Taehyung, o gece ağlayarak gitti apartmanına. Sevdiği adama açıkladı her şeyi, fakat Yoongi onu reddetti. Kalbinin kırıklarını yere dökerek döndü evine.
Hoseok, yol boyunca onu takip etti, Taehyung'un kalbinden düşen her bir kırığı tek tek yerden topladı. Sonra onları akşamın karanlığına dağıttı, iyileştirmek istercesine.
Apartmanının merdivenlerinde oturmuş incilerini döken genci izledi bir süre. Yanına gitmek istedi, yapamadı. İçinde biraz cesaret kırıntısı aradı. Yoktu. Evine dönmek için yönünü değiştirdiğinde onun sesini duydu.
"Kimsiniz acaba?"
Hoseok ne diyeceğini bilemedi önce. Fakat yüzünde bir gülümsemenin oluşmasına da engel olamadı, çünkü sonunda fark edilmişti.
"Önemli biri değilim."
Taehyung artık ağlamıyordu. Burun çekişleri yankılanıyordu boş sokakta.
"Ben de öyle."