Harladı meyus gönül dalına
Yandı bin kattı canına
Söndürdü gazabına savruldu icabına
Akıttı gözyaşını taştı mihrabına
...
Edepsiz fır döndü taşlıkta
Kırdı belini zulüm kapısına
Söktürdü zalim fidanı toprağına, gitti mezarına
Devirdi çatısını güneş, patladı aşığına
...
Dert eyledi kumrular gök yazgısına
Uçamadı hakikat yoluna
Sektirdi aşk zamanına, bitti gıyabına
Paslandı eli soktu günah yoluna
...
Girme dedi Kümülatif, meyus zıkkımına
Dinlemedi aldı gazasını başına
Saydırdı makamına, hiç eyledi toprağına
Yaktı Kümülatif'i aldı ahını karaktersiz ruhuna !