CHAPTER 16
"The Portentous"
•••••
Third Person's POV.
Two men wearing black americana and white slack are walking inside the dark aisle holding a briefcase. They are also wearing a cap like a magician. Diretso ang tindig nila habang naglalakad papasok sa isang pintong bukas.
Bumungad sa kanilang dalawa ang isang matandang lalaking may hawak na isang upos na sigarilyo at hinihithit ito. His clothes is like a professional detective. A sly smile was formed on his black lips as he saw them. Tumayo siya mula sakanyang pagkakaupo at sinalubong ang dalawang taong kararating lamang.
"Any news?" his voice was bleak and scary. Inilapag ng dalawang tao ang hawak hawak nilang briefcase sa mesa.
"Ang inutasan mong tao upang patayin ang kanyang anak ay patay na."
Sagot ng isa sakanila habang dahan dahan na binubuksan ang briefcase. Nagulat ang matanda dahil sa narinig. Malakas niyang pinalo ang mesa.
"Panung nangyari iyon!?" he exclaimed.
"No one knows your sire.." the other guy answered. The old man gritted his teeth because of it.
"How did Sonie died? He's the strong peculiar I've known. There's no way that he could be defeated." The old man whispered to himself.
"I'll calm down this time. But--I want you to investigate who the hell killed Sonie. Make sure that person will be known." He said in calm tone. Tumango sakanya ang dalawang tao bago naglakad paalis.
Pabagsak na naupo ang matanda sakanyang kinauupuan habang pinapatunog ang kanyang mga daliri.
"Sonie was from the Village of Faith. Village of Faith is second to the strongest village among the rest. There's no way that mortal being would killed him." He whispered. Mas lalo lamang tumitindi ang galit niya kapag naiisip ang bagay na iyon.
'Alam kong peculiar rin ang may kakayahang pumatay sa katulad niyang peculiar. Hindi kaya---'
Naputol ang binubulong niyang iyon dahil sa kanyang naalala.
"Hindi kaya nag-uumpisa ng mabuong muli ang ikalimang baranggay dahil sa buhay ang anak ng kapitan noon?"
•••••
Temer's POV.
Tahimik ang buong klase at walang nag-iingay sakanila. This is the school that I want. Walang pakialam, tahimik at higit sa lahat walang nakangiti o nakatawa, wala ring maaarte.
Matapos akong magpakilala sakanilang lahat ay tahimik akong bumalik sa aking kinauupuan. Iniisip ko pa rin ang sinabi sa akin kanina ni Vidia.
Siguro huwag ko na muna iyon intindihin. Lalo lamang sasakit ang ulo ko kung iisipin ko pa ito.
Gumawi ang aking tingin sa aking pulu-pulsuhan. There's a watch formed on my wrist. Kulay pilak ito. Tiningnan ko itong mabuti at pinilit na tanggalin.
"You can't get that thing. Maliban nalang kung kusa itong aalis." Tumingin ako kay Vidia noong magsalita siya. Mayroon rin siyang relo sakanyang pulu-pulsuhan. Dahan-dahan niya akong nilingon at blankong tiningnan.
"This watch are called as Schedule Watch. Dito natin malalaman kung anong subject ang susunod nating papasukan." dugtong pa niya sabay tingin sa aking wrist watch. Inirapan niya ako sabay tayo niya mula sakanyang kinauupuan. Tumayo na rin ang iba kong kasamahan.
Nagtaka ako dahil roon. Di pa naman nagbebell pero bakit nagsisilabasan na sila?
'Your next subject is training. You have only ten minutes to reach the field. Again, your next subject is training. You have only ten minutes to reach the field.'
A robonatic voice came out from the watch. Ito na siguro ang tinutukoy ni Vidia kanina. Tumayo na lamang ako at inayos ang aking libro at sumunod na naglakad sa aking mga kaklase papunta roon sa field.
Patingin tingin rin ako sa bawat sulok dahil bawat estudyante ay matalim ang titig sa akin. I thought staring here is a Sin. Ewan.
"Huwag ka ng magtaka pa kung bakit ganyan sila kung makatitig. Baguhan ka sa eskwelahang ito kaya ganyan."
Muntik na akong mapatalon sa gulat nang biglang sumulpot sa aking tabi sa Vidia. Para rin siyang multo. Basta-basta sumusulpot ng walang babala.
"Hurry up. We need to reach the field before ten minutes." she said and walk as fast as she can. I know she's using her speed now. I used my speed too.
Nang marating naming lahat ang field ay kanya-kanya kaming naupo sa damuhan nitong field. Our watch suddenly glow at sa isang iglap lamang ay napalitan ang damit namin ng P.E uniform. Astig rin to ha.
"Since wala pa ang magtatraining sa inyo. Gusto kong maglaro muna kayo ng inyong mga mahika."
A girl teacher in front of us spoke. She has a fierce look and its so intimidating. Kanya-kanyang tumango ang aking mga kaklase at kanya-kanyang nagsipaglabas ng kani-kanilang mga mahika. Di ko maiwasang hindi mapanganga. They're really good in using their powers.
Hindi ko alam kung anong mahika ang ilalabas ko. Speed is just my only power, only power they've known. Alangan namang tatakbuhin ko ang buong field. Pinapagod ko lang ang aking sarili kapag ginawa ko iyon.
Tatayo na sana ako upang makipagsabayan sa kanila nang biglang sumulpot sa aming harapan ang pitong tao. They're wearing coats with hood. Umuusok ang buo nilang katawan at pakiramdam ko ay malalakas silang lahat.
"The Portentous.."
Vidia murmured. The Portentous? Sila ba ang tinutukoy niya?
Dahan-dahan akong napatayo at nagpagpag sa suot kong P.E uniform.
Taimtim ko silang tiningnang pito. Why I feel like they're not strange for me? Seems like I already know their auras.
Pinakiramdaman ko ang aking sarili at tila huminto ang aking mundo nang unti-unti nilang tinanggal ang mga suot nilang hood. Tumambad sa akin ang kanilang mga itsura.
Basi sa mga ayus at tindig nila, hindi na sila ang mga taong nakilala ko noong huli ko silang nakita. They're so wondrous and elegant. They look so respectful in this university. They're auras are so scarry.
Pero hindi talaga iyon ang aking ikinagulat. Gulat ako at hindi makapaniwala dahil dito sila, dito sa bayan ng Desolated. Bayan kung saan ang mga nakatirang tao ay hindi ordinaryo. Papanung nangyari ito?
"You should be careful to miss Krisanta Camille Yoder."
Said Vidia beside me. Yes, she's talking about Camille. Camille is my friend when I was in the mortal world. My friend and my classmate in Harrington University if you can still remember.
Ang anim pa niyang kasama ngayon ay sina Janric, Abigail, Giron, Eunis, Alexies at Rafael. Rafael, the member of soccer in our university.
"Is everybody here?"
Camille asked in full of authority. She's not the Camille I have known before. She's different. All of them.
Hinubad nila ang mga suot nilang coat. Kusang naglaho sa hangin ang mga coats na iyon. Their uniform is different from us. Camille and the rest are wearing black uniform while us are blue and its above the knee, wearing a black knee sock.
Inilibot nila ang buo nilang paningin sa mga estudyanteng nakatayo sa kanilang harapan. Huminto lamang sila nang makita ako. A sly smile was formed to their lips.
Napayuko ako dahil baka makilala nila akong pito.
"Are you new here?"
Camille asked me. Gustuhin ko mang sagutin ng di ba halata? ay di ko magawa dahil nga baguhan lamang ako dito sa eskwelahang ito. Tumango na lamang ako.
She hold my chin at dahan-dahan niya itong inangat. Nanlaki ang mga mata nito nang magtama ang aming mga mata. Hope she can't recognize me. I'm in disguised kaya paniguradong hindi niya ako nakikilala.
"What's your name?" she asked again.
"T-emer---C-limbert.." nauutal kong sagot. Mas lalong nanlaki ang kanyang mga mata nang marinig ang aking pangalan. Nagulat rin ang anim nitong kasama ng marinig iyon.
"You have the same name but-----she's more beautiful than you." pagsulpot ni Janric sa aming harapan ni Camille. Muntik na akong matawa dahil sa sinabi niyang iyon.
"Are you talking about Temer Mioney?" Abigail asked to Janric. Nilingon siya ni Janric sabay tango. Sinamaan siya ng tingin ni Abigail sabay irap.
"This training is cancel."
Camille said sabay talikod at naglahong parang bula sa aming harapan. Nagkatinginan ang mga naiwan niyang kasama at sabay-sabay ring naglaho sa aming harapan.
Nakahinga ako ng maluwag noong wala na silang pito.
"As you can hear. The training was cancelled. You have 1 hour to do whatever you want. Excuse me."
The girl teacher spoke once again before she leave. Tumingin ako sa gawi ni Vidia. She's grinning. Tumalikod siya sa akin at naglakad. Dali-dali akong sumunod sakanya noong umalis siya. Siya lang naman ang kumakausap sa akin kaya malamang siya lang ang pwede kong makakasama muna sa eskwelahang ito hanggat wala pa sila Sced.
•••••
Until now I still can't believe that Camille and the others are here. How come? May posibilidad ba na isa rin silang mga Peculiars dito?
Malamang, dahil andito sila. But the question is--what are they doing in the mortal world?
•••••
A/n: Pasensiya sa matagal na UD. Salamat dahil nakapag-antay po kayo. Hihi. Sorry rin kasi ang lame.😂✌️
Behind Those BLUE EYES
#ThePortentous