“Hayli! Try this one.. this one too.. oh! That one and…
Oh! My god! This is so beautiful! Try this too!” naku! Pigilan niyo ako!
Mababatukan ko na talaga itong si jha-jha!
Ehh hindi naman ako mahilig magshopping ng para saakin.
Kadalasan si mama ang nag sho-shopping saakin.
Take note: hindi ako sumasama sa tuwing shopping ha?
Paano naman kasi, picture ng picture si mama ang adik lang sa selfie kinukuhaan pa ako..
Sa loob ng mall! For pete’s sake!
It indeed awkward, when someone tries to cap-tured.. you without consistent.
C-Captured…
P-Picture... sighed!..
And by that simple gesture, memories suddenly flash..
something that reminds me why am i like this.
Oh! Not just something but…
Someone..
Someone that I once called “my life”.
(Flashback)
“Uyy! Jha-jha! Una na ako ha? Uwian na ni Jun-jun hihihi ^_^v” sabi ko
“tss.. stalker! :p” sabi ng bestfriend kong si jha-jha
“di ahh! Gusto ko lang naman na nasa tabi niya ako everytime na masaya siya o kaya malungkot. I don’t want to miss every emotional day of his life. :3” sabi ko ng naka pout.
“wag kangang mag pout! Di bagay. Tsaka anung sa tabi? Sa malayuan kamo!. Oh siya! Gora na! bago pa ako magselos dito! >_<” umirap nalang si jha-jha.. kahit kalian talaga ang maldita ng babaeng to pagdating SAAKIN!
Stalker daw ako? Di ahh.. pero pwede na din hihihi :’> bsta ba..
Stalker of the love of my life.
Si JunJun.
Pero..^3^ pero.. kasi ano.. nakakalungkot lang kasi na…
nagutom ako bigla.. di joke.
Ganito kasi yon..
I’ve been in love for several years,
ignored by several days
and let my heart aches every second I saw him capturing
Someone..
Not just someone.. But my best friend.
Nahuhuli ko kasi siyang laging nakatingin sa direksyon namin ng bestfriend kong si Jha-jha.
Nag-imbestiga ako.. and there. I caught him looking towards the position of jha-jha na siyang iniwan ko kanina lang para mag-imbestiga.
He is not a writer or a photographer in our school kaya alam kong willingness niya talaga ang mag captured ng iba’t ibang bagay
and it hurts na sa iba’t ibang bagay na iyon ay kasama ang bestfriend ko.
He is stalking my bestfriend!
Parang nagunaw na ang aking mundo ng matuklasan yon!
Kaya bago pa niya ma click ang camera, tumalikod na ako at umiyak ng walang nakakahalata.
Campus princess, top 1 sa batch naming at maganda si Jha-jha..
kaya walang wala ako.
(End of Flashback)
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“Oh! My dear! I know I’m beautiful. Pero maganda ka din kaya wag kang masyadong tumitig saakin. Ok naba itong dress sayo?” She laughed wickedly. Di ko pala namamalayan na nakatitig na pala ako sakanya.
“Hoy! Babae. Anong nangyari sayo at nagkaka..gani.. to.. ka..? Oh! My! Did I say something bad? S-sorry. Wag kanang umiyak. Tara umuwi na tayo alam kong pagod kana. Sorry.” Aniya niya habang bininigyan ako ng tissue. I chuckled upon seeing her hysterical again! Kaya nga love ko to eh! Hindi niya ako matiis. At Hindi naging hadlang sa friendship namin si junjun.
“O-ok l-lang a-ako *sniff *sniff.. Lol! I’m so pathetic.” Sabi ko sabay punas ng luha.
“si JunJun nanaman ba?. Ilang beses mo naba siyang iniyakan? My goodness hayli! Isang taon na oh! Move on din pag my time. Kaya nga kita pinapunta dito sa U.S to move on and focused sa iyong study. Walang maidudulot ang love satin.” Bitter na sabi niya habang inaarrange ang pinamili naming sa mall.
“Am I too obvious na d ako naka move on?. Like duhh? Jha-jha how many years I’ve been in love with junjun? Simula nung 1st year high school tayo. And now? 3rd year college na tayo noh!. Sa tingin mo makakamove on ako nang ganun kadali?” ka imbyerna tong babaeng to.. Pero my point siya, I need to move on. One year na ang nakakalipas simula nong umalis ako sa pilipinas ng walang paalam maliban sa parents ko at sa bestfriend ko.
“Oo na oo na.. halikana’t umuwi na tayo. Wala kanamang sinusunod sa payo ko much better to shut up. Baka humagulgul kapa jan at mapagkamalang baliw ang kasama ko.” Aniya habang palakad papuntang exits.
“sabihin mo nagpapakabitter ka lang.” si chuckled bitterly.. naghiwalay kasi sila nong boyfriend niya kaya siya nandito sa U.S
“There you are... Smile often ng mag mukha kang tao! Atsaka hindi ako bitter noh! Hindi pa kasi dumating ang right time to meet the right guy. Char!” sabi niya ng kinikilig na my halong sarcasm.
“Defensive Masyado?” ang cute niya lang mag blushed pag naiinis.. parang ako! Echoos!
“walang hiya ka talaga kilalang kilala mo talaga ako. Oo na .. ikaw na, ikaw na ang magaling.”
(A/N: hoy! Nasa mall kayo uso ang modesty.0
“wag kanang epal author!” tingnan niyo ang babaeng to nakikipag away ky author. Pag bitter talaga.
“taxi!” sabi ko habang naka taas ang kamay.
“saan hu punta niyo?”
“Ay! Manong. Filipino hu ba kayo?. Naku salamat naman at hindi na ako mag eenglish.” Sabi ni jha-jha with amusement paints on her face.
“shunga! Nag tagalog nga eeh? Ano ba ang pinaggagawa mo’t mukhang di kapa nagmomove on sa kinder1? Ganyan naba talaga pag broken hearted?” sabi ko ng nagtataka. “ahh manong Sa Royal Castle Hotel lang po.”
“Ayy! Wow! Nagsalita ang hindi broken hearted!” she chuckled with sarcasm. Hindi ko nalang pinansin ang statement niya, tagos sa puso ehh!
After 45minutes of traveling.. dumating na din kami sa wakas. Di naman kasi syadong kalayuan ang hotel na pinagstay-an namin. Crazy kasi si Jha-jha. My condo ako kaya lang gusto niyang mafeel ang hotel dito kasama ako. Walgasera talaga siya ng pera.
Diretso ako sa bed dahil pagod na ako. Papikit na ang maganda kong mata ng mag salita ulit si Jha-Jha. Grabe ang hyper niya. Inuna pa ang mag net ky sa e arranged ang paperbags sa tamang lalagyan.
“Kyaaaaah! Hayli! You must look at this. It might heal your oh! So long time heart broken.”
“Huh? Wala akong panahon jan. Maybe just a stranger who are stalking me kaya naging sikat ako jan sa blog. So, don’t disturb me I’m tired” nag open kasi siya ng account at unang una niya daw nakita ang picture ko sa home page niya.
“No!!!! Look! I opened the blog at puno puno siya ng picture mo nong highschool papuntang college bago ka nag U.S” antok na antok akong lumapit sakanya dahil nabigla ako na my stalker pala ako sa pilipinas, akala ko dito sa U.S.
Nakakahiya naman baka nakita niya ang pag stalk ko ky JunJun… arggh! Jun-jun nanaman!
pero infairness ang ganda ng blog..
Punong puno ng green .
Para siyang for girl and boy gender blog.
Di siya gaano ka girly at manly.
Ang profile picture naman ay nakaside view na tumatawa while ang background picture ay yong naka upo ako sa gazebo at hawak ang camera ko.
I know this. Ito yong kakakuha ko palang ng sideview picture ni JunJ--…
Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng sumigaw sa kilig si Jha-jha
“kyaaaaaaaaah! Naka title pa talaga ng Love of my life! Kanino tong blog?”
Tiningnan namin ang kabuunan ng blog to trace kong kanino ito pero ang tanging nakita lang namin ay..
47,020 followers and 1 following.
Agad naming tinignan ang following at laking gulat namin na JunJun Vector ang nakapangalan.
“Hindi kaya si JunJun ang my gawa nito?” sabi ni jha-jha
“imposible naman. Ikaw kaya ang gusto niya dati.” Sabi ko ng nagtataka. Pero ang totoo nabuhayan ako ng loob dahil naging 1% na ang pag-asa ko instead of 0.000001%. Hindi naman masama ang mag assume diba? Ang mag expect lang ang masama?
“Oh! My!.. my …my new blog siya.” Sabi ni Jha-Jha, hindi ko na pinansin ang pag ka hyper niya dahil naka focus ako sa pag loading ng new post niya.
Totok na totok kami sa walang hiyang loading na to. Kinakabahan na nga ako sa kakahintay and then pooop! Sighed! Atlast nagloading na din..
New post niya is yong pag bid goodbye ko ky Jha-Jha. Flight ko na yon papuntang U.S at kakalungkot sahil hindi ko nadala ang camera ko. But still nag one last stalk ako for one last capture to his one last picture. Sa Cellphone nga lang. pero laking gulat ko ng naka caption yon ng “Last picture”. Bakit kaya Last picture ang caption ng post na yon?.. sino kaya si Mr. Stalker na to? At nalaman last day ko sa pilipinas?
“Oh! Nag post ulit.” Sabi ni jha-jha. This time, text na ang pinost niya.
“One year. One long year, I’ve waited since the last day I saw her bidding goodbye. A year of being alone and feel empty. dapat sana umamin na ako bago siya umalis. I love that girl since 1st year Highschool. Pero di niya ako pinapansin. I’ve been a stalker yet whenever I stole a picture from her. She’s seriously focused to her camera. Hindi ko man siya makitang my hawak na libro pero She still strived hard to become one of the outstanding students of our batch. And that’s the reason why I felt intimidated, na sa sobrang layo niya… Di ko na siya maabot. Parang star lang. paborito ko pero di ko man lang mahawakan o maabot. I hope she’s ok and happy. If only I could turn back time, I would surely admit my feelings toward her. Sana Makita niya man lang tong blog na ginawa ko para sakanya.
I Love You Hayli Ann Cruz. Be happy. J --JunJun V.”
Di ko maipaliwanag ang sayang nararamdaman ko ngayon. Bakit ba ang manhid manhid ko? bakit ko inisip na ky Jha-Jha siya my gusto? Where infact kong si jha-jha talaga is lalapitan na niya yon. Nag pa-uto nanaman ako sa tangang pagkakataon. Sa subrang manhid ko di ko naisip na baka ako nga ang pinipicture-an niya since laging sa direction namin nakatotok ang camera niya.
Bakit ba nag conclude ako na si Jha-jha ang ni-capture niya nong nam-imbestiga ako?. Ngayon ko lang narealize na yong place na sinasabi kong place na naging dahilan ng pag confirm ko na si Jha-jha gusto niya ay isang lugar kong saan pag titigan mo ng malayuan, subrang ganda niya at mafe-feel mo ang fresh ng hangin kahit sa litrato mo man lang makita.
Tears of joy ika nga nila. Pero anong laban ng tears of joy sa “Laugh to the topmost of your lungs but always remember, every happiness you’d felt, sadness will always follow.” Di ba? Wala?
Ngayon ko lang naintindihan kong ano ba talaga ang feeling ng salitang yon.
Ang sakit sakit lang.
I thought after those sacrifices I’ve been through. I will be happy.
I thought I’ll finally live happily ever after.
Sana pala naging mahilig ako sa Social Network..
Nang sa ganun, maaga ko nalaman ang matagal ko ng pinapangarap na malaman.
*Sniff *Sniff
Cold and hot Tears run easily, fast.
It’s a real tear that fell from my emotional sad eyes continuously.
Di ko matanggap.. ang mga nangyayari saaakin.
I’m so blessed that jha-jha is there for me.. Comforting me.
“Shhhshhh.. everything will be ok.” Jha-jha said.
“I will never be ok.” Humagulgul na ako sa sobrang lungkot ko.
hindi ko inaasahan na ang inaasam kong masayang revelation ang siyang kasabay ng bagong revelation na kahit kailan hindi ko inisip na posibleng mag kasabay ito.
Naging masaya nag ako pero hindi naman tumagal ng kahit ilang minute.
(Flashback)
Pagkatapos ng post niya about sa pag-amin niya. nag New post ulit siya..
This time, picture nanaman..
Isang dark and sky blue na malinis na kwarto ang bumungad saamin. Pero ang nakakaagaw pansin ay ang sidetable niyang puno ng picture ko kasama ang picture frame na naipost niya minute ago with the caption of “LAST PICTURE”
It’s hard to accept but beside those picture..
I saw an Invitation letter.
Maraming nag likes and comments sa picture na yon. Tinatanong kong ikakasal ba siya.
Pero isang comment lang ang naka agaw sa attention ko.
"I might be arranged with someone else but she'll always be the only one."
and just like that, my tears fall like waterfalls, unable to stop my trembling hands and like his last picture.