Bu sabah hayatımın değişeceği güne uyanmıştım. Çünkü atama sonuçları açıklandı ve evet kazandım. Ekranda koskocaman atandığım şehrin ismi yazıyordu. Ailem bu duruma pek sevinemedi.Çünkü okurken bile onların yanındaydım şimdi tek başıma uzak diyarlarda bir başıma yaşamak zorunda olacağım..Annem ve babam bana hem gururla hem de hüzünlü bir şekilde bakıyorlardı. Ama yine de asla bana gitme kızım, sen oralarda yapamazsın gibi cümleler söylemediler. Onların güvenleri bana her zaman tamdı ve bu bana inanılmaz bir güç veriyordu. İçimde hem bir hüzün oluşmuştu hem de garip bir heyecan kaplamıştı...
Yeni bir güne uyandım ailemle bu şehirde son günlerimin tadını çıkarıyordum. Annem:"Güzel kızım benim bundan da ye deyip" sürekli bana bir şeyler yedirmeye çalışıyor en sevdiğim yemekleri yapıyordu. Onun bu tatlı telaşı babamla beni güldürüyordu. Annem bir o yana bir bu yana dört dönüyordu. Annem ve babamı kendi hallerinde bırakıp dışarı çıktım ihtiyacım olan kalın bir mont, birkaç yün kazak , eldiven, bere, atkı ne varsa bulup aldım. Saat 5'e doğru arkadaşlarımla Kadıköy'de bir kafe'de buluştuk. Çağla, Hatice, Nehir benden önce gelmişlerdi. Onların tepkilerini merak ediyordum. Onları selamladıktan sonra Nehir:"Çatlattın kızım bizi atanabildin mi?" dedi. Derin bir nefes alıp verdim ve "Evet" diyerek atandığım yeri söyledim. Hepsi birden "Ne!" dedi. Bende" Şaşırılacak bir şey yok görev bu ülkenin her yerine öğretmen lazım" dedim. Hatice'nin gözleri dolmuştu, Çağla sadece elleri bağlı bir şekilde oturuyordu. Can dostlarımdı onlar benim her zaman beraberdik ama artık ayrılık vaktiydi. Havadan sudan konuşup vakti öldürdükten sonra " Artık gitmeliyim" dedim.Hatice:"Dikkat et kuzum kendine" dedi. Çağla:"Sen orada ki en tatlı öğretmen olacaksın seni çok sevecekler" dedi ve ardından Nehir:"Dikkat et kendine bizi de aramayı ihmal etme" dedi ve onlara sıkıca sarılıp öptüm..
Her şeyimi toparladım, bavullarımı hazırladım. Ne kadar evrak, belge varsa çantama yerleştirdim. Annemin yaptığı börek, sarma, kek onları ayrı bir bavula koydum. Ailecek güzel bir akşam yemeği yedikten sonra annem ve babama kendi ellerimle kahve yaptım. Annemin dizlerine uzandım güzelce saçlarımı okşadı ve uyumak için odama çekildim. Onlardan ayrılmak ne kadar zor olsa da öğretmenlik mesleğimi gururla yapmanın hayallerini kuruyordum..Çoktan uykuya dalmıştım bile..
Ayrılık vakti..
Hazırlanıp çıktık hava alanına doğru gidiyorduk. Sanki bir daha dönmeyecekmiş gibi bakıyordum İstanbul'a. Hava alanında işlemleri hallettik yarım saat sonra uçağımın anonsunu duyunca artık ayrılık vaktinin geldiğini anladım. Babamın elini öptüm, bana kocaman sarılarak "İhtiyacın olduğu zaman ara tamam mı güzel kızım" dedi. Annem çoktan ağlamaya başlamıştı bile. "Tamam babacım" dedim ve annemin elini öptüm, annem ağlayarak sarıldı bana. Kendimi daha fazla tutamayıp ağlamaya başladım. Babam çaktırmasa da onun da gözleri dolmuştu. Eee ayrılmak kolay mı? Annem:"Güzel kızım benim oralarda kendine çok dikkat et Allah'a emanet ol" dedi. Uçuşun olduğu kapıya gittim. Gözlerim yaşlı bir şekilde onlara dönüp son bir kez el salladım..
Uçak çoktan havalanıp uçtu. Yeni dünyama doğru uçuyordum. Uykusuz olduğum için uçakta uyuyakalmışım neredeyse kaptanın iniş anonsunu yaparken uyandım. Uçak hava alanına inmişti. Yeni hayatımın olduğu bu şehre ilk adımımı attım..