"Pwede ba Lance tigilan mo na ako." padabog akong naglalakad sa daan.
"P-pero Cheska, totoo talaga ang sinasabi ko! Gusto talaga kita." hindi padin sya tumitigil sa pagsunod saakin mula pa kanina.
"Grah!" napatigil ako bigla, "Bakit ka ba kasi nandito? Diba nakakulong ka na?"
"Er... nagpyansa ako..."
"Psh... So may balak nanaman kayong masama ng mga kasama mo?"
"Hindi hindi!" he quickly defended, "Hindi ko sila kasama. Naiwan silang lahat sa kulungan. As in lahat sila."
"Iniwan mo sila? Anong klase kang boss?"
"Eh kasi ang totoo nyan. Er.... ayoko nang gumawa ng masama. Gusto ko nang magbago. At yun ay... yun ay dahil nakilala kita." nagblush nanaman sya. Nawiwirduhan na ako sakanya sa totoo lang.
"You're really out of your mind." napailing nalang ako.
Ayon kay Lance, kahit mahirap paniwalaan, nainlove daw sya saakin. Simula daw nung araw bago sila huliin ng mga pulis, may kung anong bagay daw syang naramdaman saakin. Yun daw ay nung matapos kung protektahan si Nikolai kahit ako ang malagay sa pahamak.
.
.
.
.
~~~~~
"P-pero, you're supposedly safe by now. I chose to kill him instead of you. So why do you still have to save him? Di mo ba inisip na pwede ka pang mapahamak sa ginagawa mo?"
"Mas mabuti pa nga siguro yun! Mas mabuti pang patayin mo kaming dalawa kesa sa umalis ako sa tabi nya ngayong kailangan nya ako!"
~~~~~
.
.
.
.
Hinangaan daw nya ako sa katapangan ko. Ako daw ang nagparealize sakanya na sya mismo ang may kasalanan sa pagkamatay ng kapatid nya. Na dapat hindi sya umalis sa tabi neto sa panahong kailangan sya. Lalo na't yun ang responsibilidad nya bilang mas nakakatanda. Simula nun, hindi na daw ako naalis sya isip nya. Hanggang sa selda, ako ang tumatakbo sa utak nya hanggang sa narealize nya na naiinlove na DAW sya saakin. Weird. -___-
"Alam mo," I said, "hindi padin ako naniniwala sayo. Sigurado may plinaplano ka nanamang masama!"
"Maniwala ka saakin please! Nagbabago na ako." lumuhod sya bigla sa harapan ko, "Lahat gagawin ko para sayo. Promise!" he raised his right hand as he crosses his heart with his left.
"Lahat? Sige! Bigyan mo ako ng ticket papuntang France!" I challenged him. Though I know it's quite impossible. Or is it?
"Sige! Yun lang pala eh!"
"Kita mo na. Hindi mo naman pala— Wait.... seryoso ka?"
"Oo naman. Nakakalimutan mo na ba? I told you before na anak ako ng bilyonaryo. Settlling a flight to France is just a piece of cake to me." yabang nya.
"TOTOO?" nabigla talaga ako.
"Oo nga. Kung seryoso ka talaga dyan, then I'll fix everything you need right away. Siguro the day after tomorrow, makakaalis ka na."
"WHAT? OH MY! THAT FAST?"
"Right! May connection ang dad ko sa halos lahat ng bagay. Kaya naman hindi mo na kailangan maghintay pa ng matagal. You can even have your passport by tomorrow. Basta, ako na ang bahala dun." sabay nag wink sya.
This is my chance! Makakapunta ako ng France nang walang gagastusin kahit isang kusing. Hindi ko lang basta basta makakausap si Dr. Levi. Makakapasyal na din ako sa mga lugar na noon sa picture ko lang nakikita! Woooooow!!!
"Sige!" I made up my mind, "If you really don't mind, then please do it. Also, make one for Nikolai. Is that fine?"
"Yes ma'am! All clear!" he saluted.
"Er.... Thank you?.... I guess?"
Matapos kunin ni Lance ang phone number ko, agad na syang umalis. Tumuloy nadin ako papunta sa condo ni Nikolai at agad kong binalita sakanya ang nangyari.
"Akala ko imposible pang makausap natin si Dr. Levi." tuwang tuwa padin ako hanggang ngayon, "YES! France, here we come!" napaupo ako sa couch nang nakataas ang kamay.
"Eh Cheska..." Nikolai looks worried.
"Mm?"
"May nakakalimutan ka."
"Ano naman yun?"
"Yung... yung sandwich. Tuturuan mo pa ako diba?"
"Sus! Yun lang pala! Hahaha. Halika na nga." tumayo na ako sabay hinatak ko sya papuntang kusina.
Everything should be fixed the day after tomorrow. But I still got a problem. Hindi ko alam kung papayag ba si Mama na pumunta ako sa France. I mean, sino ba namang magulang ang magiging kampante sa ganun. Unang una, biglaan. Pangalawa, wala akong valid reason para pumunta dun. Ugh! I really don't wanna miss this chance. Lord~ I seek for your guidance.
Pag-uwi ko ng bahay, tila agad namang sinagot ni Lord ang dasal ko. Nakadikit sa fridge ang note na gawa ni Mama.
.
.
Cheska, I won't be home for about 2 weeks or so. Sorry kung biglaan. I just need to deal with something important. It's about my work. Don't worry, nag-iwan na ako ng allowance sa ATM account mo para sa mga gastusin dyan. I'll be back as soon as I can. Take care of yourself. I love you Cheska.
Hindi ko naman napigil ang saya ko dahil dito. I mean, hindi naman siguro kami sobrang magtatagal sa France kaya I'll be home before mom does. I can promise to be safe there since I'm dealing with Lance. Lahat naman kasi ata posible para sakanya eh. I'm very sure na hindi ako mapapahamak o gugutumin man lang sa magiging trip naming 'to. Alright! It's all been decided. Wala nang atrasan 'toooo. (≧◡≦)
.
.
.
.
2 days later....
"Ready na ba kayo?" tanong ni Lance.
"Suuuuuper ready!" I'm so excited.
"Oh tara na. Sumakay na kayo."
Pumasok kami sa loob ng sasakyan na magdadala saamin papuntang airport. Lance seated beside the driver habang magkatabi naman kami ni Nikolai sa likod. Mabilis ang pagtibok ng puso ko dahil sa sobrang kasabikan. Never in my life, I imagine something like this.
"Sya nga pala Cheska," Lance suddenly talk, "Bakit ba sa France mo pa napiling magpunta ha?"
"Uhm... hindi ko ba nasabi sayo?"
"Hindi eh."
Oo nga pala, nakalimutang kong sabihin sakanya. (￣。￣)
"Uh.. He-he-he. May kailangan lang akong kausapin na importanteng tao." I said.
"Sino naman?"
"Si Dr. Levi. If I know, Leviticus Cariaga ang buo nyang pangalan."
"Mmm.. Eh saan exactly sa France mo sya kikitain?" follow up question nya pa.
"Hm? Now that you mentioned it..... I don't have an idea...."
Dahil sa sobrang excite ko, nalimutan ko na ang mga importanteng bagay na dapat kong alamin. Inuna ko pang planuhin ang mga papasyalan ko kesa sa totoong pakay namin sa pagpunta sa France.
"Haay." Lance sighed. Obviously, he thinks I'm an epic fail, "Ano kasi ulit ang pangalan nya?"
"Uh.... Leviticus Cariaga." napakamot nalang ako sa batok.
He dialed something from his phone. It appears that he may use some help to locate where Dr. Levi is. They talked on the phone for about 10 minutes. Lance sounds really professional the way he speak and all. After the call, he talk to me again.
"Binigyan ako ng instruction kung paano natin mahahanap yung taong tinutukoy mo." he said.
"Paano daw?" I asked.
"May sinend saaking application yung kausap ko kanina. It's an advance GPS tracker. Nakadesign dito ang mapa ng buong mundo. But we need to focus only on areas of France. Well, as we speaked earlier, natrack na daw nila kung saang city naroon si Dr. Levi by using his data na nagather nila sa main tracking unit ng headquarters. Ayon sakanila, nasa Paris daw sya. Once na makarating na tayo dun, madadalian nalang tayong hanapin sya using this GPS tracker application na kasalukuyan kong ini-install sa phone ko. So you don't to worry anything. I'm sure na makikita din natin sya agad in no time."
"Uh... ok?" I'm not sure what to say. Napanga-nga lang ako sa lahat ng sinabi nya.
"Nabilib ka saakin no?" yabang nya sabay tawa.
"Hmp! Oo na..." pilit na sabi ko.
"At dahil dyan! May prize dapat ako sayo."
"Ha? Ano naman?"
"Eto oh!" then he puckered his lips as if he's asking for a kiss.
Dahil nainsulto ako sa ginawa nya, agad ko nalang syang nasuntok sa mukha. -___-
"Hindi mabibili ng pera mo ang first kiss ko no!" pagalit na sabi ko.
"Ikaw naman. Parang nabibiro lang ih. (╥﹏╥)" halata namang nasaktan sya sa ginawa ko.
Nang makarating kami sa airport, ginuide kami ni Lance sa lahat ng magiging proseso. Sinabi namin sa interview na pagbabakasyon lang ang pakay namin sa France. Mas mabuti na daw kasing di namin banggitin ang tunkol kay Dr. Levi para maiwasan ang pagiging komplikado ng flight.
At finally, nakasakay nadin kami matapos ang lahat. Gamit ang pera at connection ni Lance, sa first class seat kami nakapwesto. Komportable at maaliwalas sa pakiramdam. Sobrang excited pa ako nung una dahil first time kong makakapunta sa ibabaw ng mga ulap. Pero nung tumagal, hindi ko namalayang unti unti na pala akong nakatulog.
.
.
.
.
.
"Cheska... Gising! Andito na tayo." mahina akong inaalog alog ni Nikolai.
"H-huh?" dahan dahan akong dumilat ang nagpunas ng mata. "seryoso."
"Tara bumaba na tayo." said Lance.
Pagkalabas namin ng airport, agad may humintong sasakyan sa harapan namin. Kung hindi ako nagkakamali, sila Lance din ang nagmamay-ari neto.
"Sakay na." he said.
"Sainyo din 'to?"
"Yup! May business din kasi dito ang Dad ko kaya may bahay din kami dito. Hindi nga lang ganun kalaki." he humbled.
Pagdating namin sa tinutukoy nyang MALIIT na bahay nila, bumungad saamin ang 2 storey european house style na nagpamangha saakin sa ganda.
"Wow ha. Ang liit nga." I said sarcastically. "Eh triple na ata neto ng bahay namin eh."
"Hahaha. Pumasok na muna tayo sa loob. Nagpaprepare na ako ng merienda eh." aya ni Lance.
Pagpasok naman namin sa loob, parang may kung anong okasyon sa dami ng nakahanda sa mesa. Hindi ko alam kung nang-iinsulto ba 'tong si Lance o sadyang normal lang sakanya ang mga ganito. -___-
Matapos naming kumain na halos di na ako makatayo sa pagkabusog, binalita saakin ni Lance na natra-track na daw ng GPS nya ang kinaroroonan ni Dr. Levi. Ayon sakanya, nakachecked in sya sa isang Five Star Hotel sya sa 20 Avenue Victoria which is 15 kilometers away from here.
"So anong plano mo Cheska?" asked Lance.
"Right!" bigla akong tumayo, "Let's do this! Wala na tayong dapat sayanging oras!"
"Hahaha. As expected from you." he laugh in a manly way, "So ano pang hinihintay natin? Tara na."
Muli kamang sumakay sa kotse nila at tumungo sa Hotel Britannique na syang kinaroroonan ni Dr. Levi. Agad kaming pumasok loob at kinausap ni Lance ang receptionist.
"Excusez-moi. (Excuse me)" said Lance in a French accent.
"Oui Monsieur? Comment puis-je vous aider? (Yes Sir? How can I help you?)" tanong ng napakagandang receptionist.
"Euh... Où est la chambre Lévitique Cariaga? (Uh... May I know what room Mr. Leviticus Cariaga is in?)" he asked.
"Oh! Juste un minutes Monsieur. (Just a moment Sir)" then she checked it on the monitor, "Puis-je demander quelle est votre préoccupation? (May I first ask what's your business with him?)" she ask back politely.
"C'est confidentiel. S'il vous plaît comprendre. (It's kinda confidential. Please understand.)"
"Bien, bien. Je suis désolé Monsieur. (Right, right. Pardon me Sir.)" kinuha nya ang telepono para tawagan ang kwarto kung nasaan si Dr. Levi. "Sir. Someone is looking for you. Please meet them here in the lobby. Sorry for the interruption sir." she said sounding not so fluent in english.
Umupo muna kami para hintayin ang pagbaba ni Dr. Levi. Marami ang taong palakad lakad dito sa lobby kaya kailangang talasan namin ang paningin para hindi namin mamiss ang pagdating nya. Habang naghihintay, napansin ko ang isang nakasalaming lalaki na lumabas mula sa elevator. Nakasukot sya ng mahabang brown coat at medyo nakayuko na tila umiiwas sa paningin ng mga tao. Lumabas sya ng hotel at lumakad paalis hanggang sa hindi ko na sya matanaw pa. Maya-maya, may lumapit saaming middle aged na babae at mukhang Filipina.
"Oh excuse me. Are you Kids Filipinos?" she asked.
"Uh.. Opo." I answered politely.
"Wow!" she chuckles, "How unusual. Madalang lang akong makakita ng Pinoy dito. Well, what are you kids doing here in Paris? Are you here for a vacation."
"May... inaasikaso lang po kami." I laugh as well to show her I'm interested at the very least.
"Oooh. Eh nakapag check-in na ba kayo? Kung hindi pa, pwede ko kayong tulungan!" she offered delightfully.
"No no no! It's ok ma'am. May hinihintay lang po kaming tao na nakacheck-in dito." I explain.
"Sino naman? Filipino din ba sya?"
"Yes! Uhm... He's name is Dr. Levi... Leviticus Cariaga."
"Mmm." she crosses her arms, "So what business do you have with my Husband? Can you tell me?"
"Husband?" I was shocked, "Ikaw po ang asawa ni Dr. Levi?"
She giggled, "Sure I am!"
"Then nasaan po sya? Bakit di nyo sya kasama?"
"Hindi nyo ba sya napansing bumaba kanina?"
Unti unting nagsink-in sa utak ko na sya pala yung lalaking nakasalamin kanina. I knew something's strange was going around the time na makita ko yung lalaking yun.
"Salamat po Ms. Cariaga. Mauna na po kami." I bowed at her then we all immidiately ran outside.
Hindi ko alam kung maaabutan pa namin sya o kung masusulyapan man lang. Sa dinami rami ng tao dito at pasikot-sikot na dahan, parang magiging malabo yun.
"I knew it was him! Sana sinunod ko ang Instinct ko!" I said while running.
"I'll try to track him by his phone." said Lance.
"Good idea!" I exclaimed.
"Teka! Ayun sya!" sigaw ni Nikolai habang nakaturo sa lalaki na papasakay ng taxi.
"Sya nga! I recognized him! It's the same coat I saw earlier."
"There's no use on chasing him by foot. We need a car!" suggest naman ni Lance.
"Right! Let's get a taxi." then I call for one.
Pagkasakay namin, agad kinausap ni Lance ang driver para sabihing habulin ang taxi na sinasakyan ni Dr. Levi. Para kaming nasa action movie habang nakikipaghabulan. Hindi ko na inalala ang magiging pamasahe namin because Lance can even buy this cab. Sa ngayon, ang iniisip ko lang ay kung paano ko sisimulang kumprontahin si Dr. Levi once na macorner na namin sya.
Huminto ang taxi sa isang abandonadong building na malapit sa bay. Bumaba si Dr. Levi ng taxi at nagsimulang tumakbo. Bumaba na din kami para habulin sya. Halata na medyo pagod na sya dahil di na sya makatakbo pa ng maayos. Kaya naman sinamantala na namin ang sitwasyon. Mabilis na tumakbo si Nikolai at hinablot ang coat ni Dr. Levi. Tumumba sya sa sahig habang nasa ibabaw nya si Nikolai.
"Ici! Je reviens il! Je suis désolé! s'il vous plaît ne me fait pas de mal! (Here! Take it back. I'm sorry ok? Please don't hurt me.)" pakiusap neto habang ibinibigay kay Nikolai ang pera.
"Teka! Hindi naman ikaw si Dr. Levi ah!" nagtatakang sabi ni Nikolai.
"S'il vous plaît. Je vous en supplie. (Please. I'm begging you)" he said crying.
Mukhang nagkamali kami sa pag-aakalang sya si Dr. Levi. It appears that the reason why he's running away from us is because he stole money from someone in that hotel. But other than that, mukhang wala na syang kinalaman kay Dr. Levi.
Agad kaming bumalik sa Hotel Britannique at nagbabakasakaling nandun na si Dr. Levi. Muling kinausap ni Lance ang receptionist para tawagan ang kwarto nila Dr. Levi. Pero ikinigaulat naming malaman na nakapagcheck-out na sila just 10 minutes ago.
"Ugh! Naisahan tayo!" pagalit na sabi ni Lance, "Sigurado ako na kasabwat din ng Dr. Levi na yan yung asawa nya."
"Pero paano nya nalamang sinusundan natin sya?" tanong ko.
"Yun ang hindi ko alam."
"Whatever the cost, we still need to look for him. Hindi pwedeng masayang ang pagpunta natin dito." I'm so determined to see him.
--------------------------------------------------------------------------------------