CHAPTER 11
"THE HEIRESS"
-----
TEMER'S POV.
Kinaladkad ako ni Lola pababa sa hagdan ng mansion. Buong lakas niya akong hinila at tinulak ng mahina. Humakbang siya ng kaunti at dinuro ang aking pagmumukha.
"Are you insane Temer!? What if sobra pa ang nangyari sa iyo? Do you think I'm going to be happy!? Huh! I'm too old for your problems!"
Sigaw niya habang dinuduro pa rin ang pagmumukha ko. Wala akong magawa kundi ang yumuko. Ngayon ko lang ulit nakitang ganito si lola, halus matagal na panahon na rin ang nagdaan noong huli niya akong pinagalitan.
"Temer, ikaw nalang ang natitira sa 'kin, panu kung natuluyan ka sa ginawa mo kagabi!?"
Dugtong pa niya at tinalikuran ako sabay pamewang at nanghilamos ng mukha. Halata sa kilos nito ang galit pero mas umaapaw ang pag-aalala niya para sa akin.
Kasalanan to ng tatlong yun. Kung hindi lang sana nila sinabi kay lola ang tungkol sa nangyari sa akin kagabi hindi ako mapapagalitan ng ganito. Buti nalang hindi ko nasira ang kotseng pinahiram niya sakin.
"Sabi naman nila kahit na ilang beses naman daw akong-"
Di ko na natapos ang sasabihin ko ng harapin niya akong muli.
"I don't care about that Temer! Huwag mong asahan ang sinabi nilang yun dahil kahit na anong mangyari kalahating tao ka parin!"
She yelled na kulang nalang lumabas ang lalamunan nito sakanyang bunganga. Tumingin tingin ako dito sa loob ng mansion at salamat dahil wala dito ang mga maids. Ayukong makita nila kung paanu magalit si lola at mas lalong ayukong makita nila kung paanu ako pagalitan ng lola.
"Prepare yourself now, we're going to the university!"
She said before she leave me here, dinukot pa nito ang kanyang cellphone sa bulsa at may tinawagan. Naiwan akong tulala dahil sa sinabi niyang yun. Anung ibig nyang sabihin? We're going to the university? WE?
Lagot na. Mabilis akong tumakbo pabalik sa aking kwarto at inihanda ang aking mga gamit at sinuot ang uniform ko. Dali-dali ko ring isunuot ang aking contaclens pagkatapos ay tumakbong pababa sa hagdan at lumabas na ng bahay. Naabutan ko roon si lola na nakabihis ng pormal na damit habang hawak ang paborito niyang bag. Nakataas noo siyang nakatingin sa akin.
Sinenyasan niya akong sumunod sakanya papasok ng kotse kaya sumunod naman ako sakanya sa pagsakay roon. Tahimik ang buong byahe namin papunta sa university. Kinakabahan ako dahil ito ang unang beses na makikita ng lahat ang taong nagmamay-ari ng Harrington University. Hindi madalas na nagpapakita si lola sa mga tao maliban nalang sa mga taong kanyang inuutasan sa pagpapalakad ng mga kompanya namin at sa iba pang mga hanapbuhay namin.
Pagkapasok ng aming kotse sa loob ng campus ay halos mapanganga ako nang makitang busy ang lahat ng mga estudyante. Pumaikot ang kotse at pumarada malapit sa isang malaking stage ng campus kung saan maraming upuang nakahirila sa baba at mukhang pinaghandaan ang pagdating ng mga taong darating ngayong araw.
Natuon rin ang atensiyon ng ibang estudyante sa kotseng sinasakyan namin ngayon ni lola.
Hindi muna ako bumaba dahil wala pang sinasabi si lola na bumaba. Kinuha muna ni lola ang kanyang cellphone at may tinawagan.
"We're already here. Yah. We need some hood to cover our faces. Okey, thank you."
Sabi niya sa kabilang linya sabay patay sa tawag. Tumingin siya sa akin kaya agad akong umiwas sa mga titig niya.
"Prepare yourself because I'm going to introduce you to all of them."
Aniya sa malamig na tuno. I gulped. Hindi ako makakontra sa sinabi niyang iyon dahil galit pa rin ito. Ayukong makalbo ng di-oras kapag sinagot ko siya.
Tumingin ako sa labas ng kotse at kita dito sa labas si mr.Planner na naglalakad papunta dito sa aming kotse kasama ang iilang prof ng university. Mr.Planner is holding a black hood. Unang bumaba ng kotse ang aming driver pagkatapos ay tumakbo siya papalapit sa pinto ng kotse kung saan nakaupo si lola. Binuksan niya ang pinto niyon kaya lumabas roon si lola. Pero bago paman siya makababa ay sinalubong na siya ni mr.Planner at tinalukbungan.
I took a deeply sighed before I get my mask and wear it. Sinalubong ako ng isang prof pagkababa ko at tinakpan ang aking ulo. Sabay kaming naglakad papunta roon sa isang kwarto malapit sa stage.
Rinig ko ang bulung-bulungan ng iilang estudyante noong nagdaan kami. Karamihan sa mga sinabi nila ay-
"We're going to see now the owner of this university pero hindi ko aakalaing dito rin pala nag-aaral ang apo niya. Sino kaya yun?"
Agad ng tinanggal ng prof ang hood sa akin nang marating namin ang isang kwarto. Naupo ako sa isang bakanteng upuan sabay halulimkim. Tumingin si lola sa akin, napairap ako sa kawalan dahil sa kanya. Gusto kong tumakas sa gagawin niya mamaya. Ayukong malaman ng lahat na ako ang nag-iisang apo ng may-ari nitong unibersidad.
"We're going to start in five minutes Madam."
Aniya ni mr Planner sa harapan ni lola. Tumango lang sakanya si Lola kaya naglakad na ito palabas ng kwarto. Sumilip ako ng kunti sa bintana. There are four guards standing outside this room. How can I escape?
"Don't try to do something Temer."
Lumingon ako sa aking likuran nang magsalita mula roon si Lola. Pabagsak akong naupo sa sofa at nanghalukimkim.
Rinig dito sa loob ng kwarto ang pagsalita ni mr Planner sa microphone. Hindi ko iyon pinakinggan, nakakawalang gana. Bakit ba kami humantong sa ganitong sitwasyon. Humanda kayo sa akin, Sced.
Napapitlag ako sa aking kinauupuan nang higitin ni lola ang aking kamay. Pinasuot niyang muli ang hood sa akin bago kami lumabas dito sa kwarto. Naglakad kami papuntang stage kung saan nakaupo na ngayon ang principal kasama ang mga profs. Ramdam na ramdam ko ang pagbigat ng aming atmosphere noong nagdaan kami sa gitna kung saan nakaupo ang mga estudyante. Tahimik ang lahat at tanging mahihinang palakpak lang ang aking maririnig. Nanatili pa ring nakatalukbong ang aming mga mukha.
"Let's all welcome our Beloved Owner of Harrington University, mrs.Ysabellia Harrington together with her one and only granddaughter, her heiress of this University, miss Temer Mioney Harrington."
Pagpapakilala ng principal na si mr Planner sa aming dalawa ni lola nang marating namin ang stage. Tinanggal ni lola ang suot niyang hood kaya nagpalakpakan ang lahat nang makita ang lola ko. Pero karamihan sa kanila, bakas ang pagkalito dahil kapangalan ko ang apo ng university which is ako naman talaga dahil ang pinagkaiba lang ay ang apelyido, Climbert.
Dahan-dahan kong tinanggal ang hood na suot ko. I heard they gasped when they saw me. Siniko ako ng mahina ni lola sabay senyas sa suot kong mask. I rolled my eyes before I removed it.
Mas lalong napasinghap ang lahat nang makita ang aktwal kong mukha. Napasinghal ako dahil roon.
Biglang tumayo sa unahan ang dalawang babae at bakas sa mukha nila ang hindi makapaniwala. They're Eunis and Abigail. Tinaasan ko sila ng kilay, now what Bitch!?
Naglakad si lola papunta kay mr Planner at kinuha ang mic.
"Good morning everyone, but honestly this is not good for me.."
Panimula niya.
"My granddaughter, Temer was almost killed last night. I heard some rumors that this university has a well-known gang. The Remorseless Gang. Am I right?"
Grandmon said in full of authority. Seryoso ang kanyang mukha at tila bumalik ang galit niya kanina. I gulped. Inilibot ni lola ang kanyang paningin sa lahat ng mga estudyante ganoon rin sa mga profs at sa principal. Naiyuko ko ang aking ulo dahil sa sinabi niya.
"I want you to know that Temer is the only one who was left in me. She's precious and I treasured her so much. At dahil sa nalaman ko kagabi, I want to kick out all of the students who are involved in that gang in this university!"
Karamihan sa mga estudyante ay napasinghap at napatayo dahil sa sinabi ni lola. Bakas rin sa katawan ni Eunis ang panginginig dahil tatay niya ang prinsipal nitong unibersidad. I feel guilt dahil sa mga sinabi ni lola. I know mr.Planner will be so disappointed if he will know that her daughter is one of that gang. Mabilis kong inagaw ang mic kay lola at nagsalita.
"As a soon to be heiress of this university, I won't let anyone to be kick out. What happened last night is just an accident."
Grandmom's eyes widely open because of what I've said. Lumapit siya sa akin habang nanlalaki ang kanyang mga mata.
"What are you saying Temer!?"
She said. Inilayo ko muna ang mic bago siya sinagot.
"Wala silang kinalaman! Kasalanan ko yun hindi sa kanila, one more thing, I'm going to leave soon or sooner so kicking them out in this university is still useless."
Sagot ko pagkatapos ay kinuha kong muli ang mic.
"No one will be kick out. Period! Thank you everyone. Once again good morning."
I said before I throw the mic at bumaba na ng stage. Hindi ko alam kung anong reaksiyon ni lola pero alam kung hindi na siya tumutol pa. Huminto ako sa paglalakad noong madaanan ko sila Eunis at Abigail.
"Pasalamat ka, naaawa ako sa tatay mo."
I whispered to Eunis. Pagkatapos ay tuluyan na akong naglakad paalis roon. Tinapon ko ang hawak kong mask pagkatapos ay tumakbo na ako palabas ng campus.
Paliko na ako nang makasalubong ko silang tatlo. Lalong kumulo ang dugo ko nang makita sila. Mabilis akong tumakbo papalapit sa isa sakanila at inambahan ng suntok ang kanyang dibdib.
"You bastard! It's your fault. Hindi sana ganito kung hindi ka nagsumbong!"
I yelled habang sinusuntok ang dibdib niya. Huminto lamang ako nang mahuli niya ang dalawa kong palad gamit lamang ang isa niyang palad at buong higpit na hinawakan. Inilapit niya ang kanyang mukha sa akin bago nagsalita.
"Fault? You should be thankful by that."
Pinilit kong tanggalin ang kamay niya pero malakas siya.
"Asshole!"
I shouted. Bahagya niya akong naitulak ng kunti at ramdam na ramdam ko ang pag-iiba ng aura ni Sced. I gulped, okey. Should I regret what I said to him now?
Inilapit pa niya ng kunti ang kanyang mukha pagkatapos ay nilapit niya ang kanyang labi sa aking tenga.
"Yet handsome..."
Nanlamig ako sa init ng kanyang hininga. I can't even move my body because of the strong energy coming from him. I want to punch his face right now.
•••••