I crossed my arms and rolled my eyes. Ang daming nagmamaganda sa panahong 'to. Hindi ko alam kung parte ng maturity ko itong pagiging masungit at war freak ko sa mga babaeng napapalapit kay Mico o talagang rule of nature na yun sa babaeng nagseselos.
"Kane, okay ka lang ba dyan?"
Syempre hindi! May haliparot kang kasama dyan sa unahan, sa tingin mo makakampante ako?
Kating kati ako na sabihin yun sa kanya pero ito ako nagtitimpi.
"Oo naman. Pero mas okay sana kung ako ang katabi mo diba?"
"Don't worry Kane malapit na rin akong bumaba."
"Good. I can't wait."
Inirapan niya ako. Akala niya siguro hindi ko pansin yun. My middle finger somewhat salutes her.
"Here nalang. Thanks Mico. Until tomorrow. Bye. See yah."
Here nalang nye nye. Sa wakas bumaba na siya. Bumaba na rin ako at lumipat sa front seat. Pero bago ako pumasok I also bid my goodbye to that girl.
"Bye. Hope to see you again- not."
"I am sorry Kane, whether you like it or not, you'll see me again. Go ask your boyfriend about that. So... ta ta."
Kunot noo kong binuksan ang pinto sa front seat at padabog na sinara.
"What's your problem?"
"Siya. Siya ang kanina ko pa problema. Naiinis ako! Anong ibig niyang sabihing I'll see her again?"
"Ihahatid ko siya pauwi ng bahay nila, eveyday for two months."
"Two months?! Ano yun? That's crazy! Bakit?"
"Her mom and my mom are bestfriends. Kaya naging magkaibigan na din kami. By chance, my mom and her mom will have a business trip with our dads. Sa akin binilin si Shane."
"Ano ka babysitter?!"
"Ano ba ang kinakagalit mo?"
"I don't like her. I don't wanna see her!"
"Then go home without me!"
Natameme ako at natigilan. Ano? Tama ba ang pagkakarinig ko? Yun ang solusyon niya para hindi ko makita ang lintek na Shane na yun?
"Sorry Kane I-I didn't mean to say that. Nakapagbitiw lang kasi ako ng salita sa mga magulang niya. And--"
"Okay. Okay 'wag mo na akong sunduin. Okay. Fine. Sabi mo eh. Madali naman akong kausap."
"No. It's not that."
"Yes it is."
"Ka---"
"Just shut up and drive!"
"Bakit ka ba sumisigaw? Wala naman dapat tayong problema ngayon!"
"Yea right. Wala naman talaga tayong problema. Thanks to that Shane, meron na! Kaya nga 'wag mo na akong susunduin para walang problema diba?"
"Hindi. Susunduin kita."
"Sunduin mo kung maaabutan mo ako. Just freaking drive, iuwi mo na ako dahil nawala na ako sa mood. Bwis*t."
Bumaba ako ng dirediretso at kahit pa tinatawag niya ako ay hindi ko siya nililingon. Not now.
"Nag-away kayo?" salubong ni Christine sa akin.
"Oo. Sige na, pagod ako."
"Hindi ka kakain?"
"Wala akong gana."
Dumiretso ako sa kwarto ko at bumagsak sa kama. I heard my phone rang kaya binuksan ko ito.
I saw Mico's name. He's calling. Pinatayan ko. Babae ako, may karapatan akong mag-inarte kahit minsan.
I received a text from him saying na mag-usap daw kami at nasa labas siya. I replied na matutulog na ako. Sumama talaga ang loob ko sa sinabi niya kanina. It hit me direct to my heart big time. Ouch sa akin yun.
He then again called pero pinatay ko ang cellphone ko at natulog.
Another day came at eto ako ngayon nakikipag hide-and-seek kay Mico. Uwian na at nakita ko montero sport niya dito malapit sa akin pero yun nga umiiwas ako.
Una dahil nainis ako sa sinabi niya. Pangalawa ayokong makita yung lintek na Shane at pangatlo nagtatampo ako.
Kung kulang pa ang rason na yan I can give you a hundred more. Bruhilda yung Shane, ayoko dun sa Shane, badtrip ako sa Shane at lahat ng nakakamuhing salita ikonekta niyo sa pangalan niya hanggang mag isang daan. Yun na yun.
Umuwi ako mag-isa. Hindi pala umuwi, pumunta muna ako ng SM para kumain, magshopping or tumambay. Basta kahit ano lang pampalipas oras.
Nang mapagod akong mag window shopping at lumakad ng lumakad sa foodcourt na ako huminto, tumambay at kumain.
Mico <3 calling...
"Hello."
(Nasaan ka?)
"Bakit?"
(Nasaan ka?!)
"Kanina pa ako wala sa school."
(We waited for freaking two hours! Bakit hindi ka nagtext?!)
"Sinabi ko bang antayin niyo ako? Diba sabi mo go home without you? So I did."
(Stop being childish!)
"I am not being childish!" If being jealous is being childish. Then I am childish.
Wala akong pakialam kung pagtitinginan ako dahil sumisigaw ako, hindi namam nila ako kilala.
(We'll talk. Pupunta ako sa bahay niyo.)
"Hindi ako uuwi ng bahay."
Syempre uuwi ako. Hindi ko nga lang aaminin. Bahala siya diyan. Siya nanaman maghabol sa akin. Yes, it's being childish and somehow, I'm enjoying this but minus the Shane girl.
(I'm not playing games with you Kane!)
Binabaan ko siya. Sorry Mico but I do.
-----------------------------------------------------------------
Favor please. Kindly like https://www.facebook.com/girlprincessstories for me.
And if you want to send letters for me or to other LIB writers ANONIMOUSLY, pwede kayong pumunta dito ---> https://www.facebook.com/LIBLetters
SALAMAT NG MARAMI! :)
Twitter: @Vevenuusss
Watty Acct: Girlprincess Wattpad