Kara's POV
I got out of my room. As usual, ako ang pinakamaaga. I took a glance of my watch and saw the hand exactly when it reached 5 am.
Dumiretso ako sa kitchen. Kumunot ang noo ko nang makita ang nakabukas na wrapper ng slicebread at isang kutsara na may mayonnaise.
May mas maaga bang nagising kesa sa'kin?
Oh right. I forgot.
I believe Cesia was the one who left this. Nasabi niya sa'kin na pupunta siya sa bahay nila sa mortal realm to check her aunt's belongings.
I denied her offer though because I promised Doc Liv I'll attend with her today. Kasama ko rin si Seht.
Napatigil ako nang makita ang isang strand ng buhok. It obviously belongs to a man. My brows furrowed again.
Trev.
Trev was here?
I dropped the hair when I heard a sudden knock on the door. This early in the morning.
Naglakad ako papunta sa pinto at binuksan ito para makita si Chase bitbit si Ria na natutulog sa bisig niya.
I opened the door wider to let him in.
"Care to explain?" I asked nang binaba ni Chase ang natutulog na Ria sa sofa. Kumuha siya ng unan para ipailalim sa ulo ni Ria. Saka siya bumagsak sa tabi niya.
"Anong oras na?" tanong niya na nakapikit ang mga mata.
"It's 5 am." sagot ko.
I heard him groan. "Tangina. Di ko alam may meeting pala na ganun katagal!" his voice turned hoarse.
"Meeting?" nakapameywang kong tanong. Wala ba silang tulog kaya naabutan ko sila na ganito?
Tumango si Chase. "Ah!" he shouted out of frustration. Saka niya pinatong ang braso niya sa mga mata niya.
"May emergency meeting kasama ang staff." he took a deep breath. "Dinala ako ni Ria." he inhaled again. "May nangyaring debate-zzzz..." hindi na niya natapos ang sagot niya.
I stared at the two pretty much half-dead.
Though I am curious... emergency meeting? ano naman ang pinag-uusapan nila at madaling araw na silang nakauwi?
Napailing nalang ako. They'll clear things when they wake up.
Napagdesisyunan kong maghanda ng breakfast para sa iba.
Naalala ko ang nakita kong buhok kaya lumiko ako at pumunta sa harap ng pinto ni Trev. I knocked thrice. When no one answered, binuksan ko ito at nakita na walang tao sa loob.
My lips formed a small smile.
He's with her.
And somehow, it made me feel confident of Cesia's well-being.
I heard a cough behind me kaya agad kong sinara ang pinto. Umikot ako at nakita si Dio na nakatayo still looking sleepy.
"Kumatok ka ba?" tanong niya.
Umiling ako. "go back to sleep. Hindi pa ako nakagawa ng breakfast." I was about to walk when he grabbed my wrist causing me to halt.
Bumaba ang mga mata ko sa kamay na hinawakan niya. Saka ko inangat ang ulo ko.
It took me a few seconds to react. "W-what?" long time to react but I stuttered. What the hell is wrong with me.
Hindi niya ako sinagot and just stared at me like I was something interesting kaya't kinabahan ako. Buti nalang, at nagsalita siya.
"Kara." he said my name.
"I want some pasta for breakfast." saka niya binaba ang kamay ko.
I finally let out the air I have been holding in. Gusto kong sapakin siya sa sinabi niya but a part of me wants to laugh and just... cook pasta for him.
Bumalik siya sa kwarto niya leaving me behind.
Akala ko tatanungin niya ako tungkol sa sinabi ni Chase sa'kin. I was told na gusto daw niyang makipag-usap. Kaso... I was busy with other things... and I believe hindi lang ako kundi siya rin.
We haven't got the chance to talk.
I shook my head.
Enough with that. Ano nga pala ang gagawin ko?
Pasta.
Magluluto nga pala ako ng pasta.
•••
I slowly stirred the white sauce... and then the tomato sauce. Inilapag ko rin ang malaking bowl na may lamang boiled pasta.
Papipiliin ko nalang sila kung ano ang gusto nila. Spaghetti or Carbonara since nalito ako kung anong sauce yung ilalagay ko.
"Morning." I saw Seht heading this way. Pero tumigil siya para tignan yung dalawa na natutulog sa sofa.
"I don't even know what happened to them." saad ko.
Nakita ko ang namumuong suspicious smile sa labi niya.
"Dito ba talaga sila natulog?" tanong niya.
Sinamaan ko siya ng tingin. "Don't get your mind dirty Seht. They went to a meeting. They got back at 5 in the morning.."
Nanlaki ang mga mata ni Seht at tinignan ulit ang dalawa. "They haven't slept?"
I placed both my hands on the marbled top while nodding.
"Must've been a meeting." he emphasized the last word at nakita ko na namang bumalik ang nangangahulugang ngiti niya.
I just sighed and handed him a fork.
A few minutes later at nagsilabasan na rin yung iba sa mga kwarto nila.
"Tapos ka na bang kumain?" tanong ni Thea kay Seht. Seht responded with a nod.
"Kumain ako ng pasta sa panaginip ko." nilingon ko si Dio na humihikab pa. "How did you know I was craving for pasta?" tanong niya before diving in to eat.
I tried to hold back a chuckle.
Hindi ba talaga niya naalala na siya mismo ang nagrequest nito? He was half asleep when he requested it anyways kaya siguro nakalimutan na niya.
I looked at him and let out a sigh. He looked back at me giving me a gentle smile.
There are some instances na hindi ako kinakabahan kapag nahuhuli akong nakatitig. Instead, I stare at them for a longer time.
I don't know why... pero ganito talaga ako minsan. It's like I'm studying every small detail of their face...
May pumasok sa isipan ko causing me to divert my thoughts.
"Go change Seht. We have to go to the clinic after an hour." pagpapaalala ko kay Seht na tumayo at humakbang pabalik sa kwarto niya.
Nilingon ko si Thea na kumakain. "Did you find anything?" tanong ko sa kanya.
Umiling siya. "Wala pa eh.. may inaasikaso pa kasi ako..."
I simply nodded.
Hindi pa kami tapos sa investigation namin patungkol sa ama ni Cesia. But now that we have a lot to do, I'm considering na ipo-postpone ko nalang muna yung research namin surrounding Cesia's background.
•••
"It's already 11 am at mahimbing pa rin ang tulog nila." puna ni Seht pagpasok namin sa dorm. Galing kami ng clinic. Doc Liv gave us 39 minutes to take our lunch.
Natagpuan namin si Dio na nag-iisang kumakain ng lunch.
"Mamaya pang 1 pm ang gathering namin kasama ang Beta at Gamma kaya hindi ko pa ginising. By the way, have you seen Trev?" tanong niya.
I looked at the Japanese food na nakahanda sa mesa.
"Trev went with Cesia." I answered.
"Hmm.." sumingkit ang mga mata niya. "Hindi na kaduda-duda 'yan..."
We started eating when I noticed Ria stretching her arms. Kinusot-kusot niya ang mga mata niya. Umupo siya sa sofa ng nakapikit.
Kumunot ang noo niya nang kinapa-kapa niya ang sofa.
She doesn't remember how she ended up sleeping there I guess...
Her hand landed on Chase's chest kaya tuluyan na nga niyang binuksan ang mga mata niya.
"Aaaaahhhh!!!!" napasigaw siya dahilan na mapatigil kami sa pag kain.
Nagising rin si Chase dahil sa biglaang ingay.
"Chase! Yung meeting-nakatulog ba ako?!?!" natataranta niyang tanong.
"Tch." humiga si Chase at kinuha ang braso ni Ria para gawing unan.
"T-teka..." hinila niya ang braso niya at dali-daling pumunta sa kwarto ni Cesia. Kumatok siya ng ilang beses bago buksan ito.
"si Cesia...." lumingon siya sa'min. "nakita niyo ba si Cesia?"
"She went to the city already." sagot ni Seht.
Ria's eyes widened. She covered her mouth to gasp. "Oh no..." narinig kong sabi niya.
My brows met.
"Nakalimutan kong sabihin sa kanya na delikadong umuwi sa mortal realms ngayon!" she took long strides across the room. Ginulo niya rin ang buhok niya.
From here, I can hear her cursing herself.
"why?" nakataas ang isang kilay ni Dio.
"Remember the giants inside Gaia's womb?" lumapit siya sa'min.
Tumango kami.
"Nakakalat na sila sa mortal realms ngayon. THREE HUNDRED AND FIFTY GIANTS." hinilamos niya ang isang kamay niya.
Wait. What?!
"and Gaia...
"she's waking up."
I tried my best not to look scared.
Nanlambot ang tuhod ko to think na dalawa sa'min ang nasa mortal realms without knowing about this.
"Pero hindi pa sila uuwi pagkatapos ng dalawang araw POTASDFGHJKL." Thea started biting her nails.
I looked at them. Lahat kami pareho ng ekspresyon sa mukha.
"Waaaahhhh! Paano na si CESIA?! HOLEH SHET!!!!!" hinihila-hila ni Thea ang neckline ng shirt ni Seht.
"Trev is with her. We all know he wouldn't allow a creature to lay a hand on Cesia." Dio assured, pero bakas pa rin sa boses niya ang takot na baka may mangyaring masama sa dalawa.
I let out a breath.
"... and until then, we will look for them in the realms." pagtatapos ko.