Medya; Oswald (Penguen)
Joker'in Ağzından
Telefonumun sesini duyunca başımı çevirmek zorunda kaldım, yeterince iyi bakamamıştım arabanın içindeki kişinin kim olduğuna ama yanında birisi olduğunu görmüştüm, Harley olamazdı... "Gitmiş, neresini anlamıyorsun hala?" dedi Yeşil. Ona sinirlenecek kadar gücüm kalmamıştı, telefonu açtım. Alfie endişeli bir şekilde konuşmaya başlamıştı. "Punchline geri döndü, Bay J." dedi. Bu beni ilgilendirmediği için susmayı tercih ettim. Benim sessizliğimi fark eden Alfie konuşmaya devam etti. "Jerome'u bulmuş ama elinden kaçırmış." dediğinde göz devirdim. Punchline'ı övüp duran Yeşil'e bu iyi bir ders olmalıydı. Acemi bir kaçkını bile yakalamayı becerememişti. "Geldiğimde onunla konuşurum." dedikten sonrasında telefonu kapattım.
Eve gidip onun yüzünü görmeyi istemiyordum. Bir karar vermiştim, onu daha fazla yanımda tutmayacaktım. Eve gider gitmez ondan bahsettiği Batman'in planını öğrenip onu kapının önüne koyacaktım. O asla Harley gibi olamayacaktı. "Niye olamıyormuş? Aksine tam da onun gibi oluyor. Harley'i de işin bitince kapının önüne koymuştun." dedi Yeşil. "Ben yapmadım! Her şeyi sen yaptırdın!" diye bağırırken buldum kendimi. Konuştuğu sürece sinirlerime engel olmama ihtimal kalmıyordu. Harley bir daha hiç gelmez miydi? Sonsuza dek gitmiş miydi? Harleen Quinzel olarak içindeki Harley Quinn'i de alıp gitmiş miydi?
Yolda hızla gitmeye devam ettiğim sırada anlık bir dikkat dağılması yaşamıştım aklımdaki sorular yüzünden. Harley'i düşünmek bana iyi gelmiyordu... yanımda olmasını çok özlemiştim. Bunun geçmişte kalmış olması canımı yakıyordu. Rusya'ya gidip onu bulmayı denersem? Aniden yolumu kesen siyah araca baktım. Mecburen durmak zorunda kalmıştım ve o Batman'di. Yarasa yolumu kesmişti!
Harley'in Ağzından
Sonunda yolculuğun sonuna geldiğimizde arabadan indik. Hızla kapıyı çalmıştım çünkü daha fazla bekleyemiyordum. Jerome'un söyleyeceklerini çok merak ediyordum. Jerome ise benim bu meraklı hallerimle eğleniyormuş gibi görünüyordu. Ivy kapıyı açtığında içeri girmemle o tanıdık koku çarpmıştı sanki burnuma... Bay J. Bay J. burada mıydı?
"Ivy? Joker mi geldi?" diye sordum. Gelmiş olmasını istiyor muydum? Onu burada görmek istiyor muydum? Önceden olsaydı cevabım tabii ki evet olurdu ama şimdi emin değildim, bilmiyordum. Onu görmesem de olur gibi gelmeye başlamıştı. Başını iki yana sallamıştı Ivy. "Hayır, nereden çıkardın bunu?" diye sordu. Ona kokusunu aldığımı söylemeyecektim elbet... neden söyleyeyim ki? Zaten gelmemişti. "Hiç..." deyip geçiştirdim ve Jerome'a döndüm. O çoktan koltuğa geçip bacaklarını uzatmış ve rahat bir pozisyona geçmişti.
"Hadi artık Jerome, anlat şunu!" diye söylenerek ona yaklaştım ve karşısında durmaya başladım televizyonu göremesin diye. Başını bir sağa, bir sola götürüp görmeye çalışıyordu ama ben izin vermiyordum. En sonunda Ivy'nin kumanda ile televizyonu kapatmasıyla bizim de çırpınmamız son buldu. "Ne anlatacak?" diye sordu Ivy. Ben de bilmiyordum. Tek söylediği şey haberler vereceğiydi. Jerome bize bakıp kahkaha atmaya başlayınca Ivy ile aynı anda ona yastık attık. Yastıkları tam isabet kafasına denk getirmemize rağmen kahkaha atmaya devam ediyordu. "Jerome!" diye bağırıp ben de gülmeye başladım istemsiz bir şekilde.
Ivy koltuklardan birisine oturup arkasına yaslanmıştı. Ben de onun yanına oturduğumda Jerome bacaklarını uzatmayı kesip bize döndü. "Kızı buldum." dedi. Kızı? Joker'in yanındaki kızı bulmuştu! Gözlerim biraz irileşmişti. Tuhaf bir şekilde şuan umurumda olan şey Joker'in yanında bir kız olması değil, benim o kızdan nasıl intikam alacağımdı. Joker'e olan duygularım... yada olmayan duygularım. Bunu gerçekten bilmiyordum, artık o kadar derinden hissetmiyordum bazı şeyleri sanki. "Kimmiş, tanıyor muyuz?" diye sordu Ivy. Tanıdık birisi çıkacakmış gibi hissediyordum. Ben tanımıyor olsam bile Ivy'nin tanıdığı biri çıkacağını düşünüyordum en azından.
"Tanıdığınızı hiç sanmam. Ben de tanımıyordum." dedi Jerome. Artık kim olduğunu söylemesini bekliyordum ama o sadece gözlerime baktı bir süreliğine. Ben de onun gözlerine baktım. Jerome sanki üzülmeyeceğimden emin olmak istiyor gibiydi, ben de onun gözlerine bakarken üzülmeyeceğimi belli etmeye çalışmıştım. "Adı Punchline, muhtemelen takma adı yada lakabı." dedi Jerome. Evet haklıydı, böyle birini tanımıyordum. Üstelik adı da fazla tuhaftı, gerçek adının bu olmasına ihtimal veremezdim doğrusu.
"Tanıdığım birisi değil, fotoğrafı var mı?" diye sordu Ivy. Aslında görüntüsü benim için fazlasıyla önemliydi. Çünkü onu görürsem tanımam gerekiyordu. Tanımam ve oracıkta işini bitirmem gerekiyordu... gözümü dahi kırpmadan. Bunu düşünmesi bile sırıtmama sebep olurken Jerome'un sesini duyunca yeniden ona diktim gözlerimi. "Hayır, çekmeye fırsatım olmadı. Gördüğüm yerde tanıyacağım kesin." demişti. Ivy başını salladıktan sonra bana döndü. "İyisin değil mi Harley?" dedi. Ona göz kırpmış ve biraz sırıtmıştım. "Evet." dedim. Yalan değildi, gerçekten iyiydim.
Jerome yeniden bacaklarını uzatırken kumandayı uzatması için Ivy'e işaret etmişti. "Bundan sonra burada mı kalacağız?" diye sordu o esnada. Ivy biraz kıkırdıyordu onun bu sorusuna, bekletmeden kumandayı ona verdi. Harleen'in kendisi işe yaramazın tekiydi ama evi işimize yarayabilirdi. "Evet." dedim. Bu evi Ivy ve Jerome ile paylaşmaya hazırdım.
Ivy'nin Ağzından
Aradan birkaç saat geçmişti ve artık saat gece yarısına gelmeye başladığında Harley yatak odasına gidip yatmıştı. Gün içerisinde hiç uyumadığı için yorgun olduğunu düşünmüştüm. Joker gittikten hemen sonrasında camdan attığım valizi alıp içindekileri geri yerlerine yerleştirdiğim için şanslıydım yoksa Harley bir terslik olduğunu anlayabilirdi. Artık gerçekten Harley'i Joker'den kurtardığıma inanıyordum...
"Artık bitkilerimi almam gerekiyor." diyerek ayağa kalktım. Jerome başını televizyondan çevirip bana bakmış ve kafasını sallamıştı. "Çok geç kalmam." dedim. Fazla ilgilenmeden yine televizyona döndü. Arabanın anahtarını almıştım. Kapıdan çıkacakken Jerome'un sesini duydum. "Pizza kaldıysa onları da getir evden, ölü pizzacımdan hatıra olarak saklayacağım." dedi ve kahkaha attı. Bu çocuk gerçekten de çılgının önde gideniydi.
Evden çıkıp arabama bindim ve evime sürdüm. Benim evim, Harleen'in evine pekte uzak sayılmazdı. Oldukça yakınlardı aslında. Evimin önüne geldiğimde kapıda polis olmadığını görünce rahatlamıştım biraz daha. En son Jerome buranın adresini vermişti ama polisler çoktan ölüyü götürmüş olmalılardı. Arabadan inip evime girdim. Bitkilerimi yanıma almam gerekiyordu çünkü onları çok özlemiştim. Beni görür görmez hepsinin sevindiğine dair sesler duymuş ve gülümsemiştim onlara. Yavaş yavaş hepsini alıp arabaya götürdüm ve arabaya bıraktım. Nihayet hepsini aldığımda yeniden sürücü koltuğundaki yerime geçmiştim.
Jerome'un Ağzından
Ivy'nin gitmesinin ardından evde çıkan tek ses televizyonun sesiydi, taa ki telefonuma mesaj gelene kadar. Öncesinde mesajın kimden geldiğini kontrol ettim. Mesajı Richard yollamıştı. Anlaşılan Punchline ile ilgili bir şey vardı. Hızla mesajı açtım. mesajda; "O kız seni uzunca bir süre bekledi ve erkekler için olan lavaboyu bastı. Seni bulamadığında sinirle mekandan ayrıldı. Kendine dikkat et, Jerome. Gotham'ın kraliçesini sinirlendirdin." yazıyordu. Okuduklarımdan iyice keyiflenirken sırıtmaya başlamıştım. Kimse benimle oyun oynayamazdı... hemde hiçkimse.
Harley'i uyandırmamak adına kahkahamı bastırmıştım. Onun bugün yaralı bacağıyla araba kullanmasını düşününce yorgun olduğunu anlaması zor olmuyordu, bu yüzden uyandırmak istememiştim. Telefonu kendi yanıma bırakırken elimi kumandaya götürdüm. O sırada kapı açılmıştı. Gelenin Ivy ve bitkileri olduğunu görünce bitkilere bakarak el salladım. Ancak Ivy pek umursamıyordu. Şimdiden saksılarını salonun her bir köşesine yerleştirmeye başlamıştı bile.
"Hey! Burada ben uyuyacağım ve bitkilerinin fotosentezine maruz kalmak istemiyorum." dedim. Burada kaldığımız sürece koltukta uyuyacaktım ve yanımda bir sürü bitki istemiyordum. Ivy bana bakıp kaşlarını kaldırdı. "Hayır, burada ben kalacağım." dedi. Televizyonu kapatıp ayağa kalktım. Tam benim nerede kalacağımı soracakken yeniden söze girdi. "Sen Harley'in yanında kalacaksın. Yatağı geniş, ikinize de yeter." dedi.
Harley ile mi uyuyacaktım? Aslında Ivy'nin Harley ile uyumak isteyeceğini düşünüyordum ama o Harley ile uyumamak konusunda çok ciddi ve net görünüyordu. Benim için de yorucu bir gündü ve Ivy'yle kimin nerede kalacağı hakkında tartışmak istemiyordum. Oyalanmadan Harley'in odasına yönelttim adımlarımı. Koridorun ardından yatak odasına gelmiştim.
Harley çoktan uyumuştu. Camdan vuran ayışığı onun tam yüzüne vuruyordu. Üzerimdeki kapşonluyu çıkarıp kapının kulbuna astım ve yatağın boş olan tarafına ilerledim. Onu uyandırmamaya dikkat ederek uzanmış, üzerimi örtmüştüm.
Punchline'ın Ağzından
Evde bu mağlubiyet ile beklemek beni epey hırslandırdığı kadar sinirlendiriyordu da. Evdeki her şeyi yakmak, yıkmak, parçalamak ve delik deşik etmek istiyordum! O aptal Turuncu beni kandırmıştı! Kaçmış ve gitmişti! Beni beklettiği yetmiyormuş gibi üzerine görevimi başarısızlıkla sonuçlandırmama sebep olmuştu! Bunun hesabını soracaktım ondan, buna emindim. Elbet elime geçecekti o sazan.
Palyaçonun hala eve uğramamasının ardından Alfie nerede diye bakınmaya başladım. Alfie salondaydı. Onun yanına ilerleyip kollarımı göğsümde birleştirdim. İfadesiz yüzümü takınmıştım hep yaptığım gibi. "Joker nerede, neden gelmedi hala?" dedim. Beni bekletmesinden hoşlanmamıştım ve geldiğinde bunu da konuşacaktık. Beni bekletemezdi, hiçbir koşulla.
"Saatler öncesinden Harley'i ziyaret etmek üzere evden çıktı. Nerede olduğunu bilmiyorum." dedi. Harley mi?! Yeteneksiz Harley Quinn'i hayatından çıkardığını düşünüyordum ama o beni göreve yollayıp kendisi o sarışının yanına gitmişti! Geldiğinde bunun hesabını beni bekletmesinden daha ağır soracaktım ona. Ama... kahretsin! Batman'ın planını Joker'e anlatmamıştım ve artık çok geçti...
Bugünkü bölümün de sonuna gelmiş bulunuyoruuuz. Yorumlarınızı görmek beni gerçekten çok mutlu ediyor. Hepinize çok teşekkür ediyorum yorumlarınız için, sizinle konuşmakta fazlasıyla hoşuma gidiyor. Yorumlarda Jerome ve Joker'i karşılaştırırsanız hepsini okuyacağım! Çok merak ediyorum çünkü Jerome karakterinin geçmişine dönük fazla şey bilmiyorsunuz, karşılaştırmanız keyifli olurdu! Bu bölümü yazarken biraz üşengeçliğim tuttu doğrusu, devam etmek konusunda kendimi biraz zorladım ama bence iyi bir bölüm oldu. Geçen bölüm de söylemiş olduğum gibi Oswald'ın fotoğrafını da medyaya koydum. Merak edenleriniz yada bilmeyenleriniz varsa oradan bakabilirler. Yorumlarda gördüğüm kadarıyla bölümlerin sonunda GIF istenmiiiiiş! :) Her bölümün sonuna koyabileceğimden emin değilim ama bu bölümün sonuna da bırakıyoruuuum. İşte yeni bir GIF fırtınası geliyor!
Batman için de GIF var bu kez. :D Umarım koyduğum her GIF açılmıştııır! :( Bu kadar GIF yeterli sankiiii? Ama gitmeden önce son bir şey daha bırakıyorum. Bırakacağım şey bir yakışıklı, işte Jerome Valeska!
Evet, fotoğrafla aşk yaşayıp geldim. Artık sizlere veda etme vakti. Hepinizi çok seviyorum, çok çok öpüyorum. Yorumlarda ve yarın da yeni bölüm de görüşürüüüz! :)