sinipag lang mag-edit hahaha
Just love don't hate !!! :* :* :*
FOLLOW, COMMENT, and VOOTTEEE ...
~~~~~~~
"ERRY !!! Listen first. Please ? You can't stay alive in this world. Your dad who blessed you a power was gone already. And the Darevil who possessed you was just killed a while ago... Erry, do you really understand what is going on? You will be one of them if you stay any longer here !"
I really don't want to do this !!!!!!!! But I have to no matter what !!!
"Anong gusto mong gawin ko, Sophie? Iwanan ka dito? Fu**! Nagbibiro kaba?!!! Sh*t lang!!!" aalis na sana siya nang pigilan ko siya...
"San ka pupunta ?"
"Hahanapin ko muna si Jiro at nang sa ganon maliwanagan ka !"
"Aalis ka ng ganyan ang sitwasyon mo?! Nanghihina kana Erry kahit itanggi mo pa! Halata naman." kinalas niya ang pagkakahawak ko sa braso niya.
"Stop this Sophie!" galit niyang pagkakasabi. . . Pinilit ko siyang iharap sa akin.
"No, Erry !" pero nagpumiglas siya.
"Sophie! Please STOP!"
"No!!! Erry! I won't ! And If you will just go there to find Jiro. You'll just see him in his lifeless condition!" mukhang hindi siya makapaniwala sa sinabi ko then I continue the talking.
"Erry! You have to leave! Yunice is going to open the 3 portals to different worlds and I have to send you in your real world !" yumuko siya ... halatang naguguluhan sa nangyayari...
"So~sophie ! Bakit kailangan kong umalis ? Bakit kailangan kitang iwan?!! B-bakit~~sh*t bakit kailangan mo kong ipagtabuyan ?!" ginulo niya ang kanyang buhok sa huli niyang tanong sa akin!!! Erry kung alam mo lang ... AKO rin naman I really don't want this!!!
But I really have to!!!
"Erry! Hindi kita pinagtatabuyan ! Gusto lang kita mabuhay !" napangiwi siya sa sinabi ko.
"Sa tingin mo ba mabubuhay ako dun sa tunay na mundo KO na tinutukoy mo? Sa tingin mo ba ?!! Ha?!"
Alam kong walang kasiguraduhan ... pero mas mabuti na ang subukan kaysa sa walang gawin at hayaan ko na lamang siya mamatay dito!
"Hindi ko alam, Erry. But who knows? Malay mo mas safe ka don..." nagsusumamong sabi ko kay Erry... Oh my... anong dapat kong gawin! Masyadong nagmamatigas siya !!!
"A-YO-KO na ng usapan na to! Tama na ! Walang aalis !!!" naglakad siya palayo sa akin. Pero hindi ko siya masyadong pinalayo nang magsalita akong muli...
Binuhos ko na lahat ng luha ko sa pagkakataong ito !
"Erry ! Stop! You will leave whether you like it or not !" buong tapang kong sabi kay Erry bago ko pa man siya gamitan ng wind power ko para hindi siya makagalaw...
"Sophie! Anong ginagawa mo!? You're taking advantage on me!!! Let me free!!!" nilapitan ko siya.
"That's what I am going to do after a minute from now."
Tumingin ako sa malayo para hagilapin si Yunice at nakita ko siya itinaas ang dalawa niyang kamay.
"Is she trying now to open the 3 portals ?" mahinang sabi ko sa sarili ko!
maya maya paý biglang may namuong butas sa kalangitan... Napansin ko rin na humihigop ang butas na ito... Pero ang hinihigop niya lang papasok ay ang mga Darevils... marahil pinag-aralan talaga ni Yunice ang ganitong technique sa matagal na panahon upang ma-master ng ganito kagaling.
Napatingin ako muli kay Erry na hindi tumigil kakagalaw para lang makawala sa wind rope na itinali ko sa kanya...
Sophie... This is the right time ! Send him away!!! sabay kagat ko sa labi ko pampalakas loob.
Naglakad ako papalapit kanila Yunice at nasunod sa likod ko si Erry... hinihila kasi siya ng wind power ko.
"Goddess Sophie, sure ka po ba sa gagawin mo?" tanong sa akin ni Eartha. Ngumiti lang ako sa kanya ...
"OO." nang biglang lumapit sa akin si Ariel.
"Wag ka mag-alala Goddess Sophie, kung gugustuhin mo talaga magkita kayo ulit... marami namang paraan pero ang kailangan mo gawin sa ngayon ay panatilihing buhay si Prince Erry... "
I really felt glad sa sinabi ni Ariel...
"Talaga, naniniwala ka na magkikita pa kami ulit? Kahit I'll send him to the other world?" nag-nod siya sa akin...
"Oo naman po..." SANA NGA !
sabay ngiti naming sa isa't isa nang biglang may magsalita.
"Sophie, it's your turn na !" Yunice reminded me.
"I know..." mas pinalapit ko si Erry sa akin.
"S-sophie! Please don't do this !" kahit anong awa ko sa kanya hindi ko siya pwedeng pagbigyan... kahit anong pagsusumamong gawin niya, dapat lang na hindi ko pansinin ang mga ito...
"Erry ! You love me right ?" nakangiting sabi ko sa kanya... pero hindi ko na nagawang pigilan ang mga luha ko na lumabas sa mga mata ko.
"Yes ! I really do!" pinakawalan ko na siya sa wind power ko. Lumapit siya sa akin ng kusa at niyakap ako ng sobrang higpit.
"Erry, I really love you too... Never mong iisipin na gagawin ko to kasi gusto lang kita mabuhay... Gagawin ko to kasi masyado kitang mahal para hindi malaman na mamamatay ka dahil sa selfishness ko kapag hindi kita pinadala sa mundo niyo..."
"Sophie... I want to stay with you..." malambing na sabi niya sa akin.
SOPHIE... this is it !!
Unti-unti kong kinuha yung feather sa bulsa ko.
"Erry, iba kasi ang sitwasyon ngayon... And I have to send you there now. " Agad kong tinusok ang feather na iyon sa likod ni Erry... nung unang mukhang pipityugin na feather lang, pero nang maidikit ko sa likod ni Erry... Bigla itong nagtransform sa dalawang pakpak... Lumayo ako sa kanya ng kaunti. Ang ganda ng mga pakpak na iyon, bukod sa makinis tignan kumikislap ang mga ito kapag naaaninagan ng araw...
"Anong nangyayari, Sophie?" natatarantang tanong ni Erry habang unti unti siyang nililipad nito.
"Erry...." naluluhang sabi ko habang nakikita ko siyang umaangat pataas ...
Kitang kita ko na pumasok si Erry dun sa bilog sa kalangitan ... Marahil ang pakpak na iyon ang magsisilbing gabay kay Erry upang masigurado na sa Ordinary world siya mapapadpad!
Nilapitan ako ng mga elemental guardian ko...
"Huhuhuhu......" napa-upo nalang ako gamit ng sarili kong mga hita habang umiiyak...
Sinara na ni Yunice ang lagusan!
Hindi ko alam kung papaano, pero bigla na lamang nawala yung bracelet na pareho kami ni Erry na mayroon. Marahil hindi na ito maramdaman ang presensiya ng kakambal na pulseras kaya kusa itong nawala... Napaluha ako nang matandaan ko yung mga sinabi nung matanda dati nang magtungo kami sa Lovetown... True love lang daw ang makakasira nung kwintas... pero bakit to nawala ng ganun ganun nalang ? Siguro ... Totoong pagmamahal yon, yung tipong gagawin mo lahat para sa taong mahal mo kahit magkalayo pa kayo... Ang saklap naman!!! Hindi ba pwede may ending na live happily ever after? huhuhuhu
"Sophie!" napatingin ako sa kanya ng tawagin niya ang pangalan ko.
"Bakit, Yunice ?"
"Sa tingin mo kaya ko pa-pang mabuhay .???HUHUHUHU" nagulat ako sa kanya ng umiyak siya ng todo sa harap ko.. at yung tipong napatigil ako sa pag-iyak dahil umiyak si siya sa harap ko!
"Sophie!!! Patayin mo nalang ako !!! Ang dami kong nagawang kasalanan sa mundong ito !!! huhuhuhuuhu"
"Yunice..."
"Dali na Sophie, kill me ! Parating na ang iba at sigurado ako gusto rin nila akong patayin!!!" napatingin ako sa malayo at nakita ko ang mga sorcerers na papalapit sa amin...
Tumayo ako at lumapit sa kanya...
"Yunice ! We are going to face them ! Hindi ka nila pwedeng patayin, pangako ko yan! Hindi mo kasalanan ! Biktima ka lang dito..." napatulala siya sa mga sinabi ko... Nang bigla siyang umiyak ulit ng todo... Naku kasalanan ko pa ata !
"Salamat. Salamat kahit ang sama sama ko sayo... Ang bait bait mo pa rin sa akin." sabay yakap niya sa akin.
Kanina ako yung emot ng emot dahil wala na si Erry tapos ngayon si Yunice naman yung umiiyak...
Sa totoo lang, ano to? Paubusan ng luha ???
Hindi natapos ang buong araw ng wala kang maririnig na galit at hinanakit ng mga tao kung bakit daw pinatiling buhay ang mismong sanhi ng labanan ng mga light sorcerers vs Darevils at pagkawakas ng maraminng imprastraktura at kabahayan sa Greenland!!!
Alam kong naging biktima lang din si Yunice sa lahat ng mga pangyayari at alam ko rin na malaki rin naging kasalanan niya kaya wala akong magagawa kundi hayaan ang mga opisyal ng palasyo na ikulong sa selda si Yunice upang pagbayaran ang ginawa niyang masama sa lahat ng mamamayan ng Greenland...
Kanina muntik ko ng makalimutan si Sulx... kaya naman agad ko siyang pinuntahan...
Sulx's POV
Natapos na nga ang labanan pero hindi pa nagigising si crush!... Nagawang paslangin ng mga light sorcerers ang mga bampirang naki-eksena dahil na rin siguro sa pagtutulungan ng bawat isa. And as telling the truth malaki rin naitulong ng ibang mga Darevil sa pagpatay sa kapwa nila Darevil...
Tinitigan ko ang walang malay na katawan ni Jiro... Bakit ba siya laging ganito? Nahihimatay ng walang dahilan??? Masyado na akong nag-aalala sa kanya! Ayoko ng ganito! Paano nalang kung hindi siya magising ? Paano na ako? Paano na ang love ko sa kanya?
Nang biglang dumating si Sophie...
"Sulx!" hinihingal siya... halatang nagmadali siyang pumunta dito.
"Sorry ngayon lang ako nakabalik." lumuhod siya sa tabi ko..
"Sophie, ayaw pa rin magising ni Jiro. Anong gagawin natin? Nag-aalala na talaga ako sa kanya" kinausap ko siya with my sad face.
"Sulx, I have something to tell you."
Sophie's POV
Mabilis akong nagtungo sa lugar na kung nasaan si Sulx at ang iba pa.
"Sulx!!!" grabe hiningal ako don! Umupo ako sa tabi ni Sulx.
"Sophie, ayaw pa rin magising ni Jiro. Anong gagawin natin? Nag-aalala na talaga ako sa kanya" makikita mo sa mukha ni Sulx na malungkot na siya dahil sa pag-aalala kay Jiro.
"Sulx, I have something to tell you."
"Ano yun, Sophie?"
"I'l tell you if you promise that you won't get afraid?"
"Ha? Afraid for what?"
"I'll tell you nga pero mag-promise ka muna."
"Okay. Promise!"
"Sa totoo lang kanina pa gising si Jiro"
"Ano bang pinagsasabi mo Sophie? Ito nga siya tulog ee" tinuro niya sa akin ang natutulog na si Jiro pero ang totoo katabi niya ang kaluluwa nito.
"Nagsasabi ako ng totoo, Sulx. Katabi mo siya..."
"Sophie naman ee... W-wag!! ka nga magbiro ng ganyan! Tumataas lahat ng balahibo ko sayo.. And promise ! kahit yung nasa baba tumataas ng dahil sa mga biro mo!! Aray~~" pinalo ko kasi siya sa braso niya...
"Wag ka nga magbiro ng ganyan!" nakita ko kasi si Jiro tumawa sa sinabi ni Sulx.
"Ikaw nga nagbibiro sa akin, kaya nagbibiro lang din ako sayo. Tayo nga lang kasi ang magkasama ngayon!"
"Sulx~~" magsasalita pa sana ako nang sabihan ako ni Jiro na siya na ang bahala!
"Okay." sabi ko ..
"Anong okay, Sophie?" hindi ko na siya nagawang sagutin nang Makita ko yung hinliliit ni Sulx na hawak hawak ni Jiro... Paanong napunta sa kanya yun? e na kay Yunice yon kanina !
"Huh? Tignan mo Sulx." Nakita ni Sulx na nasa sahig yung hinliliit niya kaya natakot siya ...
"WAAAAHHH" umurong siya sa akin ng kaunti...
"Sophie !!!! Ayoko Makita yan! Nandidiri ako kahit akin pa yan..." yumakap siya sa akin, as in tinatago niya yung mukha niya sa may balikat ko.
"Nandidiri ba talaga ang term Sulx? O natatakot ka lang talaga..."
"Ah basta ... Ayoko !!!" Hindi makakapagtaka kung wala ng dugo yung naputulang daliri ni Sulx, she is a bhealer and she can manage to heal her own wound...
Lumapit si Jiro sa amin at nang Makita ni Sulx na gumagalaw ng kusa yung daliri niya... nataranta siya lalo.
"SOPHIE!!!!!!!! Ilayo mo yan sa akin"
"AHHAHAHAHHA" hindi ko maiwasan tumawa,, nakikita ko rin kasi si Jiro tumatawa !!!!!
"Sulx, binibigay ni Jiro yung daliri mo. Baka daw pwede pang mabalik since hindi pa patay yung mga cells dun sa daliri mo"
"Sophie, itigil mo na nga yang pagbibiro mo! hindi na ako natutuwa !" nilayo ko ng kaunti si Sulx.
"Nagsasabi ako ng totoo, Sulx. Ikaw lang ang ayaw maniwala !"
"Bakit ako maniniwala, sabihin mo nga?"
"Sulx, makinig ka ! Hindi na babalik si Jiro sa katawan niya..."
"Ha?" nakita kong nagulat siya sa sinabi ko...
"Do you mean patay na siya ?" sa puti ba naman niya,, namula agad ang mukha niya then unti unting nagsilabasan ang mga luha niya sa kanyang mga mata.
"Sophie~~ answer me..."
"It's true, Sulx. You must believe me ! Dahil walang rason para magsinungaling ako sayo !"
"Pe-pero..."
"Sulx. Kanina mo pa hinihintay si Jiro na magising pero kanina pa siya nasa tabi mo. Hindi mo lang namamalayan ! Sulx, kung mahal mo talaga si Jiro... hayaan mong maramdaman ng puso mo na yung taong mahal mo nasa tabi mo lang kahit hindi mo siya nakikita ..."
"S-sophie..." umiyak siya ng todo. "B-bakit kaila-ngan niyang mamatay ? haa?"
Bakit ang daming tanong na ang hirap sagutin...? Siguro magbigay rason madali lang ... pero yung acceptance ang mahirap.
"Hindi ko alam, bespren! Sorry." sabay yuko ko.
"So-sophie."
"Bakit ?" nakita kong hinawakan ni Jiro ang kamay ni Sulx. Hindi ko alam kung bakit nagagawa niyang hawakan si Sulx...
Inilapit ni Jiro ang hinlilit ni Sulx sa kamay nito. Na para bang kinokonek niya sa naputol nitong daliri...
Napa-iyak ako kasi natutuwa akong Makita silang ganyan, yung tipong mas naging maswerte sa akin si Sulx dahil kahit wala na yung taong mahal niya ... andun pa rin ito as a soul.. Pero yung sa akin, walang kasiguraduhan kung maaari pa rin kami magkita ... kung maaari ko paring makasama si Erry.
Nang biglang may narinig akong tinig sa isip ko...Mga elemental guardian ko kaya ito ?
Ariel, eartha, Firella and Windy, kayo ba yan?!
'Hindi, Sophie.'
'Eh sino ka?'
'Ang mahal mong ina...'
'Whooo? di nga po? Bakit po kayo nakikipag-usap sa akin through minds? ANo pong kailangan niyo..?'
'Gusto mong matulungan kaibigan mo?'
'Po? O-opo.. Kaso hindi ko po alam kung papaano !'
'Sundin mo tong sasabihin ko sayo.'
'Ho? Si-sige po.'
Takpan mo ang noo ni Sulx sa mabilis na paraan at pagka-alis ng kamay mo wag mong kalimutan banggitin ang katagang "Open."
'Ganun lang po kadali?'
'Oo, anak.'
'Maraming salamat po.'
Hindi ko alam kung ano bang gustong palabasin o mangyari ni ina pero sige, susundin ko na lamang ang kanyang utos.
Nang makabalik ako sa realidad... Nagulat ako kasi hinalikan ni Jiro si Sulx. Pero syempre hindi ito alam ni Sulx. Siguro ito na ang tamang pagkakataon ko...
Ini-angat ko ang kamay ko upang takpan ang noo ni Sulx at mabilis ko rin binanggit ang salitang "open" bago ko pa man tuluyang bitawan ang noo ni Sulx.
Everything happens is according to your real power my dear Sophie. - yan ang huling katagang sinabi sa akin ni Ina...
Súlx's POV
Laking gulat ko nang tanggalin ni Sophie ang kamay niya sa noo ko, nakita ko si jiro na hinahalikan ako... and as in tumayo lahat ng balahibo ko sa nangyari...
Gusto ko siyang hawakan pero hindi ko magawa...
"Jiro ??? Totoo nga na nandito ka..." umiyak na naman ako sa ikalawang pagkakataon ... Huhuhuhuhu... Marahil si Sophie ang gumawa ng paraan para Makita ko si Jiro kahit nasa anyo ito na kaluluwa!
"nakikita mo ko?" nagtatakang tanong niya sa akin nang lumayo siya ng ilang inches sa mukha ko.
"Oo." sabay ngiti ko sa kanya... Lumingon ako kung saan naka-upo kanina si Sophie pero nagulat ako nang wala na siya sa tabi ko.
"Asan na siya...?"
"Kakaalis lang niya..." ni hindi ko man lang napansin ang pag-alis ni Bespren!!
"Ahh... Sorry kung hindi ako agad naniwala na kanina ka pa rito ... "
"sssh..." pinatigil niya ako sa pagsasalita nang may mga bata na dumaan banda sa amin...
"Magsalita ka nalang pagwala na sila... Baka pag-isipan ka nila na nababaliw." napangiti nalang ako.
"Sige." Alam ko this won't be get any easy ... pero mas okay na to, kesa sa wala!
MALAPIT na ako mag-gain ng 2k votes so help me guys ahahaha sorry po sa late update :* :* :*
11:49pm
6/23/2014