Chapter 21: I'm happy 😊😊😊
Allina's POV
"Allina anu ba? Paulit ulit ko ng sinasabi na hindi ganyan. Hayy anu ba yan, sa isang araw na ang kaarawan ni Demi kaya sana naman macatch up mo na lahat ng ito."
"Sorry po." Napayuko akong humingi ng sorry kay Cenver na tinuturuan ako kung paano gamitin ang ability kong magshape shifter.
"Pangatlong araw mo na itong ginagawa ng paulit ulit pero di mo pa rin maperfect!"
"Sorry po talaga."
"Okay from the top, then after this Therrie will train you how to control your another ability." Napapout lips akong bumalik sa kinauupuan ko para muling simulan ang training.
"Go!" Pagkasabi na pagkasabi ay agad din akong sumunod kay Cenver.
Pangsampu ko na itong ginagawa at paulit ulit lang ang lahat, hayy ang hirap pala nito. Akala ko madali lang yun pala madali lang sa imagination pero sobrang hirap when it comes to reality. Hayy makita ko lang si Eron mas magaganahan akong magtraining ngayon.
"Allina! I said focus!" Napairap ako ng sumigaw na naman si Cenver.
"You don't need to shout Cenver. Much better if you treat her like one of us." Napatigil ako sa pagshishift ng marinig ang boses na kanina ko pa hinahanap.
"Your highness." Yumuko rin ako ng sabihin iyon ni Cenver.
"Allina after this you can take your break." Napasmile akong sumunod kay Prince Eron ng sabihin niya iyon. Itinuloy ko na ang pagshishift hanggang sa makumpleto ko ang lahat ng taong kailangan kong gayahin para sa darating na event. Ilang minuto ang lumipas ay natapos ko agad ang lahat.
Diba sabi sa inyo si Prince Eron lang ang makakapagbigay gana sa aking magtraining. Hayy sana naman isa siya sa magtetraining sa akin.
"You may go Allina, bumalik ka na lang after 10 minutes." Napangiti akong lumabas ng training room at agad na tumungo sa cafeteria. Pagkapunta na pagkapunta ko ay bumungad sa akin ang tahimik at walang kataong taong cafeteria.
"Teka bakit wala ang mga estudyante?" Kausap ko sa sarili ko habang naglalakad papalapit sa cashier ng cafeteria.
"Ang aga niyo naman po." Salubong na sabi sa akin ng cashier.
"Anung oras po ba ang break time?"
"10:30 am pa po." Napatingin ako sa orasan na nakakabit sa itaas ng refrigerator. 9:16 pa lamang kaya napakamot akong tumalikod sa cashier.
"Oh Allina tapos ka na ba?" Napalingon ako sa nagsalita. Pagtingin ko si Prince Gene iyon na nakasuot ng toque hat at apron.
"Your highness anu pong ginagawa niyo dito?"
"Ah wala naglilibang lang. Teka kakain ka ba?" Tanong sa akin ni Prince Gene.
"Opo sana kaso wala pa pong 10:30."
"Anu ka ba? Sige umupo ka na lang diyan kukunin ko lang yung niluto ko."
Agad din akong umupo ng sabihin iyon sa akin ng Prinsipe.
Akala ko ba may meeting sila?
"Kanina pa natapos ang meeting namin, kaya dito muna ako dumiretso pampawala ng boring." Inilapag ni Prince Gene ang tray na may lamang dalawang bowl ng carbonara at dalawang sandwich na may palamang cheese pimiento.
"Ate pahingi nga po ng dalawang hot chocolate!" Sigaw niya sa crew ng Cafeteria.
"Ahh sorry po, hindi po ako mahilig sa hot chocolate."
"Oh I'm sorry, what do you like? Juice, soda, milk tea or water?"
"Cold water na lamang po."
"Okay, ate isang cold water!"
Nakatungo kong tinanggap ang cold water na iniabot sa akin ng Prinsipe.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Ystaice's POV
Parang kanina pa nagkakaganyan si Demi. Tulala at wala sa sarili, anu ba kasi ang iniisip niya at hindi niya marinig ang mga sinabi ko kanina? Kung kailan naman siya nagising tsaka naman siya nagkaganyan.
"Babalik na muna ako sa dorm ko, magpapahinga ng kaunti para bumuti na ang kalagayan ko." Tumayo na siya sa kinauupuan niya at agad na lumakad palabas ng dorm namin ni Ellie.
Hindi ko na nagawa pang habulin siya ng tanong matapos niyang makalabas, dahil alam kong marami siyang iniisip sa ngayon. Pero mas nangingibabaw sa isip ko ngayon ang sinabi niyang huwag na naming pag usapan pa ang nangyari noong 2nd training kung saan takot na takot ako sa mga nabasa ko mula sa bibig niya na wala namang boses.
Tumungo ako sa kitchen para magluto ng makakain, paglapit ko sa microwave oven ay biglang sumakit ang ulo ko kaya napahawak ako sa pader.
.
.
.
.
.
.
Third Person
Nang makahawak sa pader si Ystaice ay agad siyang napasandal sa sobrang sakit na kanyang nararamdaman. Napalingon siya sa bintana na malapit sa kitchen ng mapansin niya ang liwanag na nagmumula sa gubat kung saan iyon ang gubat na kahit sinong estduyante ay hindi sinubok na pumasok. Isang liwanag ang nagmumula doon na tila iyon ang dahilan kung bakit sumasakit ang ulo niya.
"Ahhh." Mahina niyang sigaw sabay kapit sa pader. Biglang may lumabas na shadow sa bintana matapos niyang mapasigaw.
"Poor Ystiace. Kawawa ka naman."
"Si sino ka?" Tanong ni Ystaice sa shadow na unti unting nagfoform sa tao na nagiging usok na kulay itim.
"You don't need to know me Ystaice. Isa lang naman ang gusto kong malaman mo."
"Anu ang kailangan mo sa akin?"
"Wala akong kailangan sayo ang totoo niyan ikaw ang may kailangan sa akin. Makinig ka, hindi mo naman kailangang makinig kay Demi. Hindi mo dapat itinatago ang totoo sa iba para lang sa isang Prinsesa. Diba may dugong bughaw ka rin, kaya bakit mo pa susundin ang sinasabi ng Prinsesa."
"Sino ka ba para sabihan ako ng ganyan sa kaibigan ko?"
"Wow talaga lang ha, sure ka ba na kaibigan ang turing sayo ng Prinsesa?"
"Pwede ba umalis ka na! Hindi kita kilala, ang sabi sa akin ni Demi don't talk to stranger."
"Sino ba sa amin ni Demi ang stranger?"
"Ikaw! Ahhhhh!" Muling napahawak si Ystaice sa ulo niya ng muli itong sumakit, kaya napaupo na siya sa sakit.
"Ystaice, Ystaice okay ka lang ba?" Napalingon siya sa pinto ng may tumawag sa pangalan niya.
"Tandaan mo ito Ystaice, ikapapahamak ng buhay mo ang hindi pagsasabi sa nabasa at nakita mo mula sa Prinsesa. Tandaan mo yan." Biglang nawala sa harap ni Ystaice ang hugis taong usok na itim na kausap niya.
"Ystaice!" Napalingon siya sa bumukas na pinto.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Ystaice's POV
"Demi."
"Ystaice! Anung nangyari? Bakit anung masakit sayo?" Niyakap ko bigla si Demi ng lumapit siya sa akin. Hindi ako makapaniwala sa mga sinabi sa akin ng babaeng nakausap ko kanina, hindi ko alam kung bakit niya ginagawa sa Prinsesa ito. Kaaway niya ba si Demi o ang magulang nito? Pero hindi ako naniniwala sa mga sinabi niya kilala ko si Demi mula ng tumuntong siya sa Academy na ito.
"Ystaice okay ka lang ba?" Humiwalay sa aking pagkakayakap si Demi at agad na hinawakan ang aking magkabilang pisngi.
"Okay lang ako, su sumakit lang bigla ang ulo ko." Inalalayan niya akong tumayo at tumungo sa sala para umupo.
"Bakit ka nga pala bumalik?"
"Narinig ko kasing sumigaw ka, akala ko kung anu na ang nangyari sayo."
"Ahh ganun ba. Sige alis ka na baka magpapahinga ka pa."
"Sigurado ka ba na okay ka lang?"
"Oo naman. Sige magpahinga ka na."
"Sigurado ka ha?"
"Oo nga, sure okay lang ako."
"Sige una na ako."
Agad ding umalis si Demi at naiwan naman ako mag isa.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Demi's POV
Sigurado akong may nangyari kanina, ayaw lang sabihin ni Ystaice kung anu. Pero sure akong may kausap siya, pero sino naman? Hayyy kung anu ano na ang naiisip ko mula ng malaman kong nabasa pala ni Ystaice at nakita ang mga pinaggagawa ko noong 2nd training. Tuloy pati siya nadawit sa kasalanan ko.
"Demi saan ka ba galing?"
"Sinusundan mo ba ako?"
"Demi sinisuguro ko lang na okay ka lang, iyon lang naman ang gusto ko."
"Talaga lang Therrie, kung gusto mong malaman na okay ako. Pwede ba huwag mo akong sundan."
"Okay sabi mo eh." Lumakad din paalis si Therrie ng sabihin ko iyon. Naparoll eyes na lang akong naglakad pabalik ng dorm ko, pero naiba ang atensyon ko ng mapansin si Jasper na kumukuway sa akin. So lumapit ako ng kaunti.
"Princess!" Sigaw niya sa akin kaya napatingin tingin ako sa paligid. Mabuti at wala masyadong tao.
Nilapitan ko siya habang hawak naman niya ang isang basket na hindi ko alam ang laman..
"Pwede niyo po ba akong samahan?"
"Anu? Magpapasama ka lang pala, hindi pwede magpapahinga pa ako!"
"Ito naman joke lang, nalaman ko kasi kay Therrie na gising ka na kaya nagbake ako ng muffin at mini cake. Upo po kayo."
"Diba ang sabi ko sayo huwag ka ng magpo."
"Okay sige masunurin naman ako." Umupo ako sa bench na pinalapagan niya ng basket. Iniabot niya sa akin ang isang muffin na may raisin sa ibabaw. Kaya medyo naexcite akong kainin iyon dahil favorite ko ang raisin.
"Hinay hinay baka mabilaukan ka." Napansin kong mabilis kong naubos ang muffin kaya medyo nahiya ako sa kanya, iniabot naman niya sa akin ang isang bote ng gatas.
"Teka gatas?"
"Yes naman, may calcium yan." Napangiti ako ng sabihin iyon ni Jasper.
.
.
.
.
.
.
Hindi ko na napansin ang oras na kasama si Jasper, pero first time ko naging masaya ulit ngayon kahit na ang daming problemang dumarating sa akin at kahit ilang linggo ko pa lang siya nakikilala.
"Okay ka lang, bakit bigla kang napatahimik?"
"Ah wala napansin ko lang kasi na sobrang saya ko ngayon then baka bukas makalawa kabaliktaran nito ang mangyari sa akin."
"Don't worry your highness dahil araw araw kitang patatawanin, from now on ako na ang magpapangiti sayo."
"Sige kapag hindi mo iyan nagawa lagot ka sa akin, tandaan mo yan."
"Masusunod your highness." Napatawa ako ng tumayo siya at sumaludo sa harap ko na parang sundalo na nagmamartsa.
"Di ko rin akalain na ganyan ka pala kajolly."
"Ako pa, hindi niyo yata natatanong na ako lagi ang hinahanap ng magkapatid kapag boring sila pareho."
"Talaga?"
"Oo naman yes."
"Siya sige kailangan ko ng umalis. Maglulunch na kailangan ko ng bumalik sa dorm."
"Sasamahan ko na po kayo, dadaan din kasi ako kina Lhux."
"Talaga. Ako na ang magdadala nito." Kinuha ko ang blanket na pula na katabi ng basket.
"Tara na." Lumakad na kami ni Jasper pabalik ng dorm, at syempre masayang masaya ako dahil ngayong araw. I'm very thankful to Jasper who make me laugh this morning although I have a several problem for the past few days. And I'm very thankful because he wasted his time to baked a simple desserts for me and he is very jolly. Before I thought that he is like Eron who have a cold hearted and bad vibes but I'm wrong. I judged him by his physical appearance. But for now he is one of my list to give a title for my upcoming birthday.
.
.
.
.
.
.
.
.
Someone's POV
Napakunot ang noo ko ng makita sina Jasper at Demi na masayang naglalakad na katatapos lang kumain ng muffin. Nang makalayo sila ay lumapit ako sa bench kung saan sila umupo at nagtatawanan kanina habang kumakain. Umupo ako doon at pinagmasdan ang mga bulaklak na nasa paligid nito. Nakakawala ng sama ng loob na malanghap ang sariwang hangin at marinig ang mga huni ng ibon. Pero bumabalik ang pagkainis ko tuwing maaalala ko ang nakita ko kanina sa mga mata at labi ng Prinsesa na sobrang saya.
Ilang minuto lang ang lumipas ay tumayo na rin ako at bumalik sa dorm.
Habang naglalakad sa hallway ay napansin ko ang sunod sunod na nagbubukasang pinto at naglalabasang mga estduyante mula sa classroom nila. Rinig ko ang bawat yabag nila mula fifth floor ng building hanggang sa kabilang building.
Bawat estudyanteng makasalubong ko ay iba iba ang tingin sa akin, a ng iba ay nakakunot, may nakangiti, may takot, may kinikilig at may hindi na lamang ako pinapansin. Pumasok ako sa isa sa mga classroom kung saan iyon ang sunod kong klase pero kahit nasa room na ako paulit ulit pa ring bumabalik ang mga nakita ko kanina.
Napansin kong ako lang mag isa sa classroom kaya naglibang muna ako gamit ang aking ability na magpalutang ng kahit anung bagay sa ere. Sa buong buhay ko ngayon ko lang naramdaman ang magselos.