Xiao Lu တုိ႔ ကားအျဖဴေလးသည္
သူတုိ္ ့၏ ခ်စ္စံအိမ္ေလးသို႔ ျပန္ရာလမ္းေပၚတြင္ ေရြ႔လ်ားေနသည္...
ကားေ႐ွ႕ခန္း lover seat ေပၚတြင္
ထိုင္ေနေသာ Xiao lu၏ ရင္ခြင္ထဲတြင္
ChanHyunေလး ပါလာသည္...
Omma Tao တုိ႔အိ္မ္မွအျပန္တြင္
ကေလးေလးအား တစ္ခါတည္း ထည့္ေပးလိုက္ၾကသည္...ေနာက္ရက္မွဆိုလွ်င္ လာမေခၚႏိုင္မွာ လာမပို႔ႏိုင္မွာစိုး၍ အျပန္ခါ တစ္ခါတည္း အိမ္ေခၚလာရေတာ့သည္...
ကားေပၚမွ အလွတင္အ႐ုပ္ကေလးေတြ
တုိ႔လုိ႔တန္းလန္းေလးေတြကို လွမ္းဆြဲကာ
အၿငိမ္မေနဘဲ လႈပ္စိလႈပ္စိလုပ္ေနေသာ
ChanHyunေလးကို Xiao lu စိတ္သိပ္မ႐ွည္ေတာ့...
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေန!! "
တခ်က္ပိတ္ေဟာက္လုိက္ၿပီး
လက္တစ္တစ္ကေလးေတြကို ၾကက္ေျခခတ္ ဆြဲခ်ဳပ္ထားလိုက္သည္...
ChanHyun ေလးက ခ်ဳပ္ထားတာမႀကိဳက္ေတာ့
႐ုန္းျပန္သည္...
Xiao lu ကလႊတ္မေပးဘဲ ပိုၿပီးတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ခ်ဳပ္ထားေလသည္...
ထိုအခါ ChanHyunေလးဆီမွ တအိအိတအုအု
အသံေလးနဲ႔ Xiao lu၏ ဟင္းခနဲဟင္းခနဲ
ႏွာမႈတ္သံႀကီးက ကားေခါင္းထဲ လြင့္ပ်ံ့လာေတာ့သည္...
Sehun ကားေမာင္းေနရင္းမွ
ေဘးက ႏွစ္ေယာက္အေျခအေနကိုလည္း
လွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္လုပ္ရသည္...
ေရႊေရာင္ဆံပင္အုပ္အုပ္ကေလးနဲ႔
သူ႔အသဲႏွလံုးပိစိေလးက အခုေတာ့ ကေလးတစ္ေယာက္ကိုပိုက္ထားလ်က္ ႏႈတ္ဆိတ္ကာထိုင္ေနသည္...ကေလးထိန္းဖုိ႔ေခၚလာရလုိ႔ စိတ္ထဲကအခုထိေက်နပ္ေသးပံုမေပၚ...ဆူပုတ္ေနသည္...
ChanHyun ေလး နွင့္ Xiao lu တုိ႔
အသံတိတ္တိုက္ပြဲဆင္ေနတာကိုsehunရိပ္မိေတာ့
မီးပြင့္ကမီးနီျပတာနဲ႔ Xiao lu ကိုေျပာလိုက္သည္...
"Hyunေလးကို အရမ္းခ်ဳပ္မထားနဲ႔ေလ Xiao lu "
ChanHyunေလးကေတာ့ သူ႔ကိုကယ္ပါဦး ဆိုတယ့္ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ sehun ကို အားကိုးတႀကီးလွမ္းၾကည့္႐ွာေလသည္...
အေပၚႏႈတ္ခမ္းပါးပါးေလးက အေပၚကိုခြၽန္တက္လာၿပီး ႏွာေခါင္းေလး႐ွံ ု့ကာ ေမးစိေလးမွာလည္း အတြန္႔ေလးေတြေပၚလာသည္ထိ မဲ့လ်က္ သနားစဖြယ္လွမ္းၾကည့္ေလသည္...
"Hyunေလး နာေနၿပီထင္တယ္ေလ Xiao lu "
"ၿငိမ္ၿငိမ္မွ မေနတာကိုးးး!!က်ေနာ္ကဘယ္လိုလုပ္ထားရမွာလဲ?!! "
ေက်ာက္႐ုပ္ႀကီးလို ၿငိမ္ေနရာမွ
႐ုတ္တရက္ sehun ဘက္လွည့္ကာ ေအာ္လုိက္သည္ေၾကာင့္ sehun ပင္လန္႔သြားရသည္...
ဘာလုိ႔မ်ား အဲ့ေလာက္ ေဒါသထြက္ေနရပါလိမ့္??
ChanHyunေလးကေတာ့ ပိုလန္႔သြားသည္ထင္သည္...မ်က္ရည္ေလးပါဝိုင္းၿပီးလွမ္းၾကည့္ေလသည္...
မျဖစ္ေတာ့..။
"ေပးေပး...ကိုယ့္ကို ကေလးေပး "
"ကားေမာင္းေနတာကို ဘယ္လိုေပြ႔မလု႔ိတုန္း?!! "
ထိုစဥ္ မီးပိြဳင့္က မီးစိမ္းျပသြားသျဖင့္
Sehun ဘာမွ အတြန္႔တက္ခ်ိန္မရဘဲ
ကားကိုဆက္ေမာင္းလုိက္ရသည္...
Xiao lu ဘက္ကိုတခ်က္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ChanHyunေလးကို ေစာနကေလာက္ခ်ဳပ္မထားေတာ့...
ChanHyunေလးကေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကိုၿငိမ္သြားကာ ေခါင္းေလးငံု႔ကာပံု႔ပံု႔ေလးထိုင္လိုက္လာေတာ့သည္...
အိမ္ေရာက္ေတာ့ Argima ျပင္ေပးထားေသာ
ညစာကအဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီ...
ChanHyun ေလး လည္း ညစာမစားခဲ့ရတာမုိ႔
အတူတူစားရန္ ခံုေပၚကိုေပြ႔တင္ေပးလိုက္သည္...
Xiao lu ကေတာ့ ဘာစကားမွမေျပာဘဲ
သူေသာက္မယ့္Juiceကို ေရခဲေသတၱာထဲက
သြားထုတ္ေနသည္...
"Hyunေလး...ဘာႀကိဳက္တတ္မွန္း ဦးဦးကေသခ်ာမသိဘူး...Hyunေလး ဘာစားခ်င္လဲ ေျပာ... "
Sehunေမးလိုက္ေတာ့
ChanHyunေလးက ေမးစိေလးကိုလက္ညႇိဳးေလးနဲ႔ေထာက္ကာ စားပြဲေပၚက ဟင္းခြက္ေတြကုိ
လိုက္ေငးေနေလသည္...
ေနာက္ေတာ့...ခ်ိဳခ်ဥ္ေၾကာ္ကိုေရြးလိုက္သည္...
"ေအာ္...အဲ့တာႀကိဳက္တာလား "
ChanHyun ေလးက ျပံဳးကာ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ၿငိမ့္ျပသည္...
"အိမ္က ပူတူတူးေလးနဲ႔ အႀကိဳက္ခ်င္းတူတာဘဲကိုးး "
Xiao lu Orange Juice ကို ဖန္ခြက္ထဲေျပာင္းထည့္ေနရင္းကေန sehun ကိုမ်က္လံုးလွန္ၾကည့္ေလသည္...
မ်က္ဝန္းမ်ားက ၾကည့္ရသေလာက္ ၾကည္ႏူးရိပ္မသန္းဘဲ မီးေတာက္မီးလွ်ံထင္ေနတာမုိ႔
Sehun ဆက္ၿပီး မေနာက္ေတာ့...
ChanHyun ေလးကို ထမင္းပန္းကန္လံုးထဲ
ဇြန္းတပ္ေပးကာ စားဖုိ႔ျပင္ေပးလိုက္သည္...
ထမင္းစားေနရင္းမွ ChanHyunေလးက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာထိုင္ေနေသာXiao lu ကိုခိုးခုိးၾကည့္ေနတာကို sehun ေတြ႔လုိက္သည္...
"Hyunေလး...ဘာထပ္စားခ်င္ေသးလဲ? "
Sehun ကိုျပန္မေျဖေပးဘဲ
Xiao luရဲ႕လက္ထဲက Juice ဖန္ခြက္ကိုဘဲ ေငးေနကာ ေျပာရခက္ေနသလို ျဖစ္ေနသည္...
"Juiceေသာက္ခ်င္လုိ႔လား? "
ေခါင္းေလးမသိမသာၿငိမ့္ျပေလသည္...
Sehun ျပံဳးလိုက္ကာ
Xiao lu ကို ကေလးအတြက္ထည့္ေပးရန္ ေျပာလိုက္သည္...
"Gomoyor ႐ုဟန္ "
Juiceထည့္ေပးတုန္းကေတာ့ အေကာင္းဘဲ
သူ႔ကို ႐ုဟန္ လို႔လည္းေခၚလုိက္ေရာ
မ်က္လံုးႀကီးျပဴးကာၾကည့္ေလသည္...
ChanHyunေလးကလည္း လည္သည္...
သူ႔ဦးေလး ေဒါသထြက္တာကိုသိတာနဲ႔ sehun ဘက္လွည့္ကာ Juice ကိုေမာ့ေသာက္ေနေလသည္...
Xiao lu ကေတာ့ ေျပာမရတယ့္ သူ႔တူကို
ဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ ထမင္းစား စားပြဲမွထသြားေတာ့သည္...
Xiao lu သြားတိ္ုက္ေနရင္းမွ
Sehunနဲ႔ChanHyun ကိုျပန္ေတြးကာ ႐ွံ ု့မဲ့ေနသည္...ဘာရယ္မဟုတ္...သူ႔ကို sehun ပစ္ထားသည္ဟုေတာင္ခံစားသည္...အိမ္ကထြက္လာကတည္းက Hyunေလးဆိုတာ ပါးစပ္ကမခ်...ဘယ္သြားခ်င္လဲ ဘာလုပ္ခ်င္လဲ ဘာစားခ်င္လဲ နဲ႔ သူ႔ကိုဂ႐ုမစိုက္သလိုေတာင္ခံစားရသည္...အရင္ကဆို Xiao lu Xiao luနဲ႔ တလုထဲလုေနတာမဟုတ္လား..။...Sehun ႏႈတ္က တျခားသူနာမည္ထြက္လာတာကို သိပ္သေဘာမက်...အရင္ကလည္း မၾကာဖူးခဲ့လို့ျဖစ္ရမည္...ကိုယ့္တူေလးကို ခ်စ္တာ ဂ႐ုစိုက္တာေတာင္ ကိုယ္က သဝန္တုိေနတာလား ေဒါသထြက္ေနတာလား ဟု ေတြးကာ ကိုယ့္ေခါင္းကို နာနာ႐ိုက္လိုက္သည္...
Xiao lu ေတာ့ Oh Sehunေၾကာင့္ ႐ူးၿပီ...
ပါးလုတ္က်င္းၿပီး မ်က္ႏွာသစ္မည္လုပ္ေတာ့
ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို sehun နဲ႔ ChanHyunတုိ႔ ဝင္လာသည္...sehun က ဘယ္တုန္းက သြားဝယ္လိုက္မွန္းမသိတယ့္ သြားတုိက္တံအသစ္ေလးကို
သြားတုိက္ေဆးတင္ေပးကာ ChanHyunေလးကုိ
ေပးေလသည္...ၿပီးေတာ့လည္း သူကပါ ChanHyunရဲ႕အရပ္နဲ႔ညီေအာင္ ငုတ္တုပ္ထိုင္ၿပီး
သြားစိကာ ဟိုလိုတိုက္ ဒီလိုတိုက္နဲ႔ သင္ျပေနေသးသည္...
ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ Xiao lu႐ွိတာကိုေရာ ျမင္ပါတယ္ေနာ္ ဟု ေတြးလိုက္သည္...တဆက္ထဲ
Xiao lu အေတြးေပါက္ကာ sehun ကိုေျပာလိုက္သည္...
"Sehun... "
"Hmm? "
ေတြ႔လား? ထူးတာေတာင္ Xiao lu ကိုတည့္တည့္လွည့္ႀကည့္ၿပီးမထူးဘူး!!
" က်ေနာ့္ကိုမ်က္ႏွာသစ္ေပး"
Xiao lu ပူဆာၾကည့္လိုက္သည္...
သို႔ေသာ္ sehun ကလွည့္ပင္မၾကည့္
သူ႔တူနဲ႔အလုပ္႐ႈပ္လ်က္ကပင္ေျပာသည္...
" Xiao luရယ္...ကိုယ့္ဘာသာသစ္လိုက္ပါ...ကိုယ္Hyunေလးကို မ်က္ႏွာသစ္ေပးရဦးမယ္ေလ..."
Xiao lu ကို က် လုပ္မေပးဘူး..
သူ႔တူက် မ်က္ႏွာသစ္ေပးေနေလသည္..
Xiao lu မေက်နပ္ေသးပါ...
ChanHyunကုိ သစ္ေပးၿပီးသည္ထိ ရပ္ေစာင့္လုိက္သည္...ၿပီးမွ ထပ္ပူဆာလုိက္သည္...
"အခု က်ေနာ့္ကိုသစ္ေပး "
"Xiao lu ရယ္...ကုိယ့္ဘာသာသစ္လုိက္ပါကြာ...ကိုယ္Hyunေလး အိပ္ဖုိ႔လုပ္ေပးရဦးမယ္.. "
က်န္းးးက်န္းးး
သူမ်ားတူကို ေပြ႔ၿပီး ေရခ်္ိုးခန္းထဲကထြက္သြားတာမ်ား...Xiao lu ကို လွည့္ေတာင္မၾကည့္...
ေတာ္ပီ..ေတာ္ပီ.. စိတ္ေလွ်ာ့ Xiao lu..ဟူးးဟူးး
ကေလးနဲ႔ၿပိဳင္ျဖစ္ရေအာင္ မင္း ကေလးမဟုတ္ဖူး...
စိတ္ေလွ်ာ့....စိတ္ေလွ်ာ့....
Xiao lu ေျခလက္ေဆးၿပီးထြက္လာေတာ့
Xiao luတို႔ ကုတင္ေပၚတြင္
အလည္ေခါင္တည့္တည့္ကေန က်က်နနအိပ္ေနသူကိုေတြ႔လိုက္ရသည္...
"Hyunေလးက ငယ္ေသးေတ့ာ တျခားအခန္းမွာသိပ္လုိ႔လည္းမရဘူး...ကိုယ္တုိ႔နဲ႔ဘဲ သိပ္လုိက္မယ္...ကုတင္လည္းက်ယ္ပါတယ္..ရတယ္မလားXiao lu? "
Sehun က ကေလးႏိုးသြားမွာေၾကာက္၍
ေလသံတုိးတုိးနဲ႔ လာေျပာေလသည္...
Xiao lu ဘာမွမေျပာဘဲ ညအိပ္အက်ႌသြားလဲေနလိုက္သည္...
Sehun က အခနး္အပူခ်ိန္ကို ကေလးနဲ႔သင့္ေတာ္ေအာင္ညိွေနၿပီးမွ ကုတင္ေဘးကအစြန္တေနရာကိုဝင္အိပ္ေလသည္...
Xiao lu လည္း ChanHyunေလး ေဘးက အစြန္မွာ ဝင္လွဲလိုက္သည္...
Sehun က မအိပ္ေသးဘဲ
အလည္ထဲက ပိုးတံုးလံုးေကာင္ေလးကုိ
ၾကည့္ကာ ျပံဳးေနသည္...
ChanHyun ေလးက လံုးတံုးတံုးေလးနဲ႔
Sehunဘက္ကိုေစာင္းကာအိပ္ေပ်ာ္ေနေလသည္...ဆံပင္ေလးေတြကလည္း ေပ်ာ့စင္းေနသည္...
Xiao lu ကေတာ့ ျပံဳးေနတယ့္
Sehun မ်က္ႏွာကိုသာ အသံတိတ္ေငးေနမိသည္..
ဘာလုိ႔မ်ား အဲ့ေလာက္ ကေလးခ်စ္ေနရတာလဲ?
ခဏေနေတာ့ sehun က ထိုပိုးတံုးလံုး ChanHyunေလးကို သူ႔ဘက္ဆြဲယူလိုက္ကာ သူ႔ရင္ခြင္နဲ႔ကပ္သည္ထိ ဖက္ထားေလသည္...
Xiao lu ေခါင္းအံုးေပၚကေန ေခါင္းလြတ္သြားသည္ထိ ေခါင္းေထာင္ကာ ၾကည့္လိုက္မိသည္...
ဘာလဲဟ...။
မရပါဘူး...။
ChanHyun ကိုဖက္ထားတယ့္Sehunလက္ေတြကို ခြာခ်ကာ ChanHyunေလးကို သာသာေလးဆြဲထုတ္ၿပီးေပြ႔လိုက္သည္...
Sehun က သူလုပ္ေနတာကို နားမလည္သလိုေလးၾကည့္ေနသည္...
ChanHyunေလးသည္ Xiao luနဲ႔ အက်င့့္တူတယ္ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္သည္...
အိပ္ပုတ္ႀကီးခ်က္က သူ႔ကို ဆြဲေပြ႔တာေတာင္ အင့့္ခနဲအသံမျမည္...ပါးစပ္ေလး ဟကာ အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲပင္...
Xiao lu ကေလးကိုေပြ႔လ်က္ အလည္ကိုေရြ႔လိုက္သည္...ေနာက္ေတာ့ ChanHyun ကို ေစာနက
Xiao luအိပ္ေနတယ့္ ကုတင္အစြန္မွာ ခ်ေပးလိုက္သည္...
Xiao luလုပ္သမွ်အားလံုးကုိ sehun က လိုက္သာ ၾကည့္ေနသည္...
ကေလးကုိလည္း တဖက္မွာ ေနရာခ်ေပးၿပီးတာနဲ႔
Xiao lu က sehun ရင္ခြင္ထဲဝင္ကာ အိပ္လုိက္သည္...
Sehun ကေတာ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ပံုေလးနဲ႔
Xiao luကိုငံု႔ၾကည့္ေနဆဲ...
Xiao lu လည္း သူ႔ရင္ခြင္နဲ႔ကပ္ေနသည္ကိုပင္
ရင္ခြင္ထဲထိုးေဖာက္သြားမတတ္
ေခြးေလးတစ္ေကာင္လို တိုးေဝွ့ဝင္ကာ ေျပာလိုက္သည္...
"ဒါ..က်ေနာ့္ ေနရာ.. "
Sehun အခုထိဘာမွမဆိုႏုိုင္ေသး...။
Xiao lu ကိုၾကည့္လိုက္
ကုတင္အစြန္က ChanHyunေလးကိုၾကည့္လိုက္ျဖင့္...
ေလေပၚေျမာက္ေနေသာ Sehun လက္ကိုလည္း
Xiao luက ဆြဲယူကာ သူ႔ကိုယ္လံုးေပၚတင္ေပးၿပီး
Sehun ကိုလည္း ပိုတိုးဖက္ကာ
"ဒီရင္ခြင္ကက်ေနာ့္အပိုင္...ဘယ္သူမွေနလုိ႔မရဘူး...ကေလး အစ ေခြးအဆံုး...ဘယ္သူ႔မွမဖက္နဲ႔... "
Sehun သြားစြယ္ေလးမ်ားေပၚေအာင္ပင္
ရယ္မိလိုက္ေတာ့သည္...
Xiao lu က ရင္ခြင္ထဲက ေန ေခါင္းေမာ့ၾကည့္ရင္း
စကၠန္႔အနည္းငယ္ၾကာ အၾကည့္ခ်င္းဆံုေနၾကၿပီးေနာက္ တိုးတိုးေလးေျပာသည္...
" မနမ္းဘူးလား?...ဒီခ်ိန္မွ မနမ္းရင္ ဘယ္ခ်ိန္နမ္းမွာလဲ?..."
Sehun ထပ္ျပံဳးမိသည္...သူ႔အသဲႏွလံုးေလးက
ဘာေဆးေတြမွားစားထားသည္မသိ...ဒီေန႔မွ ့သေဘာေတြေကာင္းလြန္းေနပံုရသည္...
Sehun Xiao lu ကုိယ္ေလးကို ခပ္တင္းတင္းဖက္ကာ တုိးတုိးေလးေျပာလိုက္သည္...
"ဘယ္လိုလုပ္မလဲ? ကိုယ္က နမ္းရံုနဲ႔ တင္းတိမ္မွာ မဟုတ္ဖူး...ေတာ္ၾကာ အဆင့္ေတြတက္ေနတုန္း Hyunေလး ႏိုးသြားလိမ့္မယ္ "
အဆင့္ေတြ ဘာေတြ ပါလာေတာ့
Xiao lu ဘာမွစကားဆက္မေျပာဘဲ
ၿငိမ္က်သြားသည္...
Sehun ကုတင္စြန္းက ပိုးတံုးလံုးေလးကို
လွမ္းၾကည့္ရင္း Xiao luကိုေခ်ာ့ေျပာလိုက္သည္..
"Xiao lu...Hyunေလးကို အလည္မွာသိပ္လုိက္ပါ..ကုတင္အစြန္မွာဆိုေတာ့ ျပဳတ္က်သြားလိမ့့္မယ္... "
Xiao lu ဘာမွျပန္မေျဖ...အိပ္ခ်င္ေယာင္မ်ားေဆာင္ေနလားမသိ...
"ေနာ္...ကုိယ့္အခ်စ္က လိမၼာပါတယ္ကြာ...ကေလးေလးကို အလည္ကသိပ္လုိက္ပါ...ကိုယ္ ဖက္မအိပ္ပါဘူး... "
Xiao lu သူ႔ေနာက္ေက်ာဘက္ကChanHyunေလးကို တခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္...
ကုတင္စြန္းမွာ တေစာင္းေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနေလသည္...ဒီလိုက်ေတာ့လည္း ကမၻာႀကီးႏွစ္ျခမ္းကြဲၿပီး ChanHyunေလးက တျခမ္းမွာ က်န္ရစ္ကာ အထီးက်န္ေနသလိုလို...စိတ္ထဲသနားသြားတာေၾကာင့္ ကေလးကို ျပန္ေပြ႔ယူကာ အလည္မွာ သိပ္လိုက္သည္...
Sehun က ျပံဳးကာၾကည့္ေလသည္...
Xiao luကေတ့ာ ျပန္ျပံဳးမျပႏိုင္ပါ
ေစာင္ဆြဲျခံဳၿပီး ေက်ာေပးကာအိပ္လုိက္သည္...
Sehun ကေလးတစ္ေယာက္မလုိခ်င္ေတာ့ပါ...
သူ႔မွာ သိပ္ခ်စ္ရတယ့္ ကေလးဆိုးေလးတစ္ေယာက္႐ွိေနၿပီးသားမဟုတ္လား...။
ChanHyunေလးကေတာ့ အပူအပင္ကင္းမဲ့စြာဘဲ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အလည္မွာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနေလသည္...။
🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭
Moေတာ့ ေခ်ာင္းေတြဆိုးေနၿပီ 😖
အတ်ဲေတြလည္း ဂ႐ုစိုက္ၾကပါ 😓
Thz For Your Votes and Fbs😙😙😙
Unicode
Xiao Lu တို့ ကားအဖြူလေးသည်
သူတို့၏ ချစ်စံအိမ်လေးသို့ ပြန်ရာလမ်းပေါ်တွင် ရွေ့လျားနေသည်...
ကားရှေ့ခန်း lover seat ပေါ်တွင်
ထိုင်နေသော Xiao lu၏ ရင်ခွင်ထဲတွင်
ChanHyunလေး ပါလာသည်...
Omma Tao တို့အိမ်မှအပြန်တွင်
ကလေးလေးအား တစ်ခါတည်း ထည့်ပေးလိုက်ကြသည်...နောက်ရက်မှဆိုလျှင် လာမခေါ်နိုင်မှာ လာမပို့နိုင်မှာစိုး၍ အပြန်ခါ တစ်ခါတည်း အိမ်ခေါ်လာရတော့သည်...
ကားပေါ်မှ အလှတင်အရုပ်ကလေးတွေ
တို့လို့တန်းလန်းလေးတွေကို လှမ်းဆွဲကာ
အငြိမ်မနေဘဲ လှုပ်စိလှုပ်စိလုပ်နေသော
ChanHyunလေးကို Xiao lu စိတ်သိပ်မရှည်တော့...
"ငြိမ်ငြိမ်နေ!! "
တချက်ပိတ်ဟောက်လိုက်ပြီး
လက်တစ်တစ်ကလေးတွေကို ကြက်ခြေခတ် ဆွဲချုပ်ထားလိုက်သည်...
ChanHyun လေးက ချုပ်ထားတာမကြိုက်တော့
ရုန်းပြန်သည်...
Xiao lu ကလွှတ်မပေးဘဲ ပိုပြီးတင်းတင်းကျပ်ကျပ်ချုပ်ထားလေသည်...
ထိုအခါ ChanHyunလေးဆီမှ တအိအိတအုအု
အသံလေးနဲ့ Xiao lu၏ ဟင်းခနဲဟင်းခနဲ
နှာမှုတ်သံကြီးက ကားခေါင်းထဲ လွင့်ပျံ့လာတော့သည်...
Sehun ကားမောင်းနေရင်းမှ
ဘေးက နှစ်ယောက်အခြေအနေကိုလည်း
လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်လုပ်ရသည်...
ရွှေရောင်ဆံပင်အုပ်အုပ်ကလေးနဲ့
သူ့အသဲနှလုံးပိစိလေးက အခုတော့ ကလေးတစ်ယောက်ကိုပိုက်ထားလျက် နှုတ်ဆိတ်ကာထိုင်နေသည်...ကလေးထိန်းဖို့ခေါ်လာရလို့ စိတ်ထဲကအခုထိကျေနပ်သေးပုံမပေါ်...ဆူပုတ်နေသည်...
ChanHyun လေး နှင့် Xiao lu တို့
အသံတိတ်တိုက်ပွဲဆင်နေတာကိုsehunရိပ်မိတော့
မီးပွင့်ကမီးနီပြတာနဲ့ Xiao lu ကိုပြောလိုက်သည်...
"Hyunလေးကို အရမ်းချုပ်မထားနဲ့လေ Xiao lu "
ChanHyunလေးကတော့ သူ့ကိုကယ်ပါဦး ဆိုတယ့် မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ sehun ကို အားကိုးတကြီးလှမ်းကြည့်ရှာလေသည်...
အပေါ်နှုတ်ခမ်းပါးပါးလေးက အပေါ်ကိုချွန်တက်လာပြီး နှာခေါင်းလေးရှံ ု့ကာ မေးစိလေးမှာလည်း အတွန့်လေးတွေပေါ်လာသည်ထိ မဲ့လျက် သနားစဖွယ်လှမ်းကြည့်လေသည်...
"Hyunလေး နာနေပြီထင်တယ်လေ Xiao lu "
"ငြိမ်ငြိမ်မှ မနေတာကိုးးး!!ကျနော်ကဘယ်လိုလုပ်ထားရမှာလဲ?!! "
ကျောက်ရုပ်ကြီးလို ငြိမ်နေရာမှ
ရုတ်တရက် sehun ဘက်လှည့်ကာ အော်လိုက်သည်ကြောင့် sehun ပင်လန့်သွားရသည်...
ဘာလို့များ အဲ့လောက် ဒေါသထွက်နေရပါလိမ့်??
ChanHyunလေးကတော့ ပိုလန့်သွားသည်ထင်သည်...မျက်ရည်လေးပါဝိုင်းပြီးလှမ်းကြည့်လေသည်...
မဖြစ်တော့..။
"ပေးပေး...ကိုယ့်ကို ကလေးပေး "
"ကားမောင်းနေတာကို ဘယ်လိုပွေ့မလု့ိတုန်း?!! "
ထိုစဉ် မီးပွိုင့်က မီးစိမ်းပြသွားသဖြင့်
Sehun ဘာမှ အတွန့်တက်ချိန်မရဘဲ
ကားကိုဆက်မောင်းလိုက်ရသည်...
Xiao lu ဘက်ကိုတချက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့
ChanHyunလေးကို စောနကလောက်ချုပ်မထားတော့...
ChanHyunလေးကတော့ တော်တော့်ကိုငြိမ်သွားကာ ခေါင်းလေးငုံ့ကာပုံ့ပုံ့လေးထိုင်လိုက်လာတော့သည်...
အိမ်ရောက်တော့ Argima ပြင်ပေးထားသော
ညစာကအဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ...
ChanHyun လေး လည်း ညစာမစားခဲ့ရတာမို့
အတူတူစားရန် ခုံပေါ်ကိုပွေ့တင်ပေးလိုက်သည်...
Xiao lu ကတော့ ဘာစကားမှမပြောဘဲ
သူသောက်မယ့်Juiceကို ရေခဲသေတ္တာထဲက
သွားထုတ်နေသည်...
"Hyunလေး...ဘာကြိုက်တတ်မှန်း ဦးဦးကသေချာမသိဘူး...Hyunလေး ဘာစားချင်လဲ ပြော... "
Sehunမေးလိုက်တော့
ChanHyunလေးက မေးစိလေးကိုလက်ညှိုးလေးနဲ့ထောက်ကာ စားပွဲပေါ်က ဟင်းခွက်တွေကို
လိုက်ငေးနေလေသည်...
နောက်တော့...ချိုချဉ်ကြော်ကိုရွေးလိုက်သည်...
"အော်...အဲ့တာကြိုက်တာလား "
ChanHyun လေးက ပြုံးကာ ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ငြိမ့်ပြသည်...
"အိမ်က ပူတူတူးလေးနဲ့ အကြိုက်ချင်းတူတာဘဲကိုးး "
Xiao lu Orange Juice ကို ဖန်ခွက်ထဲပြောင်းထည့်နေရင်းကနေ sehun ကိုမျက်လုံးလှန်ကြည့်လေသည်...
မျက်ဝန်းများက ကြည့်ရသလောက် ကြည်နူးရိပ်မသန်းဘဲ မီးတောက်မီးလျှံထင်နေတာမို့
Sehun ဆက်ပြီး မနောက်တော့...
ChanHyun လေးကို ထမင်းပန်းကန်လုံးထဲ
ဇွန်းတပ်ပေးကာ စားဖို့ပြင်ပေးလိုက်သည်...
ထမင်းစားနေရင်းမှ ChanHyunလေးက မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာထိုင်နေသောXiao lu ကိုခိုးခိုးကြည့်နေတာကို sehun တွေ့လိုက်သည်...
"Hyunလေး...ဘာထပ်စားချင်သေးလဲ? "
Sehun ကိုပြန်မဖြေပေးဘဲ
Xiao luရဲ့လက်ထဲက Juice ဖန်ခွက်ကိုဘဲ ငေးနေကာ ပြောရခက်နေသလို ဖြစ်နေသည်...
"Juiceသောက်ချင်လို့လား? "
ခေါင်းလေးမသိမသာငြိမ့်ပြလေသည်...
Sehun ပြုံးလိုက်ကာ
Xiao lu ကို ကလေးအတွက်ထည့်ပေးရန် ပြောလိုက်သည်...
"Gomoyor ရုဟန် "
Juiceထည့်ပေးတုန်းကတော့ အကောင်းဘဲ
သူ့ကို ရုဟန် လို့လည်းခေါ်လိုက်ရော
မျက်လုံးကြီးပြူးကာကြည့်လေသည်...
ChanHyunလေးကလည်း လည်သည်...
သူ့ဦးလေး ဒေါသထွက်တာကိုသိတာနဲ့ sehun ဘက်လှည့်ကာ Juice ကိုမော့သောက်နေလေသည်...
Xiao lu ကတော့ ပြောမရတယ့် သူ့တူကို
ဆက်မပြောတော့ဘဲ ထမင်းစား စားပွဲမှထသွားတော့သည်...
Xiao lu သွားတိုက်နေရင်းမှ
Sehunနဲ့ChanHyun ကိုပြန်တွေးကာ ရှံ ု့မဲ့နေသည်...ဘာရယ်မဟုတ်...သူ့ကို sehun ပစ်ထားသည်ဟုတောင်ခံစားသည်...အိမ်ကထွက်လာကတည်းက Hyunလေးဆိုတာ ပါးစပ်ကမချ...ဘယ်သွားချင်လဲ ဘာလုပ်ချင်လဲ ဘာစားချင်လဲ နဲ့ သူ့ကိုဂရုမစိုက်သလိုတောင်ခံစားရသည်...အရင်ကဆို Xiao lu Xiao luနဲ့ တလုထဲလုနေတာမဟုတ်လား..။...Sehun နှုတ်က တခြားသူနာမည်ထွက်လာတာကို သိပ်သဘောမကျ...အရင်ကလည်း မကြာဖူးခဲ့လို့ဖြစ်ရမည်...ကိုယ့်တူလေးကို ချစ်တာ ဂရုစိုက်တာတောင် ကိုယ်က သဝန်တိုနေတာလား ဒေါသထွက်နေတာလား ဟု တွေးကာ ကိုယ့်ခေါင်းကို နာနာရိုက်လိုက်သည်...
Xiao lu တော့ Oh Sehunကြောင့် ရူးပြီ...
ပါးလုတ်ကျင်းပြီး မျက်နှာသစ်မည်လုပ်တော့
ရေချိုးခန်းထဲကို sehun နဲ့ ChanHyunတို့ ဝင်လာသည်...sehun က ဘယ်တုန်းက သွားဝယ်လိုက်မှန်းမသိတယ့် သွားတိုက်တံအသစ်လေးကို
သွားတိုက်ဆေးတင်ပေးကာ ChanHyunလေးကို
ပေးလေသည်...ပြီးတော့လည်း သူကပါ ChanHyunရဲ့အရပ်နဲ့ညီအောင် ငုတ်တုပ်ထိုင်ပြီး
သွားစိကာ ဟိုလိုတိုက် ဒီလိုတိုက်နဲ့ သင်ပြနေသေးသည်...
ရေချိုးခန်းထဲမှာ Xiao luရှိတာကိုရော မြင်ပါတယ်နော် ဟု တွေးလိုက်သည်...တဆက်ထဲ
Xiao lu အတွေးပေါက်ကာ sehun ကိုပြောလိုက်သည်...
"Sehun... "
"Hmm? "
တွေ့လား? ထူးတာတောင် Xiao lu ကိုတည့်တည့်လှည့်ကြည့်ပြီးမထူးဘူး!!
" ကျနော့်ကိုမျက်နှာသစ်ပေး"
Xiao lu ပူဆာကြည့်လိုက်သည်...
သို့သော် sehun ကလှည့်ပင်မကြည့်
သူ့တူနဲ့အလုပ်ရှုပ်လျက်ကပင်ပြောသည်...
" Xiao luရယ်...ကိုယ့်ဘာသာသစ်လိုက်ပါ...ကိုယ်Hyunလေးကို မျက်နှာသစ်ပေးရဦးမယ်လေ..."
Xiao lu ကို ကျ လုပ်မပေးဘူး..
သူ့တူကျ မျက်နှာသစ်ပေးနေလေသည်..
Xiao lu မကျေနပ်သေးပါ...
ChanHyunကို သစ်ပေးပြီးသည်ထိ ရပ်စောင့်လိုက်သည်...ပြီးမှ ထပ်ပူဆာလိုက်သည်...
"အခု ကျနော့်ကိုသစ်ပေး "
"Xiao lu ရယ်...ကိုယ့်ဘာသာသစ်လိုက်ပါကွာ...ကိုယ်Hyunလေး အိပ်ဖို့လုပ်ပေးရဦးမယ်.. "
ကျန်းးးကျန်းးး
သူများတူကို ပွေ့ပြီး ရေချိုးခန်းထဲကထွက်သွားတာများ...Xiao lu ကို လှည့်တောင်မကြည့်...
တော်ပီ..တော်ပီ.. စိတ်လျှော့ Xiao lu..ဟူးးဟူးး
ကလေးနဲ့ပြိုင်ဖြစ်ရအောင် မင်း ကလေးမဟုတ်ဖူး...
စိတ်လျှော့....စိတ်လျှော့....
Xiao lu ခြေလက်ဆေးပြီးထွက်လာတော့
Xiao luတို့ ကုတင်ပေါ်တွင်
အလည်ခေါင်တည့်တည့်ကနေ ကျကျနနအိပ်နေသူကိုတွေ့လိုက်ရသည်...
"Hyunလေးက ငယ်သေးတေ့ာ တခြားအခန်းမှာသိပ်လို့လည်းမရဘူး...ကိုယ်တို့နဲ့ဘဲ သိပ်လိုက်မယ်...ကုတင်လည်းကျယ်ပါတယ်..ရတယ်မလားXiao lu? "
Sehun က ကလေးနိုးသွားမှာကြောက်၍
လေသံတိုးတိုးနဲ့ လာပြောလေသည်...
Xiao lu ဘာမှမပြောဘဲ ညအိပ်အင်္ကျီသွားလဲနေလိုက်သည်...
Sehun က အခန်းအပူချိန်ကို ကလေးနဲ့သင့်တော်အောင်ညှိနေပြီးမှ ကုတင်ဘေးကအစွန်တနေရာကိုဝင်အိပ်လေသည်...
Xiao lu လည်း ChanHyunလေး ဘေးက အစွန်မှာ ဝင်လှဲလိုက်သည်...
Sehun က မအိပ်သေးဘဲ
အလည်ထဲက ပိုးတုံးလုံးကောင်လေးကို
ကြည့်ကာ ပြုံးနေသည်...
ChanHyun လေးက လုံးတုံးတုံးလေးနဲ့
Sehunဘက်ကိုစောင်းကာအိပ်ပျော်နေလေသည်...ဆံပင်လေးတွေကလည်း ပျော့စင်းနေသည်...
Xiao lu ကတော့ ပြုံးနေတယ့်
Sehun မျက်နှာကိုသာ အသံတိတ်ငေးနေမိသည်..
ဘာလို့များ အဲ့လောက် ကလေးချစ်နေရတာလဲ?
ခဏနေတော့ sehun က ထိုပိုးတုံးလုံး ChanHyunလေးကို သူ့ဘက်ဆွဲယူလိုက်ကာ သူ့ရင်ခွင်နဲ့ကပ်သည်ထိ ဖက်ထားလေသည်...
Xiao lu ခေါင်းအုံးပေါ်ကနေ ခေါင်းလွတ်သွားသည်ထိ ခေါင်းထောင်ကာ ကြည့်လိုက်မိသည်...
ဘာလဲဟ...။
မရပါဘူး...။
ChanHyun ကိုဖက်ထားတယ့်Sehunလက်တွေကို ခွာချကာ ChanHyunလေးကို သာသာလေးဆွဲထုတ်ပြီးပွေ့လိုက်သည်...
Sehun က သူလုပ်နေတာကို နားမလည်သလိုလေးကြည့်နေသည်...
ChanHyunလေးသည် Xiao luနဲ့ အကျင့့်တူတယ်ဆိုတာ ဖြစ်နိုင်သည်...
အိပ်ပုတ်ကြီးချက်က သူ့ကို ဆွဲပွေ့တာတောင် အင့့်ခနဲအသံမမြည်...ပါးစပ်လေး ဟကာ အိပ်ပျော်နေဆဲပင်...
Xiao lu ကလေးကိုပွေ့လျက် အလည်ကိုရွေ့လိုက်သည်...နောက်တော့ ChanHyun ကို စောနက
Xiao luအိပ်နေတယ့် ကုတင်အစွန်မှာ ချပေးလိုက်သည်...
Xiao luလုပ်သမျှအားလုံးကို sehun က လိုက်သာ ကြည့်နေသည်...
ကလေးကိုလည်း တဖက်မှာ နေရာချပေးပြီးတာနဲ့
Xiao lu က sehun ရင်ခွင်ထဲဝင်ကာ အိပ်လိုက်သည်...
Sehun ကတော့ အူကြောင်ကြောင် ပုံလေးနဲ့
Xiao luကိုငုံ့ကြည့်နေဆဲ...
Xiao lu လည်း သူ့ရင်ခွင်နဲ့ကပ်နေသည်ကိုပင်
ရင်ခွင်ထဲထိုးဖောက်သွားမတတ်
ခွေးလေးတစ်ကောင်လို တိုးဝှေ့ဝင်ကာ ပြောလိုက်သည်...
"ဒါ..ကျနော့် နေရာ.. "
Sehun အခုထိဘာမှမဆိုနိုင်သေး...။
Xiao lu ကိုကြည့်လိုက်
ကုတင်အစွန်က ChanHyunလေးကိုကြည့်လိုက်ဖြင့်...
လေပေါ်မြောက်နေသော Sehun လက်ကိုလည်း
Xiao luက ဆွဲယူကာ သူ့ကိုယ်လုံးပေါ်တင်ပေးပြီး
Sehun ကိုလည်း ပိုတိုးဖက်ကာ
"ဒီရင်ခွင်ကကျနော့်အပိုင်...ဘယ်သူမှနေလို့မရဘူး...ကလေး အစ ခွေးအဆုံး...ဘယ်သူ့မှမဖက်နဲ့... "
Sehun သွားစွယ်လေးများပေါ်အောင်ပင်
ရယ်မိလိုက်တော့သည်...
Xiao lu က ရင်ခွင်ထဲက နေ ခေါင်းမော့ကြည့်ရင်း
စက္ကန့်အနည်းငယ်ကြာ အကြည့်ချင်းဆုံနေကြပြီးနောက် တိုးတိုးလေးပြောသည်...
" မနမ်းဘူးလား?...ဒီချိန်မှ မနမ်းရင် ဘယ်ချိန်နမ်းမှာလဲ?..."
Sehun ထပ်ပြုံးမိသည်...သူ့အသဲနှလုံးလေးက
ဘာဆေးတွေမှားစားထားသည်မသိ...ဒီနေ့မှ့သဘောတွေကောင်းလွန်းနေပုံရသည်...
Sehun Xiao lu ကိုယ်လေးကို ခပ်တင်းတင်းဖက်ကာ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်...
"ဘယ်လိုလုပ်မလဲ? ကိုယ်က နမ်းရုံနဲ့ တင်းတိမ်မှာ မဟုတ်ဖူး...တော်ကြာ အဆင့်တွေတက်နေတုန်း Hyunလေး နိုးသွားလိမ့်မယ် "
အဆင့်တွေ ဘာတွေ ပါလာတော့
Xiao lu ဘာမှစကားဆက်မပြောဘဲ
ငြိမ်ကျသွားသည်...
Sehun ကုတင်စွန်းက ပိုးတုံးလုံးလေးကို
လှမ်းကြည့်ရင်း Xiao luကိုချော့ပြောလိုက်သည်..
"Xiao lu...Hyunလေးကို အလည်မှာသိပ်လိုက်ပါ..ကုတင်အစွန်မှာဆိုတော့ ပြုတ်ကျသွားလိမ့့်မယ်... "
Xiao lu ဘာမှပြန်မဖြေ...အိပ်ချင်ယောင်များဆောင်နေလားမသိ...
"နော်...ကိုယ့်အချစ်က လိမ္မာပါတယ်ကွာ...ကလေးလေးကို အလည်ကသိပ်လိုက်ပါ...ကိုယ် ဖက်မအိပ်ပါဘူး... "
Xiao lu သူ့နောက်ကျောဘက်ကChanHyunလေးကို တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်...
ကုတင်စွန်းမှာ တစောင်းလေးအိပ်ပျော်နေလေသည်...ဒီလိုကျတော့လည်း ကမ္ဘာကြီးနှစ်ခြမ်းကွဲပြီး ChanHyunလေးက တခြမ်းမှာ ကျန်ရစ်ကာ အထီးကျန်နေသလိုလို...စိတ်ထဲသနားသွားတာကြောင့် ကလေးကို ပြန်ပွေ့ယူကာ အလည်မှာ သိပ်လိုက်သည်...
Sehun က ပြုံးကာကြည့်လေသည်...
Xiao luကတေ့ာ ပြန်ပြုံးမပြနိုင်ပါ
စောင်ဆွဲခြုံပြီး ကျောပေးကာအိပ်လိုက်သည်...
Sehun ကလေးတစ်ယောက်မလိုချင်တော့ပါ...
သူ့မှာ သိပ်ချစ်ရတယ့် ကလေးဆိုးလေးတစ်ယောက်ရှိနေပြီးသားမဟုတ်လား...။
ChanHyunလေးကတော့ အပူအပင်ကင်းမဲ့စွာဘဲ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အလည်မှာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေလေသည်...။
🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭
Moတော့ ချောင်းတွေဆိုးနေပြီ 😖
အတျဲတွေလည်း ဂရုစိုက်ကြပါ 😓
Thz For Your Votes and Fbs😙😙😙