"Jeno, samahan mo ako." Tapos na ang klase at nasa may Quadrangle kami nila Jeno at ng tropa dahil wala pa kami lahat balak umuwi.
"Saan sa simbahan ba?" He asked as he looked at me.
Hindi. Sa ampunan." I said na medyo problemado.
"Oh? Eh bakit ganyan mukha mo? Para kang natatakot." He asked.
Napahinga ako ng malalim. "Namimiss ko na sila Sister Anna. Bumili nga ako kahapon ng pangnoche buena sana nila para sa pasko worth 10K na binigay ni Daddy dahil nabanggit ko nga ang tungkol sa ampunan.
Kaso natatakot ako sa puwede nilang isipin pagkakita sakin. Baka isipin nila nagladlad ako or what, hindi naman sila naniniwala ng goblin things. At baka mag iba ang tingin nila sakin pag nalaman nilang naniniwala ako sa devil creatures gaya nun.
"Natatakot ako, Jeno." I admitted.
Humawak siya sa kamay ko kaya napaharap ako sa kanya.
"Sabihin natin ang totoong nangyari. Naniniwala akong maniniwala sila sayo dahil sila nagpalaki sayo. Tsaka hindi kita pababayaan." He smiled.
Napangiti din ako at kahit paano ay narelieve sa sinabi niya. Napayakap ako sa kanya.
"Salamat sa di mo pang iiwan sakin, Jeno." I told him habang hinahaplos niya ang buhok ko.
"Nasabi ko na bang di kita kayang iwan?" He lifted my facs then we chuckled both.
"Hoy maaga pa wag kayong maharot dyan!" Sigaw ni Mark kaya nagtawanan sila Chenle. Nakatingin pala sila samin kaya napahiwalay ako kay Jeno.
"Anong problema mo ba?" Pabirong tanong din ni Jeno.
Hindi nagtagal ay umuwi muna kami ni Jeno at kinuha iyong ibibigay ko kina Sister Anna. Naisipan din ni Jeno na bumili ng ilang pambatang damit at sapatos para sa mga bata sa ampunan kaya pumunta rin kami sa isang mall at bumili nun.
Dumiretso na kami sa ampunan pagkatapos doon at ng bumaba kami mula sa kotse ni Jeno, dala ang mga ibibigay namin sa kanila, ramdam na ramdam ko na iyong pangamba sa dibdib ko.
Naramdaman ko ang paghawak sa balikat ko ni Jeno kaya napahinga lang ulit ako ng malalim.
"Jaemin, ikaw ba yan?" Naulinigan ko ang isang pamilyar na boses na pasalubong samin kaya napatingin ako rito.
"Sister Anna .." nanginginig kong sabi.
Ngumiti siya ng mapakla.
"Totoo nga ang balita. Dibale na, basta alam kong mahal mo ang di-"
I cut her off. I took her left hand as i said, "Hindi ka maniniwala sa totoong nangyari sakin, Sister."
Nagkatitigan kami ng malalim. Hindi namin napansing nakatitig pala samin ang ibang bata at madre sa malapit.
"Mabuti siguro kung mauupo muna kayo sa loob. Tara." She said at niyaya kami sa loob. Tiningnan ko si Jeno at tinanguan niya lang ako.
Nang makaupo kami, "Naaalala mo pa ba si Nana? Iyong maputing babae noon na maganda, na mahaba ang itim na buhok at laging nakaputi?"
"Iyong mukhang multo?" Sister asked.
"Oo. Isa siyang .. goblin." I said.
Nung una ay tinitigan ko lang siya.
"Sabihin mo nalang ang totoo, Jaemin. Matatanggap ko naman eh." Pilit niya.
"Kailan ba ako nagsinungaling sayo?" I told her seriously.
Doon siya natigilan.
"Kung naaalala mo, namatay nun si Jeno. Napakalaking balita nun diba?" I told her at napatingin kami pareho kay Jeno na ngumiti lang samin pareho.
"Nabuhay siya ulit dahil kay Nana. Ni-restore niya ang buhay ni Jeno at pati ni .. Matt." I said.
Her eyes suddenly widens up. "Seryoso ka ba?"
I nodded. "Napakahirap paniwalaan nito, but miracles are real with them."
"Hindi ko alam na totoo pala ang mga goblins." Wika niya.
"Nung sinabi ni Nana sakin na goblin siya, di ako naniniwala din. Pero ilang beses siyang nagpakita ng patunay sakin. Ilang beses niya akong niligtas, at nagbago din amg hitsura niya ng maglaon. Nagiging berde ang mata niya, pati ilang strands ng buhok niya, nagiging visible ang green and black veins niya sa leeg, may itim siyang malaking pakpak at ang braso niya, nagiging berde din." Paliwanag ko pa.
"Siya ba ang gumawa sayo nito?" She asked.
"Oo. Ang sabi ng propesiya, lahat ng goblin na nakakarating sa mundo natin at nakakabalik sa mundo nila, nag iiwan sila ng isang surpresa sa napipili nilang tao. Nagtatanim sila sa mga napipili nilang tao at magkakaroon ng pagbabago sa katawan at buhay ng taong iyon pagkalabing-walong gulang nito. Meron yung iba ay namamatay, nagkakaroon ng malalang sakit, o di kaya ay nagiging hayop. Depende iyon sa kung ano ang ugali ng goblin at kung sino ang taong yun sa buhay niya." I said.
Nalaman ko to nun sa ginawang research nung doktor na pinagpagpatingnan nila sakin nun.
"So ibig mong sabihin kaibigan mo talaga si Nana?" She asked.
"Kaklase ko lang siya nun. Tapos lumapit siya sakin dahil nagpapatulong siya saking makabalik sa mundo nila. Natakot ako nung una siyempre, dahil hindi naman ako malakas at hindi naniniwala sa ganun. Pero hindi niya ako tinigilan, at ako talaga ang napili niya. Tsaka mabait naman siya eh, kaya ng maglaon ay naging magkaibigan kami." I answered.
"Mabuti naman kung ganun. Akala talaga namin nagparetoke ka na." She smiled and hugged me.
"No, gulat din ako dati eh." I hugged her back.
"Nga pala, may dala kaming pamasko para sainyo." I said at inabot namin iyong mga dala namin.
"Nag abala pa kayo." She said.
"May mga damit at sapatos dyan para sa mga bata. Kapag nagkulang, itext mo lang ako at bibili ulit kami ni Jeno." I said.
"Maraming salamat. Sigurado magugustuhan to ng mga bata." She said.
Ng mag aalas kuwatro na ng hapon ay umuwi na kami.
"Jeno .." i called as i hold his hand at naglalakad kami sa harap ng bahay.
"Ano yun?" He asked.
"Paano kaya kung hindi natin nakilala si Nana ano?" I asked.
"Malamang, wala ng tayo ngayon. Remember, i died before." He smiled.
"Oo nga. Kailan kaya siya magpapakita satin ulit?" I said.
"Ewan. Kapag nagpakita siya, dapat sana tayong magpasalamat sa kanya." He said.
Natawa ako bigla.
"Anong nakakatawa?" Tanong niya.
"Naisip ko lang kasi. Nung una, natatakot ako, tayo, sa kanya. Mukha naman kasi talaga siyang multo. Pero ng dahil pala sa kanya, maaayos ang buhay natin." I smiled.
Napatigil naman kami sa paglalakad at napaharap ako sa kanya.
"Kaya dapat di natin masayang tong buhay na nakuha kong pangalawa, at etong chance na binigay niya sayo para makasama kita." He kissed me in my forehead.
"Ang swerte ko talaga sayo." I smiled at him.
"Mas suwerte ako sayo. Kasi matalino at mabait ka na, tapos sexy and cute ka pa." He winked.
"Alam mo kahit kailan talaga, manyak ka pa din." And he laughed while hugging me.
"Sayo lang naman ako ganito. Sayo lang ako gnito kabaliw. Ano bang ginawa mo sakin, Jaemin at hindi ko yata kakayanin ang mawala ka sakin?" He whispered.
"Hindi ko rin kaya na mawala ka sakin." I replied smiling while still hugging him.
He unhugged me saka niya hinawakan ang baba ko para mahalikan ako pero,
"International harutan day ba ngayon? Kaninang tanghali pa kayo naghaharutan ah." Napalingon kami sa nagsalita. Sila Haechan, Mark at Minhyung pala. Hindi ko alam kung matatawa ako o hindi sa sinabi ni Haechan.
"Wag nga kayong istorbo." Jeno said at bigla niya akong hinila at hinalikan sa labi ko.
Hindi ako nakareact bigla dahil sa gulat.
"Ano ba, Jeno!" Ng matauhan ako ay nahampas ko siya sa balikat niya. Tumawa lang siya pati yung tatlo.
Minsan talaga nakakaasar tong lalaking to eh. Ang hilig sa pabigla bigla.
Kaya biglaan ding nainlove ako sa kanya eh.