Chapter 22 - - - -
(Sooyoung's POV)
Buonggabi akong umiyak dahil sa ginawa kong disesyon, pero ba't ganun? kahit buong gabi ko iniyakan ang nangyari hanggang ngayon nandiyan parin yung sakit T^T
(Phone Ringing.....)
huh? it's my dad why is he calling, i answered my phone immediately ...
"Hello dad?"
"Soo, Sabi ni Taeyang may naalala ka na raw?"
"Yes pa--"
"Sana walang magbabago sa disisyon mo anak--"
"Yes pa--"
"Oh by the way sa sabado na yung wedding ninyo, sorry kung masyadong maaga but----"
"I understand pa--"
I End the conversation and my tears start to fall, hindi ko masisisi si papa, sa pagmamahal ko kay Sehun baka magbago pa yung isip ko kung ipapatagal yung wedding T^T
----------------------------------------------------------
N/A: Sorry Short UD T^T