Kyungsoo ေျပးထြက္လာၿပီး လူ႐ွင္းတဲ့ေနရာကို ေရာက္တာနဲ႔
ထိုင္ခ်ကာ ေအာ္ငိုလိုက္သည္....
ေနာက္ဆံုးေတာ့..ဒီအခ်ိန္ ထိ ေရာက္လာၿပီပင္....
ခ်စ္ရေသာသူထံကေန...စိတ္ပ်က္တယ္ ဆိုတဲ့
စကားကိုၾကားရတာ ဒီေလာက္ထိ နာက်င္မယ္မွန္းမသိခဲ့ေပ..
"စိတ္ပ်က္ေနတယ္ဆိုတာကို ၾကဳိသိခဲ့မယ္ဆိုရင္
ငါတြယ္ကပ္ မေနပါဘူး JongIn ရယ္...
ဒီတစ္ခါေတာ့ ငါလက္လႊတ္ေပးလိုက္ပါၿပီ...."
ေျမျပင္ေပၚကေန အားတင္းကာ ထၿပီး အိမ္သို႔
ဦးတည္ကာသြားလိုက္သည္...
ဝင္ဝင္ခ်င္း အလင္းေရာင္မ႐ွိပဲ ေမွာင္ေနတာေၾကာင့္
JongIn ုျပန္မေရာက္ေသးဘူးဆိုတာ ခန္႔မွန္းလို႔ရသည္
အိမ္ထဲကိုႏွ့ံေအာင္ ပတ္ၾကည့္ၿပီး
အဝတ္အစား ေတြထုတ္ကာ ဆငိးလာခဲ့လိုက္သည္..
မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာေတာ့ JongIn အဆင္သင့္ စားႏိုင္မယ့္
စားစရာေတြကို ျဖည့္ထားလိုက္သည္...
ထို႔ေနာက္ ေလးပင္ေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ထြက္လာၿပီး
ေနာက္ျပန္လႇည့္ျကည့္လိုက္သည္...
၁ ႏွစ္ေက်ာ္ ေနလာခဲ့ေသာ အိမ္ေလးကို မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္
ႏႈတ္ဆက္ကာ...ေက်ာခိုင္းလာခဲ့သည္.....
"မင္းဘဝေလးေပ်ာ္ရႊင္ေနပါေစ...JongIn... "
~~~~~~~~~~~
"Hyung. hyung...."
အာေပါက္မတတ္ ေအာ္ေခၚေနေပမယ့္...တံု႔ျပန္မႉမ႐ွိတာေၾကာင့္
Kyungsoo ရဲ႕ အခန္းထဲသို႔ ဝင္လာခဲ့သည္...
သို႔ေသာ္...လူရိပ္ေယာင္ေတာင္ မေတြ႔...
အိမ္ထဲကို ႏွံေနေအာင္ ႐ွာေပမယ့္.မေတြ႔တာေၾကာင့္
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ၿပီး....Kyungsoo ရဲ႕အခန္းထဲ ဝင္ခဲ့သည္..
မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးဆိုျပီး.ဗီဒုိကို ဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့
ဟင္းလင္းျဖစ္ေနသည္....
"Hyung. "
ဆိုေသာ နာမည္ေလးကို ရြတ္ၿပီး...ေျခေထာက္ေတြ မခိုင္ေတာ့ေပ.
လက္ေတြလည္း တုန္ယင္ကာ...မ်က္ရည္မ်ားလည္း..ဝဲေနသည္.
ကမန္းကတန္းျဖင့္ အိတ္ထဲက ဖုန္းကိုႏိႈက္ကာ ေခၚဆိုေသာ္လည္း
စက္ပိတ္ထားသည္ ဆိုတဲ့ အသံကိုသာ ၾကားရသည္...
ၾကံမရတဲ့အဆံုး
Kyungsoo ရဲ႕ အေဖကို ဖုန္းေခၚၾကည့္မိသည္....
"Hello arjishi ဟိုေလ hyung ေရာက္လာေသးလားဟင္"
"အာ..မေရာက္လာဘူးလား...."
"Arnyi မဟုတ္ပါဘူး hyung ကဒီေန႔ arjishi ဆီ
သြားမယ္လို္ၾကားလို႔.ေမးၾကည့္တာပါ.ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး.."
JongIn ဘာမွမျဖစ္ပါဘဴးဆိဳတဲ့
လိမ္ညာတဲ့စကားကိုဆိုလိုက္ရသည္...
ဖုန္းဆက္ျပီးတာနဲ့ Kyungsooရဲ႕ အိပ္ရာေလးေပၚမွာ
လွဲေနလိုက္သည္....
မ်က္လံုးေလးမွိတ္ၿပီး သူေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြကို
ျပန္စဥ္းစားမိလိုက္သည္...
"စိတ္ပ်က္မိတယ္ " ဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္ Hyung ထြက္သြား
ခဲ့တာလား...
Wae hyung အရင္က ဒီ့ထက္ ဆိုးတဲ့ ျမင္ကြင္းမ်ိဳးေတြေတာင္
ျမင္ခဲ့ဖူးတာကို...အခုမွ ဘာလို႔ ထြက္သြားရတာလဲ..hyung ရယ္..
ကြၽန္ေတာ္တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တာ သိေပမယ့္...hyung
ကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ေဘးနားမွာပဲ ေနေစခ်င္ခဲ့တာ.."
တစ္ကိုယ္တည္းၾကားႏိုင္တဲ့ စကားကိုဆိုၿပီး
ေတာင္းပန္ေနသည္....မ်က္ရည္စေလးမ်ားကေတာ့
အေဖာ္ျပဳလ်က္.....
JongIn အိပ္ေနရင္းကေန ေခါင္းအံုးေအာက္က ခပ္မာမာ
အရာတစ္ခု ေၾကာင့္ ေခါင္းအံုးကို ဖယ္လိုက္ၿပီး.
ထိုအရာကို ယူလိုက္သည္...
"Diary" ဟုေရးထားေသာ အမည္းေရာင္စာအုပ္ေလးကို
ေကာက္ယူကာ ဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့.....
Hyung ရဲ႕အေၾကာင္းေတြ....
Hyung နဲ႔ကြၽန္ေတာ္ လက္ထပ္ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ...
Hyung ကြၽန္ေတာ့္ကို ခ်စိေနတဲ့ အေၾကာင့္းေတြ
သူ..နာက်င္ေနရတဲ့ အေၾကာင္းေတြ.....
ထိုအရာအားလံုးကို ေရးထားျခင္းပင္....
"ခ်စ္ေနခဲ့တာတဲ့လား....ဒါ...ဒါဆို..."
Kyungsoo ရဲ႕အေၾကာင္းေတြကို ဖတ္ၿပီးတာနဲ႔
JongIn ငိုေနမိသညိ..
သူ..မသိခဲ့ေပ....Hyung ကခ်စ္ေနခဲ့တာကို လံူးဝမသိခဲ့ေပ..
သူ႔ေၾကာင့္ Hyung နာက်င္ခံစားေနရတာေတြ...မသိခဲေ့ပ...
ဒါ..ဒါေၾကာင့္.ထြက္သြားခဲ့တာလား...
ကြၽန္ေတာ္"စိတ္ပ်က္မိတယ္..". လို႔ ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္....
ေတာင္းပန္ပါတယ္..Hyung ရယ္...ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္
နာက်င္ခဲ့ရလို႔.....
ဒါေပမယ့္.Hyung...႐ူးမိုက္စြာနဲ႔....အတၱႀကီးစြာနဲ႔....
တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္စြာနဲ႔....ေျပာပါရေစ....
"Hyung... ဆက္လက္ၿပီး...နာက်င္ေပးပါလို႔...
ကြၽန္ေတာ္ခံစားခဲ့ရတာေလာက္ မနာက်င္ရေသးလို႔...
Hyung ကို ဆြဲမထည့္ခ်င္ခဲ့ေပမယ့္...hyung က
ကြၽန္ေတာ့္ကို ခ်စ္ေနတယ္ဆိုတာေၾကာင့္...ဆြဲထည့္ပါရေစ..
Hyung ရဲ႕ အႀကီးမားဆံုးအမွားက ကြၽန္ေတာ့္ကို ခ်စ္မိလို႔....
ဒီ စာအုပ္ေလးကိုေတာ့ သိမ္းထားပါရေစ hyung..
ေနာင္တစ္ခ်ိနိ အသံုးဝင္လာႏိုင္လို႔ပါ...."
ထိုအခ်ိန္သာ..ရင္ထဲ၌ေပၚေပါက္ေနခဲ့ေသာ.စုိးရိမ္မႈ.နာက်င္မႈ.
အခ်စ္ဆိုတဲ့ အရာတစ္ခုကိုသာ...နာက်ည္းမႈျဖင့္.မဖံုးကြယ္ခဲ့လ်ွင္.
လ်စ္လ်ဴမ႐ႈခဲ့လ်ွင္............
~~~~~~~~~~
တစ္ပတ္......
Kyungsoo အိမ္ကေန ထြက္လာခဲ့သည္မွာ..တစ္ပတ္ပင္
ျပည့္သြားၿပီျဖစ္သည္....
အိမ္ကထြက္လာလာခ်ငိး ဘယ္သြားေနရမွန္းမသိေပမယ့္
အရင္တုန္း ကသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ေတြ႔ၿပီး သူ႔အကူအညီေၾကာင့္
ေကာ္ဖီဆိုင္ေလး တစ္ဆိုင္မွာ စားပြဲထိုးလုပ္ရသည္...
ေနစရာကိုလည္း ႐ွာေပးတာေၾကာင့္
အဆင္မေျပ မျဖစ္ေပ....
"Kyungsoo yrr ဒီ Americano ကို ပို႔ေပးဦး..."
"Nae ..."
"Jorgi yow မွာထားတဲ့ Americano ရပါၿပီ
ေအးေအးေဆးေဆးသံုေဆာင္ပါ..."
Kyungsoo ေကာ္ဖီကို ခ်ေပးၿပီး.ျပန္လာမည့္လုပိ
လက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲလိုက္တာေၾကာင့္.
လန္႔သြားၿပီး....ထိုလူကို ၾကည့္မိသညိ..
"Jon...JongIn...."
"Hyung..."
လက္ကို ဆြဲျဖဳတ္ေသာ္လည္း..အားမမ်ွတာေၾကာင့္.႐ုန္းလို႔မရေပ
"ခဏေလးပါ Hyung...ခဏေလးပဲ..ကြၽန္ေတာ္နဲ႔
စကားေျပာရေအာင္..ခဏေလးပါ.."
JongIn အတင္းေျပာေနတာေၾကာင့္.ဆိုင္႐ွင္ကို ခြင့္ေတာင္းၿပီး
ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္...
"ေျပာစရာ႐ွိရင္ ျမန္ျမန္ေျပာ ငါ..အလုပ္႐ွိေသးတယ္..."
"Hyung...ဘာလုိ႔ ထြက္သြားတာလဲ...."
"ငါမင္းနဲ႔ မေနခ်င္ေတာ့လို႔..."
"လိမ္တာ..."
"မလိမ္ဘူး...မင္းဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ေျပာခ်င္တာဆိုရငိ
ၿပီးၿပီမလား...ငါသြားေတာ့မယ္..."
Kyungsoo သြားေတာ့
JongIn အေနာက္ကေန ေျပးၿပီးဖက္လိုက္သည္...
"Hyung ကို လြမ္းေနခဲ့တာ...
Hyung ခ်က္ေကြၽးေနၾက ထမငိးလည္း စားခ်င္တယိ
ကြၽန္ေတာ္ အဲ့ေန႔က ေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြက...ရင္ထဲက
မပါပါဘူး Hyung ရယ္..ဒီအတိုင္း ထြက္သြားတဲ့ စကားေတြပါ
ကြၽန္ေတာ္ေလ Hyung ကို ဘယ္တုန္းကမွ စိတ္မပ်က္ဖူးပါဘူး
Hyung ရယ္...."
ခဏျကာေတာ့ kyungsoo ပခံုးေပၚ ပူေႏြးေသာ အရာတစ္ခု
က်ေရာက္တာေၾကာင့္ ဖကိထားတဲ့ အတိုင္းပင္.
ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္မိသညိ...
"JongIn..yrr မင္း ငိုေနတာလား..."
"Wae မငိူပါနဲ႔..."
JongIn ကို မ်က္ရည္ေတြ သုတ္ေပးလိုက္သည္..
"Nae Hyung... Hyung မႀကိဳက္ရင္ မငိုေတာ့ဘူး..
ဒါေပမယိ့ Hyung အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့ပါ့လားဟင္..
ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း မေနတတ္ဘူး...hyung".
JongIn ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ Kyungsoo ေတြေဝမိသြားသည္..
"Hyungg. Jelba.. "
"ငါ စဥ္းစားဖို႔ အခ်ိန္လိုတယ္ "
"ရတယ္ hyung...ႀကိဳက္သေလာက္စဥ္းစား..."
"Om ဒါဆို ေနာက္မွေတြ႔မယ္ ...ၿပီးေတာ့မငိုနဲ႔ဦး.."
Kyungsoo ေျပာၿပီး ထြက္သြားတာနဲ႔...
JongIn မ်က္ရည္ေတြဝဲကာ ၾကည့္ေနမိသည္..
"Miyan hyung...hyung ရဲ႕ ႏွလံုးသားကို.
နင္းေျခမိလို႔...."
TBC >>>>>>>>>>>>
Dika is forever❤❤❤
Kaisoo is more than real❤❤❤
Kaisoo-Dika-Kadi-100%Love❤❤❤
Update ၾကာသြားတယ္ 😁😁😁
🐻🐧🐻🐧🐻🐧❤❤❤❤❤
Kyungsoo ပြေးထွက်လာပြီး လူရှင်းတဲ့နေရာကို ရောက်တာနဲ့
ထိုင်ချကာ အော်ငိုလိုက်သည်....
နောက်ဆုံးတော့..ဒီအချိန် ထိ ရောက်လာပြီပင်....
ချစ်ရသောသူထံကနေ...စိတ်ပျက်တယ် ဆိုတဲ့
စကားကိုကြားရတာ ဒီလောက်ထိ နာကျင်မယ်မှန်းမသိခဲ့ပေ..
"စိတ်ပျက်နေတယ်ဆိုတာကို ကြိုသိခဲ့မယ်ဆိုရင်
ငါတွယ်ကပ် မနေပါဘူး JongIn ရယ်...
ဒီတစ်ခါတော့ ငါလက်လွှတ်ပေးလိုက်ပါပြီ...."
မြေပြင်ပေါ်ကနေ အားတင်းကာ ထပြီး အိမ်သို့
ဦးတည်ကာသွားလိုက်သည်...
ဝင်ဝင်ချင်း အလင်းရောင်မရှိပဲ မှောင်နေတာကြောင့်
JongIn ုပြန်မရောက်သေးဘူးဆိုတာ ခန့်မှန်းလို့ရသည်
အိမ်ထဲကိုနှံ့အောင် ပတ်ကြည့်ပြီး
အဝတ်အစား တွေထုတ်ကာ ဆငိးလာခဲ့လိုက်သည်..
မီးဖိုချောင်ထဲမှာတော့ JongIn အဆင်သင့် စားနိုင်မယ့်
စားစရာတွေကို ဖြည့်ထားလိုက်သည်...
ထို့နောက် လေးပင်သော ခြေလှမ်းများဖြင့် ထွက်လာပြီး
နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်...
၁ နှစ်ကျော် နေလာခဲ့သော အိမ်လေးကို မျက်ရည်များနှင့်
နှုတ်ဆက်ကာ...ကျောခိုင်းလာခဲ့သည်.....
"မင်းဘဝလေးပျော်ရွှင်နေပါစေ...JongIn... "
~~~~~~~~~~~
"Hyung. hyung...."
အာပေါက်မတတ် အော်ခေါ်နေပေမယ့်...တုံ့ပြန်မှူမရှိတာကြောင့်
Kyungsoo ရဲ့ အခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့သည်...
သို့သော်...လူရိပ်ယောင်တောင် မတွေ့...
အိမ်ထဲကို နှံနေအောင် ရှာပေမယ့်.မတွေ့တာကြောင့်
နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ပြီး....Kyungsoo ရဲ့အခန်းထဲ ဝင်ခဲ့သည်..
မဟုတ်လောက်ပါဘူးဆိုပြီး.ဗီဒိုကို ဆွဲဖွင့်လိုက်တော့
ဟင်းလင်းဖြစ်နေသည်....
"Hyung. "
ဆိုသော နာမည်လေးကို ရွတ်ပြီး...ခြေထောက်တွေ မခိုင်တော့ပေ.
လက်တွေလည်း တုန်ယင်ကာ...မျက်ရည်များလည်း..ဝဲနေသည်.
ကမန်းကတန်းဖြင့် အိတ်ထဲက ဖုန်းကိုနှိုက်ကာ ခေါ်ဆိုသော်လည်း
စက်ပိတ်ထားသည် ဆိုတဲ့ အသံကိုသာ ကြားရသည်...
ကြံမရတဲ့အဆုံး
Kyungsoo ရဲ့ အဖေကို ဖုန်းခေါ်ကြည့်မိသည်....
"Hello arjishi ဟိုလေ hyung ရောက်လာသေးလားဟင်"
"အာ..မရောက်လာဘူးလား...."
"Arnyi မဟုတ်ပါဘူး hyung ကဒီနေ့ arjishi ဆီ
သွားမယ်လိုကြားလို့.မေးကြည့်တာပါ.ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး.."
JongIn ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဆိုတဲ့
လိမ်ညာတဲ့စကားကိုဆိုလိုက်ရသည်...
ဖုန်းဆက်ပြီးတာနဲ့ Kyungsooရဲ့ အိပ်ရာလေးပေါ်မှာ
လှဲနေလိုက်သည်....
မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး သူပြောခဲ့တဲ့ စကားတွေကို
ပြန်စဉ်းစားမိလိုက်သည်...
"စိတ်ပျက်မိတယ် " ဆိုတဲ့စကားကြောင့် Hyung ထွက်သွား
ခဲ့တာလား...
Wae hyung အရင်က ဒီ့ထက် ဆိုးတဲ့ မြင်ကွင်းမျိုးတွေတောင်
မြင်ခဲ့ဖူးတာကို...အခုမှ ဘာလို့ ထွက်သွားရတာလဲ..hyung ရယ်..
ကျွန်တော်တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်တာ သိပေမယ့်...hyung
ကိုတော့ ကျွန်တော့်ဘေးနားမှာပဲ နေစေချင်ခဲ့တာ.."
တစ်ကိုယ်တည်းကြားနိုင်တဲ့ စကားကိုဆိုပြီး
တောင်းပန်နေသည်....မျက်ရည်စလေးများကတော့
အဖော်ပြုလျက်.....
JongIn အိပ်နေရင်းကနေ ခေါင်းအုံးအောက်က ခပ်မာမာ
အရာတစ်ခု ကြောင့် ခေါင်းအုံးကို ဖယ်လိုက်ပြီး.
ထိုအရာကို ယူလိုက်သည်...
"Diary" ဟုရေးထားသော အမည်းရောင်စာအုပ်လေးကို
ကောက်ယူကာ ဖွင့်ကြည့်မိတော့.....
Hyung ရဲ့အကြောင်းတွေ....
Hyung နဲ့ကျွန်တော် လက်ထပ်ဖြစ်တဲ့ အကြောင်းတွေ...
Hyung ကျွန်တော့်ကို ချစိနေတဲ့ အကြောင့်းတွေ
သူ..နာကျင်နေရတဲ့ အကြောင်းတွေ.....
ထိုအရာအားလုံးကို ရေးထားခြင်းပင်....
"ချစ်နေခဲ့တာတဲ့လား....ဒါ...ဒါဆို..."
Kyungsoo ရဲ့အကြောင်းတွေကို ဖတ်ပြီးတာနဲ့
JongIn ငိုနေမိသညိ..
သူ..မသိခဲ့ပေ....Hyung ကချစ်နေခဲ့တာကို လူံးဝမသိခဲ့ပေ..
သူ့ကြောင့် Hyung နာကျင်ခံစားနေရတာတွေ...မသိခဲေ့ပ...
ဒါ..ဒါကြောင့်.ထွက်သွားခဲ့တာလား...
ကျွန်တော်"စိတ်ပျက်မိတယ်..". လို့ ပြောလိုက်တာကြောင့်....
တောင်းပန်ပါတယ်..Hyung ရယ်...ကျွန်တော့်ကြောင့်
နာကျင်ခဲ့ရလို့.....
ဒါပေမယ့်.Hyung...ရူးမိုက်စွာနဲ့....အတ္တကြီးစွာနဲ့....
တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်စွာနဲ့....ပြောပါရစေ....
"Hyung... ဆက်လက်ပြီး...နာကျင်ပေးပါလို့...
ကျွန်တော်ခံစားခဲ့ရတာလောက် မနာကျင်ရသေးလို့...
Hyung ကို ဆွဲမထည့်ချင်ခဲ့ပေမယ့်...hyung က
ကျွန်တော့်ကို ချစ်နေတယ်ဆိုတာကြောင့်...ဆွဲထည့်ပါရစေ..
Hyung ရဲ့ အကြီးမားဆုံးအမှားက ကျွန်တော့်ကို ချစ်မိလို့....
ဒီ စာအုပ်လေးကိုတော့ သိမ်းထားပါရစေ hyung..
နောင်တစ်ချိနိ အသုံးဝင်လာနိုင်လို့ပါ...."
ထိုအချိန်သာ..ရင်ထဲ၌ပေါ်ပေါက်နေခဲ့သော.စိုးရိမ်မှု.နာကျင်မှု.
အချစ်ဆိုတဲ့ အရာတစ်ခုကိုသာ...နာကျည်းမှုဖြင့်.မဖုံးကွယ်ခဲ့လျှင်.
လျစ်လျူမရှုခဲ့လျှင်............
~~~~~~~~~~
တစ်ပတ်......
Kyungsoo အိမ်ကနေ ထွက်လာခဲ့သည်မှာ..တစ်ပတ်ပင်
ပြည့်သွားပြီဖြစ်သည်....
အိမ်ကထွက်လာလာချငိး ဘယ်သွားနေရမှန်းမသိပေမယ့်
အရင်တုန်း ကသူငယ်ချင်းနဲ့တွေ့ပြီး သူ့အကူအညီကြောင့်
ကော်ဖီဆိုင်လေး တစ်ဆိုင်မှာ စားပွဲထိုးလုပ်ရသည်...
နေစရာကိုလည်း ရှာပေးတာကြောင့်
အဆင်မပြေ မဖြစ်ပေ....
"Kyungsoo yrr ဒီ Americano ကို ပို့ပေးဦး..."
"Nae ..."
"Jorgi yow မှာထားတဲ့ Americano ရပါပြီ
အေးအေးဆေးဆေးသုံဆောင်ပါ..."
Kyungsoo ကော်ဖီကို ချပေးပြီး.ပြန်လာမည့်လုပိ
လက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲလိုက်တာကြောင့်.
လန့်သွားပြီး....ထိုလူကို ကြည့်မိသညိ..
"Jon...JongIn...."
"Hyung..."
လက်ကို ဆွဲဖြုတ်သော်လည်း..အားမမျှတာကြောင့်.ရုန်းလို့မရပေ
"ခဏလေးပါ Hyung...ခဏလေးပဲ..ကျွန်တော်နဲ့
စကားပြောရအောင်..ခဏလေးပါ.."
JongIn အတင်းပြောနေတာကြောင့်.ဆိုင်ရှင်ကို ခွင့်တောင်းပြီး
ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်...
"ပြောစရာရှိရင် မြန်မြန်ပြော ငါ..အလုပ်ရှိသေးတယ်..."
"Hyung...ဘာလို့ ထွက်သွားတာလဲ...."
"ငါမင်းနဲ့ မနေချင်တော့လို့..."
"လိမ်တာ..."
"မလိမ်ဘူး...မင်းဒီကိစ္စနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး ပြောချင်တာဆိုရငိ
ပြီးပြီမလား...ငါသွားတော့မယ်..."
Kyungsoo သွားတော့
JongIn အနောက်ကနေ ပြေးပြီးဖက်လိုက်သည်...
"Hyung ကို လွမ်းနေခဲ့တာ...
Hyung ချက်ကျွေးနေကြ ထမငိးလည်း စားချင်တယိ
ကျွန်တော် အဲ့နေ့က ပြောခဲ့တဲ့ စကားတွေက...ရင်ထဲက
မပါပါဘူး Hyung ရယ်..ဒီအတိုင်း ထွက်သွားတဲ့ စကားတွေပါ
ကျွန်တော်လေ Hyung ကို ဘယ်တုန်းကမှ စိတ်မပျက်ဖူးပါဘူး
Hyung ရယ်...."
ခဏကြာတော့ kyungsoo ပခုံးပေါ် ပူနွေးသော အရာတစ်ခု
ကျရောက်တာကြောင့် ဖကိထားတဲ့ အတိုင်းပင်.
နောက်ကိုလှည့်ကြည့်မိသညိ...
"JongIn..yrr မင်း ငိုနေတာလား..."
"Wae မငိူပါနဲ့..."
JongIn ကို မျက်ရည်တွေ သုတ်ပေးလိုက်သည်..
"Nae Hyung... Hyung မကြိုက်ရင် မငိုတော့ဘူး..
ဒါပေမယိ့ Hyung အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့ပါ့လားဟင်..
ကျွန်တော် တစ်ယောက်တည်း မနေတတ်ဘူး...hyung".
JongIn ရဲ့ စကားကြောင့် Kyungsoo တွေဝေမိသွားသည်..
"Hyungg. Jelba.. "
"ငါ စဉ်းစားဖို့ အချိန်လိုတယ် "
"ရတယ် hyung...ကြိုက်သလောက်စဉ်းစား..."
"Om ဒါဆို နောက်မှတွေ့မယ် ...ပြီးတော့မငိုနဲ့ဦး.."
Kyungsoo ပြောပြီး ထွက်သွားတာနဲ့...
JongIn မျက်ရည်တွေဝဲကာ ကြည့်နေမိသည်..
"Miyan hyung...hyung ရဲ့ နှလုံးသားကို.
နင်းခြေမိလို့...."
TBC >>>>>>>>>>>>
Dika is forever❤❤❤
Kaisoo is more than real❤❤❤
Kaisoo-Dika-Kadi-100%Love❤❤❤
Update ကြာသွားတယ် 😁😁😁
🐻🐧🐻🐧🐻🐧❤❤❤❤❤