Writing my Own story and Destiny. Is what I'm used. I'm not supposed on Killing Tracey but I just did, because while I'm writing that story, I can feel what's Happening inside it and Imagining my Self as her. Kaya iyon, sa tingin ko, nasaktan rin ako sa mga balak ko pang gawin. Because It's all true, being fangirl is about being hurt and being hopeful for some things that won't happen. Kaya Imbis na saktan ko pa siya ng saktan I think it's better na Tapusin ang pain na katabi niya that's life, too inpossible that you can't control, though it's not really a Happy Ending at hindi rin naman Masama. Actually I dedicated my Story for all the fangirls kasi alam ko na magegets nila yung Story, and to be realistic sa Huli ko lang sila pinagtagpo. And I'm grateful to do that, we all know na maraming babae ang namamatay nang hindi nakikita ang mga Bias nila. I'm not asking all of you to thank me for such a thing, well I'm asking you not to brag about this thing. Hindi madali magsulat ng Istoryang alam mong hindi mangyayari, or fantasm mo lang. So sana maintindihan niyo yung Side ko. You can write your own story naman, and with that Satisfy your self with your works. And not ask me to Satisfy you, neither Brag me because you're not Satisfied from what I have just Wrote. So that's all I want to Explain.
@TrinicaIncaFederation
Ipi-nost ko sa Twitter ko ang mga salitang yan bago ako Umalis patungo sa Fan Meeting. It's actually a Photo kasi hindi kaya ang ganyang karaming words sa Twitter.
I'm on my Way...
Hindi ko alam ang mararamdaman ko, it's like I'm nervous but also excited. Sigurado akongmaraming tao ang Pupunta roon, lalo na't sobra ang lakas ng Dating nila dito sa Pilipinas.
Pinili kong mag Twitter muna para Magpalipas ng Oras, masyadong tahimik ang Byahe dahil magisa lamang ako. Sunod sunod ang Notifications ko, at syempre sunod-sunod rin naman ang lumilitaw na Excited na raw sila sa Fan Meeting ng BTS.
"Maam, nandito na po tayo." Ngumiti lang ako kay manong at lumabas na. So this is it! Makikiti ko na rin sila ng Malapitan, mahahawakan ko na rin sila at makakausap.
Bumaba na ako. At pumasok sa Loob.
Ilang minuto lang at ako na ang Makakausap nila sa Loob.
____________
Napabalik ako sa Katotohanan nang Marinig ko ang mga Estudyanteng nagtitilian. Masyado na yata akong nasobrahan sa pagde-daydream kaya't naging lutang ako. Pero nang mahawakan ko ang Kamay niya pakiramdam ko talaga ay Lumutang kami e. Ang masaklap nga lang, I accidentaly spilled the Coffee beside him na kakalagay lamang ng isang Staff. Aish! In what I just knew, he's really Mad when something spills on him. And sa tingin ko he's Mad at me too.
"Oh my Gosh!" Napalingon ako sa Pinto. Ang daming tao sa Labas ano bang meron? Dala ng Curiousity ko ay di ko na rin napigilang Igalaw ang Dalawa kong paa.
"He's so Handsome." Handsome? I like Handsomes, pero loyal ako kay Trizaac e.
Pinilit kong tumingkayad pero parang wala rin itong talab sa Height kong 5'7.
"Hay! Mamaya na nga lang." Nagpunta na lang ako ng Cafeteria tutal ay Break na naman. Pero hanggang ngayon hindi ko pa rin mapigilang ma-curious sa nangyayari.
"Ano ba kasing Meron dun?" Tanong ko sa sarili ko. Alam kong walang tao.
"Oh my Gosh! Grabe ang gwapo niya pala sa Personal!"
"Sino?" Tanong ko sa babaeng hindi ko kilala.
"Si Trizaac Kim. Ommo! Crush mo yun diba?"
"Huh? Wait Oh My Gosh." Natuptop ko ang bibig ko. Oh my Gosh talaga!
"Hala! Hala! Trinica Maghunos dili ka!" Biro sa akin ng isang babae. At ngayon napatunayan na Famous talaga ako, biro lang. Pero hindi ko maintindihan ang nangyayari, how come nagpunta siya rito? What's happening?
"Wait! Paanong nandito sila?" Kunot noo kong tanong. Sa totoo lang hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko, may Parteng parang nagyayabang ang katauhan ko, at ang isa naman ay natutuwa pero kinakabahan.
"Hindi rin namin alam. Pero hula ng iba ay magaaral silang lahat rito! Siya lang talaga ang Nagpunta dahil siya ang pinakamatanda."
"Sa tingin mo may pag-asa ako?" Wala sa sarili kong tanong. Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko at naitang ko itong bagay na ito.
Napansin ko naman ang mahinang pag-tawa nilang magkaibigan. Balak ko na sanang bawiin ang tanong ko nang magsalita ito.
"Oo naman no! Ikaw pa! E halos lahat nga ng narito ay may gusto sayo. Tingnan mo nga ang sarili mo! Ang tangkad tangkad mo na ang ganda-ganda mo pa! Tapos matalino ka pa! Hay ano ba yan? Mas bata ka pa sa'min pero mas matured pa ang katawan mo kaysa sa akin, at sa kanya." Natuwa ako sa narinig ko, siyempre oo at hindi lang ang kailangan kong sagot pero nakatanggap pa ako ng papuri.
"Hindi ko naman kasi kasalanan na maging ganito. You know? Maging Center of Attraction? Head turner? Haha." Biro ko na nagpahagalpak sa tawa nila. Mamula-mula ang mukha nila sa sinabi ko. Simpleng biro lang naman ito pero wagas kung makatawa? Ang babaw ng kaligayahan pero nakakagaan ng loob.
"Alam mo! Palabiro ka pala!"
"Akala namin mataray ka e."
"Oo nga, palagi kang Seryoso sa Phone mo at sa Earphones mo kapag Nakikita ka namin e." Pagsangayon naman ng isa.
"Ganun lang talaga ako, palaging nakikinig ng kanta nila saka tinitingnan ang Pictures nila at minsan nagsusulat ako ng mga Stories." Napatango naman sila sa sinabi ko. Medyo naging seryoso na ang Sistema sa paligid.
"Pero ano palang pangalan niyo?" Magalang na tanong ko.
"Ah, ako si Karen Cruz."
"Ako naman si Kaile Ramos."
"Ang ganda naman ng Pangalan niyo parang ako lang." Biro ko ulit. Natutuwa ako sa Pangalan ni Kaile napaka Unique at bago sa pandinig.
"Ay?" Parang dismayado pero Tumatawang sagot ni Karen.
"Oo nga maganda ang pangalan namin pero yung sa akin madalas namamali sa Pronounciation!" Inis na sambit noi Kaile.
"Oo! Haha! Madalas ang tawag sa kanya ay Kyle, pero dapat ang tawag ay Kayil." Napatango ako. Sa bagay.
"O' sige na, mauna na kami. Pinagkakaguluhan na yung Gwapo dun eh HAHA."
"Saka, hindi pa ako nagaayos ng Gamit sa Fieldtrip bukas e. Bye!" Nagwave na lang ako na kamay sa kanila at tumalikod na.
______________
Sa kamalasmalasan hindi ko siya naabutan. Hay! Nagenjoy akong makasama yung dalawang Magkaibigan pero pag sumasagi sa isip ko na nawala yung tiyansa sa Kamay ko hindi ko naiiwasang manghinayang. Pero hayaan mo na.
"Okay. My dear Fellow Students We're Already here inside the Trinity Museum, just take a look around and if necessary do not touch anything without the officers Permission. And for a short trivia, if just so you know the song of BTS Blood Sweat and Tears, dito po iyon ginanap and This was made during the Brinian War 1856. Na pinagaralan natin kung natatandaan niyo pa, you know? The BW 1856? So okay 'wag na muna nating balikan ang nakaraan, past is past haha. Pero kung may katanungan pa kayo... I-search niyo na lang sa Google. Haha" Ani ko na ikinatawa ng lahat. Hindi ko na inalintana ang mga Pares ng matang nakatingin sa'kin tutal ay sanay naman ako. Sa katunayan ay may naganap ng English Debate sa Buong bansa at sa kapalaran ay nanalo ako roon. Siguro nga't sanay na ako sa Atraksyon ng mga Nakapaligid sa akin.
"Yes, President!" Magalang na sagot nila. Ngumiti na lamang ako sabay yuko at Umalis na para mag-hanap ng Mga Artifacts and Paintings which I'm really fond of.
"Woh! Daebak!" Pasigaw ngunit pabulong na Banggit ko. Hindi ko alam ang nangyayari minsan at nagiging Feeling Koreana ako. Nakasanayan ko na ang mga Reaksyon na ganito sa mga K-dramang napapanuod ko at nagagaya ko pa.
Hinawakan ko ang Glass na nakatakip sa isang Painting, namamangha ako sa pagkakaukit nito, it seem like it has something behind every stroke of an Abstract.
"Expensive?" I asked my self in a Sudden Momentum.
"Siguro hinawakan rin niya 'to? Oh my Gosh!" Kinikilig na sambit ko. Hindi ko lubos maisip ang Kaprangkahang ginagawa ko. Iba talaga ang isang Fangirl!
"Nae pi ttam nun mul~" Kanta ko sa mahinang boses. Hindi ko mapigilan ang sarili ko lalo na't ang pwesto ko ngayon ay ang pwesto rin niya ni Zaac sa MV.
Napahagikhik ako ng tawa sa mga Kabaliwang sumasagi sa utak ko.
"Trinica, may bisita tayo ngayon. Will you?" Napatango na lamang ako, at ngumiti. Isang will you? Lamang ng Dean ay mapapa-oo na ako.
"Nasaan po?" Magalang na tanong ko.
"Halika't samahan mo ako." Tumango na lamang ako at Sumama kay Mrs. Santillan.
------------------
@CrazyUniquePink
2017