သူ မိုးေရထဲမွာ ေျပးေနတယ္
ဆက္ေျပးေနတယ္ မနားတမ္းေျပးေနတယ္
႐ုတ္တရက္ သူ႔ေျခေထာက္ေတြ ရပ္တန္႔သြားခဲ့သည္
ႀကိဳးစားၿပီးေျပးတယ္ ေျပးလို႔မရ
တစ္ေယာက္ေယာက္က ဆြဲထားသလို
ထိုေနရာမွ မေရြ႔ေတာ့ေပ
အသံ တစ္သံက သူနဲ႔ နီးသထက္ နီးလာတယ္
ေသခ်ာနားေထာင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရီသံ
တစ္ေယာက္ေယာက္က ေလွာင္ေနသလို ခနဲ႔သလိုမ်ိဳး
ရီတဲ့အသံ
သူမၾကားခ်င္ဘူး
ေတာ္ၾကပါေတာ့ ငါ အဲ့အသံေတြ မၾကားခ်င္ဘူး
ဟင့္အင္း မၾကားရဲဘူး ငါမေျပာႏိုင္ေတာ့လို႔
အဲ့လို အသံၾကားတိုင္း ငါဟာ အ အ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို သတိထားမိလို႔
သြားၾကပါ ေဝးေဝးသြားၾကပါ.. အား..............
"ဒီမွာ ဒီမွာ ခင္ဗ် ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
သူ႔ကို အတင္းကိုင္ကာ လႈပ္ႏိိႈးေနေသာ လူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္
Kyungsoo ႏိုးလာခဲ့သည္
ေဘးနားကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ
ူအခန္းတစ္ခန္း ထဲ ေရာက္ေနတာပင္
ေဘးနားက လူ ကေရာ ဘယ္လို လုပ္ေရာက္ေနတာလဲ
သူ႔လက္မွာေရာ ေဆးပိုက္ေတြနဲ႔
ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ
"ဟုိ မင္း မူးလဲ ေနတာ ေတြ႔လို႔ ေဆးရံုကို ေခၚလာခဲ့တာ
ဒါနဲ႔ သက္သာရဲ႕လား ခုနက အိမ္မက္ဆိုးမက္ေနတာထင္တယ္ ေခြၽးေတြရြဲွၿပီး ႐ုန္းေနလို႔ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ႏိႈးလိုက္တာ"
ထို လူစိမ္း၏ စကားကို Kyungsoo နားေထာင္လိုက္သည္
ၿပီးေတာ့ ထို လူ ကို ေသခ်ာၾကည့္ကာ လက္က ေဆးပိုက္ကို ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္
"ဒီမွာ မင္းက ေနေကာင္းေသးတာ မဟုတ္ဘူး ဒီတိုငိးမသြားရဘူးေလ"
ထိုလူ ဆြဲထားေသာ သူ႔လက္ကို ျဖဴတ္ခ်လိုက္သည္
Kyungsoo လည္း အားနာပါသည္
သူ႔ကိူ ကူညီထားတဲ့ လူကို ေက်းဇုူးတင္စကားေျပာခ်င္ေပမယ့္
သူက စကားမေျပာႏိုင္ေတာ့ ထိုေနရာမွာ
ဆက္မေနခ်င္ေတာ့ေပ
"ဒီမွာ မင္းက ရင့္လွခ်ည္လား ကိုယ့္ကို ကယ္ထားတဲ့ လူ တစ္ေယာက္ကို ေက်းဇူးမတင္ခ်င္ရင္ေတာ့ စကားေတာ့ ေျပာရမွာမလား"
ထိုသူ၏ စကားေၾကာင့္ Kyungsoo စိတ္တင္းထားသမ်ွ ေတြ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ
ငိုေတာ့သည္
ထိုသူ ကေတာ့ ရင္ဘက္ကို ထုၿပီး ငိူေနေသာ Kyungsoo ကုိ ၾကည့္ၿပီး အံျသေနသည္
Kyungsoo ငိုလည္း ၿပီးေရာ စားပြဲေပၚက ေဘာပင္ယူၿပီး စာေရးေပးလိုက္သည္
"ကြၽန္ေတာ့္ကို ကယ္ေပးလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
ၿပီးေတာ့ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
Kyungsoo ထိုစာ ေရးၿပီး ထြက္သြားေတာ့သည္
ထို သူက ေတာ့ လက္ထဲက စာကို ဖတ္ၿပီး ရပ္ေနဆဲပင္
အနည္းငယ္ ၾကာေသာအခါမွ Kyungsoo ေနာက္ကို လိုက္႐ွာေလသည္
သို႔ေပမယ့္ သူေနာက္က်သြားေသာေၾကာင့္ မေတြေတာ့
႔ေခ်
~~~~~~~~~~~~
JongIn လည္း တစ္ေနကုန္ ေနရာ အႏွံ့ လိုက္႐ွာေသာ္
လည္း မေတြ႔ေပ
ဖုနး္ကလည္း အိမ္မွာ က်န္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဆက္၍မရ
အနီးစပ္ဆံဳးတြ႔သမ်ွ ေနရာေတြ သြားႏိုင္တဲ့ ေနရာေတြကို လိုက္႐ွာေပမယ့္ မေတြ႔ေပ
ေနာက္ဆံုး
အိမ္ခဏျပန္ၿပီးမွ ျပန္႐ွာမယ္ဆိုၿပီး ျပန္လာလိုက္သည္
"Hyung ရယ္ ဘယ္ေတြသြားေနတာလဲဗ်ာ"
"အိမ္ထဲကို ေလးပင္ေသာ ေျခလွမ္းမ်ားနဲ႔ ဝင္လာေပမယ့္
တစ္စံုတစ္ခုေၾကာင့္ ေျခလွမ္းေတြ သြက္လာသည္"
"Hyu....Hyung...
Hyung ရယ္ ဘယ္ေတြသြားေနတာလဲ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေနကုန္လိုက္႐ွာေနတာ
စိတ္ပူလြန္းလို႔ လိုိက္႐ွာေနတာ
ဘာလို႔ ဘာမွမေျပာပဲ ထြက္သြားတာလဲ"
Kyungsoo ကေတာ့ ေက်ာက္႐ုပ္ပမာ ထိုင္ေနသည္
JongIn လည္း သည္းမခံႏိုင္တဲ္အဆံုး
Kyungsoo လက္ကို ၾကမ္းၾကမ္းကိုင္လိုက္သည္
"Hyung ကြၽန္ေတာ္ေမးေနတယ္ေနာ္
Hyung ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ကြၽန႔္ေတာ္ေမးတာကိုလည္း တစ္ခြန္းမွ ျပန္မေျဖဘူး
ဘာလဲ hyung ကြၽန္ေတာိ့ကို စိတ္တိုေနတာလား ဟမ္ hyung ေျပာေလ"
Pov:စိတ္တိုေနတာမဟုတ္ဘူး
ငါ့ရသ္ နာက်င္ေနတာ မင္းကို ျမင္တိုငိး ရင္ခုန္ေနတဲ့
ငါ့ရဲ႕ အမွတ္မ႐ွိေသာ ႏွလံုးသားေလး နာက်င္ေနတာ
မင္းကေတာ့ မျမင္ဘူးေနာ္
အင္းေလ ဘယ္ျမင္မလဲ ငါကိုယ္တိုင္ကိုက ဖံုးကြယ္ထားတာကို
ဒါေပမယ့္ JongIn ရယ္ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း
ငါ့ရဲ႕ႏွလံုးသားေလးကို ျမင္ေစခ်င္တယ္
ငါဖံုးကြယ္ထားတယ္ဆိုတာကလည္း မင္းေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ပါ
ငါလည္း ဖံုးကြယ္ရတာမ်ားေတာ့ နာက်င္ေနမွန္းေတာင္ မသိေလာက္ေအာင္ ထံုေနၿပီ
အဲ့လို ျဖစ္ေနတဲ့ ငါ့ကို ထပ္ၿပီး မႏွိက္စက္ပါနဲ႔ေတာ့ JongIn ရယ္
JongIn ေျပာသမ်ွကို မ်က္ရည္ဝဲကာ နားေထာင္ေနသည္
"Hyung.........
ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္ဆံုး အေနနဲ႔ ေျပာမယ္
Hyung ကြၽန္ေတာ့္ကို စကားမေျပာတာ Suji
ေၾကာင့္လား
အဲ့တာေၾကာငိ့ဆိုရင္ သူ႔မွာ အျပစ္မ႐ွိဘူး
Hyung ပဲ စဥ္းစားၾကညိ့ သူက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ တရားဝင္
ရည္းစား
အရင္ကတည္းက hyung လည္း ဒီလို ပံူစံမ်ိဳးေတြ
ျမင္ေနၾကပဲကို အခုမွ. ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
Pov:ဟက္ ေျပာရက္္တယ္ေနာ္ JongIn....
ငါက ငါ့အိမ္ရဲ႕ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ႏႈတ္ခမိးျပတ္ထြက္လု မတက္နမ္းေနတဲ့ ျမင္ကြင္းကို ဘယ္လို အင္အားမ်ိဳးနဲ႔....
ဘာမွ မျဖစ္ပဲ ေနႏိုင္မွာလဲ
မထငိထားခဲ့ဘူး မင္း ကိုယ္တိုငိ ဒီစကား ေျပာလာ
လိမ့္မယ္လို႔
ဟက္ တစ္ကယ္ဆို ငါကိုယ္တိုင္က မွားတာပါ မင္းနဲ႔
မပတ္သတ္ခဲ့သင့္ဘူး
ဒါဆို မငး္ကိုလည္း ခ်စ္မိမွာ မဟုတ္သလို
ငါ့ႏွလံုးးားလည္း စုတ္ျပတ္သတ္ေနမွာ မဟုတ္ဘူး
"Hyu....."
JongIn လည္း ေခါင္းငံု႔ကာ မ်က္လံုးမွိတ္ေနရင္းကေန Kyungsoo ကို ၾကည့္ၿပီး စကားေျပာ
မယ္အလုပ္
Kyungsoo ေဆးသြင္းထားတဲ့ ေနရာက သူဆုပ္ကိုင္ထားလို႔ ေသြးထြက္ေနတာကို ျမင္လိုက္ေတာ့
ေခါင္းေမာ့လာသည္
ခုနက ေသြးပူေနတုန္းမလို႔ သတိမထားမိေပမယ့္ အခုမွ
ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ Kyungsoo က ေဆးရံု
ဝတ္စံုႀကီးနဲ႔ပင္
ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕ မ်က္ဝန္း....
မ်က္ဝန္းမွာလည္း မ်က္ရည္မ်ားျပည့္ေနသည္
"Hyu......Hyung"
သူ စကားေျပာမယ္ အလုပ္ Kyungsoo က ထသြားလိုက္သည္
ခဏေနအိမ္ေပၚကေန ျပန္ဆင္းလာကာ သူ႔လက္ထဲကို အထုပ္ေလးေပးၿပီး အိမ္ေပၚျပန္တက္သြားသည္
လက္ထဲက အထုပ္ေလးရဲ႕ အေပၚမွာ လက္ေရးနဲ႔ ေရးထားတဲ့ စာရြက္ေလးတစ္ရြက္
ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
"ဒါကို ၾကည့္ၿပီးရင္ ငါမင္းကို ဘာေၾကာင့္ စကားမေျပာႏိုင္လဲဆိုတာ သိလိမ့္မယ္တဲ့"..
သူေျပာတာကို နားမည္ေသာ္လည္း အထုပ္ေလးထဲက
ဖိုင္ေလးကို ထုတ္ၾကည့္မိလိုက္သည္
............,
သူ....... ဆက္မေျပာႏိုင္ေတာ့ေပ
ဘာကိုမွ လည္း မစဥ္းစားႏိုင္ေတာ့ေပ
Hyun.....Hyung က စကားမေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူးလား
ၿပီးေတာ့ ဖိုင္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးမွာလည္း အလားတူ စာရြက္ေလးတစ္ရြက္
"မင္း အရမ္းကို ေတာ္ပါတယ္ JongIn တဲ့"
~~~~~~~~~~~❤❤❤❤❤>>>>>>>
Dika is forever ❤❤❤
Kaisoo is more than real ❤❤❤
My Life ## My EXO ## My Dika ##❤❤❤
ကဲ Up ေပးလိုက္ၿပီေနာ္
အ႐ွည္ႀကီး Up ေပးလိုက္တယ္
ေစာင့္ေပးလို႔လည္း ေက်းဇူး တင္ပါတယ္လို႔ ❤❤❤❤❤
သူ မိုးရေထဲမှာ ပြေးနေတယ်
ဆက်ပြေးနေတယ် မနားတမ်းပြေးနေတယ်
ရုတ်တရက် သူ့ခြေထောက်တွေ ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်
ကြိုးစားပြီးပြေးတယ် ပြေးလို့မရ
တစ်ယောက်ယောက်က ဆွဲထားသလို
ထိုနေရာမှ မရွေ့တော့ပေ
အသံ တစ်သံက သူနဲ့ နီးသထက် နီးလာတယ်
သေချာနားထောင်ကြည့်လိုက်တော့ ရီသံ
တစ်ယောက်ယောက်က လှောင်နေသလို ခနဲ့သလိုမျိုး
ရီတဲ့အသံ
သူမကြားချင်ဘူး
တော်ကြပါတော့ ငါ အဲ့အသံတွေ မကြားချင်ဘူး
ဟင့်အင်း မကြားရဲဘူး ငါမပြောနိုင်တော့လို့
အဲ့လို အသံကြားတိုင်း ငါဟာ အ အ တစ်ယောက်ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကို သတိထားမိလို့
သွားကြပါ ဝေးဝေးသွားကြပါ.. အား..............
"ဒီမှာ ဒီမှာ ခင်ဗျ ဘာဖြစ်နေတာလဲ"
သူ့ကို အတင်းကိုင်ကာ လှုပ်နိှိုးနေသော လူတစ်ယောက်ကြောင့်
Kyungsoo နိုးလာခဲ့သည်
ဘေးနားကို သေချာကြည့်လိုက်တော့ သူ
ူအခန်းတစ်ခန်း ထဲ ရောက်နေတာပင်
ဘေးနားက လူ ကရော ဘယ်လို လုပ်ရောက်နေတာလဲ
သူ့လက်မှာရော ဆေးပိုက်တွေနဲ့
ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ
"ဟို မင်း မူးလဲ နေတာ တွေ့လို့ ဆေးရုံကို ခေါ်လာခဲ့တာ
ဒါနဲ့ သက်သာရဲ့လား ခုနက အိမ်မက်ဆိုးမက်နေတာထင်တယ် ချွေးတွေရွဲှပြီး ရုန်းနေလို့ အဲ့ဒါကြောင့် နှိုးလိုက်တာ"
ထို လူစိမ်း၏ စကားကို Kyungsoo နားထောင်လိုက်သည်
ပြီးတော့ ထို လူ ကို သေချာကြည့်ကာ လက်က ဆေးပိုက်ကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်
"ဒီမှာ မင်းက နေကောင်းသေးတာ မဟုတ်ဘူး ဒီတိုငိးမသွားရဘူးလေ"
ထိုလူ ဆွဲထားသော သူ့လက်ကို ဖြူတ်ချလိုက်သည်
Kyungsoo လည်း အားနာပါသည်
သူ့ကိူ ကူညီထားတဲ့ လူကို ကျေးဇုူးတင်စကားပြောချင်ပေမယ့်
သူက စကားမပြောနိုင်တော့ ထိုနေရာမှာ
ဆက်မနေချင်တော့ပေ
"ဒီမှာ မင်းက ရင့်လှချည်လား ကိုယ့်ကို ကယ်ထားတဲ့ လူ တစ်ယောက်ကို ကျေးဇူးမတင်ချင်ရင်တော့ စကားတော့ ပြောရမှာမလား"
ထိုသူ၏ စကားကြောင့် Kyungsoo စိတ်တင်းထားသမျှ တွေ မထိန်းနိုင်တော့ပဲ
ငိုတော့သည်
ထိုသူ ကတော့ ရင်ဘက်ကို ထုပြီး ငိူနေသော Kyungsoo ကို ကြည့်ပြီး အံသြနေသည်
Kyungsoo ငိုလည်း ပြီးရော စားပွဲပေါ်က ဘောပင်ယူပြီး စာရေးပေးလိုက်သည်
"ကျွန်တော့်ကို ကယ်ပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်
ပြီးတော့ တောင်းပန်ပါတယ်"
Kyungsoo ထိုစာ ရေးပြီး ထွက်သွားတော့သည်
ထို သူက တော့ လက်ထဲက စာကို ဖတ်ပြီး ရပ်နေဆဲပင်
အနည်းငယ် ကြာသောအခါမှ Kyungsoo နောက်ကို လိုက်ရှာလေသည်
သို့ပေမယ့် သူနောက်ကျသွားသောကြောင့် မတွေတော့
့ချေ
~~~~~~~~~~~~
JongIn လည်း တစ်နေကုန် နေရာ အနှံ့ လိုက်ရှာသော်
လည်း မတွေ့ပေ
ဖုန်းကလည်း အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့သောကြောင့် ဆက်၍မရ
အနီးစပ်ဆုံးတွ့သမျှ နေရာတွေ သွားနိုင်တဲ့ နေရာတွေကို လိုက်ရှာပေမယ့် မတွေ့ပေ
နောက်ဆုံး
အိမ်ခဏပြန်ပြီးမှ ပြန်ရှာမယ်ဆိုပြီး ပြန်လာလိုက်သည်
"Hyung ရယ် ဘယ်တွေသွားနေတာလဲဗျာ"
"အိမ်ထဲကို လေးပင်သော ခြေလှမ်းများနဲ့ ဝင်လာပေမယ့်
တစ်စုံတစ်ခုကြောင့် ခြေလှမ်းတွေ သွက်လာသည်"
"Hyu....Hyung...
Hyung ရယ် ဘယ်တွေသွားနေတာလဲ ကျွန်တော် တစ်နေကုန်လိုက်ရှာနေတာ
စိတ်ပူလွန်းလို့ လိုက်ရှာနေတာ
ဘာလို့ ဘာမှမပြောပဲ ထွက်သွားတာလဲ"
Kyungsoo ကတော့ ကျောက်ရုပ်ပမာ ထိုင်နေသည်
JongIn လည်း သည်းမခံနိုင်တဲ်အဆုံး
Kyungsoo လက်ကို ကြမ်းကြမ်းကိုင်လိုက်သည်
"Hyung ကျွန်တော်မေးနေတယ်နော်
Hyung ဘာဖြစ်နေတာလဲ ကျွန့်တော်မေးတာကိုလည်း တစ်ခွန်းမှ ပြန်မဖြေဘူး
ဘာလဲ hyung ကျွန်တောိ့ကို စိတ်တိုနေတာလား ဟမ် hyung ပြောလေ"
Pov:စိတ်တိုနေတာမဟုတ်ဘူး
ငါ့ရသ် နာကျင်နေတာ မင်းကို မြင်တိုငိး ရင်ခုန်နေတဲ့
ငါ့ရဲ့ အမှတ်မရှိသော နှလုံးသားလေး နာကျင်နေတာ
မင်းကတော့ မမြင်ဘူးနော်
အင်းလေ ဘယ်မြင်မလဲ ငါကိုယ်တိုင်ကိုက ဖုံးကွယ်ထားတာကို
ဒါပေမယ့် JongIn ရယ် တစ်ခါတစ်လေတော့လည်း
ငါ့ရဲ့နှလုံးသားလေးကို မြင်စေချင်တယ်
ငါဖုံးကွယ်ထားတယ်ဆိုတာကလည်း မင်းပျော်ရွှင်အောင်ပါ
ငါလည်း ဖုံးကွယ်ရတာများတော့ နာကျင်နေမှန်းတောင် မသိလောက်အောင် ထုံနေပြီ
အဲ့လို ဖြစ်နေတဲ့ ငါ့ကို ထပ်ပြီး မနှိက်စက်ပါနဲ့တော့ JongIn ရယ်
JongIn ပြောသမျှကို မျက်ရည်ဝဲကာ နားထောင်နေသည်
"Hyung.........
ကျွန်တော် နောက်ဆုံး အနေနဲ့ ပြောမယ်
Hyung ကျွန်တော့်ကို စကားမပြောတာ Suji
ကြောင့်လား
အဲ့တာကြောငိ့ဆိုရင် သူ့မှာ အပြစ်မရှိဘူး
Hyung ပဲ စဉ်းစားကြညိ့ သူက ကျွန်တော့်ရဲ့ တရားဝင်
ရည်းစား
အရင်ကတည်းက hyung လည်း ဒီလို ပူံစံမျိုးတွေ
မြင်နေကြပဲကို အခုမှ. ဘာဖြစ်နေတာလဲ"
Pov:ဟက် ပြောရက်တယ်နော် JongIn....
ငါက ငါ့အိမ်ရဲ့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ နှုတ်ခမိးပြတ်ထွက်လု မတက်နမ်းနေတဲ့ မြင်ကွင်းကို ဘယ်လို အင်အားမျိုးနဲ့....
ဘာမှ မဖြစ်ပဲ နေနိုင်မှာလဲ
မထငိထားခဲ့ဘူး မင်း ကိုယ်တိုငိ ဒီစကား ပြောလာ
လိမ့်မယ်လို့
ဟက် တစ်ကယ်ဆို ငါကိုယ်တိုင်က မှားတာပါ မင်းနဲ့
မပတ်သတ်ခဲ့သင့်ဘူး
ဒါဆို မင်းကိုလည်း ချစ်မိမှာ မဟုတ်သလို
ငါ့နှလုံးးားလည်း စုတ်ပြတ်သတ်နေမှာ မဟုတ်ဘူး
"Hyu....."
JongIn လည်း ခေါင်းငုံ့ကာ မျက်လုံးမှိတ်နေရင်းကနေ Kyungsoo ကို ကြည့်ပြီး စကားပြော
မယ်အလုပ်
Kyungsoo ဆေးသွင်းထားတဲ့ နေရာက သူဆုပ်ကိုင်ထားလို့ သွေးထွက်နေတာကို မြင်လိုက်တော့
ခေါင်းမော့လာသည်
ခုနက သွေးပူနေတုန်းမလို့ သတိမထားမိပေမယ့် အခုမှ
သေချာကြည့်လိုက်တော့ Kyungsoo က ဆေးရုံ
ဝတ်စုံကြီးနဲ့ပင်
ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ မျက်ဝန်း....
မျက်ဝန်းမှာလည်း မျက်ရည်များပြည့်နေသည်
"Hyu......Hyung"
သူ စကားပြောမယ် အလုပ် Kyungsoo က ထသွားလိုက်သည်
ခဏနေအိမ်ပေါ်ကနေ ပြန်ဆင်းလာကာ သူ့လက်ထဲကို အထုပ်လေးပေးပြီး အိမ်ပေါ်ပြန်တက်သွားသည်
လက်ထဲက အထုပ်လေးရဲ့ အပေါ်မှာ လက်ရေးနဲ့ ရေးထားတဲ့ စာရွက်လေးတစ်ရွက်
ဖတ်ကြည့်လိုက်တော့
"ဒါကို ကြည့်ပြီးရင် ငါမင်းကို ဘာကြောင့် စကားမပြောနိုင်လဲဆိုတာ သိလိမ့်မယ်တဲ့"..
သူပြောတာကို နားမည်သော်လည်း အထုပ်လေးထဲက
ဖိုင်လေးကို ထုတ်ကြည့်မိလိုက်သည်
............,
သူ....... ဆက်မပြောနိုင်တော့ပေ
ဘာကိုမှ လည်း မစဉ်းစားနိုင်တော့ပေ
Hyun.....Hyung က စကားမပြောနိုင်တော့ဘူးလား
ပြီးတော့ ဖိုင်ရဲ့ နောက်ဆုံးမှာလည်း အလားတူ စာရွက်လေးတစ်ရွက်
"မင်း အရမ်းကို တော်ပါတယ် JongIn တဲ့"
~~~~~~~~~~~❤❤❤❤❤>>>>>>>
Dika is forever ❤❤❤
Kaisoo is more than real ❤❤❤
My Life ## My EXO ## My Dika ##❤❤❤
ကဲ Up ပေးလိုက်ပြီနော်
အရှည်ကြီး Up ပေးလိုက်တယ်
စောင့်ပေးလို့လည်း ကျေးဇူး တင်ပါတယ်လို့ ❤❤❤❤❤