Chapter 8
Itinulak ni Alexandra si Pablo subalit hindi siya nito pinakawalan. Pinagdikit niya ang mga ngipin. Hanggang sa unti-unting gumaan ang mga labi nito sa kanya. She opened her eyes and saw his eyes were closed shut. And his lashes were moist.
"Please, honey... Please."
Parang may humaplos na kung ano sa kanyang puso. Nanakit ang dibdib niya. Ni hindi niya alam kung nasasaktan ba ito sa ginagawa niya o ganoon lamang ang reaksiyon nito sapagkat nalamatan ang ego nito, subalit para bang binibiyak ang puso niya sa reaksiyon nito. Ayaw pumayag ng damdamin niya na siya ang dahilan kung bakit ganoon ang nadarama nito, anuman iyon.
She began responding to his kiss. And she realized she had missed being kissed by her husband so much. So much that it overwhelmed her.
And soon she discovered there probably was no other man in the world who knew or could know how her body function. At sa pinagsamahan nila ay kapwa na nila saulado ang katawan ng isa't isa.
He knew where she loved to be touched. He knew where she loved to be kissed.
Para bang ang init ng mga sagutan nila ay nadala nila sa silid na iyon. Nag-ibang anyo ang init, dahilan upang sasaglit pa lamang nilang dinadama at hinahagkan ang isa't isa ay mistula na siya mababaliw sa mga sensasyon na ganoon na pala katindi ang pangungulila niya.
His thrusts were fast and hard. And she moved with him in perfect timing.
And then she felt hot liquid shooting up inside of her as she shuddered and tingled all over. He buried his face in her neck. His breathing was in gasps, so was hers.
Siniil nito ng halik ang kanyang labi. There was still so much fire in that kiss. Pinangko siya nito patungo sa banyo. They stood naked under the shower. He kept kissing her. Ang kanyang likod ay nakalapat na sa dingding doon. They were both dripping. But the cold water was not enough to cool down the heat that didn't compeletely go away.
Ang mga labi nito ay dumako sa kayang leeg, sa kanyang dibdib, pababa sa kanyang tiyan. He put her leg up his shoulder and started tasting what was between her legs.
Not a while longer her limbs lost strength. Good thing he stood up and she was able to put both her arms over his shoulder for support. They stepped out of the tub. Tila balak nitong dalhin siyang muli sa silid nila subalit pinigil niya ito. Hinagkan niya ito sa labi
She looked at his eyes. He didn't need to say anything else. Those eyes told her he was yearning to be touched and kissed, too. Hinayaan na lamang niyang mag-usap ang kanilang mga katawan. Wala nang lulugaran sa isip niya nang mga sandaling iyon para sa pagdududa.
She gave back to him what he had given her. And then he kneeled so that they were face to face. He cupped her face and kissed her lips. Marahan siya nitong inalalayang pumihit. Now she was facing the mirrored wall. And what a beautiful work of art they were.
Nakatitig lamang din ito sa kanyang mukha sa salamin. And on the mirror she saw him take her again. She saw him there not paying attention to their reflection but to her. He was kissing her shoulder while touching her and moving so very slowly inside of her.
And then he looked at the mirror. Their eyes met there. She could not decide whose eyes possessed more fire in them. Seeing them together was incredible, she found herself almost growling with pleasure.
And it happened again and again before his big arms circled around her waist to pull her near him. It was the best love making they ever had in years.
MAYBE this is not really a bad idea. Maybe he's right. Maybe he could forget about her completely.
Iyon ang tumakbo sa isip ni Alexandra habang pinagmamasdan ang asawa niyang kalong-kalong ang bunso nila. Naroon silang mag-anak sa opisina nito. Pinasundo sila nito makagaling ang triplets mula sa eskuwela. They had late lunch and went back to his office.
Ngayon, kahit may trabaho pa ito ay nilalaro nito ang mga anak. He looked happy. Sa katunayan, mula nang may maganap muli sa kanya ay bihira na itong mainis sa kanya, maliban na lamang kapag hindi ganoon kainit ang mga balik niya sa sinasabi nito. Subalit kahit halatang naiinis ito ay hindi na siya kailanman pinagtaasang muli ng tinig. Lumalayo na lamang ito at kapag muli na niyang nakita ay mukhang malamig na ang ulo.
Naisip niyang baka kinailangan lamang nitong ma-threaten ang pamilya nila para maisip nitong mas mahalaga sila kaysa sa affair nito kay Judie. Tulad niyon at pinasundo pa sila nito. Ikatlong pagkakataong na iyon nang linggong iyon. Spoiled na spoiled na rito ang mga bata. Lahat ng gustong laruan ay binibili nito. And there were little things he brought her, too, like perfume or lingerie.
Sa lahat ng iyon, ang hindi niya sigurado ay kung kaya niyang kalimutan ang katotohanan. Kahit kailan naman kasi ay hindi niya kinuwestiyon ang pagmamahal nito sa mga anak, kundi ang damdamin nito sa kanya.
Of course, her kids were worth the sacrifice, but she did not want to lose herself again the way she did before. Paano na kapag malalaki na ang mga ito? Hindi pa rin nagbabago ang sentimyento niya. Ang kaibahan lang ngayon, mukhang wala na si Judie. Ang tanong lang niya, kung wala na rin ba ang babae sa sistema ng asawa niya.
"Daddy, can we go swimming tomorrow?" hiling ng panganay nila.
"Sure. It's a Saturday. Ask your mother if it's okay with her." Tumingin ito sa kanya at bahagyang ngumiti.
Agad siyang nagbaling ng tingin sa anak. "Of course, sweetie."
Tuwang-tuwa ang triplets. Ang bunso naman nila ay hinayaan na ni Pablo na maglakad-lakad doon sa opisina nito. Mayamaya ay tinawag nito ang mga yaya na kasama nila. Sasama sana siya sa mga ito subalit tinawag siya nito.
"Yes?"
"Come."
She sighed and went to him. Napasinghap na lang siya nang iupo siya nito sa lamesa nito. He was grinning.
"You know, Paolo noticed this table should be replaced. Na-redecorate na itong buong opisina pero ayaw kong ipatanggal itong mesang ito. You know why? It's on this table the triplets were conceived. Do you remember?"
"O-of course."
"If there's one thng I like about what's happening to us, it's the fact that now I have to seduce you before you give in. It's sort of a challenge."
"It's in your nature to get excited about things you couldn't easily have, right?" Kaya nga naging kayo ulit ni Judie. Kung ano ang bawal, 'yon ang masarap.
"Don't get me wrong, I miss the days when a simple kiss would do the trick."
"The kids are outside---"
"I can lock the door." Agad nga nitong ginawa iyon. Sinamantala niya ang pagkakataon at lumapit dito.
"Baka kung saan-saang opisina na naman nagpunta ang mga anak mo---"
"Gustong-gusto ko kapag ganyan ka magsalita. Anak ko. Akin. Alam mo kung ano ang gusto kong marinig ngayon? 'Mahal ka ng asawa mo.'"
"Minahal ka ng asawa mo."
Dagling nawala ang ngiting iyon sa labi nito. She had to swallow the lump that formed in her throat. Muli, nadama na naman niya iyong miserableng pakiramdam na iyon---na naapektuhan niya ito sa negatibong paraan. Naiinis na siya sa sarili niya. Bakit ba ganoon siya? Bakit isinasaalang-alang niya pa rin ng labis ang damdamin nito gayong bilang asawa ay marahil ilang ulit na nitong tinapak-tapakan siya habang nakatalikod siya?
He broke his vows eons ago. Those vows he probably thought didn't weigh much for he was just forced to utter them.
"Don't say that... Take that back..."
Gusto niyang bawiin ang sinabi niya subalit hindi niya ginawa. Nagmamadali siyang lumabas at wala itong ginawa upang sundan siya.
"HELEN."
"Hello."
Naupo ang babae sa tapat ni Alexandra. Naroon silang pamilya sa Manila Polo Club. Gaya ng hiling ng mga bata ay nagsu-swimming ang mga ito. Hindi na siya lumublob. Si Pablo naman ay malapit sa pool, binabantayan lamang ang mga bata.
Last night, Pablo didn't sleep beside her. Sa kauna-unahang pagkakataon, ito ang nagkusang sa kabilang silid matulog. Hindi niya maunawaan kung bakit big deal sa kanya iyon gayong iyon naman ang gusto niya. Hindi na nga niya malaman minsan kung ano ba talaga ang gusto niya.
Hirap na hirap siya sa sitwasyon. Parang ang labo-labo ng lahat.
"How are you?"
"Great." Ngumiti ito. Agad niyang napansin na ibang-iba na ang gayak nito kaysa noong huli silang magkita. Maiksing-maiksi na ang tabas ng buhok nitong naka-highlights. Ang suot nito ay hindi na rin pormal na pormal. She was wearing a cute shirt and jeans. Kahit kailan ay hindi pa niya nakitang nag-maong ito noon. Parati itong parang dadalo sa PTA meeting.
"You look great."
"Thank you."
"Are you alone?"
"No, the kids are with me. They're at the gift shop."
"How are you? I mean, really?" Siguro, ibig din niyang malaman ang point of view nito sa nangyayari dito. Baka sakaling dumating din siya sa puntong iyon.
"All things considered, I'm good. I know myself now. It was painful, the seperation, but it's okay. At least, wala na akong biyenang wala nang ginawa kundi punahin ako. Oops, don't tell anyone that."
"Are you crazy? Mommy loves you. Wala na 'yong ginawa kundi ako ang punahin at ikumpara sa 'yo. You're the perfect homemaker, while I raised three little devils." Ngumiti siya.
"Yeah, you would think that she might be able to accept me, I mean I changed myself for her to like me. But no, she likes you better and she told me that every single time she saw me."
"She likes me?" Hindi siya makapaniwala.
"Yes. One time she even told me one day Paolo's gonna leave me because she had never seen her son look so unhappy before." May bumakas na lungkot sa mukha nito. "She's right."
"She told you that?"
"Yes. I thought being a perfect homemaker would be enough, you know? I loved Paolo so much and I thought I could make him love me by being perfect. You know what I realized? No one can do that. You can never make someone love you. Hindi mo kontrolado ang nararamdaman ng iba. So now, I'm single again. I'm gonna be legally single a few months from now---"
"Mommy!" tawag dito ng anak. Papalapit ito, kasama si Paolo. Agad siyang nalimutan ng babae.
"What are you doing here?! You're not supposed to be here! I swear I'm going to get a restraining order!"
"Do that!" singhal dito ni Paolo. "I want to be with my kids! My lawyers already questioned the judge's decision. Kung iniisip mong wala akong gagawin para ilipat ng korte ang custody case dahil best friend ng Daddy mo ang judge, mag-isip ka ulit! I'm going to have that judge disbarred."
Napatayo na rin siya. Lumapit naman sa mga ito si Pablo. Naayos naman ang sitwasyon mayamaya. Umalis na rin ang mga ito. Pablo looked at her. Hindi niya nagawang salubungin ang tingin nito.
She stayed there, drinking her iced tea. Maging siya ay naapektuhan sa nasaksihan niya sa pagitan ng kapatid nito at dating asawa. Ayaw niyang magkaganoon ang lahat. Kung sakali nga lang, siya ang maghahabol sa mga anak nila, hindi ito.
Hanggang sa lumapit na sa kanya ang triplets. Ang kamay ng mga ito'y parang pasas na sa tagal sa tubig. Tinulungan niya ang mga yaya na bihisan ang mga ito. Nagtuloy na sila sa sasakyan subalit wala pa doon si Pablo. And then she saw him, coming out of a red BMW.
Nalaman niya kung sino ang sakay nang bumaba ang tinted niyong bintana at kumaway dito si Judie. Lumapit na sa kanila ang lalaki.
"We just talked," anito sa kanya, hindi pa man. Guilty na guilty na agad at dumidepensa.
Hindi na lamang siya umimik hanggang sa bimibiyahe na sila.
"It's nothing, okay? It's just that she's leaving and staying in Hong Kong for good. She wanted to say goodbye and---"
"It's fine. You don't have to explain anything."
"Yeah, 'cause it doesn't matter to you anyway, right? Kung noon siguro, nagwawala ka na, ang dami-dami mo nang tanong. Pero noon 'yon. Iba na ngayon, 'di ba?" sarkastikong sabi nito.
"Are you guys fighting?" ani Daniel.
"No, we're not. Fasten your seat belt, honey" she told him. Hanggang sa makauwi ay hindi na siya umimik pa, nangangambang mapaiyak sa harap ng asawa.
Hindi niya malimutan ang sinabi ni Helen: You can never make someone love you. Hindi mo kontrolado ang nararamdaman ng iba. She thought her ex-sister-in-law was right.
yRĚ