปหยิบไส้กรอกขึ้นมาหนึ่งชิ้นก่อนจะจ่อมันไปที่ปากอิ่มของจีมิน
ปากอิ่มๆสีเชอร์รี่อ้าออกรับไส้กรอกที่อยู่ในมือของจองกุกพลางมือเล็กก็นวดคลึงสิ่งที่อยู่ในกางเกงของร่างสูง แต่ยังทันที่เขาจะได้งับไส้กรอกในปากจองกุกก็ดึงมันออกและยัดมันเข้าไปใหม่
“อื้อ”
เสียงหวานครางในลำคอพร้อมกับยกขาสองข้างขึ้นเกี่ยวเอวของจองกุกไว้ ตาเรียวช้อนขึ้นมองหน้าร่างสูงพร้อมกับอ้าปากอมไส้กรอกในปากให้ลึกขึ้นจนน้ำลายไหลเปื้อนคาง
จุ๊บ
จองกุกก้มไปจูบซับน้ำที่เปื้อนอยู่คางคนตรงหน้าพร้อมกับปล่อยให้จีมินได้กินไส้กรอกแบบดีๆ คนตัวเล็กไม่ยอมคลายขาที่เกี่ยวเอวสอบไว้ แต่จีมินกลับเกยคางของตัวเองไว้บนไหล่ร่างสูงพร้อมกับเคี้ยวเนื้อไส้กรอกที่อยู่ในปาก
“นายครับ”
เสียงเรียกของบุคคลที่มาใหม่ทำให้สองคนที่กอดกันอยู่บนบาร์ของห้องครัวต้องหันไปมอง จองกุกมองหน้าลูกน้องคนสนิทก่อนจะใช้มือดึงชายเสื้อที่ร่นขึ้นไปจนเนื้อแก้มก้นขาวๆของคนตัวเล็กให้ปิดลงมา
“มีอะไร”
“โกดังอยากให้นายไปเช็กของล็อตใหม่ที่เข้าวันนี้ครับ”
“อืม บอกพวกมันเช็กรอไปก่อน”
“ครับ”
เจเซฟก้มหัวให้เจ้านายก่อนจะหันหลังเดินออกไปจากห้องเมื่อได้รับคำสั่งใหม่มาให้เขาไปจัดการ
“วันนี้ไปทำงานกี่โมง ?”
เสียงทุ้มถามคนที่กำลังเกี่ยวขาเกาะตัวเองเป็นลูกลิงอยู่ จีมินยกนิ้วขึ้นลูบรอยสักบนแผ่นหลังกว้างไปมาก่อนจะกัดไส้กรอกอีกคำเข้าปากและเอ่ยตอบ
“สิบโมง”
“เดี๋ยวไปส่ง”
“คุณจองกุกให้เจเซฟไปทำคนเดียวไม่ได้เหรอ ?”
“ไม่ได้หรอก”
จีมินถอนหายใจก่อนจะกลอกตามองเพดานอย่างเบื่อหน่าย เวลาที่มีของล็อตใหม่เข้ามาจองกุกมักจะกลับดึกเสมอ และเขาไม่ชอบอยู่บ้านใหญ่คนเดียว จีมินรู้สึกโหวงๆ
“ไม่อยากอยู่คนเดียวเหรอ ?”
“อื้อ จีมินไม่ชอบเวลาอยู่คนเดียวในบ้านใหญ่ๆ”
“งั้นคืนนี้ไปนอนกับแทฮยองก่อนมั้ย ?”
มือใหญ่จับมือของจีมินขึ้นมาก่อนจะกดจูบลงไปที่ปลายนิ้วอย่างแผ่วเบา บางทีคงต้องเคลียร์งานแล้วพาลูกแมวของเขาไปเปิดหูเปิดตาบ้างแล้วล่ะ
“คุณจองกุกจะกลับมาวันไหน”
จีมินซุกหน้าลงไหล่ร่างสูงก่อนจะเอ่ยถามเสียงอ่อนลง เขาอยากบอกว่าไม่อยากให้คุณจองกุกหายไปกับเลขาคนใหม่นั่นหลายวัน แต่เขาก็ไม่อยากดูเป็นคนงี่เง่า
“พรุ่งนี้ตอนเย็นก็กลับแล้ว เป็นอะไรหืม”
ร่างสูงยกมือขึ้นกอดคนตัวเล็กและเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าช่วงนี้จีมินดูจะเชื่อฟังคำสั่งเขาเป็นพิเศษ และมันผิดวิสัยลูกแมวขี้ดื้อตัวนี้มากทีเดียว
“จีมินกลัวคุณจองกุกเบื่อจีมิน”
“เราพูดเรื่องนี้กันกี่รอบแล้ว ?”
มือใหญ่ประคองกรอบหน้าหวานให้เงยขึ้นมามองตัวเองด้วยสายตาจริงจัง ความสัมพันธ์ของพวกเขามันเริ่มมาจากเซ็กส์แบบวันไนท์สแตน จีมินอาจจะยังไม่กล้าไว้ใจเข้า ซึ่งมันก็ไม่แปลก
“ต้องให้ทำยังไงถึงจะเชื่อใจ หืม ?”
คนตัวเล็กส่ายหน้าก่อนจะกอดจองกุกเอาไว้และนั่นยิ่งทำให้คนที่ถูกกอดขมวดคิ้วแน่นด้วยความแปลกใจกับการกระทำของจีมิน
“ครั้งนี้ไปด้วยไม่ได้หรอก เข้าใจใช่มั้ย ?”
เมื่อก่อนที่จีมินยังไม่ดังขนาดนี้เขาสามารถหิ้วลูกแมวไปไหนก็ได้ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ แมวน้อยของเขาไม่ใช่คนธรรมดาอีกแล้ว จองกุกไม่อยากทำอะไรที่มันส่งผลเสียกับจีมินในอนาคต
“คุณจองกุก”
“ครับ”
“จูบหน่อย”
ใบหน้าคมคายฉีกยิ้มก่อนจะจูบลงไปบนปากอิ่มของเจ้าของร่างสีน้ำผึ้ง จีมินอ้าปากรับลิ้นร้อนๆของร่างสูงเข้ามาก่อนจะใช้ลิ้นของตัวเองเกี่ยวตวัดลิ้นจองกุกไปมา มือใหญ่กับเรียวขาที่เกี่ยวเอวตัวเองให้แน่นขึ้นก่อนจะอุ้มจีมินออกมาจากบาร์ของครัว
“ไปอาบน้ำได้แล้วไป”
“หนูอยากอาบพร้อมแดดดี๊”
“แน่ใจนะ”
ปากอิ่มจูบลงไปบนแผงอกแกร่งพร้อมช้อนตามองคนรักของตัวเองอย่างออดอ้อนแทนคำตอบก่อนตัวเขาจะลอยหวือขึ้นมาจากพื้นเมื่อจู่ๆจองกุกก็อุ้มเขาขึ้นมาและเดินตรงขึ้นไปยังชั้นสองของบ้านเพื่ออาบน้ำ
“ไม่สบายเหรอจีมิน ?”
ฮีซอลปรายตามองดาราในการดูแลตัวเองที่นั่งเบาะข้างคนขับก่อนจะเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อวันนี้คนข้างๆไม่ได้ทำตัวแสบให้เขาตามปวดหัวเหมือนทุกวัน
“จีมินสบายดี”
“ฉันเห็นแกทำหน้าแบบนี้ตั้งแต่ขาแกเหยียบกอง”
“เฮ้อ”
คนตัวเล็กถอนหายใจก่อนจะปลดเข็มขัดและเปิดประตูลงรถไปเมื่อตัวเองโดนเซ้าซี้ คนตัวเล็กจ้ำอ้าวเดินตรงไปใต้คอนโดก่อนจะชะงักเท้าไปเมื่อเจอกับเด็กนักเรียนกลุ่มนึง
“พี่จีมินใช่มั้ยคะ”
“ครับ ?”
“พวกหนูมารอเจอพี่ค่ะ !”
เด็กสาวหนึ่งในกลุ่มพูดขึ้นก่อนจะเขย่าแขนเพื่อนด้วยความตื่นเต้นเมื่อเจอนักแสดงที่พวกเธอมานั่งรอตั้งแต่3ชั่วโมงที่แล้ว
“รอเจอพี่ ?”
จีมินเลิกคิ้วขึ้นเพื่อทวนถาม คนตัวเล็กมองซ้ายขวาก่อนจะถอนหายใจออกมาเมื่อเห็นว่านี่มันค่ำมากแล้วแต่พวกเธอยังมานั่งรอตัวเองหน้าคอนโด
“นี่”
มือเล็กวางลงบนศีรษะของเด็กคนนึงที่ดูจะเป็นแกนนำหรืออะไรสักอย่างของกลุ่มนี้ จีมินส่งยิ้มอย่างจริงใจไปให้แฟนคลับตัวเองก่อนจะลูบผมหล่อนเบาๆท่ามกลางเสียงวี๊ดว้ายของนักเรียนมัธยมในกลุ่ม
“ทีหลังห้ามทำแบบนี้อีกนะ เป็นผู้หญิงกลับบ้านค่ำแบบนี้ได้ยังไง”
“...”
“ต่อให้เรามาเป็นกลุ่มมันก็อันตรายอยู่ดี”
เจ้าของร่างสีน้ำนมถอดแว่นของตัวเองออกก่อนจะมองหน้าแฟนคลับกลุ่มนี้ทีละคนเพื่อจำใบหน้าไว้ หากเจอกันที่อื่นเขาจะได้จำได้
“แล้วพี่แทฮยองล่ะคะ ?”
“แทพักอยู่บนคอนโดนี่แหละ แล้วแทต้องโกรธแน่ถ้ารู้ว่าค่ำป่านนี้แล้วพวกน้องยังไม่กลับบ้าน”
กลุ่มแฟนคลับทำหน้าจ๋อยลงเมื่อเธอโดนคนดังของตอนนี้ดุ พวกเธอหันไปซุบซิบบางอย่างกันก่อนถุงบางอย่างที่จีมินเดาว่าเป็นกล่องของขวัญของแฟนคลับจะถูกส่งมาให้ตัวเอง
“ช่วยรับไว้ได้มั้ยคะ”
“ได้ครับ แต่ทีหลังน้องๆห้ามทำแบบนี้อีกนะ”
“ค่าาา”
เหล่าสาวน้อยขานรับพร้อมกันก่อนเสียงกรี๊ดจะดังขึ้นมาอีกครั้ง จีมินบอกลาแฟนคลับตัวเองก่อนจะหอบถุงของขวัญเดินเข้าไปคอนโดด้วยความยากลำบาก
ติ๊ด
แกร๊ก
คนตัวเล็กเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับถุงของขวัญใบใหญ่ จีมินกวาดตามองรอบห้องเพื่อมองหาเพื่อนตัวเองแต่เขากลับไม่เจอใครมีแค่กลิ่นอาหารที่โชยออกมาจากโซนครัวเท่านั้น สงสัยแทฮยองจะทำกับข้าวรอเขาอยู่
จีมินเดินตรงไปห้องนั่งเล่นก่อนจะวางถุงของขวัญไว้ข้างๆโซฟาและเดินเข้าไปในครัวเพื่อไปหาแทฮยองที่เขาเดาว่าต้องอยู่นั่น
“อ อ๊ะ ซอกจิน อื้อ! รีบทำสักทีข้าวจะไหม้แล้ว! อ๊ะ !”
“ซี้ดส์ ใกล้แล้ว”
ตาเรียวแทฮยองที่ยืนใช้สองมือเท้าหน้าเตาครัวโดยมีซอกจินกำลังกอดเอวเพื่อนเขาเอาไว้และซุกหน้าลงไปกับต้นคอโดยที่ช่วงล่างกำลังกระแทกกระทั้นเพื่อนเขาที่ทำอาหารอยู่จนแทฮยองตัวสั่นคลอนเพราะโดนกระแทก สองคนนั้นดูเหมือนจะไม่รู้ว่าเขาเข้ามาเพราะมัวแต่กำลังทำกิจกรรมเข้าจังหวะกันอยู่
“...แท”
“ฮ้ะ!? หมวย อ อ๊ะ ! ทำไมมึงกลับมาเร็ว”
คนที่กำลังยืนค้ำเตาครัวอยู่หันไปตามเสียงเรียกก่อนจะเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ฟันขาวงับกลีบปากล่างของตัวเองด้วยความอายเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเขากับซอกจินกำลังอยู่ในสภาพแบบไหน
เพี๊ยะ !
ฝ่ามือของแทฮยองยกขึ้นหันไปฟาดออกซอกจินด้วยความแรงเมื่อคนที่กระแทกอยู่ข้างหลังไม่ได้มีท่าทางสะทกสะท้านเลยที่มีคนเข้ามาหา
“ทำเร็วๆได้มั้ยซอกจิน! หมวยกลับมาแ- อื้อ !!”
แทฮยองส่งเสียงอื้ออึ้งในลำคอเมื่อร่างสูงบีบแก้มของเขาไว้และจับให้หันไปรับจูบพร้อมกับเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นจนแทฮยองรู้สึกร้อนผ่าวไปหมด
จีมินยักไหล่ก่อนจะเดินผ่านคนสองคนที่กำลังโรมรันเข้าหากันและเปิดตู้เย็นเพื่อหาน้ำเย็นๆดื่มดับกระหายจากความเหนื่อย
คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นกระดกน้ำส้มก่อนจะมองเพื่อนของตัวเองที่ครางออกมาและกำลังจะล้มลงไปกับพื้นแต่มีมือของซอกจินคว้าเอวเอาไว้ก่อน
ทันทีที่คนตัวเล็กทรงตัวยืนได้แทฮยองก็หันไปฟาดซอกจินด้วยความแรงและบ่นอะไรอีกสองสามคำที่จีมินไม่ได้ตั้งใจฟังนัก
“ไปไหนก็ไปซอกจิน รำคาญ !”
“ก่อนเพื่อนเขามายังเรียกพ่อหมีอย่างงั้นพ่อมีอย่างงี้อยู่เลย”
“ไอ้บ้า !”
เพล้ง !
ซอกจินเบี่ยงตัวหลบช้อนและส้อมที่แทฮยองปามาใส่ตัวเองพร้อมกับก้มหน้าติดกระดุมกางกางเดินออกไปจากครัวอย่างไม่รู้สึกไม่รู้สาอะไรสักนิด
“เรียกกันแบบนั้นจริงๆเหรอ ?”
“หมวย”
คนที่กำลังจัดจานอยู่หันหน้าไปหาเพื่อนด้วยแก้มที่ขึ้นสีจัดก่อนจะถอนหายใจฟึดฟัดเพื่อกลบอาการเขินของตัวเอง
เมื่อก่อนเวลาจีมินเขามาเจอตอนเขามีเซ็กส์กับผู้ชายที่ลากขึ้นคอนโดแทฮยองไม่เคยอายหรือรู้สึกอะไรหรอกเพราะเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับผู้ชายพวกนั้น แต่ซอกจินไม่ใช่
“ก็แค่ถามเพราะสงสัย ไม่เห็นต้องโมโหเลย จีมินกับคุณจองกุกก็มีชื่อเรียกเหมือนกัน”
ตากลมกลอกมองเพดานก่อนจะรีบจัดจานอาหารค่ำให้เสร็จๆ จีมินอาสาช่วยเพื่อนถือจานอาหารออกไปวางไว้บนโต๊ะก่อนจะปรายตามองซอกจินด้วยความไม่พอใจ
“จะไปไหน ?”
ซอกจินถามแม่หมีที่ทำท่าทางฟึดฟัดเดินออกไปจากโต๊ะอาหารด้วยความสงสัยที่แทฮยองไม่นั่งทานข้าวด้วยกัน
“ไปล้างตัว เหนียว !”
เสียงหวานตอบแค่นั้นก่อนเจ้าตัวจะเดินกระแทกเท้าเข้าไปในห้องนอนเพื่อชำระสิ่งที่ยังคั่งค้างอยู่ในตัว เขานั่งกินข้าวแบบตัวเหนียวๆอย่างงี้ไม่ได้หรอก
“อดอยากปากแห้งถึงขนาดไม่เลือกสถานที่เลยเหรอครับท่านประธาน”
จีมินเขี่ยอาหารในถ้วยเล่นรอแทฮยองก่อนจะพูดขึ้นมาและมองซอกจินที่กำลังจุดบุหรี่สูบตรงข้ามกันด้วยแววตาเรียบนิ่ง
“อดมาสี่วันแล้วเพราะลิ้นของเพื่อนคุณยังใช้ไม่ได้”
“ฟังดูน่าสงสารนะครับ”
“ไม่ต้องมาสงสารผมหรอกเพราะผมทบต้นทบดอกไปแล้ว เหมือนที่คุณเห็นในครัวเมื่อกี้ไง”
รอยยิ้มยียวนถูกจุดขึ้นบนใบหน้าหล่อ ซอกจินยักคิ้วไปให้เพื่อนคนรักตัวเองพร้อมกับพ่นควันบุหรี่ออกมาด้วยท่าทีสบาย
ปัง !
จีมินวางแก้วน้ำลงเสียงดังก่อนจะจ้องหน้าประธานค่ายของตัวเองด้วยความไม่พอใจ
“ทำอะไรเสียงดังหมวย เดี๋ยวแก้วก็แตกบาดมือ”
แทฮยองที่อยู่ในกางเกงตัวใหม่เดินออกมาพร้อมกับเอ่ยดุเพื่อนที่ทำเสียงดัง จีมินหันมามองหน้าเขาก่อนจะส่ายหน้าแทนคำตอบ
“ไม่ได้ทำอะไร กินข้าวเถอะแท จีมินหิว”
เจ้าของร่างสีน้ำผึ้งพยักหน้าด้วยความงุนงงก่อนจะนั่งลงข้างๆจีมิน แทฮยองตักกับใส่จานให้จีมินก่อนจะนั่งเท้าคางดูเพื่อนตัวเล็กของตัวเองกินอาหารฝีมือเขาด้วยรอยยิ้ม
ตาคมของซอกจินเงยขึ้นมาจากจานอาหารเมื่อคนที่ดูเหมือนจะตั้งใจฟังในสิ่งที่เพื่อนตัวเองพูดกำลังยกเท้าของตัวเองสอดเข้ามาในขากางเกงของเขา
ร่างสูงมองแม่หมีของตัวเองที่กำลังหัวเราะกับจีมินก่อนจะลอบยิ้มออกมาเมื่อแทฮยองถูเท้าตัวเองไปมากับหลังเท้าเขาอยู่
“แล้วมึงทำยังไง ?”
แทฮยองขมวดคิ้วพร้อมกับถูมือของตัวเองเข้าด้วยกันให้โลชั่นซึมเข้าผิวและเดินตรงไปนั่งปลายเตียงที่จีมินนอนเล่นอยู่
“จีมินก็ยกเท้ายกขึ้นวางบนโต๊ะมันเลยไม่ได้จับมือคุณจองกุก”
คนตัวเล็กฟ้องแทฮยองเรื่องเลขาของคุณจองกุกที่เขารู้สึกไม่ถูกชะตาตั้งแต่แรกเห็น และจีมินไม่สบายใจเลยที่คนคนนี้ต้องมาคลุกคลีกับจองกุก
“มึงให้พี่บีเอ็มหาปร-”
“ไม่ต้องหรอก จีมินไว้ใจคุณจองกุก”
“ไว้ใจ ?”
“อืม ตอนมันถามว่าจีมินเป็นใครคุณของกุกบอกว่าจีมินเป็นคนรักของคุณจองกุก”
“ก็ดี”
ตากลมมองใบหน้าน่ารักของจีมินที่ยิ้มแป้นก่อนจะพยักหน้าให้ถึงแม้ในใจเขาจะยังรู้สึกสงสัยในสิ่งที่เพื่อนพึ่งเล่าให้ฟังก็ตาม
“นอนเหอะหมวย พรุ่งนี้มึงต้องตื่นไปกองไม่ใช่เหรอ”
“อื้อ”
จีมินขยับไปฝั่งของตัวเองอย่างว่าง่ายก่อนจะดึงผ้าขึ้นมาห่มและมองแทฮยองที่กำลังสอดตัวเข้ามาในผ้าห่มเช่นเดียวกัน
“นอนได้แล้ว พรุ่งนี้ขอบตาดำกูไม่ช่วยกลบคอนซีลเลอร์นะ”
“ฝันดีนะแท”
คนตัวเล็กยกมือขึ้นกอดเพื่อนและส่งยิ้มไปให้แทฮยองที่กำลังเอื้อมมือไปปิดไฟโคมเตียง
“ฝันดีนะหมวย”
กลางดึกแทฮยองลืมตาขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ คนตัวเล็กจ้องหน้าเพื่อนตัวขาวที่นอนหลับสนิทอยู่ข้างๆกัน มือเรียวค่อยๆแกะมือของจีมินที่กอดตัวเองอยู่ออก
แทฮยองเคลื่อนตัวออกจากผ้าห่มด้วยความระมัดระวัง เท้าสองข้างก้าวลงพื้นโดยทิ้งน้ำหนักลงไปให้น้อยที่สุด เจ้าตัวหันมามองเพื่อนที่นอนหลับสนิทอยู่บนที่นอนอีกครั้งก่อนจะเปิดประตูออกมานอกห้อง
ปากเล็กคลี่ยิ้มออกมาเมื่อเขาเห็นไฟที่ห้องนั่งเล่นในคอนโดเปิดไว้ ซอกจินยังไม่กลับ แทฮยองเม้มปากก่อนจะถอดกางเกงนอนขายาวตัวเองออกตามด้วยชั้นในตัวบางที่เขาใส่อยู่
คนตัวเล็กเดินตรงไปยังโซฟาที่ร่างสูงกำลังนอนดูทีวีพร้อมกับกำชั้นในของตัวเองไว้ แทฮยองปากางเกงชั้นในของตัวเองใส่หน้าคนที่นอนดูทีวีอยู่ก่อนจะเดินอ้อมไปฝั่งด้านหน้าของโซฟา
ซอกจินที่นอนกระดิกเท้าอยู่บนโซฟาลุกขึ้นมาด้วยความตกใจเมื่อมีบางอย่างหล่นมาโดนหน้าของตัวเอง มือใหญ่หยิบมันขึ้นมาดูก่อนจะพบว่ามันคือกางเกงชั้นในของแทฮยองที่เขาถอดมันอยู่ทุกคืน
“ทำไมไม่กลับไปสักที”
ถึงประโยคนั้นจะดูเหมือนการไล่แต่แทฮยองกลับโถมตัวเองไปทับร่างสูงจนคนที่นั่งอยู่ต้องนอนลงไปบนโซฟาอีกครั้ง
“รอแม่หมีอยู่”
ซอกจินยิ้มกว้างด้วยความพอใจเมื่อเหลือบไปเห็นก้นกลมๆที่ไร้อาภรณ์ปกปิดกำลังโผล่ออกมาจากชายชุดนอนของแม่หมีขี้เอาแต่ใจ
“รออะไร เหรอเอาเหรอ”
มือเรียวหยิกลงไปบนหน้าอกซอกจินอย่างไม่จริงจังนักพร้อมกับยิ้มออกมา แขนสองข้างส่งขึ้นไปคล้องคอคนตัวโต ปากอิ่มเลื่อนไปจูบคนที่ตัวเองกำลังนอนทับอยู่ก่อนเขาจะส่งลิ้นของตัวเองไปในโพรงปากร่างสูง
ทุกครั้งที่สองลิ้นเกี่ยวเหย้าหยอกกันมันทำให้ก้านจิวในปากของแทฮยองขยับเลื่อนไปมาโดนลิ้นของซอกจิน ร่างสูงใช้ปลายลิ้นของตัวเองเลียเม็ดจิวในลิ้นแม่หมีของเขาไปมาจนได้กลิ่นของเลือดคละคลุ้งไปทั่วโพรงปากของทั้งคู่
“เมื่อไหร่จะอมได้สักที ใจจะขาดแล้ว”
เสียงทุ้มที่ตัดพ้ออยู่ข้างใบหูทำให้แทฮยองต้องหัวเราะออกมาพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างด้วยความพ่อใจเมื่อเห็นคนที่ดูเหมือนเสือกับถอดเล็บและกำลังอ้อนเขาอยู่ตอนนี้
“อยากได้ของดีก็ต้องรู้จักรอรู้มั้ยพ่อหมี”
แทฮยองบีบจมูกโด่งก่อนจะซุกหน้าลงซอกขอคนตัวโตและหลับตาลง มือใหญ่บีบก้นนิ่มล้นมือเบาๆก่อนจะเปลี่ยนมาตบเป็นจังหวะแทนเพื่อกล่อมแม่หมีที่ดูจะเพลียจากการที่เขาโดนรังแกในครัวเมื่อหัวค่ำ
กริ่ง
เสียงออดหน้าห้องทำให้ซอกจินที่กำลังนอนกอดคนที่นอนทับตัวเขาอยู่ต้องลืมตาขึ้นมาด้วยความตกใจเมื่อมีคนมากดออดคอนโดของแม่หมีเขากลางดึก
บางทีอาจจะเป็นแฟนคลับหรือซาแซง เขาไม่ค่อยสบายใจนักที่แทฮยองกับจีมินมีแฟนคลับเพิ่มขึ้นจำนวนมากด้วยความรวดเร็วเพราะเขาไม่สามารถควบคุมคนพวกนั้นได้
ร่างสูงดันพนักโซฟาลงไปให้มันราบเท่ากับฝั่งที่ตัวเองนอนก่อนจะค่อยๆประคองแทฮยองออกจากตัวให้คนตัวเล็กไปนอนดีๆ
ขาสองข้างยืนขึ้นเต็มความสูงพร้อมกับเดินไปหน้าประตูที่ยังมีเสียงออดดังเป็นระยะ ซอกจินเปิดไม่ออกอย่างไม่ลังเลก่อนจะนิ่งไปเมื่อเห็นว่าใครยืนอยู่
ฝั่งจองกุกเองก็ดูจะตกใจไม่น้อยที่เห็นซอกจินในเวลา ทั้งคู่มองหน้ากันก่อนจองกุกจะเอ่ยถามหาลูกแมวของเขา
“จีมินล่ะ ?”
“อยู่ในห้อง หลับแล้วมั้ง”
ซอกจินตอบพร้อมกับหันหลังเดินเข้ามาในห้อง เขาโยนเสื้อนอนที่ถอดออกก่อนหน้านี้ไปคลุมก้นของแทฮยองพร้อมกับขึ้นไปนอนกอดคนตัวเล็กไว้
แกร๊ก
จองกุกมองไปยังคนที่นอนหลับอยู่บนเตียงผ่านความมืด เขาก้าวเข้าไปใกล้เตียงอย่างเบาที่สุดก่อนจะสอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มและดึงลูกแมวของตัวเองเข้ามากอดด้วยความคิดถึง
“อื้อ”
จีมินขมวดคิ้วก่อนจะส่งเสียงในลำคอเมื่อถูกรบกวนการพักผ่อน แต่แล้วคนที่กำลังจะเคลิ้มหลับต่อก็ต้องลืมตาขึ้นมาเมื่อจมูกของเขาได้กลิ่นใครบางคนที่คุ้นเคย
“แดดดี๊”
“ขา”
แมวน้อยที่กำลังถูกรบกวนการพักผ่อนขยับเข้าไปหาวงแขนที่กอดตัวเองอยู่ จีมินยกแขนขึ้นกอดจองกุกก่อนจะซุกหน้าลงต้นคอร่างสูงและสูดกลิ่นเหงื่อที่เขาชอบดมเข้าปอด
“แดดดี๊ทำไมมาตอนนี้”
ลูกแมวที่ตอนนี้ตื่นเต็มตาผลักจองกุกให้นอนหงายก่อนจะขึ้นไปนั่งทับหน้าท้องแกร่งไว้พร้อมกับเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟให้ตัวเองเห็นหน้าร่างสูงชัดๆ
“เอาของมาคืนหนู”
“ของ ?”
“หนูใช่มั้ยที่เอากางเกงในตัวเองไปใส่ไว้ในซองเอกสารของแดดดี๊”
แพนตี้ตัวสีแดงถูกชูขึ้นมากลางอากาศทำให้คนที่แอบใส่มันไว้ในซองเอกสารของจองกุกต้องยิ้มกว้างด้วยความพอใจ
จองกุกแทบอยากหยิกก้นคนที่นั่งทับอยู่บนหน้าท้องให้ช้ำเมื่อจีมินยอมรับว่าตัวเองเป็นคนเอาชั้นในไปใส่ในซองเอกสารของเขาเอง
เขาแทบจะบ้าตายกับการขอเอกสารซองนี้คืนมาหลังจากส่งไปให้ลูกค้าแล้ว จองกุกไม่อยากคิดเลยว่าถ้าแพนตี้ของแมวน้อยเขาไปอยู่กับคนอื่นเขาจะคลั่งหัวหมุนขนาดไหน
ตุ้บ !
เขาผลักลูกแมวให้นอนหงายลงไปบนที่นอนก่อนจะตามไปขึ้นคร่อม จีมินยกขาขึ้นเกี่ยวเอวสอบไว้ก่อนจะใช้หนึ่งข้างเหยียบไปกลางหลังของจองกุก
“แล้วแดดดี๊ได้ดมมั้ย”
“อยากรู้ไปทำไมหืม”
“ดมมั้ย”
เสียงหวานถามคำเดิมซ้ำๆก่อนจะเลื่อนหน้าไปจูบปากหยักของจองกุกที่กำลังลุกขึ้นนั่งและมีเขาเกี่ยวขาคร่อมตักไว้อยู่
“ดม”
รอยยิ้มหวานระบายออกมาด้วยความพอใจ มือเล็กส่งไปปลดเข็มขัดบนกางเกงร่างสูงพร้อมกับช้อนตามองใบหน้าหล่อไปด้วย
“ถ้าแดดดี๊ดมแล้วรู้มั้ยว่าตัวนี้ใส่ไปแล้วหรือยังไม่ได้ใส่”
“ใส่ไปแล้ว”
แมวน้อยหัวเราะคิกคักด้วยความชอบใจเมื่อจองกุกดมแพนตี้ของเขาจริงๆ คนตัวเล็กรูดซิปกางเกงสเลคของร่างสูงลงก่อนจะขยับตัวไปนอนเกยคางไว้บนตักของร่างสูง
ตาเรียวมองบ็อกเซอร์ผ่านรอยแยกของซิปอย่างอาลัยอาวรณ์เมื่อเขาคิดถึงมังกรตัวโปรดที่กำลังนอนหลับอยู่ใต้บ็อกเซอร์
จีมินส่งนิ้วไปนวดคลึงส่วนปลายผ่านเนื้อผ้าก่อนจะซบแก้มลงบนตักคนตัวโตและหลับตาลงด้วยความเหนื่อยที่สะสมมาตั้งแต่ตอนอยู่กองละคร
“คิดถึงมากเลยเหรอ”
“อื้อ จีมินคิดถึง”
ใบหน้าหวานเลื่อนไปซบกลางรอยแยกของซิปกางเกงก่อนจะถอนหายใจและหลับตาลงจนจองกุกต้องหัวเราะให้กับท่าทางน่ารักนั้น
“นอนพักซะแมวน้อย แดดดี๊คิดถึงเลยมาหา”
“แดดดี๊นอนกับหนูได้มั้ย นะ นะ”
ดวงตาเรียวที่ช่ำเยิ้มเพราะความง่วงฝืนเงยขึ้นมองจองกุกก่อนเจ้าตัวจะอ้อนขอในสิ่งที่ต้องการ
“แดดดี๊ไม่ไปไหนหรอก เดี๋ยวพรุ่งนี้จะไปส่งที่กองด้วย นอนซะ”
ก้านนิ้วยาวสางเส้นผมสีสว่างที่โคนเริ่มมีสีดำให้เห็นอย่างเบามือ ลมหายใจอุ่นๆที่เป่ารดกลางลำตัวทำให้จองกุกต้องส่ายหน้าให้กับลูกแมวหวงของเล่น
มือใหญ่ประคองใบหน้าน่ารักออกมาจากตักก่อนจะช้อนตัวจีมินให้นอนหนุนบนหมอนดีๆ หลังจากจัดท่าให้คนตัวเล็กได้จองกุกก็สอดตัวเองเข้าไปในผ้าห่มพร้อมกับประคองศีรษะของคนที่หลับอยู่ให้มาหนุนแขนตัวเอง
“แดดดี๊”
“ว่าไงแมวน้อย”
“ขอบคุณนะที่มา”
จีมินซุกตัวเข้าหาอ้อมกอดอุ่นๆของจองกุกก่อนจะระบายยิ้มออกมาทั้งๆที่ยังหลับอยู่ ใบหน้าน่ารักซุกเข้าไปในต้นคอของจองกุกก่อนจะหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า
_____
Talk Talk
น้องหมวยกับคุณคิมจะขาดใจตายแล้ว
สกรีม #กุกมินเล่นเซ็กส์