Continuation of Flashback...
Nagising ako na naka white gown na pangkasal.
Damn! What the heck is this!?
Nananaginip ba ako? But how did this happened?
"Ma'am ilalagay napo natin yung belo niyo. Ang ganda ganda niyo po bagay na bagay po kayo ni sir" kinikilig na turan ng isang babae na medyo may edad na.
"Huh? Pwedeng magtanong? Bakit ako nakasuot ng ganito?" nalilitong tanong ko sa kanya.
"Ikakasal ka po ngayon ma'am, hindi niyo po ba alam?" takang sagot nito sakin.
"H-huh? What? N-no" wala sa sariling nasambit ko.
"Ma'am mag sstart napo kaya tara na"
C'mon! Tell me I'm just dreaming!
Someone guide me papunta sa isang sasakyan, kaya kahit nalilito man ay sumama na ako.
Pagdating namin sa simbahan ay isang matandang lalaki ang bumungad at sumalubong sakin.
"You have an option hija, whether you want to stay or run. I won't stop you" an old man's said. Kunot noo lang akong nakatitig sa kanya, ano bang kagaguhan ito?
Inilibot ko ang paningin ko at kung hindi ako nagkakamali ay isa itong simbahan na to sa mga sikat pagdating sa pagpapakasal.
I tried to recognize his face until I remembered him!
I don't know what comes to my mind at nagpatuloy ako papasok sa simbahan.
Whatever my decision is, please guide me oh Lord.
I saw him standing in front while looking at me directly into my eyes.
My heart is beating so fast and I felt something in my stomach. Is this a kind of dream? Kung panginip man ito ay sana habang buhay ng ganito, ayoko ng magising dahil sa mismong araw na ito ikakasal ako sa taong matagal ko ng pinapangarap.
Matapos ng mahabang paglalakad ay huminto na ako sa harap niya. Kinilabutan ako dahil masyadong malamig at walang emosyon ang mga mata nito.
"You may now kiss the bride" bigla akong napaigtad ng marinig ang palakpakan ng mga tao sa loob.
Unti unti ay itinaas nito ang suot kong belo at mabilis ako nitong dinampian ng halik sa pisngi.
Pasimple din itong bumulong na siyang nagpakaba sa akin.
"You had an option right? But you chose to stay. I'll make sure that you will regret your decision. Welcome to my life Mrs. Ivory Felicity Cordova-Evans" he said while grinning.
End of Flashback...
Nandito ako ngayon sa kumpanya ng asawa ko, binabalak ko na dito na mag apply ng trabaho. Kahit kinakabahan ay ginawa ko parin, nagbabakasakali lang. na baka tanggapin ako.
"Ahm excuse me? Saan yung mga nag iinterview para sa mga nag aapply na empleyado?" tanong ko sa isang babaeng maganda at balingkinitan ang katawan.
Ganito ba lahat ng nagtatrabaho dito? Kaya ba minsan hindi na umuuwi si Clint dahil sa ibang mga kliyente at katrabaho niya?
Biglang sumikip ang dibdib ko sa isiping iyon. Sabagay, ano nga bang pantapat ko sa mga babae niya? Natatawa ako sa sarili ko, ang baba na ng tingin ko masyado.
"You can go direct to the office of the ceo. Nasa 3rd floor po ang opisina niya, room 103" nagpasalamat naman ako bago sumakay ng elevator papunta sa sinabi niyang room. Nanginginig pa ang mga tuhod ko sa kadahilanang kilala ko ang ceo na tinutukoy niya.
Pagdating ko sa 3rd floor ay agad kong hinanap yung room 103 na sinabi nito gotcha. I found it.
I calm myself bago naisipang kumatok sa pinto nito.
I knocked three time waited for the response, but no one is answering me.
Ilang beses pa akong kumatok pero wala talagang sumasagot, kaya sinubukan ko ng pihitin yung door knob pabukas and luckily hindi naman siya naka lock.
"Good morning p-" napatigil ako sa pagsasalita ng makita ko ang asawa ko na hubot hubad habang may babaeng nakapatong sa mga hita niya.
"C-clint?" Mahinang banggit ko na ikinagulat nila.
"Fuck!" tanging nasambit niya.
Mabilis akong lumabas ng opisina niya at agad na napaupo sa isang upuan.
I tried to controlled my tears but it didn't work. Wala na ba akong ibang kayang gawin kundi ang umiyak nalang?
Bakit ba kasi ganito ang nangyayari sakin! Nagmamahal lang naman ako ah pero bakit sakit at hirap ang bumabalik?
I'm doing my best to be the best wife for him pero ganito naman ang nangyayari.
Are my efforts not enough, or am I not enough for him? Hanggang ngayon ay hindi niya parin ako makita bilang asawa niya.
*BLAG*
Napasinghap ako ng pabalibag na buksan ni Clint ang pintuan ng opisina niya, napansin ko namang nagmamadaling umalis yung babae habang gusot gusot ang damit.
"Hon, kumakatok ako kanina pero walang nagbubukas k-kaya-"
Napatigil ako ng bigyan ako nito ng malakas na sampal. Rinig na rinig ang tunog nito sa buong hallway nitong floor. Mabuti nalang at tanging opisina niya lang ang nandito.
"Alam mo bang ayaw na ayaw ko ay yung iniistorbo ako sa ginagawa ko?" eto na naman ang familiar na tono ng boses niya.
"S-sorry I didn't know that you two a-are" Damn! I can't say it, it kills me.
"Ngayon ipapakita ko sayo kung sino ang ginagalit mo"
"Ahh C-clint let me go! Nasasaktan ako p-please hon!" I'm begging him to stop dahil sobrang sakit na. Hawak niya ang buhok ko habang kinakaladkad ako papasok sa opisina niya.
Feeling ko matatanggal na yung buhok sa ulo ko.
"Stop? You deserve it! Because of you my life became miserable. Dahil sa letcheng kasal na yan hindi ko pwedeng pakasalan ang babaeng mahal ko. You chose this right?" bakas sa boses nito ang galit at pagkamuhi.
I know he won't listen to me, he's now uncontrolled.
"Pease! T-tama na" suntok, sipa at tadyak ang inabot ko mula sa kanya.
Hindi ko na alam kung saang parte ng katawan ko ang masakit, I don't know what to feel anymore.
Umiiyak ako sa harap niya habang nagmamakaawa na tumigil na siya. Pero parang wala siya sa sarili dahil patuloy lang ito sa pananakit na ginagawa niya.
Hinawakan niya ang mukha ko at naramdaman ko ang pagbaon ng mga kuko nito sa pisngi ko.
"Sa susunod na gumawa ka ulit ng bagay na di ko magustuhan, hindi lang yan ang aabutin mo" He pulled me closer to him at marahas akong hinalikan sa labi. I tried to push him away because this is not what I wanted for our first kiss.
Dapat sana ay masaya ako dahil sa wakas ay hinahalikan niya na ako. But I can't, I don't feel any love from him.
Nasasaktan ako sa paraan ng paghalik niya.
"Aahhh!" napasigaw ako ng kagatin niya ang ibabang labi ko, naramdaman ko ang biglang pagdugo nito.
Ngumisi ito sa harap ko at marahas na pinunasan ang labi niya. Para bang pinapakita sakin na diring diri siya sa ginawa niya.
"Fix yourself and leave" he said before he turned his back and distance himself.
Kahit hirap na hirap ako sa pagtayo ay ginawa ko parin, baka lalo lang siyang magalit sakin kapag nagtagal pa ako dito.
I fixed myself bago tuluyang lumabas ng opisina niya. Nakayuko lang akong naglalakad habang nakatakip ang isang kamay sa bibig. Alam kong dumudugo ito dahil nararamdaman ko ang sakit at hapdi dito.
Agad akong nag abang at sumakay ng taxi pauwi. Kailangan kong gamutin ang mga sugat ko dahil baka makita pa to ni Kelly. Ayokong madamay siya sa sitwasyon na meron ako.
Isa pa ay hindi pa ako handa na sabihin ang lahat sa kanya.
Pagdating sa bahay ay mabilis akong umakyat sa kwarto ko. Ramdam ko ang pagod at sakit sa buong katawan ko pero kailangan kong indahin lahat.
In the first place, ako ang pumili nito. I chose this kaya nararanasan ko ang lahat ng ito ngayon.
Dumiretcho ako sa banyo at nag shower ng mabilis, di ko na kayang magtagal dahil gustong gusto ko na talagang magpahinga.
Lumabas ako ng banyo ng nakatalapi lang at saka humarap sa salamin.
Inalis ko ang twalyang bumabalot sa katawan ko at napaiyak nalang dahil sa reflection na nakikita ko ngayon.
Puno ng pasa ang buong katawan at yung iba ay nangingitim na. Sa loob ng anim na buwan kapansin pansin din ang laki ng pinagbago ko. Tumingin ako sa mukha ko na ngayon ay puno ng pasa at medyo lumolobo pa ang ibabang labi.
Sinimulan ko ng gamutin ang mga ito, binigyan ko lang ng betadine yung mga medyo dumugo. Pagkatapos ay uminom ako ng gamot para hindi ko maramdaman ang sakit.
Humiga ako sa kama at nagsimula na namang umiyak.
Bakit kahit sinasaktan niya ako ay di ko parin kayang magalit sakanya?
Kailan ba ang tamang panahon para mahalin niya ako?
"Mamahalin mo ba talaga ako Clint o siya parin hanggang ngayon?
.
.
.
Si Claire pa rin ba ang gusto mong makasama hanggang ngayon?"