38-Р ХЭСЭГ
.... : унтаж байсан юм уу?
Би бараг л хоолойг нь таниж байх шиг байлаа...гэхдээ ингээд залгаж байгаа нь сонин бөгөөд эвгүй мэдрэмжийг өгч байв...
Би гадарлаж байсан ч итгэлгүйхэн : хэн бэ?
... : би л байна штээ "инээх"
Би : "нэрийг нь хэлэх"?
... инээсээр : тиймээ
Би : а-аан...
... : юу хийж байгаа юм ?
Би : умм...хүн хүлээгээд л...
... : ааая найз залуу малуу юм биш биз дээ
Би багахан инээсээр : ммм....
... : оооон...зөөзөөзөө өөр юу байна даа? Өдөр яарч байсан болохоор нээх сайн чамайг харж чадаагүй юм байна "инээх"
Би : сураад л амьдраад л..тиймэрхүү л харин чи?
... : адилхан л байна. Хэзээ буцах юм?
Би : удахгүй ээ 7 хоногийн дараа ч юм уу мм тэр хавьцаа л байх
... : мммм би ч бас тэр хавьцаа л буцах байх өөр тэгээд хаана сурж байгаа гэлээ?
Би : соган...чи мэдэхгүй байх даа
... : харин тиймээ яаж ч мэдхэв дээ хэхэ...
Би : хэхэ... "чимээгүй инээмсгэлэх"
Үнэндээ ингэж удаан хугацааны дараа бид холбогдож байгаа болохоор үнэхээр эвгүй байсан ба зүгээр л зүгээр л өнгөрсөнийг санаглзуулан сэтгэл санааг минь үймүүлж эхлэх мэт болж байлаа...
Түүний дууны өнгөнөөс сонсоход ч тэр аль болох юу ч болоогүй мэт яриж байгаа ч эвгүй байгаа мэт байх шиг байв... бид хэсэг чимээгүй утсаа барисаар таг чиг болчихов
... : .......
Би : ...........
.... : байна уу хэхэ
Би : ммм...
.... : юм дуугар л даа хэхэ
Би : умм...хэхэ сайн байсан биз дээ өнгөрсөн хугацаанд...
... : үгүй ээ яахав тийм ч сайн биш
Би : хэхэ
... : хэдэн жил өнгөрсөн бэ
Тэр гэнэт яагаад ингэж сэтгэл өвтгөм хариулт бас асуултуудыг тавиад эхлэх нь энэ вэ...
Би санаа алдсаар толгой сэгсэрсээр : мэдэхгүй ээ
... : хэхээ гэхдээ одоо бид тийм зүйлсийн талаар яриад яахав дээ тийм биз дээ хэхэ
Би : ммм...тхххх
... : заа тэр ч яахав..юуу чи хямдхан хөлсний байртай газоууд мэдэхгүй биз??
Би : умм...за байз харинээ сайн мэдэхгүй юм байна аа
... : юу юу чии сургуулийнхаа дотуур байранд байгаад байгаа юм уу
Би : гүүгүү..би хөлсний байранд "инээх"
... инээсээр : тэгээд наана чинь хаана юм бэ? Хөлслүүлэх өрөө нтр байдаг юм уу? би харин ахтайгаа ирээд одоогоор буудалд л байгаад байгаа жоохон удах болохоор хямдхан байр хөлслөх гээд л..
Би : ааан...гэхдээ энэ чинь орон сууц болохоор бараг хөлслөх байр их ховорхон гардаг юм аа
... : ммм...харин гадуур хайна гэсэн ч төөрчих гээд хаанаас нь эхэлж яаж үзэхээ ч мэдэхгүй бүр балараад л хэхэ
Би : би найзаасаа асуугаад өгөх үү маргаашнаас " эйшшш яагаад ингээд хэлчихэв дээ..."
... : өө ёстой тэгвэл баярлах л байна хэхэ
Би : мм..тэгээд хэлье
... : заазаа...унтлаа юу? Би эсвэл сэрээчихэв үү?
Би : хүн хүлээж байгаа болохоор-
... : өө тэглүү заазаа..тэгвэл яриарай
Би : ммм
... : сайхан амраарай
Би : ммм...
Утас ч удалгүй тасарлаа...би ч утсаа хажууханруугаа шидчихээд шал ширтсээр санаа алдан суулаа...юу гээч нь вэ...хаанаас ч юм хамаг байдаг сэтгэл санаа үймэрчихлээ..
Гэхдээ нэг зүйлийг мэдэрлээ...хэрвээ хэдэн жилийн өмнө бид ингэж тааралдан улмаар надруу ингэж ярисан бол магадгүй би тэр үед догдолж баярлах байсан ч харин одоо бол тэр мэдрэмжүүд алга...Тэгэхлээр би түүнийг үгүйлэхээ болисон гэсэн үг бас бас хамгийн чухал нь надад найз залуу минь байна...намайг гээд ирэх Сэүн минь байна шүү дээ...
Гэвч сэтгэлд нэг л зүйл зовиурлаад эхэлээ...үнэхээр юу гэдгийг нь мэдэхгүй ч...
Би ийш тийш хөдөлсөөр : ааа дургүй хүрмээр юм...яагаад одоо гарж ирчихээд хүнийг сэтгэл санаааг учир нь олдохгүй буснулиаад тэгээд харсан юм бол чимээгүй л явна биз дугаар авч залгаад эйшшшш ЁСТОЙ НЭГ "өрөөгөөр дүүрэн орилох"... "тэгснээ гэнэт нөгөө өрөөнд Мёнхи унтаж байгааг санан амаа даран том нүдэлсээр өрөөнийхөө хаалга руу харлаа"
Би шивнэсээр : ёстой нэг...
***
Маргааш нь ч босон Мёнхиг Минжүн ирж авсаар би ч тэр өдөр нь Луханы цагийн ажилруу очихоор гэрээсээ гарлаа...Сэүн дахиад л аавынхаа ажлыг хөөцөлдсөөр явж байгаа гэсээр өглөө залгасан юм...
Би ч хаалгаа түгжчихээд доошоо шатаар бууж байтал 2 давхарын айлын хаалга нь онгойлттой байх ба онгорхой хаалгаар том тавилгыг хэдэн ах нар өргөсөөр гарж ирж байлаа...Харин тэр хэдэн ах нар миний хажуугаар зөрсөөр миний урд гаран том шкафаа шатаар буулгаж байх нь тэр...мэдээж болгоомжтой байхын үүднээс тэд удаан явж байсан ба надад хажуугаар нь зөрөөд гарах зай байхгүйн улмаас би хэдэн шатны ард аажуухнаар явж байлаа...
Төд удалгүй доороос : өө алив ах нь ах нь "гээд мөн шкафыг хамт өргөлцсөөр явав...тэр ах миний мэдэх энэ хоёр давхарын айлын эзэн байх ба Мёнхи бид 2 энэ байранд багагүй удаан хугацаанд амьдарч байсан болоод ч тэр энэ ахтай хааяа мэнд устай явдаг юм"
Удал ч үгүй тэд орцноос гарсаар тэр ах ч шкафаа нэг том нүүлгэлтийн машин гэмээр машинд ачуулаад өөдөөс алхаад ирж байлаа
Би багахан инээмсгэлээд : сайн байна уу
Ах : өөө сайна уу
Би инээмсгэлээд : юуу... "гайхсаар" нүүж байгаа
Ах : өө харин тиймээ бид нүүж байна хэхэ
Би : ааан... "гэтэл гэнэт гайгүй үнэтэй хөлсний байр асууж өгнө гэсэн санаанд буугаад ирлээ"
Ах : жаахан харамсалтай ч бид явж байнадаа хэхэ
Би : ааан...заа баяртай "бөхийх"
Ах ч инээмсгэлсээр : заа баяртай гээд хажуугаар зөрлөө..
Би ч асуух үгүйдээ эргэлзсээр удалгүй араас нь хэлж орхилоо..
Би : нөгөө өршөөгөөрэй
Ах эргэж хараад : за дүү
Би : тэгвэл энэ байраа түрээслүүлэх юм уу?
Ах инээсээр : яасан Мёнхи та 2 түрээслэх нь үү "инээх"
Би инээсээр : үгүй дээ харин-
Ах : хэхэ түрээслэхээр зар тависан л байгаа...орцны үүдэн дээр ч бас нэг байгаа байх найз нөхөддөө санал болгох гэж үү
Би : харин тиймээ хэхэ
Ах : тэгвэл сайн л байна гайгүй бас үнэ нь ч тэр гайгүй гэж хэлээрэй аягүү хаха
Би инээсээр : заа
Ах : за тэгвэл "эргэж харсаар орцруу орох"
Би ч хэсэг чимээгүй зогсож байгаад удалгүй орцны тийшээ очин наасан зарыг нь аван цүнхлээд Луханы ажилруу явлаа...Замд автобусанд хэлэх үү байх уу яах уу гэсээр бодол болсоор явж байв...Манай байранд байр байна гээд залгах хэрэг үү гэхдээ яагаад тэгэж их хүсэхгүй байгаа юм болоо эсвэл зүгээр л тэр өөрөө олно биз дээ гэсэн ч дээ хөлөө олоход хэцүү байгаа хүнд тусалвал ч эйшш тэгсэн ч... ааа ёстой нэг яавал дээр юм болоо
Удал ч үгүй Луханы ажилдаг кафен гадаа ирсээр би Луханыг ч харалгүй шуудхан ороод нэг ширээний ард очоод ширээг нь дэрлээд суучихлаа
Би ширээг нь дэрлэн нүдээ анин амандаа бувтнасаар : миний амьдрал гэнэт яагаад ийм адал явдлаар дүүрчихэвээ мм? Хэдэн жил анир чимээгүй явж байсан байтал аахүүү "санаа алдах"
Гэтэл үсэн дээр минь хэн нэгэн хуруугаараа товших мэт болон би гайхсаар босоод суувал Лухан урд минь сууж байх ба надад миний урдхан шейк авчраад тавичихсан байв
Би бага зэрэг инээмсгэлээд : юу вэ чи
Лухан инээмсгэлээд : юу вэ юу болсон юм
Би толгойгоо сэгсрээд : мэдэхгүй ээ "щейкийг нь соруулаар уух"
Лухан зөөлөн харсаар : чи ойрд их нууцтай болсон шүү
Би уухаа зогсоон Луханруу харан зөөлөн инээмсгэлээд : ажил чинь дуусахаар ярилцацгаая
Лухан : окей болж байна би өнөөдөр эрт тарна хүлээж байх зуураа юу идмээр байна?
Би төв царайлсаар : бүгдийг нь
Лухан инээсээр : ойлголоо өөрөө мэдээд аваад ирье "боссоор хажуугаар зөрсөөр явах"
Би араас нь багагүй дуугаа өндөрсгөөд : хөөе би зүгээрээ
Лухан эргэж харан : чшш "эргэж харсаар кассруугаа явах"
Би ч инээмсгэлсээр цонхруу харан гудамжаар явж буй хүмүүсийг харлаа...Зүгээр сууж байхаар Сэүнрүү смс бичдэг юм билүү гээд цүнхээ ууталтал түрүүний зартай цаас байхыг олж харлаа...Утсаа тэрхүү зартай гаргаж ирээд үнэндээ залгаад хөлсний байр олсноо хэлэх үү эсвэл үгүй юу гэж тээртэж бодоод л байв..
Би : үнэхээр яавал дээр юм болоо...
Гэхдээ би яагаад өгөхөөсөө эмээгээд байгаа юм?? тиймээ тийм ингэхэд юундаа ммм тийм биз дээ ? надад түүнээс зугатаад байх шалтгаан байхгүй өмнө нь хийсэн буруу байхгүй эсвэл царайг нь харж болохгүй ичгүүртэй хэрэг байхгүй байтал эсвэл би дахиж хараад сэтгэл минь хувирчих болов уу гэсэндээ айгаад байгаа юм уу...аххх сүүлийн өгүүлбэрийг хэлээд үнэндээ яг л хариултаа олсон мэт болчихов...
Тийм байна тэр надтай эргэж холбогдон одоо бүр байранд минь ирж байна энэ нь түүнийг дахин харж болзошгүй тиймээс ч миний сэтгэл эргээд хувирчихвий би энэнээс л айсан юм байна..гэхдээ яагаад би одоо түүнд хайртай биш , сайн биш байхад шүү дээ...
Гэхдээ эцсийн бөгөөд сүүлийн удаа өөрийгөө сориод үзье...энэ удаад айж байгаа ч даваад гарах хэрэгтэй байх...би ч тэр урам зориг итгэл ороод явчихав...бүхэл бүтэн би СЭҮНД ХАЙРТАЙ ГЭЭД ХЭЛЧИХСЭН ХИРНЭЭ ЯАГААД ТҮҮНТЭЙ ТААРАЛДАХААСАА ЗАЙЛСХИЙХ ЁСТОЙ ГЭЖ..???
Би өчигдөр залгасан дугаарлуу залгатал хэд дуудаж байгаад авчихав..
Би : хөлсний байраа олсон уу?
... : сайна уу ч байхгүй "инээсээр" үгүй ээ хаанаас олохов дээ
Би : юу гээч миний амьдарч буй орон сууцанд нэг айл өнөөдөр нүүгээд гарч байна лээ тэр айл хөлслүүлнэ гэсэн
... : ХҮҮЕ ТИЙМ ҮҮҮ
Би : ммм гайгүй ч үнэтэй гэж хэлсэн. Би чамруу дугаарийг нь явуулчихье тэгээд залгаад-
... : байз байз байз Солонгос юм уу Монгол юм уу?
Би : солонгос
... : ээээ би сайн ойлгохгүй байхдаа...заа ахаар ирэхээр нь л яриулчихье бас хаана гэлээ
Би санаа алдаад : би хаяг бас утсыг нь явуулчихье
...: заазаа
Би : за "таслах"
Би ч таслаад хаяг холбогдох дугаарыг нь явуулчихаад байж байтал эргээд түүнээс надруу баярлалаа...гэхдээ чи хаана байгаа юм хаха гэсэн смс ирлээ
Би амандаа бувтнасаар : юу вэ энэ одоо "хөмсгөө зангидах"
Гэтэл зөөгч надад хэдэн амттан авчирч өгсөөр урд тавих ба би ч гайхсаар кассан дээр зогсох Луханруу харвал надруу харан инээмсгэлээд идээрэй гэж амны хайрцагаар хэлж байв..
Би ч хариу инээмсгэн толгой дохичихоод эргэж харсаар утасруугаа харлаа
Би :хариу бичих хэрэгтэй юу хэрэггүй юу?
" Бас хэрвээ хөлсөлхөөр болвол надаас хаана байдаг талаар асууж би хэрхэн ирэхийг нь-БАЙЗ ИНГЭХЭД БИ ЯАГААД ТИЙМ ЗҮЙЛ ХИЙЖ ӨГНӨ ГЭЖ БОЛЬДОО ОДОО ҮЕД ТЕХНОЛОГИ ЯМАР АЙХТАР ХӨГЖЧИХСӨН БАЙГАА БИЛЭЭ ДЭЭ GOOGLE MAP эсвэл газрын зураг худалдаж аваад тэгээд англи хэлээр хүнээс асуугаад ирнэ биз.."
Би ч санаа амарсан байртай урдахь амттанаа идсээр : надад ямар хамаатай гэж...
Гэхдээ л өчигдөрхөн сэтгэл санаагаар унаад байсан хүн нь хэн билээдээ...ингэж янз янз байх гэж...
***
Луханы ажил тарчихсан бид тэдний ажлаас гараад нэгэн цэцэрлэгт хүрээлэнгийн усан оргилуурын ойролцоох сандал дээр лаазтай жүүс барисаар сууцгааж байлаа
Би жүүсээ уух Луханруу төв царайлан харсаар : миний анхны хайр гараад ирсэн
Лухан ч шууд сонссон даруйдаа ууж байсан жүүсээ уухаа зогсоон хахаж ханиалгах нь тэр..
Би инээсээр : ёстой нэг... "цүнхээ уутлан хуурай салфетки гаргаж ирж өгөх"
Лухан салфетки аван амаа арччихаад надруу харан : юу?
Би : өчигдөр тааралдсан
Лухан ярвайсаар : чамд чамд анхны хайр байдаг байсан бил үү?
Би инээсээр Луханыг цохиод : яа чи мэднэ штээ би дээр нэг яриж байсан..
Анх Солонгост ирэн Лухантай дотно болж эхлэх үедээ бид тэр талаар ярилцаж байсан билэээ
Лухан гэнэт чухал царайлсан бага зэрэг ярвайсаар : ямар амьтан байлаа?
Би инээгээд : хөөе амьтан байхдаа хахаха
Лухан : хаанаас хэзээ гарж ирсэн юм?
Би : өчигдөр...Минжүн Мёнхи Сэүн бид хэд кафед сууж байхад санаандгүй таарчихсан
Лухан харцаа зөөлрүүлсээр : сэтгэл санаа?
Би : мм? "гайхсаар харах"
Лухан : мэдрэмж ямар байна гэж байна?
Би ч Луханаас харцаа салган усан оргилуур руу харсаар : умм...нэг тийм... "усан оргилуур нэг доошлон нэг дээшлэн янз янз хөдөлж байв" яг энэ усан оргилуур шиг
Лухан гайхсаар : нэээ? "надруу ч тэр усан оргилуурлуу хачин харах"
Би оргилуурлуу харсан хэвээр санаа алдан : нэг бол бүх дурсамжууд болон тэр үед мэдэрч байсан мэдрэмжүүд дахин мэдрэгдэж мөн бодогдон сэтгэлийг минь бусниулан нураагаад л...нэг бол тэр бүгд ямар хамаатай гэж одоо бүгд өнгөрсөн байхад түүнээс зайлсхийх шалтгаан байхгүй надад Сэүн байсаар байтал тэр надад огтхон ч хамаагүй гэж анхаарахаа болиод л "Луханруу хараад гараа дээш доош хөдөлгөн" ингэж дээш доош хэлбэлзээд байна би яах уу?
Лухан надруу зөөлөн харсаар : Хэсү-яа угаасаа бид мартаж чадахгүй шүү дээ
Би: мм?
Лухан : тэр бүх дурсамж болон мэдрэмжүүдийг яаж мартаж чадна гэж? Арилгаж ч юм уу март гэж хэллээ гээд энэ тархи гүйцэтгэнэ гэж үү үгүй шүү дээ. Тэрхүү дурсамжай адилхан ойролцоо зүйл тохиолдмогц бидний зөвшөөрөлтэй зөвшөөрөлгүй өнгөрсөн бүхэн өөрийн эрхгүй л орж ирдэг биз дээ "инээмсгэлэх"
Би инээмсгэлсээр : мм..
Лухан : тиймээс тэгэж эргэж бодогдож байгааг бид яаж ч чадахгүй. Зүгээр л нэг хэвийн эргэн саналт мм?
Би : тийм юм байна
Лухан : Хэсү-яа өнгөрсөн бүхэн үхмэл байдаг болохоор хойшоо эргэж харж сэтгэлээ санаагаа нураах хэрэггүй... харин ирээдүй бол ямар ч үед байдаг зүйл ойлгож байна уу
Би шууд л Луханыг тэврээд авчихав..
Би : энэ чинь л үнэхээр миний найз даа...би яагаад иймхэн зүйл бодож чадсангүй вэ
Лухан намайг эргүүлэн тэвэрсээр : чамд хэтэрхий их асуудал байгаа мэт байгаа болохоор л тэр
"Тиймээ би зүгээр л өнгөрсөнөө эргэн дурссан. Харин эргэн дурсаж санахын зэрэгцээ дахин тэр хүн дээр очих талаар бодоогүй , дахиж тэр хүнээс догдлолыг ч тэр авах юмсан гэж бодоогүй , эргэн санаж дурсамжаа сөхөхдөө ганц ч удаа энэ сэтгэл минь зүрх минь хүчтэй цохилж тэр хүнд ямар нэгэн сэтгэлтэйг илтгээгүй...үгүй ээ бүр илтгэх байтугай өчүүхэн ч догдолж цаашид эргээд очих тал дээр бодогдоогүй юм байна шүү дээ...эцсийн эцэст би зүгээр л хэдэн жилийн өмнөх дурсамжаа сөхсөн төдий өөрөөр хэлбэл тэгэхэд тэгсэн билээ ингэж л бодсон юм байна..."
Би Луханыг тависаар : гэхдээ жаахан айсан
Лухан : юунаас?
Би : эргээд өөрчлөгдөхвий гэдгээс
Лухан толгой сэгсрээд : ани..би 100 хувь бишээ бүр 10000 хувь итгэлтэй байна. Тийм зүйл болохгүй яагаад гэдгийг хэлэх үү учир нь чи "надруу ойртон шивнээд" У СЭҮНД УХААНГҮЙ ДУРАЛЧИХСАН "инээмсгэлэх"
Би ч инээмсгэлсээр : Лухан??
Лухан : Сэүнрүү харах харц , Сэүнд хандах хандлага , Зүгээр л Сэүн хажууд чинь байхад хүртэл , чи хичнээн өөр харагддаг гээч би яг ийм тийм гээд онож хэлж чадахгүй ч чи түүнийг онцгойгоор хардаг чинь илт байдаг
Үүнийг нь сонссон миний цус дээшлэх мэт санагдаж , халууцаж , хацар халуу төөнөөд , ичээд ирэх нь тэр..
Би инээмсгэлсээр : би үнэхээр тэгэж харагддаг юм гэж үү?
Лухан : Сэүнтэй хамт байсан цагаасаа хойш чи ч тэр ялимгүй өөрчлөгдсөн шүү дээ
Би : "чимээгүй инээмсгэлэх"
Лухан : айж байсан гэсэн үү? Ээе чи надаар хулчгар гэж дуудуулахыг хүсээ юу? Хэрвээ айж байвал нэг тулаад үзэх үү?
Би инээсээр : тэрийг нь мэдээд тэр аль хэдийн амьдарч байгаа байранд минь байр хөлслө гэж байгаа
Лухан гайхсаар : өө тийм үү
Би : умм...
Лухан : окей болж байна..гэхдээ мэдээж харах бүртээ ч юм уу тааралдах бүртээ чамд юу ч болоогүй мэт мэдрэмж төрөхгүй Хэсү-яа. Өнгөрсөн чинь эргэж санагддагаараа санагдаж дурсамжууд чинь орж ирэх байх харин энийг түүнийг гээд сэтгэл минь өөрчлөгдөж байна , би арай одоо хүртэл сэтгэлтэй ч юм уу иймэрхүү зүйлүүдтэй андуурч , холиж болохгүй ойлгож байна уу
Би : ммм тийм юм байна...
Лухан : зүгээр л дурсамж сөхөгдөж байна тэгэхэд тэгэж байсан билээ
Би : ммм
Лухан : анхны хайр хэдэн жилийн өмнө цэг тавиад дуусчихсан араас нь бичигдэх боломжгүй учир нь цэгийн ард Сэүн та хоёрын түүх аль хэдийн бичигдээд эхэлчихсэн гэсэн үг "инээмсгэлэх"
Би ч бүр баярласаар нүүр дүүрэн инээмсгэлээд : чамтай ингээд ярилцчихсан чинь би бүр ч итгэлтэй болчихлоо...бүгд хэдэн жилийн өмнө дуусан гэдгийг..харин Сэүнийг санаж байна "инээх"
Лухан инээмсгэлсээр : дараа хоол авж өгнө шүү
Би: одоо идэцгээе л дээ
Лухан : одоо юу?
Би : тиймэ одоо
Лухан байгаа газараа хуруугаараа заасаар : яг энд одоо юу "инээх"
Би инээсээр : маяглаад л явцгаая
Лухан боссоор : окей дараагийн удаа цаг авах хэрэгтэй шүү толгой жаахан өвдөж байх чинь ээ "тоглох"
Би инээсээр Луханаас сугадсаар алхаад : мм тэгье ээ
Лухан : бас цагийн 40000 вон
Би : яаа тийм хачин үнэтэй байхдаа хаха
Лухан : окей окей чи надад арай өөр хүн болохоор ви ая пи үйлчлүүлэг бол мм?
Би инээсээр : thank you thank you
***
Лухан бид хоёр хооллочихоод тэр намайг гэрт минь хүргэж өгөхөөр бид замдаа Лухан жолоо барисаар явж байлаа...
*Луханы утас дуугарах*
Би Луханы утсыг харвал Сэүнни гэж тэмдэглэгдсэн-юу вэ Сэүн залгаж байв..
Би гайхсаар : өө Сэүн байна
Лухан : авчих..чанга яригч дээр нь тавиад
Би : мм..
Би ч утсыг нь авлаа
Сэүн : өө хён Хэсү-тэй хамт байгаа биз дээ? Хаана явж байна?
Би : "чимээгүй сонссоор инээмсгэлэх"
Лухан жолоогоо барисаар : ммм найз охинтой чинь болзчихоод одоо гэрлүү нь хүргэж өгөх гээд явж байна
Сэүн : юу вэ энэ ах инээд хүргэж байх чинь ээ
Лухан : болзоогооо эхнээс нь авахуулаад дуустал нь хийх хэрэгтэй биз дээ "инээх"
Сэүн инээсээр : ааа ёстой нэг...яг хаана явж байна
Лухан : өөө бараг л ирж байна
Сэүн : окей окей аюулгүй буулгаж оруулж өгөөрэй
Би ч ярианд нь оролцсоор : чи ирж оруулж өгөх хэрэгтэй биз дээ хөөе хаана байгаа юм? смс-нд хариу бичихгүй утсаа ч авахгүй !!
Сэүн цочсоор : үү..яа чи юу вээ "инээх"
Би : чанга яригч дээр нь байна шүү би бүгдийг сонссон
Сэүн инээсээр : би чамаас Лухан хёнтой уулзаж байна гээд смс аваад ууралчихсан байгаа шүү мэдэж байна уу
Лухан залхасан байртай : за залуусаа боль л доо зүгээр таслаа тасал тасал
Би инээсээр : өнөөдөр ирэх юм уу?
Лухан : аа битгий ир битгий ир
Сэүн инээгээд : мм очно оо 30 минутын дараа оччих байх
Би : тэгвэл залгаарай
Сэүн : мм тэгьеээ
Лухан : за тасал тасал тасал хахаха
Сэүн : хаха болгоомжтой явцгаагаарай тасалаа
Би : ммм... "таслах"
Бид ч явсаар удал ч үгүй байрны гадаа ирсээр Лухантай салах ёс гүйцэтгэчихээд гэрлүүгээ орлоо.
Гэртээ ортол Мёнхи Минжүн хоёр байсан ба Минжүн үнэндээ Мёнхиг бие давхар байгаа болохоор нь салж чадахгүй байгаа бололтой
Би Сэүнийг ирэхээр эргээд гарах байх гэсээр хувцасаа солиолгүй бид 3 галзууханд жимс идсээр сууж байлаа
Би : би үнэхээр Сэүнийх рүү явахгүй бол Минжүн Мёнхитой байхыг их хүсэж байгаа бололтой хаха
Мёнхи : "инээх"
Минжүн : яг голыг нь олоод хэлчихлээ
Би : миний хэлж байгаа гэрээсээ явж байгаагийн арай соёлтой хэллэг нь байх тийм үү
Мёнхи : зүгээр л гурвуулаа амьдарвал яаж байна "инээх"
Минжүн : Сэүнийг дуудаад 4үүлээ "4н хуруугаа гозолзуулах"
Би : "инээмсгэлэх"
Нээрээ л бодсон Минжүн Мёнхитой байхыг цаг тутамд хүсж Мёнхи ч тэр түүнтэй хамт байхыг хүсэж байгаа байхдаа...учир нь тэднийг холбох нандин зүйл Мёнхигийн гэдсэнд байгаа шүүдээ..
Би ч боссоор өнөөдөр гэртээ биш Сэүнийд очиж хононо гэсэн шийдвэрийг дур мэдэн өөрөө гаргаж бага сага солих хувцас мөн гоо сайхны хэрэглэлээ бэлдээд түрдэг том чемоданд хийгээд үүдэнд тавьчихлаа
Минжүн Мёнхи хоёр зочны өрөөнд зурагт үзэж байх ба надруу хоёул том нүдэлсээр харж байв
Би Минжүнрүү хараад : ганцааранг нь орхиод үзээрэй үхнэ шүү
Минжүн том нүдэлсээр миний ачаа болон надруу хараад : яа чи үнэхээр
Би инээмсгэлээд : тиймээ...Сэүн үгүй гэсэн ч би дийлэх болно
Мёнхи : Хэсү-яа "гайхах"
Би : ээе угаасаа надад явахад минь үлдсэн хугацаа бага байна шүү дээ...Сэүнтэй өнгөрөөх хугацаа ч жаахан үлдчихсэн байна. Бас та 2 одоо бараг л гэр бүл болчихсон болохоор одооноос нэгнээ арчлаад мм?
Минжүн : тэгсэн ч..
Би жигтэй харсаар инээмсгэлэн : худлаа дотроо бөөн баяр болоод дуртай байгаа юм байж ёстой нээрээ хаха
Мёнхи : Хэсү-яа уучлаарай бас баярлалаа гэх үү ёстой нэг
Би Мёнхи дээр очин хацарнаас нь чимхээд : хоёулаа хэрэггүй дээ би хэлүүлтгүй бүгдийг ойлгож байна
Минжүн гараа атган надтай цохиод : күүл байлаа "инээх"
Би инээсээр : ёстой нэг..
*утас дуугарах"
Би ч харвал Сэүн залгаж байв...
Би : өө Сэүн ирчихэж би явлаа
Тэр 2 : яриарай ирж байна шүү бүр яваагүй шүү ойлгож байна уу? мм? Гэх мэтээр ард ярисаар хоцорлоо
Би ч тэр чемоданаа түрсээр шатаар барисаар буун удалгүй дахин чирсээр орцноосоо гартал Сэүн цаана байх зогсоол дээр машинаа налсаар күүл гэгч нь зогсож байлаа
Би нүүр дүүрэн инээмсгэлсээр түүнийг зүглээд алхаж байтал тэр надруу харан инээмсгэлснээ миний чемоданруу харан инээмсгэлэл нь ууссар гайхаж харах нь тэр..
Би урд нь очиж зогсоод шууд л Сэүнийг тэвэрлээ
Сэүн намайг тэврээд : ммм мм..гэхдээ "намайг тавиад миний чемоданруу хараад" юу вэ? "намайг нэг бүрчлэн харснаа орон сууцруу хараад" чи хаашаа? Юу? Яагаад?
Би юу ч болоогүй мэт инээмсгэлсээр : би гэрээсээ явж байна
Сэүн : юу? "төв царайлах"
Би : нүүж байна...чиний гэрлүү "инээх"
Сэүн итгэж ядсан байртай инээгээд : юуу??...