"Αν δεν σηκωθείς θα σε αφήσω να πας με τα πόδια στο σχολείο !"
"Βαλ η μαμά ειπε πως θα σε αφήσει αν πας με τα πόδια στο σχολείο αν δεν σηκωθείς "
"Ναι Λιαμ ,εφοςον εχω αυτιά το ακουςα " λεω με την υπέροχη αγουροξυπνημένη φωνή μου *καθαρη ειρωνεία*
"Βαλερι μιλάω σοβαρά εχεις ήδη αργήσει" συνεχιζει να λεει η μαμά μου ,μπορει να μην την βλεπω αλλα ακουω τα ανήσυχα βήματα της .Το τακούνι της μπότας της συγκρούεται με το ξύλινο πάτωμα και κανει έναν ήχο ,που μα το θεό ειναι χειρότερος και απο το ξυπνητήρι μου.
"Βααααλ !! η μαμά λεει πως εχεις ήδη αργήσει και πως μιλάει σοβαρά" ξαναλέει ο Λιαμ ενω εψει ξαπλώσει στο κατω Μερος του διπλού κρεβατιού μου. Ανασηκωνομαι στους αγκώνες κου και τον κοιταω ,φοράει ακομα τις μπιτζαμες του με τον Λούκι Λουκ και τα σγουρά μαλλιά του ειναι ανακατεμένα.
"Εσυ τι ακριβως κανεις ; Τον συνήγορο του διαβολου;" Ρωτάω βαριεστημένα και πετάω το λεπτό γκρι πάπλωμα απο πανω μου.
"Μολις είπες την μαμά διαβολο ;" Απαντάει γελώντας και ρολαρω τα ματια μου.Ειναη σίγουρη πως θα παει και της της πει μονο και μονο για να την δει να με κατσαδιάζει μεχρι να της πω τι εγινε .
Και μετα σου λένε αδέλφια ..
"Τι; Οχι ρε Λιαμ! Ειναι εκφραςη και-άστο δεν θα καταλάβεις " λεω τελικα και σηκώνομαι απο το κρεβατι . Μου παιρνει λίγα δευτερόλεπτα μεχρι να μπορέσω να ανοιξω εντελώς τα ματια μου και να κουνηθώ απο την θεςη μου.
"Πεντε ειμαι οχι χαζός" λεει και σταυρώνει τα χερια του κατω απο το στέρνο του . Εχει πλακα οταν προςπαθει να το παίξει σκληρός . Διότι για να ειμαστε ειλικρινείς οταν ενα πενταχρονο προςπαθει να το παίξει 'Άντρας ' εχει πολυ πλακα.
"Καλα καλα ,άντε πηγαινε να ντυθείς" του λέω ανακατεύοντας του τα μαλλιά. Εκεινος ,αφου μου βγάλει την γλώσσα φεύγει σφαίρα απο το δωμάτιο μου . Ειμαι απίστευτα ευγνώμων που εχω δικο μου δωμάτιο . Δεν θελω καν να σκέφτομαι το ενδεχόμενο να μοιραζόμασταν το ιδιο δωμάτιο.
"Εχεις δεκα λεπτά νεαρή μου" λεει η μαμά καθως κοντοστέκεται στην πόρτα του δωματίου μου . Φοράει ενα σκουρο μπλε τζιν συνδυασμένο με ενα λευκό πουκαμιςο και σκούρες καφέ μπότες. "Καλη ειμαι;" Ρωτάει και γνέφω "τέλεια ,άντε ετοιμάσου αλλιώς θα σε αφήσω να πας με τα πόδια" λεει και πριν προλάβω να απαντήσω εψει ήδη εξαφανιστεί.
Αφου επισκεφθω το μπανιο για να κανω ενα σύντομο ντουζ , επιστρέφω στη δωμάτιο μου. ( ούτε ο φλας να ημουν τοςο γρήγορα που τελείωσα ..ίσως επειδη δεν είχε ζεςτο νερό και κόντεψα να γίνω παγάκι)
Κοιταω έξω αποπαραθυρο - φαίνεται να φυσάει αρκετα- οποτε φοράω το αγαπημένο μου σκουρο τζιν-καμπάνα
μια μαύρη μπλούζα ,κοκκινα all star και το δερμάτινο μου . Δεν εχω χρόνο να ασχοληθώ με τα μαλλιά μου (οχι οτι αν ειχα χρόνο θα έκανα τιποτα ιδιαίτερο ) οποτε τα πιάνω μια ψηλή αλογοουρά .
Για μια στογμη σκέφτομαι να βάλω καποιο κολιέ η δαχτύλιδι αλλα τελικα αποφασίζω πως τα μικρα κρικακια που Φοράω στα αυτιά μου ειναι αρκετα . Δεν ξερω γιατι αλλα αυτα τα κρικακια δεν τα βγάζω ποτε ,απο την μερα που κου τα πηρε ο μπαμπας δεν τα εχω αποχωριστεί.
Ωρες ωρες εύχομαι να ημουν στο Χοκγουαρντς - κάθε μερα φοράς μανδύα και ξεμπερδέψες - η ακομα καλυτερα θα φορουςα τον αόρατο μανδύα ! Περνάω απαρατήρητη ουτος η άλλως οποτε ποια η διαφορα ;
Η αληθεια ειναι πως γενικα εύχομαι να ημουν στο χοκγουαρντς ...γενικα εχω κόλλημα με το whole Harry Poter theme . Εχω σκοπό το Χάλογουιν να μεταμφιέστω ως μάγισσα.. Η και Κοκκινοσκουφίτσα ..(ναι ειμαι διχασμένη) ..βέβαια αυτο θα γινει αν παω σε καποιο πάρτυ ..και για να παω σε καποιο πάρτυ πρεπει να με καλέσουν ...ε αυτο ειναι μια αλλη ιστορια που -
"Ω παλι αυτο υο παντελόνι φοράς ;" Στραβομουτσουνιαζει ο Λιαμ - ορκίζομαι πως οταν το κανει αυτο νοιάζει σαν λιονταράκι.
"Εχεις πρόβλημα; Μηπως να αλλαξω" τον ρωτάω γελώντας
"Βαλερι μα το θεό αν χάσω το ραντεβού με τον κατασκευαστή βρες τρύπα να κρυφτείς" ακουω την μαμά μου να φωνάζει και αφου χαιρετηςω στα γρήγορα τον μικρο μου αδελφό κατεβαίνω τις σκάλες κακήν κακός .
"Εδω ειμαι ! Έλα πάμε ;" Λεω και κοντοστέκομαι διπλα στην πόρτα
"Παρε αυτο-" λεει και μου πετάει μια μπάρα δημητριακών "-και πάμε ...Λιαμ ; Κατέβα αγορι μου ηρθε η γιαγιά !" Φωνάζει ενω την ιδια στιγμή χτυπαει το κουδούνι . Απο τοτε που χώρισαν οι δικοί μου η γιαγιά εχει αναλάβει να πηγαινοφέρνει τον μικρο στο σχολείο ...για να ειμαι ειλικρινείς η γιαγιά ειναι σχεδον ολη την ωρα εδω .
"Εντάξει μαμά ! Φωνάζει ο μικρός απο τον πανω όροφο
"Καλημέρα μαμά ,ο Λιαμ ειναι πανω σε παρακαλώ μην τον αφήσεις να χαζέψει με τα παιδικά στην τηλεόραση και αργήσετε" λεει η μαμά στην γιαγιά την ωρα που εγω την αγκαλιάζω . Η γιαγιά μου ,αν και 'γιαγια' ειναι αρκετα νέα ,μια φορα την είχαν περασει για μαμά μου . Αλλο που δεν ήθελε βέβαια.
"Παρε μια αναςα παιδι μου" λεει η γιαγια γελώντας "καλημέρα Βαλερι μου" λεει και με φιλάει
"Λοιπον έλα δεν εχουμε χρόνο- ,μαμά θα τα πούμε μετα " λεει η μαμά στη γιαγια και σχεδον με σέρνει έξω απο το σπίτι . Οταν αγχώνεται κανει σαν τρελή.
"Ρε μαμά ηρεμισε" λεω μολις κάτσω στην θεςη μου και κλείσω την πόρτα του αυτοκινήτου.
"Βαλερι δεν καταλαβαίνεις-" λεει και βαζει μπροςτα την μηχανή "-εχω ενα πολυ σημαντικό ραντεβού με τον κατασκευαστή που συνεργάζομαι και δεν πρεπει αν αργήσω"
Δεν ειναι πως το συγκεκριμένο ραντεβού ειναι σημαντικό . Η μαμά ,καθε φορα που εχει ραντεβού λεει πως ειναι σημαντικό.Γενικα παιρνει πολυ σοβαρά την δουλειά της τελευταια , ιδίως απο τοτε που χώρισε με τον μπαμπα,δηλαδη δυο περιπου χρόνο . Εντάξει πάντα της αρεσε που ηταν αρχιτέκτονας αλλα το εχει παρακάνει.
"Εντάξει μαμά συγγνώμη" λεω τελικα και βάζω το ενα ακουστικό στο αυτί μου.
"Εντάξει ,παντως γενικότερα δεν πρεπει να αργείς , και οταν αργείς και θες να σε παω εγω να ειςαι σύντομη" λεει και γνέφω . "-και βγάλε αυτα τα πράγματα απο τα αυτιά σου . Να μιληςουμε λιγο σαν μητέρα και κόρη" λεει και ξεφυσαω ,καθε φορα αυτο λεει και τα 'πράγματα' ειναι τα ακουστικά . Προφανώς δεν της αρεσει η κανονική λέξη.
"Καλα-"σταματάω την μουσική και γυρνάω βα την κοιτάξω"-για πες ,τι νέα ...;" Την ρωτάω με νόημα.
"Τι εννοείς ; Τι νέα θα μπορούσα να εχω εγω ; Σπίτι δουλειά -δουλειά σπίτι" λεει και την κοιταω . Δεν ειμαι χαζή ,εχω καταλαβει πως τον τελευταίο καιρό 'βλεπει' κάποιον-οσο και αν προςπαθει να το κρύψει .
"Ναι αυτο το ξερω μαμά ..." Λεω και κοιταω έξω απο το παράθυρο
"Ωραία αρκετα με εμενα-"
"Ναι ,λες και είπαμε πολλά ξερω γω"
"Άσε την ειρωνεία και πες μου εσυ ...κανενα αγοράκι ;" Λεει και ορκίζομαι πως αν δεν λυπομουν τα λευκά δερμάτινα καθίσματα θα ξερνούσα. Η χροιά που παιρνει η φωνή της σε συνδυασμό με το ύφος της οταν με ρωτάει τέτοιου είδους πράγματα την κανει να νοιάζει σαν την μητέρα της Λιντσει απο το Freaks and Geeks.
"Τι; Μαμά !"λεω δήθεν προσβεβλημένη
"Μην κανεις ετσι και πες μου "λεει και ξεφυσαω
"Τιποτα το ιδιαίτερο για να ειμαι ειλικρινείς " απαντάω και γυρνάει για μια στιγμή και με κοιταει "μην με κοιτάς ετσι !αληθεια σου λεω"
"Γιατι βρε αγαπη μου ; Αφου ειςαι-"
"Υπέροχη ,ναι ναι καθε φορα αυτο λες"
"Βαλερι κάποιες φορές αυτα τα πράγματα πρεπει να τα κυνηγήσεις ,εκεινος ο νεαρουλης που κοιτουςες τις προάλλες δεν θα ξυπνήσει μια μερα και ξαφνικά θα σε ερωτευτεί" λεει και γουρλωνω τα ματια μου
"Μαμά ! Πως στο καλο μπήκε στη συζητηςη ο Τζ-"Ρωτάω εκνευρισμένη
"Ω ! Το ονομα ξεκινάει απο Τζ ! Πως τον λένε ; Τζέραλντ ; Τζέιμς ; !" Λεει η μαμά μου με νικητήριο ύφος - σαν εκεινο που εχει οταν με κερδίζει στην Κλουντο
"Οχι οχι ! Μαμά - πφ σταματα τα πια " λεω και σταύρωνω τα χερια μου κατω απο το στήθος μου.
"Ω κόκκινισες! Για πες ειναι ωραίος ;" Λεει και μου- κλείνει το ματι;
"Αχου μαμά αυτο μην το ξανακάνεις ποτε - φιλική συμβουλή" αστειεύομαι
"Μην αλλάζεις κουβέντα νεαρή μου"
"Δεν αλλάζω απλα-"
"Αλλάζεις σου λεω . Λοιπον πως τον-"
"Μαμά ! Λοιπον για πες το ωρα θα ερθεις σήμερα ;"
"Μην βρίσκεις υπεκφυγές νεαρή μου !"
"Δεν βρίσκω απλα - "
"Αφου βρίσκεις"
"Μαμά ! Σου λεω δεν - πφ !"
"Έλα βρε Βαλερι ... Ω μηπως τα φτιάξατε ; Ω η Βαλ μου εχει αγορι δεν το πιςτευω" λεει και χαζογελαει
"Τι ; Οχι δεν εχω σου λεω ! Και τωρα σε παρακαλώ θελω λίγη ηρεμία διότι σε πεντε τετράγωνα φθάνουμε στο σχολείο και δεν ειμαι ψυχολογικά προετοιμασμένη" λεω και εκεινη γελαει .ηθελε δεν ηθελε με εκνεύρισε .
___________________________
"Ψιτ ; Βαλ;"
"Ριχτο"λεω και σκύβω διπλα στην τζεν για όσους δεν ξερουν ποια ειναι ,η Τζεν ειναι η κολλητη μου
"Βαριέμαι τρομερά ,και εχουν περασει μολις δεκα λεπτά " γκρινιαζει
"Δεν νομίζω πως μπορούμε να κανουμε τίποτε αλλο πέρα απο το να περιμένουμε Τζεννα" λεω και ταυτόχρονα προσπαθώ να αντιγράψω τις εξισώσεις απο τον πίνακα .Μπορει τα μαθηματικά να μην ειναι το αγαπημένο μου μαθημα αλλα προσπαθώ να μην αφηνω κενά.
"Αν πω πως Δεν αισθάνομαι καλα ωςτε να βγω έξω απο την τάξη και αν παρω εςενα για ψυχολογική υποστήριξη ;" Μου λεει εχωντας ενα συνομωτικο ύφος .
"Σοβαρέψου ,ποιος τις τρώει αυτες τις χαζομάρες ;"
"Ο κύριος Τιμλερ !" Λεει και με το βλέμμα της μου δειχνει τον καθηγητή που γράφει ασταμάτητα στον πίνακα .
Τι στο καλο ; Οι μαθηματικοί εχουν κομπιουτεράκια στο κεφάλι τους ;
"Τζεννα μην τολμ-"
"Κύριε Τιμλερ ! " λεει και δαγκώνω το κατω χείλος μου ."μηπως θα μπορούσα να βγω έξω ;δεν νιωθω και τοςο καλα .."συνεχιζει να λεει εχωντας παρει το βλέμμα της πονεμένης
"Βεβαίως Δεσποινης μου, παρε και καποιο συμμαθητή Σου μαζι ωςτε να βεβαιωθεί αν ειςαι καλα" λεει εκεινος και ξεφυσαω .δηλαδη βαζει τα χεράκια του και βγάζει τα ματάκια του ο κύριος . Δεν χρειάστηκε καν η τζεν να αραδιάσει τις βλακείες περί 'ψυχολογικής υποστήριξης'.
Ο καημένος ο κύριος Τιμλερ . Ειναι απο εκείνους τους καθηγητές που θα έπρεπε να είχαν παρει σύνταξη εδω και πεντε χρονια,απίστευτα ευκολόπιστος και καλόκαρδος ,με αποτέλεσμα ολα τα παιδιά να τον δουλεύουν κανονικά .
"Βαλ μπορεις να ερθεις ;" Λεει χαμηλόφωνα έχοντας ακομα αυτο το ψεύτικο πονεμένο ύφος που με κανει να θελω να πέσω στη πάτωμα και να ξεραθω στα γέλια.
"Θα προτειμουσα οχι" λεω έχοντας ενα ψεύτικο χαμογελο
"Βαλερι !" Μου λεει τρίζοντας τα δόντια της
"Πφ μπορώ να κανω και αλλιώς ;" Λεω ξεφυσώντας και σηκώνομαι απο το θρανίο . Μεςα σε δευτερόλεπτα εχουμε βγει απο την τάξη.
"Αυτο ηταν σκληρό ,γιατι να τον δουλεύουμε τον καημένο ;" Λεω μολις απομακρυνθούμε λιγο απο την τάξη.
"Η ζωή θελει θυσίες ...και εγω θελω κατι να φάω ; Πάμε διπλα στο μπιστρό ;" Λεει και πιανει την κοιλιά της κοιτώντας με με εκεινο το κουτάβισιο βλέμμα .
Αν και η καφετέρια του σχολείο εχει πολυ καλο φαγητό η Εμιλυ εχει κόλλημα με αυτο μπιςτρο. Αυτο εχει ως αποτέλεσμα να χαλάει ολο το χαρτζιλίκι της σε φρεντουτσινο με γεύσεις ή Λάτε .
"Καλα πάμε "λεω βαριεστημένα
Ξέρει πως ειμαι εκνευρισμένη μαζι της και ξέρει και το γιατι.
Αλλα έπισης ξέρει πως δεν μου αρεσει τιποτα παραπάνω απο ενα pumpkin spice . Βέβαια μου αρεσει και η κολοκυθόπιτα ...πω ναι λατρεύω την κολοκυθόπιτα . Υπάρχει ενα μαγαζί διπλα στο σπίτι που σε οτι φτιάχνει βαζει κολοκύθα ...γλυκα ,αλμυρά ,ροφήματα ...ολα ..αλλα το καλύτερο ειναι η κολοκυθόπιτα που φτιάχνει ..-
"Ε θα πάμε η θα την βγάλουμε εδω;" Λεει και με σκουντάει
"Ε ναι ναι πάμε" λεω και μεςα σε λίγα λεπτά βρισκόμαστε έξω απο το σχολείο .
Ειναι περιεργο που μπορούμε να φεύγουμε απο το σχολείο οποιαδήποτε στιγμή...εχουμε φύλακα αλλα μας βλεπει δεν μας βλεπει δεν λεει κουβέντα. Τωρα αυτο εμάς μας βολεύει ...αλλα ειναι σωστό ;
Ξερω γω αν καποιος φύγει και μετα ..εμ ...τον απαγάγουν κατι τύποι μπλεγμένοι σε ομάδες trafficking και δεν τον ξαναδούμε τοτε τι γίνεται ;
"Λοιπον εγω θελω την μηλόπιτα και μια ζεστη σοκολάτα με καραμέλα ...και ..Βαλ τι θα πάρεις;" Λεει η εμ και με σκουνταει . Ειμαστε μπροςτα απο το ταμείο και εκεινη δεν έχασε καθόλου χρόνο και παρήγγειλε.
"Ενα κομματι κολοκυθόπιτα "λεω και αφηνω τα χρήματα πανω στον πάγκο.
Για μια στιγμή κάθομαι και χαζεύω γυρω μου . Στο βάθος κάποιοι κάθονται και διαβάζουν η ασχολούνται με τους υπολογιστές τους ενω στο μπροστινό μερος μπορει κανεις να δει πολυ κόσμο να μπαινοβγαίνει συο μαγαζί .
Αφου πήραμε αυτα που παραγγείλαμε βγαίνουμε απο το μαγαζί . Η αληθεια ειναι πως το να τρως κολοκυθόπιτα ενω περπατάς δεν ειναι και το πλέον πιο εύκολο.
"Ο τρόπος που τρως ειναι τουλαχιςτον ξεκαρδιστικός" λεει γελώντας και ρουφάει λιγο απο το ρόφημα της. Το γεγονος οτι τσιμπάω μικρα μικρα κομματάκια απο τον κολοκυθόπιτα μου για καποιο λόγο την κανει να γελαει.
"Συγγνώμη αλλα προσπαθώ να μην γίνω χάλια" δικαιολογούμαι
___________________________
Δεκα λεπτά ...
Αυτα τα δεκα βασανιστικά ,ανυπόφορα λεπτά που φαίνονται σαν γεωλογικοί αιώνες ενω ειναι δεκα φυσιολογικά λεπτά . Ναι ...ειναι τα δεκα λεπτά πριν χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι και εξαφανιστώ σαν σίφουνας απο εδω μεςα . Και δεν ειναι μια οποιαδήποτε μερα ...ειναι παραςκευη ..και μα το θεό οσο και αν αγαπάω αυτη τη μερα αυτα τα δεκα λεπτά την μισώ αφάνταστα .
Και το χειρότερο ειναι πως τελευταια ωρα εχουμε φυςικη ...και μισώ την φυςικη . Δεν ειναι οτι το σχολείο μου προκαλεί τοςο μεγαλη δυσαρέσκεια ..εξαλλου αγαπώ τα μαθήματα οπως ειναι η λογοτεχνία , φωτογραφία ,μουσική ,καλλιτεχνικά ,στορια η φιλοσοφία . Ειναι το γεγονος οτι καθε εβδομάδα τελευταια ωρα εχουμε φυςικη ..και λιγο πριν μπω στην τάξη παλεύω με τον εαυτό μου για να μην τρέξω προς την έξοδο .
"Δεσποινης Μπλακ ;" Ακουω τον κύριο Γουίλσον και τον βλεπω να στέκεται απο πανω μου ,τέλεια ...
"Μάλιστα κύριε ;"
"Θα θέλατε να λύσετε την άσκηση Δεσποινης μου ;" Λεει και μου δινει τον μαρκαδόρο
"Κύριε ,με ολο το σεβασμό δεν νομίζω πως ειναι καλη ιδέα " λεω και χαμογελάω αμήχανα ενω του προσφέρω πιςω τον μαρκαδόρο
"Εγω ειμαι σίγουρος οτι θα την λύσετε μια χαρα , γι'αυτο σηκωθείτε λοιπον " λεει και αφου σηκωθώ μου δινει τον μαρκαδόρο .
Ρολαρω τα ματια μου και φθάνω στον πίνακα ...αφου πρώτα σκουντούφλησω στην έδρα και ρίξω κατω κατι χαρτιά - νομίζω ειμαι το πιο αδέξιο άτομο σε αυτο το σχολείο ..
Αλλα εκτος απο το πιο αδέξιο ειμαι σιγουρα και το πιο άτυχο ! Πεντε μολις λεπτά πριν χτυπήσει το αναθεματισμένο κουδούνι με σηκωνει για να λύσω άσκηση !
"Περιμένουμε Δεσποινης Μπλακ ..." Λεει ο Κυριος Γουικσον και στερεώνει καλυτερα τον σκελετό των γυάλιων του ... Το συχαινομαι οταν το κανει αυτο ..
Αλλα αληθεια τωρα ... Γιατι να δολοφονησω τους νόμους της φυσικής και να κανω τα κοκαλάκια του Νεύτωνα να τρέμουν ;
Σε τι εχω φταίξει ; Και εγω και ο καημένος ο Νεύτωνας που θα ενοχληθεί στον τάφο του απο μια ανίδεη απο φυςικη μαθήτρια ;
"Περιμένουμε Δεσποινης Μπλ-" λεει αλλα ο γλυκός ηχος του κουδουνιού ηχεί στα αυτιά μου .
Ενω το κουδούνι που χτυπαει για να μπούμε στις τάξεις ειναι οτι χειρότερο εχω ακούσει ,ξαφνικά οταν χτυπαει για το σχόλασμα ακουγεται σαν συμφωνία του Μπετόβεν
"Μπορείτε να μαζέψετε τα πράγματα σας Δεσποινης Μπλακ ...καλη ξεκούραση " λεει πει γνέφω
"Φτηνά την γλυτωσες" λεει η Τζεν την ως που βαζει το σακίδιο της στον ωμο της
Εγω μαζεύω στα γρήγορα τα βιβλία και αφου φορέσω το δερμάτινο μου βάζω την τσάντα στον ωμο μου .
"Άντε πάμε γιατι πειναααααω " φωναζει η Τζεννα και δειχνει το στομάχι της .
Λιγα δευτερόλεπτα μετα εχουμε περασει τον διάδρομο που ηταν γεμάτος με παιδια που έφτιαχναν τα βιβλία τους στα ντουλαπάκια τους και χαίρομαι που εγω και η Τζεν το καναμε πριν . Περνώντας την πόρτα του σχολειου χαιρετάμε την Λια ,τον Τζον και τον Ματ και κατευθυνόμαστε προς το σπίτι μου .
Το μονο πράγμα που μου προκαλεί δυσαρέσκεια στο Νοτιγκ Χιλ ειναι οτι υπάρχουν τόσα πολλά μπιςτρο που την ωρα που παθαίνω της πείνας εκείνα ψήνουν πίτες και φτιάχνουν μαγειρευτά φαγητά των οποίων οι μυρωδιές μου σπάνε την μύτη .
___________________________
"Γιαγια τι εχουμε για φαγητό;" Ρωτάω βαριεστημένα καθως κάθομαι συο τραπεζι της κουζίνα ,διπλα μου καθεται η Τζεννα
"Γεια σας κυρία Βαλ" λεει στην γιαγια μου και η γιαγια της χαϊδεύει τα μαλλιά.
Ειμαι μολις ενα τέταρτο στο σπίτι και αχω ήδη φορέσει τις μπιτζαμες μου και τις αγαπημένες μου κάλτσες -και λεω αγαπημένες διοτι εχουν μικρούς πλανήτες πανω ! ναι Οκευ εχω κόλλημα με τις περίεργες κάλτσες. Τελος πάντων...έδωσα ενα ζευγαρι μπιτζαμες στην Τζεν και καθόμαστε στο τραπεζι έτοιμες να καταβροχθηςουμε οτι μας βάλουν στο πιάτο .
"Έκανα νουντλς,μου έδειξε η μαμά σου πω να τα κανω τις προάλλες" λεει και βαζει το πιάτο με τα νουντλς μπροςτα σε εμενα και ενα μπροςτα στην Τζεν Μαζι με σαλάτα και λίγα κριτσίνια.
Οι γιαγιάδες συνήθως φτιάχνουν όσπρια λαχανικά ..μπρόκολο και τέτοια αλλα οοοοχι .η δίκη μου θα φτιάξει νουντλς με κοτοπουλο!
"Ωραία ,οΛιαμ;" Λεω πριν φάω την πρωτη μπουκιά
"Αχ ναι που ειναι αυτο το μικρο τερατάκι;" Ρωτάει η Τζεν
"Ερχεται ....Λιααααμ έλα φαγητό!" Φωνάζει και ακούγονται περίεργοι ήχοι απο πανω -λες και καποιος κόπανιεται συο πάτωμα -δευτερόλεπτα μετα εμφανίζεται ο Λιαμ.
"Ηρθα ηρθα ! Για σου Τζεεεεν ! Φωνάζει και καθεται απέναντι μου στο τραπεζι .η γιαγια βαζει το πιάτο γεμάτο νουντλς μπροςτα απο τον Λιαμ και καθεται και εκεινη στο τραπεζι."μοιάζουν με χέλια ..γιαγια δε μου αρεσει" λεει και κρατιέμαι να μην γελάσω ,η Τζεννα απο την αλλη εχει ήδη ξεκαρδιστεί στα γέλια
"Τι ακριβως σου θυμησε Χέλι Λιαμ ; Το νουντλ ; Η πιπεριά ; Ή το κοτοπουλο;" Τον ρωτάω και τρώω μια πυρουνια
"Εχει φαντασία το παιδι .." Σχολιάζει η Τζεν
"Εςενα τι σε πειραζει ; Εμενα μου θυμίζουν χέλια" λεει και μου βγάζει την γλώσσα
"Λιαμ γλυκιέ μου ...εχεις δει ποτε χέλια ;" Ρωτάει η γιαγια γελώντας
"Οχι αλλα φαντάζομαι πως ετσι θα ειναι "λεει και ρολαρω τα ματια μου .δεν βγάζεις άκρη με αυτο το παιδι
"Να κανω μια ερώτηση ; Υπάρχει νόημα σε αυτη τη συζητηςη ;" Ρωτάω γελώντας
"Άσε τον μικρο πλακα εχει " λεει η Τζεν και την σκουντάω
"Ναι ! Σου λεω αυτο το φαγητό μοιάζει λες και άδειασαν ενα Κούβα με γλιστερα αηδιαςτικα χέλια μεςα στο πιάτο μου "λεει μουτρωμενος
"Αφου δεν εχεις δει χέλια Λιαμ "
"Ε βρε Βαλερι ! Ίσως να μην ειναι χέλια ! Να ειναι φυδια ! Η σκουλίκια!" Λεει και αηδιάζω . Αληθεια ; Μα τον θεό εδω προσπαθώ να φάω.
"μηπως φταίει που στο ψυγείο εχει την αγαπημένη σου σοκολάτα ;" λεει η γιαγια που ακομα γελαει
"Ε μπορει να ειναι και αυτο , αλλα αυτα τα νουντλς σιγουρα μοιάζουν η με φυδια η με χέλια η με σκουλίκια " απαντάει ο Λιαμ γελώντας . Το κακο ειναι οτι στο κομματι του γέλιου τον σιγοντάρει και η Τζεν που δεν λεει να σταματήσει !
"Μα τον θεό Λιαμ προσπαθώ να φάω" παραπονιεμαι και μου βγάζει την γλώσσα . Ολη την ωρα αυτο κανει.
"Θα φας ενα κομματι σοκολάτα αν τελειώσεις το φαγητό σου εντάξει;" Ρωτάει η γιαγια και εκεινος γουρλώνει τα Ματια. Αλλα για να λέμε και την αληθεια ενα κομματι σοκολάτα όσον με κανενα. Αλλα η μαμά και η γιαγια εχουν παρει το ολο θέμα με την υγιεινή διατροφή πολυ σοβαρά τελευταια
"Μονο ένα; Μα ειναι τοοοσο λιγο" απαντάει ο λίαμ με αυτη την φωνή που ακομα και ο τζακ ο αντεροβγαλτης θα τον λυποταν.
"Καλα ,ίσως δυο αν το φας ολο εντάξει ;"
"Καλα εντάξει" λεει και ξεκινάει να τρώει . Τωρα το πως καταλαηξαμε απο το να μιλαμε για χέλια , φυδια και σκουλικια στην σοκολάτα ένας θεός ξέρει.
Επειτα απο το φαγητό η γιαγια πήγε τον Λιαμ στο πάρκο ,αν και νομίζω οτι θα παγώσει με τέτοιο κρύο και εγω με την Τζεν αποφασίσαμε να ανάψουμε το τζάκι .
"Να σου πω να μείνω εδω απόψε ;ρωτάει καθως βαζει αλλο ενα ξύλο
"Οκευ ,αλλα εγινε κατι ;"
"Ρε ερχεται ο θετός αδελφός μ απο το Δουβλίνο και θα μείνει μαζι μας "
"Κάτσε εννοείς οτι θα μείνει μείνει μαζι σας ; Για πάντα ;"
"Ε δεν ξερω , απο τοτε που πέθανε η Βέρα ξερεις ο μπαμπας ειναι πολυ δεμένος μαζι του , δεν θυμασαι ποσά Σαββατοκύριακα έφυγαν οι δικοι μου για να τον επισκεφθούν ;"
Ο Θετός αδελφός της Τζεν ειναι απο τον πρώτο γάμο του μπαμπα της .. Αν θυμαμαι ειναι γυρω στα 19 και σπούδαζε στο Δουβλίνο κατι σχετικό με την μουσική .
Δεν τον θυμαμαι και πολυ καλα , τον ειχα ψιλό γνωρίσει λιγο πριν φύγει για σπουδές οταν πέθανε η μητέρα του η Βέρα και έμενε για λίγους μήνες με την στο σπίτι της Τζεν αλλα δεν τον θυμαμαι καθόλου .
"Και οι σπουδές ;" Ρωτάω καθως πινω λιγο τσάι
"Θα συνεχίσει εδω , ειπε πως βρήκε δουλειά και οτι ψάχνει διαμέρισμα .αλλα η μαμά επέμενε να μείνει μαζι μας για οσο θελήσει .ουτος η άλλως εχει δικο του δωμάτιο " λεει αδιάφορα
Ειναι πολυ ευγενικό αυτο που κανει η Κυρια Μιριαμ . Ακομα και αν δεν ειναι δικός της γιος του φαίρεται λες και ειναι παιδι της .
"Κάτσε και εσυ γιατι δεν μένεις σπίτι να τον υποσχεθείς ;" Ρωτάω
"Αρχικά μίλησα μαζι του στο τηλέφωνο εχθες και θα πάμε αυριο μαζι σινεμά , διοτι θα φάνε σήμερα ολοι μαζι και αν με δουν οι δικοι μου θα θέλουν αν κάτσω και παει το πιο ωραίο βραδυ τς εβδομαδας "
"Ίσως θα έπρεπε να μείνεις "
"Εκεινος μου το ειπε ,γιατι λεει πως και εκεινος θα βγει μετα οποτε δεν θελει να με κλείσει μεςα " λεει ανασηκώνοντας τους ώμους της
"Καλα οπως θες ... Να φέρω μπισκότα ;"
"Και τωρα μου το λες ; Τρέχα!"
___________________________
"Και που είπαμε οτι θα πας ;"ρωτάω και κοντοστέκομαι στην πόρτα του υπνοδωματίου της μαμάς. Εκεινη στέκεται μπροςτα απο τον ολόσωμο καθρέπτη της και βαζει λιγο ρουζ στα μάγουλα της. Φοράει ενα μαύρο στενό φόρεμα που φθάνει έως την γάμπα μαζι με ενα ζευγαρι μαύρες γόβες.
Η Τζεν ειναι σπίτι της και απο ωρα σε ωρα θα ερθει απο εδω για να με παρει . Παραςκευη ειναι ,δεν χαραμίζω το βραδυ μένοντας μεςα .
"Θα παω για ποτο με τα κορίτσια" λεει και ψεκάζει άρωμα στον λαιμο της.
"Οταν λες κορίτσια;" Ρωτάω ξανα
"Τα κορίτσια ,την Μιριαμ και την συνάδελφο μου την Τζιλ"
Η Μιριαμ ειναι η μητέρα της Τζεν ..τι κρίμα που ήδη ξερω οτι σήμερα θα ερθει ο θετός αδελφός της άρα δεν υπάρχει περιπτωςη να βγουν μαζι ..
"Α...και θα αργήσεις;"
"Εξαρτάται ,μπορει πρώτα να πάμε και για φαγητό ,θα δείξει"
" μάλιστα ... Εγω θα παω με την Τζεν στην παμπ ... Λες να μπορέσεις να μας πάρεις γυρνώντας ;"
"Φυςικα , οταν γυρνάω θα σας τηλεφωνήσω και το συζητάμε .." Λεει και γνέφω "α και μπορει να μείνει εδω η Τζεν ..;" Συμπληρώνω
"Φυςικα ...αλλα γτ τοςο ξαφνικά ;"
Χμ ειπε δυο φορες φυςικα ... Τελος πάντων ειμαι ετοιμη να της πω οτι ξερω πως μου λεει ψέματα και δεν θα βγει με την Κυρια Μιριαμ αλλα κρατιέμαι
"Δεν υπάρχει κανένας συγκεκριμένος λόγος ... Ετσι .." Λεω και αφου γνέφει βγαίνω απο το δωμάτιο της .
Η ωρα ειναι 9 και στις δεκα παρα θα ερθει να με παρει η Τζεν και δεν εχω κανει καν μπανιο .
Τα επόμενα δεκα λεπτά τα πέρασα τρέχοντας σαν τρελή απο το ενα δωμάτιο στο αλλο - την μια ξεχνούσαμε την πετσέτα . Την αλλη θυμόμουν οτι η μαμά μου πηρε κατι άλατα και ηθελα να τα δοκιμάσω . Την αλλη θυμήθηκα οτι χρειάζομαι πετσέτα και για τα μαλλιά . Την αλλη θυμήθηκα πως αφου χρειάζομαι πετσέτα για τα μαλλιά παει να πει πως θα τα λουσω ,και αφου θα τα λουσω πρεπει να τα στέγνωσω και η πετσετα δεν υπάρχει περιπτωςη να τα στεγνώσει ,ετσι χτειαζομαι πιστολάκι. Μετα θυμήθηκα πως σημερα δν θελω να βάλω αςχετα εςωρουχα αλλα μαύρα γιατι - γιατι υπάρχει αυτο το αιςθημα οταν το εςωρουχο ταιριάζει με το σουτιέν σου που .. Καλα δεν ειναι ωρα για να εξηγώ τέτοια ! Παντως Ετσι χαράμισα τοςη ωρα σε διαδρομές ,απο εδω και απο εκει .
Επειτα απο αλλα δεκα λεπτά ειχα κανει μπανιο ,μυριζα σαν φρέσκια καρύδα και ημουν ετοιμη να στέγνωσω τα μαλλιά μου.
Επειτα απο αλλα δεκα λεπτά τα μαλλιά κου ηταν στεγνά και εγω άδειαζα την ντουλάπα μου πανω στο κρεβατι μεχρι να βρω κατι να φορέσω .
Επειτα απο αλλα δεκα λεπτά ειχα φορέσει μαύρη κολλητη ζιβάγκο μπλούζα ,μαύρη φούστα ,μαυρες καλτσες μεχρι το γόνατο και αρβυλλες και ψεκάζομουν με άρωμα πριν φορέσω το μαύρο παλτο μου . Γενικα έμοιαζα λες και ηρθα απο κηδεία - αλλα μου αρεσει το μαύρο οποτε δεν με νοιάζει
"Βαλερι ηρθε η Τζενναααα" ακουω τον Λιαμ να φωναζει και αφου βάλω λιγο μπαλμ στα χείλη μου και τους ασημένιους κρίκους στα αυτιά μου παιρνω το κινητο μου και κατεβαίνω τρέχοντας τις ξύλινες σκάλες .
"Άντε μια ωρα " σχολιάζει η Τζεν και της κανω μια γκριμάτσα
"Μαμά ακομα εδω ειςαι ;" Ρωτάω οταν βλεπω την μαμά μου να κατεβαίνει τις σκάλες
"Τωρα φεύγω και εγω ... Θέλετε να σας παω πρώτα ;"
"Οχι οχι κυρία Νορα εδω διπλα ειναι η παμπ " απαντα η Τζεν και εγω γνέφω για να δείξω πως συμφωνώ μαζι της .
Αφου χαιρετήσουμε την μαμά, την γιαγια και τον αδελφό μου βγαίνουμε απο το σπίτι και ξεκινάμε να περπατάμε κατα μήκους του πεζοδρομίου
"Η Λια με τον Ματ και τον Τζον ειναι ήδη εκει ,οποτε πρεπει να βιαστούμε " λεει και χωρις να το καταλάβω εχουμε αρχίσει να περπατάμε τοςο γρήγορα οσο τα πρωινά που Αργούμε στο σχολείο .
Η παμπ ειναι λιγα τετράγωνα παρακάτω οποτε δεν μας πηρε πολυ για να φθάσουμε , ο μόνος αντίπαλος μας ειναι το τσουχτερό κρύο , ειναι Ιανουάριος και μπορω να πω πως εχει παγωνιά.
"Κακή ...ιδέα ...το τρέξιμο ...με τακούνι και..φόρεμα " λεει λαχανιασμένη ενω κοντοστέκεται στην ξύλινη πόρτα της παμπ
"Το τακούνι στο παπούτσι που φοράς δεν υπολογίζεται καν για κανονικό τακούνι Τζεν " λεω μολις βρω την αναπνοή μου
"Έστω ,το τρέξιμο δνε ειναι καλη ιδέα " λεει και φτιάχνει λιγο τα μαλλιά της που είχαν πεςει ακατάστατα στο προσωπο της "Οκευ πάμε μεςα " λεει και προτού προλάβω να πω κατι με εψει αρπάξει με περνάμε αναμεςα στο πλήθος . "Ναι τα παιδια " λεει οταν βλεπει την Λια ,τον Ματ και τον Τζον να κάθονται σε εκείνα τα ψηλά τραπέζια διπλα απο το μεγάλο πέτρινο τζάκι της παμπ .
"Καιρός ηταν " λεει η Λια και κανει εμενα και την Τζεν μια σφυκτη αγκαλιά
"Θα τις πνίξεις μωρο μου " λεει γελώντας ο Ματ και η Λια του κανει μια γκριμάτσα . Απο τοτε που τα φτιάξανε αυτοί οι δυο δεν εχω ακούσει να την αποκαλεί καν με το ονομα της .
"Κορίτσια αργήσατε οποτε παραγγείλαμε ,αλλα αν θέλετε παω να σας φέρω εγω οτι θέλετε " λεει ο Τζον αλλα γνέφω αρνητικά την ωρα που βγάζω το παλτο μου και ακουμπάω το παλτο στην πλατη της ψηλής καρέκλας που βριςκεται διπλα μου .
"Παω εγω ,Τζεν τι θες ;"
"Μπυρα " λεει την ωρα που φεύγω .
Και εδω ειναι ενα απο τα πιο άβολα πράγματα στην ζωή μου ... Το να περπατάω δίχως να εχω κανενα διπλα μου αναμεςα σε κοςμο ..δεν ξερω γιατι αλλα νιωθω τοςο εκτεθειμένη .
"Τι να σου φέρω κοπέλια ;" Ρωτάει ο μπάρμαν την ωρα που ακουμπαω τα ακροδάχτυλα μου στο ξύλινο πάγκο
"Δυο μπυρες παρακαλώ " λεω και κάθομαι σε ενα απο τα ψηλά σκαμπό μπροςτα απο το ξύλινο μπαρ . Ο Μπάρμαν φαίνεται να εχει δουλειά οποτε λογικα θα περιμένω λιγο ...
Αμέσως παιρνω ενα απο τα καλαμάκια που υπήρχαν μεςα σε ενα γυάλινο βάζο και αρχίζω να παίζω οταν βλεπω το ποιος καθεται λιγο πιο διπλα μου .. Ο Τζακ ...φυςικα μαζι με την Σελίν
Ο τζακ μου αρεσει εδω και δυο χρονια ,δηλαδη απο τοτε που πάτησα το πόδι μου στο λύκειο και έχυσα ενα ολόκληρο ποτήρι χυμό πορτοκαλί κανω στην λευκή του μπλούζα .
Όμως δεν νομίζω να με εχει προςεξει καν (η μη αναγκαιότητα του αόρατου μανδύα που έλεγα ..)..παντως εχουμε μερικά μαθήματα μαζι αλλα οι 'συζητήσεις' μας περιορίζονται σε μερικά 'γεια' και ερωτησεις για το μαθημα .
Εξαλλου η Σελίν ειναι κλασσικο πρότυπο των Κοριτσιών που προτιμάει : ψηλή ,λαμπερά ξανθα μαλλιά , τέλειο σώμα, η ντουλάπα της μαλλον θα μοιάζει με της κάρι απο το sex and the city ,μαζορέτα της σχολικής ομάδας , απο τα πρώτα ονομα στην σχολική θεατρική ομαδα και η ψυχή του καθε πάρτυ . Ενω εγω ειμαι οτι το αντίθετο ... Καςτανα μαλλιά (οκ με λιγο πράσινο απο κατω αλλα κατα βάση καςτανα ) , κόλλημα με τις καλτσες και τα καλσόν , η ντουλάπα μου παιζει να μοιάζει με με της Σελίν ..μονο που ειναι στην ασπρόμαυρη κλίμακα , ζω για τα μαθήματα λογοτεχνίας ,ιστορίας ,μουσικής ,φωτογραφίας και φιλοσοφίας και ενω ειμαι στην θεατρική ομαδα δεν εχω καν το θάρρος να διεκδικήσω καποιο ρόλο , τα ακουστικά εχουν γινει προέκταση των αυτιών μου και τα πάρτυ στα οποία εχω παραστεί ειναι μετρημένα στα δάχτυλα ... Με λιγα λόγια ; Δεν εχω καμία σχεςη μαζι της άρα καμία ευκαιρία με τον Τζακ .
"Ξερεις δεν θα τον ρίξεις με το να τον κοιτάς μικρή " ακουω μια φωνή διπλα μου και γυρνάω να δω ποιος μου μίλησε . Αντικρίζω έναν νεαρό που - που παντως μπορω να πω με σιγουρα πως δεν φαίνεται για λυκειόπαιδο ..
"Ορίστε ;"
"Λεω πως δεν θα ρίξεις τον τυπάκο απο εκει με τηλεπάθεια " λεει και πίνει λιγο απο την μπυρα του . Τον πααρατηρω λιγο καλυτερα .. Χει φοράμε παρόμοια παπούτσια ... Αλλα αυτο δεν Ειναι καλο γιατι παει να πει πως φοράω παπούτσια που μοιάζουν με αντρικά ; Μα νομιζα οτι οι αρβυλλες ειναι με όλους ... Αλλα τι κάθομαι και σκεφτομαι τωρα ;
"Σε ξερω ;" Ρωτάω και τον κοιταω εξονυχιστικά ...μαυρες αρβυλλες ,μαύρο παντελόνι ,μαύρο μπλουζακι ,μαύρο δερμάτινο και μαύρο κράνος ...που παει να πει πως εψει μηχανή ..δηλαδη σιγουρα ειναι μεγαλύτερος μου ... Άρα γιατι του μιλάω είπαμε ;
"Οχι και ούτε εγω σε ξερω .. Απλα λεω πως με το να τον κοιτάς και να σου τρέχουν τα σάλια δεν βγάζεις κατι σωστα ;" Λεει και μου κλείνει το ματι ,πολυ θάρρος πηρε αυτος .. Επισης που ειναι ο μπάρμαν ; Παρήγγειλα μονάχα δυο αναθεματισμένες μπυρες οχι βρετανικό πρωινό πολυτελείας .
"Δεν θα το συζητήσω μαζι σου αυτο " λεω και κάθομαι λιγο πιο πέρα
"Οπως θες , αλλα δεν θα κερδίσεις το σχολιαρόπαιδο ετσι " λεει και τον κοιταω περίεργα , φαίνεται μεγαλύτερος απο εμενα για ποιο λόγο μου μιλάει ; Βασικα για πιο λόγο του μιλάω ακομα εγω ;
"Οπως και να εψει δεν μπορω οποτε άδικος κόπος οτι και να κανω " λεω πικρόχολα και κοιταω τον Τζακ
"Τι ηττοπάθεια ειναι αυτη ; " ρωτάει και ενα στραβό χαμογελο σχηματίζεται στο προσωπο του
"Δες την ξανθια διπλα του και μετα εμενα ..σε αυτο ωφελείται η ηττοπάθεια " λεω και χαμογελάω πικρα
"Σιγα την γκομενα ,εγω ούτε καν θα την πρόσεχα " λεει χαλαρα και ασυναίσθητα χαμογελάω , αυτο μου έφτιαξε την διάθεση
"Μάλιστα , να ρωτησω κατι και εγω ; Γιατι κάθεσαι εδω μόνος σου ;"
"Έπιασα δουλειά και περιμένω τον τύπο που εχει το μερος να μιληςουμε "
"Σερβιτορος ;"
"Μουσικός ,εχω ενα συγκρότημα με κατι φιλαράκια και θα παίζουμε εδω τα βραδια " λεει ζητάει απο τον μπάρμαν αλλη μια μπυρα ... Ει εμενα ακομα να φέρει τις δικές μου
"Α ..ωραία ..."
"Ορίστε κοπέλια , σορρυ που άργησα " λεει ο μπάρμαν και μου κλείνει το ματι μολις αφου αφήσει τα δυο μπουκάλια Μπύρας μπροςτα μου .. Εχω αρχίσει να πιςτευω πως ολοι εχουν τικ εδω μετα με αυτο το κλείσιμο ματιού
"Ευχαριςτω " λεω και κατεβαίνω απο το σκαμπό "εμ ,χάρηκα για την γνωριμία υποθέτω " λεω στον νεαρό διπλα μου
"Δεν γνωριστήκαμε καν "
"Ορίστε ;"απαντω γελώντας
"Δεν ξερω το ονομα σου "διευκρινίζει
"Βαλερι ...αντίο " λεω και μεςα σε λιγα δευτερόλεπτα εξαφανίζονται απο μπροςτα του ,για καποιο λόγο με εκανε μα νιωθω εξαιρετικά άβολα
"Επιτελους , μεχρι και ο αδελφός μου απο το Δουβλίνο πιο γρήγορα ηρθε απο εςενα Βαλ" σχολιάζει κοροϊδευτικά η Τζεν και την αγριοκοιτάω
"Για ενα ευχαριςτω ούτε κουβέντα ετσι ;" Σχολιάζω την ωρα που της δίνω την μπυρα της
"Καλα καλα ευχαριςτω " λεει γελώντας
"Ρε ειδα τον Τζακ και την Σελίν " πετάγεται η Λια
"Α ναι και εγω" λεω χαμηλόφωνα
"Ρε Βαλ άσε αυτόν τον Χλεχλε που δεν λεει να βγάλει τα κοντομάνικα και ας ειναι χειμώνας " σχολιάζει ο Τζον
"Καλα λεει , και σιγα τον γκόμενο εδω που τα λέμε " μπαινει στην συζητηςη ο ματ και αγκαλιάζει απο τους ώμους την Λια , ειναι τοςο υπέροχοι οι δυο τους
"Παιδια , ας μην ασχολιόμαστε μαζι τους ήρθαμε να διασκεδάσουμε ακούγοντας ωραία μουσική , α ας μην το χαλάμε " λεω και ολοι γνεφουμε .
Όντως , γιατι να χάλιομαςτε ολη την ωρα με αυτα ;