Hoseok'un içinde hiçbir zaman insanların geçemeyeceği duvarları olmadı, çünkü biliyordu ki o duvarların arkasında insanlar hiçbir şey bulamazdı. Buzdan bir kalbi ve soğuktan titreyen elleri vardı, hepsi buydu işte.
Taehyung'un gülüşünün bile ısıtamadığı bir kalp, nasıl onarılabilir, nasıl doğru olabilirdi? Belki de kendisine gülmediği içindi böyle hissetmesinin nedeni. Yoongi'ye güldüğü gibi gülmüyordu ona. Göz göze bile gelseler ateşe vereceği dünya onları bir araya getirmiyordu.
Bu kadar sevildiğini bilmeyen genç çocuk, habersizce kafede oturup kahvesini yudumluyordu. Onu dışarıdan izleyen bir çift gözü fark etmedi.
Hiçbir zaman etmemişti zaten.