CHAPTER 4.1
* Scandal Pictures feat Condition part 1 *
Fierce's Point of View
“BASTARDS!!! MGA UNGGOY!!! BITAWAN NIYO NGA AKO!!!”
Para akong asong kinakaladkad ng mga bodyguards ko, ehh sa ayokong nga sumama at pumasok ng ganito ang mga nangyayari! Sabihin niyo nga sa akin ang totoo?!
WHAT THE HELL IS THIS?!!! WHAT THE HELL IS HAPPENING?!! TELL ME NOW!!!
Napipikon na talaga ako sa mga ito! =___________=++++
Makaladkad wagas ehh! =_________=+++
“LET ME GO!!!”
"LET ME GO!!!"
Ayaw niyo ako pakinggan ahh! Humanda talaga kayo pag ako nakawala. =_____=+++
"LET. GO. OF. ME!!!"
“Sorry Young Lady, utos lang po ni Don Lorenzo. Pasensya na po, trabahao lang po ito Young Lady Fierce.” SIYA NANAMAN?! KELAN BA TATAHIMIK ANG BUHAY KO?! KELAN BA KASI AALIS YANG MATANDA NA YAN?!!! PUNYEMAS! PANIRA NG BUHAY!!! PANIRA NG LAHAT! EPAL NA NGA! MANINIRA PA!!!
SORRY KUNG BASTOS KUNG BASTOS! WALA AKONG PAKIALAM!!!
“KAYA KONG SUMAKAY NA HINDI KINAKALADKAD!!! NASISIRA ANG DAMIT KO SA INYO!!! KAYA NIYO BA BAYARAN ITO?! HUH?! HUH?! BAKA NGA PATI MGA BUHAY NIYO, HINDI PA SAPAT PARA BAYARAN TO!!! ANO?!!!!! HINDI NIYO PA RIN BA AKO BIBITAWAN?!!!!” Binitawan nila ako, kaya niyo pala sumunod ehh, natakot. Duh! I’M THE ONLY FIERCE! ~___________^ Totoo lang sinabi ko, they can't afford my lifestyle. TSS. Baka magtrabaho na lahat ng apo nila sa akin, they can't pay my outfit. Tss.
Wala na talaga ako sa mood as in para pumasok pa after what happened, kaso no choice. Masyado na kasi madami nangyari sa umaga na ito, parang buong taon ang lumipas.
Bantay na bantay sa akin tuloy yung mga singkwenta kong bantay, kulang nalang masakal ako sa mga titig nila at itali na sa mga braso nila para hindi ako makatakas. -__________-“ Akala mo kasi tatakas ako!
But DIANNE FIERCE WILSON will be always DIANNE FIERCE WILSON. Let's go for my precious escape! LET'S DO THIS! *evil laugh*
1...
2...
3...
G---
“GIRL!” Becca, ang ingay naman nito, bigla bigla nalang nasulpot, nasira na tuloy ang dark plan ko, ang Precious Escape to my 50 Black Bodyguards dahil sa babaeng ito, mas lalo tuloy ako nawalan ng mood -___________-
“Mukhang hindi ka okay ahhh?” Arielle, hindi ba obvious?! -_____________- Sinira niyo kaya ang precious escape momentum ko ehh! Sino hindi magiging okay doon ahh?
“ANO BA KASING NANGYARI?!” Becca at Arielle, kailangan sabay talaga?! May sabayan ba?
“I WON’T WASTE MY PRECIOUS TIME TO EXPLAIN!” Wala ako sa mood magkwento, wala ako panahon sa pagkkwento, kailangan ko makatakas at maka-uwi dahil hindi ko alam kung ano nangyayari sa bahay. At kelan ba ako nagexplain? Psh.
Ano na kaya pinaggagawa ng matandang uhugin na yun sa Jiren ko?! ANO BA! CAN I HAVE A PEACEFUL LIFE?!!! -_________________-
"Okay, tutulungan ka pa naman namin sa oras na ito." Parang nabuhayan ako ng dugo doon ahh, ohh kaibigan ko talaga sila. "Pero huwag nalang, sayang. We change our minds. Hindi mo naman yata kami kailangan ehh. Bye Gi---" Becca
"WAIT! Fine! I'll explain it, but not now." Okay, wala na ako choice kungdi sundin sila, aish, even though I hate someone else commanding me. But I need their help badly at this point of time.
"YOUNG LADY!!!"
And i made my precious escape with the help of my two girlfriends.
Paano?
Nah. I don't have time now to explain, basta ang importante nakatakas ako sa mga unggoy na yun. Yari nalang sila doon sa uhugin mamaya. *evil laugh*
---
Jiren's Point of View
“I LOVE JIREN, OLD MAN!”
“I LOVE JIREN, OLD MAN!”
“I LOVE JIREN, OLD MAN!”
“I LOVE JIREN, OLD MAN!”
“I LOVE JIREN, OLD MAN!”
“I LOVE JIREN, OLD MAN!”
“I LOVE JIREN, OLD MAN!”
“I LOVE JIREN, OLD MAN!”
“I LOVE JIREN, OLD MAN!”
“I LOVE JIREN, OLD MAN!”
Kelan ba mawawala sa utak ko ito?! Bakit niya kasi sinabi yun?! Bakit? T*NGIN*! Tapos ngayon, paulit ulit na parang isang plaka ang mga sinabi niya kay Don, hindi ko alam kung matutuwa ba ang pusko o matatakot.
Wala ba talaga siya pakundangan sa nararamdaman ko?! Kelan nga ba siya nagkaroon ng puso?! PAGMAMAHAL?!
KALOKOHAN LANG.
ITO LANG ANG SISIRA SA BUHAY NG PAMILYA KO, NG BUHAY NAMIN AT SA LAHAT NG MGA PANGARAP KO! SH*T!
Nandito ako sa library ni Don Lorenzo, hindi ko alam ano ang gagawin ko, sasabihin ko kung dumating na siya, namemental block ako sa mga pwedeng mangyari, gawin at sabihin niya!
Alam ko kasi ang pwedeng gawin ni Don Lorenzo.
Hindi ko alam kung kanino ako galit kay Fierce ba, kay Don Lorenzo o kaya sa mismong sarili ko. Hindi man kasi ako nag-isip kagabi.
Bigla nalang kasi may kung ano na tumulak sa akin para gawin yung halik na yun. Hindi ko naman kasi alam pero may something kasi sa kanila nung lalaki. AY EWAN KO!
Mas poproblemahin ko muna tong problema ko kay Don Lorenzo kaysa sa ginawa ko kagabi.
Sana noon palang kasi hindi na ako nagbulag bulagan sa pagmamahal na ito, sana hindi ko binuksan ang puso ko para kay Fierce para hindi maging ganito ang lahat na napakagulo.
Hindi ko na sana hinayaan na mahalin niya ako, selfish man ako kung selfish pero... AISH! Wala ako maisip! Gulong-gulo talaga ako!
Hindi ko naman siya kayang saktan lalo na alam kong hindi lang kaibigan ang tingin niya sa akin, hindi ako ganoon kasamang tao, pero sana ginawa ko nalang.
At sa halik na iyon, sana hindi ko ginawa, sana pinigilan ko nalang yung selos na nasa loob ko.
NAGSISISI AKO SA LAHAT! PAMILYA KO NA ANG NAKATAYA DITO.
Pero alam ko huli na ang lahat, hindi ko na matatama man ang dapat kong itama.
Pag-aaral ng tatlo kong kapatid, si Tatay at si Nanay, sila ang buhay ko. Paano na sila? Paano na ngayon?
HINDI KASI AKO NAG-IISIP!!!!
NAIINIS AKO SA SARILI KO!
NAGAGALIT AKO SA SARILI KO!
ANO BA JIREN!!! KASALANAN MO ITONG LAHAT!
HINDI KA KASI NAG-IISIP!
KAHIT KELAN HINDI KA NAG-IISIP!
Lalong bumabagal ang oras, isang oras na ako nag-iisip na kung ano pwedeng idahilan at sabihin, pero parang taon na ang dumaan. Kinakabahan ko, natatakot ako.
GAY KUNG GAY! Kayo kaya nasa lugar ko? KAKASA BA KAYO?!
“ANONG IBIG SABIHIN NITO?!” May binato siyang mga litrato sa mukha ko nung dumating siya sa library, ang harsh niya noh? “ANSWER ME!!!!!!” At nagdabog na siya sa table niya pero ako, heto mas lalo nanigas ang buong katawan ko lalo dumating na siya.
Hindi ko siya kayang harapin. Nanlalambot ako.
Wala ako masagot, kahit isang letra hindi ko mabanggit.
Naninigas ang bawat parte ng katawan ko dahil sa takot, hindi ko alam ang isasagot. Nakatitig lang ako sa mga litrato namin ni Fierce.
Ang mga litrato ng paghalik ko sa kanya kagabi.
Paano niya nalaman agad to? Ilang oras palang ang nakakalipas.
“D*MN YOU!!! ANSWER ME!!!” Nag-gagalaiti na ang Don, “WALA KA BANG DILA?! O GUSTO MO IPAHILA KO PA YAN?!”
Bakit walang lumalabas!!! Bakit?! TT________________TT
“RUUUUUUUUUUUUUUUUDDDDDYYYYYYYYYYY!”
“Yes, Don?” Si Butler Rudy, ang kanang kamay ni Don Lorenzo, “Ano po ang aking malilingkod?”
“HILAIN MO ANG DILA NG G*GONG ITO! NGAYON NA!”
“Pero mahal na Don---“ Namimili pa ng dila Kuya? -_______________- “KUNG SINABI KO, GAWIN MO!”
“O---“ Bigla nalang lumabas sa bibig ko, “ANO NAMAN ANG PAKIALAM NIYO?! ANONG PAKIALAM MO?”
What the f*ck, ano nanaman ito?! Bakit yun ang sinabi mo Jiren? Bobo lang? Tanga lang? Mas lalo mo pa pinalala ang sitwasyon.
HINDI KA TALAGA NAGIISIP KAHIT KELAN!
“ANONG SABI MO?! WALA KANG MODO!”
* BOOOGSH *
“MATAPOBRE! DI BA SABI KO SA IYO?! WAG NA WAG MONG MAMAHALIN ANG APO KO?! WALA KA SA KALINGKINGAN NG YAMAN NG MAGIGING ASAWA NIYA!!! WALANG MODO!!! WAL---“
“DON LORENZO!!!” Butler Rudy
O_____________________________O
“DON! DON!” Lumabas siya, at ako nakatulala sa mga nangyari, inatake lang naman siya. -_____- Joke, sama ko, kaso hindi ko alam kung matutuwa ako o hindi sa nangyari sa matandang ito.
“PAPA!” Tita
“PAPA!!! ANONG NANGYARI DITO?! PAPA!” Hindi ako makasagot, “TUMAWAG KAYO NG AMBULANSYA NGAYON NA!” Tito
Biglang dumating sila Sir Derrick at Tita Mina dito sa library, at iyon ang nakita nilang sitwasyon na inaatake si Don.
Pero--- pero, pero parang may mali bakit ganun? Parang nakangiti pa siya, totoo bang inatake siya? O gawa-gawa lang niya at nasa plano niya lahat ito.
“JIREN! ANONG NANGYARI!!? YUNG TOTOO!” Pinipigilan siya ni Tita Mina sa pagsugod sa akin. “IKAW BA MAY--- ANONG MGA PICTURE NA ITO?! SABIHIN MO!”
O__________________O Wala ako masagot, hindi ko alam, galit na silang lahat sa akin.
“Jiren, anak, yung totoo, anong meron sa mga pictures na ito? Bakit kayakap mo at kahalikan mo ang anak kong si Fierce? Sabihin mo sa akin ang totoo.” Tita Mina, sorry po. Hindi ko po sinasadya.
“BAKIT DI KA SUMAGOT?! ANO ITO?! TINURING KITANG ANAK!!! GAGANITUHIN MO KAMI HUH?!!”
Ano bang kasalanan kung nagmahal ka? Wala naman di ba? Hindi naman yaman ang kailangan ko sa kanila ee, malaki ang respeto ko sa pamilyang ito, pero pero pero masama bang magmahal?
“Derrick, Papa, huminahon kayo, nakikiusap ako.”
“ANO BA MINA?! ANO JIREN?! WALA KANG ISASAGOT?! ANO NGA ITO?!”
Hinawakan na niya ako sa kwelyo, “ANO?! WALA KANG UTANG NA LOOB!!! SIMULA NGAYON, LUMAYAS KA SA PAMAMAHAY KO! LUMAYAS KA SA BUHAY NAMIN LALO NA SA BUHAY NI FIERCE! ALIS, BAGO MAY MAGAWA PA AKO SA IYO!!! LAAAAYAAAAS!!!”
Naninigas ang buong katawan kong umalis sa library ng mga Wilson, kung saan natapos lahat ng mga pangarap ko, wala akong nagawa, paano na ang pamilya ko.
“Ji-ji-JIREN!!!” Niyakap ako bigla ng nag-iisang babae mahal ko, na nagpapadurog ng puso ko, tama na bago tumulo ang luha ko, “Saan ka pupunta? Huwag mo ako iwan.”
Umiiyak na siya, dahil nababasa na yung balikat ko, kaso kailangan kong gawin ito, tinulak ko siya ng malakas, “PWEDE BA LAYUAN MO NA AKO FIERCE?!! STOP MESSING AROUND WITH MY LIFE! YOU D*MN BRAT!!! ILANG BESES KO BANG SASABIHIN SA IYO, HIN. DI. KI. TA. MA. HAL!!! PERO SA KATIGASAN NG ULO MO, WALA NA AKONG TRABAHO, WALA NA MGA PANGARAP KO, WALA NA LAHAT FIERCE, WALA NA!!! PATI ANG PAMILYA KO! DAHIL DYAN SA PAGMAMAHAL NA IYAN?! D*MN! SO ARE SO SELFISH!!! BRAT GIRL!! SANA MASAYA KA NA! SALAMAT HUH!!! MARAMING SALAMAT! SANA MASAYA KA NA!”
Sa kanya ko nabuhos lahat ng galit ko, galit ko sa sarili ko pero sana patawarin mo ako, sana patawarin mo ako, mahal na mahal kita pero kailangan ko talagang gawin ito, kahit mga mamahalin mong luha ang magiging taya mo.
Pero siguro nga, hindi talaga bagay ay lupa sa langit. At ang langit sa lupa.
SORRY DIANNE FIERCE WILSON! SORRY.
“Please, Jiren! Please, ipaglaban mo ako, nakiki-usap ako sayo.” But I can’t Fierce, hindi ko kaya, bading kung bading na ang labas ko. Hindi ko kaya isakripisyo ang pamilya ko para lang sa kaligayahan ko. Baka may mga taong hindi ako maiintindihan, pero ito lang alam kong tama at dapat kong gawin.
“Fierce, hindi tayo pwede, hindi pwede ang pagmamahal mo sa akin, kasi hindi kita mahal, sorry.”
“NO! YOU ARE A LIAR!!! I AM NOT THAT STUPID TO FALL FOR SOMEONE THAT DOESN’T LOVE ME BACK!!! STOP THIS JOKE, JIREN! STOP THIS NONSENSE! Sinasabi mo lang yan."
Nakikita ko sa mata niya yung sakit, at mga bawat luha na umaagos sa mukha niya kaso kailangan ko din siya saktan, kahit napakasama ko na tignan "BAKIT SINO BA NAGSABING MAHALIN MO AKO HUH?! SINABI KO BA SAYO?! DON'T BE A FOOL FIERCE!!! STOP THIS STUPID THING!!! SA UMPISA PALANG HINDI KO SINABI SAYONG MAHALIN MO AKO! AT SA UMPISA PALANG SINABI KONG HINDI YAN PWEDE DAHIL NGA HINDI KITA MAHAL! PINIPILIT MO LANG ANG HINDI PWEDE IPILIT! THE HELL FIERCE! WAKE UP IN YOUR OWN STUPID DREAMS! NAKAKASIRA LANG YAN NG IBANG PANGARAP NG IBANG TAO!!"
"But Jiren---"
Pinutol ko na ang sasabihin niya dahil hindi ko na kaya makita siyang ganito, at hindi ko na kaya pigilan yung nararamdaman ko, sasabog na ako, “Hindi joke lahat ng ito, Fierce, makakahanap ka ng taong mamahalin mo at handang lumaban na kasabay ka, at hindi ako yun, just trust me one thing.”
“W-w-wha-what is it? Anything.”
“Be happy."
“NO, I CAN’T D---“ Yumakap nanaman siya, and I hugged her back, huling mahigpit na yakap, “Yes, you can do it, hindi si Fierce ang kaharap ko, alam kong matapang siya, walang inaatrasan, at hindi kayang magsabi ng HINDI, I CAN’T, laging GO LANG NG GO! B*TCH KA DI BA?”
“But---“
“No but, Fierce. I’m sorry, goodbye.”
ANG HULING YAKAP, HULING PAGKIKITA AT HULING SULYAP, PAALAM SA IYO FIERCE.
Babalik ako, babalik ako, kung kelan pwede na akong lumaban at may ipagmamalaki, babawiin kita basta huwag ka munang magmamahal ng iba.
SANA AKO PA RIN HANGGANG SA PANAHONG NA IYON.
SANA.
HINTAYIN MO AKO…
Hintayin mo ako at ang oras na pwede na ang lahat.