Κάθησα στην ψηλή καρέκλα και κράτησα τα χαρτια στο χέρι...
Οι ηθοποιοί αυτου του βιβλίου καθόταν πιο περα και συζητούσαν..
Χμμ.. Ποιος ειναι ο πρωτος?
Ο "Χρήστος"..
-Χρήστο...έλα εδω!
...
-Ελα εδω ρε χαϊβανι...
Κανει πως δεν ακουει..
*facepalm*
-Ωχ θεε μου...
*κουνάει το κεφαλι απογοητευμένα*
Χρήστος:Με φώναξες?
Είπε και κάθησε στη λευκή πολυθρόνα απέναντι μου.
-Ο ναιππ..
Χ:Και τι θες?
-Λοιπόν... Εχω κάποιες ερωτήσεις για σένα...
Χ:Για πες..
*παίρνει αλαζονικό υφος*
*Τον μουτζώνει*
-Πες μου έναν λογο που σε εβαλα στο βιβλίο... Μεγα λαθος..
Χ:Αμ-
-Μην μιλας!... Λοιπόν... Η πρώτη ερώτηση ειναι Μίλτος?
Χρήστος:Μα ναι... Δεν ειναι πολυ ωραίο ονομα.. ?
-Συνεχίζουμε... Γιατι αποφάσισες ετσι ξαφνικά να έρθεις στο βιβλίο και να γίνουν ολα πιο σκατα απο οτι είναι?
Χ:Τι γιατι? 1ον... Εσύ με έβαλες στο βιβλίο, και για να προστατεύω και καλα την Αλεξα 2ον Ευυ δεν τα έκανα σκατα... Προσπαθώ να παίξω τέλια τον ρολο μου..
*Ξεφυσάει*
-Γιατι είπες οτι σε λένε Χρήστο ενω στην πραγματικότητα σε λενε Μιλτο?
Χ:Εμ.. Το ειπα γιατι έπρεπε να εχω το αληθινό μου όνομα κρυφό..
-Γιατι ηρθες στο βιβλιο και τι την θές την Αλεξα και δεν την αφήνεις με τον Αρη..
Χ:καταρχάς μπήκα στο βιβλίο γιατί αυτη με έβαλε... *δειχνει εμενα*...Και το σενάριο δεν το γράφω... Τα παράπονα σας σε αυτη.. *Δείχνει παλι εμενα*.
*Τον μουτζώνω*
Χ:Και στο κατω κατω...ην με βρίζετε ολες... *σκουπίζει το υποτιθέμενο δακρυ*...με πληγωνετε*πιανει το μερος της καρδιάς του*...δεν είμαι τοσο κακός...
-Καλα καλα.. Δεν θέλω αλλο μελόδραμα... Φώναξε τον Αρη...
Σηκώνεται και στην θεση του κάθεται ο Αρης.
*Χαμογελάει αλαζονικά και χαιρετάει τις θαυμάστριες που τον παρακολουθούν*
*Facepalm vol3647486435885*
-Ας αρχίσουμε... Ποσο θα κρύβεσαι πια απο την Αλεξα? Γιατι την πλήγωσες έτσι?
Αρης:Δεν κρύβομαι και... Ωωω ελα τωρα και αυτη με πλήγωσε*πιανει το μερος της καρδιάς*
-*ξεφυσάει και σκέφτεται γιατί εβαλε αυτους τους ηθοποιούς στην ιστορία*
-Τι νοιώθεις για την Αλεξα..?
Αρης:Ωωω ας μην τα λέμε δημόσια αυτα... Ντρέπομαι...
*facepalm*
-Γιατί φέρεσαι ετσι στην Αλεξα?
Α:Δηλαδή πως φέρομαι?Μια χαρα ε?
*κοιτάει ερωτηματικά*
*του ρίχνει μια άγρια ματια*
-Συνεχίζουμε... Γιατί μου αρέσεις τόσο πολυ?
Α:Ε καλα τωρα... Ολες με θέλουν εμένα.. *Τινάζει το υποτιθέμενο μαλλι*
-Τι κρύβεις?
Α:Κατι προφυλακτικά στο δεύτερο συρτάρι..
*facepalm vol474831999876886*
-Τι νιώθεις για την Αλεξα και θες να την προστατεύσεις?
Α:Αμ... Δεν τα λέμε δημόσια αυτά..
-Τι παίζει με την Νάνσυ γιατι ειναι ξεκάθαρο πως δεν νιώθεις τίποτα..
Α:Και συ που το ξερεις? Με παρακολουθείς?
*κοιτάει καχύποπτα*
-Γιατι την Νάνσυ και οχι την Αλεξα?
Α:Ευ, ευ τσιλλαρε.. Γούστα ειναι αυτα...
-Τέλος. Αντε φυγε τωρα.. Πολυ σε ανέχτηκα...
*Σηκώνεται και με το ιδιο αλαζονικό χαμόγελο φεύγει*
-Αλεξαααα!
Α:Εδω!
Είπε και κάθησε στη πολυθρόνα...
-Λοιπόν... Πιστεύεις οτι ολοι παιζουν μαζι σου?
Α:Αμ.. Δεν ξερω?
-Πως αισθάνεσαι που η συμπεριφορά του Αρη ως μαλακας αλλαξε και τώρα είστε καπως πιο κοντά?
Α:Εμ... Καλα υποθέτω.. *Κοκκινίζει*
*Την κοιταω με πονηρό χαμογελο και κουνάω συνωμοτικά τα φρύδια*
Α:Αντε συνέχισε..
-Γκχμ... Τι νομίζεις οτι σου κρύβουν?
Α:Δεν ξερω?... Διαφορά που μόνο αυτοι ξέρουν...
*χαμογελάει*
-Τι νιώθεις για τον Αρη?
Α:*κοκκινίζει ακομα πιο πολυ*...αμ.. Εμ... Τίποτα.
-Ποιός πιστεύεις πως ειναι ο άγνωστος?
Α:Να σου πω την αλήθεια δεν το χω πολυ σκεφτεί...
*χαμογελάει*
-Ωραια ευχαριστώ πολύ... Μπορείς να φύγεις..
*Σηκώνεται ντροπαλά και φεύγει*.
-Γιώργος...!
Γ:Εδώ...
Είπε και με ενα αλαζονικό χαμόγελο κάθησε στην πολυθρόνα..
Ε ρε που έμπλεξα με καζανοβες...
-Λοιπόν εχεις δυο ερωτήσεις που αναφέρονται και οι δυο στο... Θα μου κάτσεις?
Γ:Οου.. Κορίτσια ...το ξέρω πως είμαι θεός... Οποτε θέλετε δεν εχω πρόβλημα...
*Το αλαζονικό χαμόγελο του μεγαλώνει περισσότερο*
-Αη ρε!
*Τον κοίταει και τον χτυπά με τα χαρτια που κρατα ,στο κεφάλι*
-Επόμενηηηη..
Νάνσυ:Εγω...
-Λοιπον! Γιατι τα εφτιαξες με τον Αρη? Τον αγαπάς αληθινά?
Νάνσυ:Τα έφτιαξα γιατι μου τα ζήτησε... Και ναι υποθέτω πως τον αγαπώ... Δεν ξερω..
-Γιατί είσαι τοσο διπρόσωπη?
Νάνσυ:Ευυ... Τα παράπονα σας στην συγγραφέα..
-Ωραία ευχαριστώ πολυ..
*χαμογελάει φιλικά*
*Με αγκαλιάζει σφιχτά και φεύγει.*
Ξεφυσάω...
Ευτυχώς Παναγία που τελείωσα με ολους τους τρελούς εδώ μέσα..
*Σηκώνεται και αφού ακουμπά τα χαρτιά στην καρέκλα πλησιάζει τα παιδιά.*
*Αρπάζει τα σουβλάκια απο τα χερια του Χρήστου και παει με την ησυχία της να τα φάει*
Αχ... Σουβλάκια...
Να και το Q&A.. 💕
Τι κάνετε? 💘
Ελπίζω να είστε καλά.. 😙😙😙
Ερώτηση1
Σας άρεσε? 😘
Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο...❤❤❤
ΒΒ σοκολατιτσες μου 🍫❤